Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΙ ΧΡΥΣΟΙ ΤΡΟΥΛΟΙ

Στην Εφημερίδα "Εspresso" 18/1/2013 διαβάσαμε ότι ο Μητροπολιτικός ναός σήμερα θα ήταν ήδη έτοιμος και μάλιστα με "χρυσό τρούλο" (όπως χαρακτηριστικά μας αποκάλυψε εκκλησιαστική πηγή), αν ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος είχε ενδώσει στις πιέσεις Αράβων πολυεκατομμυριούχων που προσφέρονταν να δώσουν χρήματα για την επισκευή του ναού  ζητώντας ως αντάλλαγμα την κατασκευή μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα. 

 Ο κ. Ιερώνυμος από την πρώτη στιγμή αρνήθηκε την "ευγενική προσφορά" αλλά οι Άραβες κροίσοι επανήλθαν για να εισπράξουν και πάλι την κατηγορηματική άρνηση του αρχιεπισκόπου και των συνεργατών του. Έτσι η Αρχιεπισκοπή ξεκίνησε  αγώνα για να βρεθούν χρήματα για την αποκατάσταση των μεγάλων ζημιών που έχει υποστεί ο μητροπολιτικός ναός, αυτά γράφει μεταξύ άλλων η Εφημερίδα Espresso.  

---------------------------

Σχόλιο του Ιστολογίου

Ορθά έπραξε κατά την γνώμη μας ο Αρχιεπίσκοπος και δεν απεδέχθη την πρόταση με τους χρυσούς τρούλους, διότι πιστεύει ότι δεν πρέπει να γίνει κάποια ημέρα και η Ελλάδα Ισλάμ.

Ο Μακαριώτατος δεν αντιδρά για την ανέγερση Τεμένων ανά την Ελλάδα, αλλά δεν είναι και σίγουρος, ότι μέσα από αυτά δεν θα ξεφυτρώσουν Ισλαμικά Πολιτιστικά κέντρα με σκοπό να λειτουργήσουν ως κέντρα προπαγάνδας Ισλαμικής πολιτικής με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ο Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών πάντως όπως και αν έχουν τα πράγματα, θα παραδοθεί και πάλι έτοιμος σε λειτουργία τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου το 2013. Στην συνέχεια σας παραθέτουμε λίγα ιστορικά στοιχεία για τον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ

***************

Μητροπολιτικός Ναός Αθηνών

Περιοχή: πλατεία Μητροπόλεως

Έτος: 1842-1862

Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, ο Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών επρόκειτο να ανεγερθεί στην οδό Πανεπιστημίου, δίπλα στη (μελλοντική) Ακαδημία και με βάση αυτό το δεδομένο, ο Δανός αρχιτέκτονας Theophil Hansen (1813-1891) είχε σχεδιάσει (το 1842) μια σύνθεση ρωμανογοτθικής έμπνευσης, αναμεμιγμένης με αναγεννησιακά και βυζαντινά στοιχεία.

Η περιοχή εκείνη απορρίφθηκε όμως από τον Δήμο Αθηναίων, κριθείσα "απόκεντρος και ερημική", και τελικώς αποφασίστηκε ο ναός να ανεγερθεί στην παλαιά πόλη, στη θέση του συγκροτήματος των μητροπολιτικών κτιρίων της Τουρκοκρατίας, τα οποία κατεδαφίστηκαν, με μόνη εξαίρεση τη βυζαντινή εκκλησία της Γοργοεπηκόου.

Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε τα Χριστούγεννα του 1842, αλλά η οικοδομή (στην οποία χρησιμοποιήθηκαν υλικά 72 συνολικά κατεδαφισμένων Αθηναϊκών ναών) διακόπηκε την άνοιξη του 1843, ελλείψει πόρων. Μετά την αναχώρηση του Hansen, προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την αναθεώρηση των αρχικών σχεδίων (το 1846), που κέρδισε ο αρχιτέκτονας Δημήτριος Ζέζος (εισηγητής μιας "ελληνο-βυζαντινής" ρυθμολογίας).

Μετά τον θάνατο εκείνου (το 1857), η επίβλεψη του έργου πέρασε στον Γάλλο αρχιτέκτονα François Boulanger (που έδρασε στην Ελλάδα μεταξύ των ετών 1845-1873, και στον οποίο οφείλονται πιθανότατα το τελικό επιστέγασμα των κωδωνοστασίων και το τελικό ύφος του τρούλου) και η διεύθυνση των εργασιών στον Παναγιώτη Κάλκο (1810-1878), ενώ η αγιογράφηση και η διακόσμηση ανατέθηκαν στους ζωγράφους Σπ. Γιαλινά και Κωνσνταντίνο Φανέλλη, αντίστοιχα.

Ο ναός αποπερατώθηκε το 1862 και το αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων αναθεωρήσεων υπήρξε ένα μίγμα νεοκλασικισμού και βυζαντινισμού, χωρίς αρχιτεκτονική συνέπεια, "άτονο και άνευ χαρακτήρος", που υπογραμμίζεται από την αναπόφευκτη αντιπαράθεση με τον παρακείμενο ναό της Γοργοεπηκόου (σημερινού Αγίου Ελευθερίου).

Οι αδιάκοπες εξάλλου ανακαινίσεις και "εξωραϊσμοί" από το 1890 και σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, χωρίς να τον βελτιώσουν, του στέρησαν σημαντικά ιστορικά τεκμήρια της αρχικής του, έστω, σύλληψης και εκτέλεσης.