30 Ιανουαρίου, 2013

ΟΙ ΤΣΙΡΙΖΑΙΟΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΡΑΚΗΣ

Με έκπληξη άκουσα από το βήμα του Συνεδρίου «Εκκλησία και Αριστερά»  την πρόταση του βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου κ. Κουράκη για την μισθοδοσία των κληρικών της ορθοδόξου εκκλησίας ότι πρέπει να γίνεται από το κράτος μεν αλλά από ειδικό νέο φόρο μόνο από τον δηλωθέντα πιστό ορθόδοξο λαό!!!

Έκπληξη διότι είχα την εντύπωση ότι εκείνοι οι οποίοι φώναζαν να μην αναγράφεται στις ταυτότητες το θρήσκευμα το έλεγαν για να μην υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα στους πολίτες και διότι πίστευαν ότι η πίστη δεν δηλώνεται απλά σε νομικά έγγραφα.

Έκπληξη διότι οι ίδιοι βουλευτές είναι αντίθετοι γενικά με νέους φόρους.

Έκπληξη διότι θεωρούσα μέχρι σήμερα ότι οι βουλευτές μας, γνωρίζουν και στηρίζουν το σύνταγμα και την ισοπολιτεία η οποία οφείλει να πηγάζει εξ αυτού.

Έκπληξη διότι ήξερα ότι κάποιοι μπορεί να είναι μεν εμπαθείς με την Εκκλησία και είναι όντως ενοχλητικό να σε ελέγχει η συνείδηση σου για αυτό αλλά να φτάνεις εξ αιτίας αυτού ακόμα και στο σημείο του παραλογισμού ;

Έκπληξη διότι είχα την εντύπωση ότι το κοινωνικό έργο της εκκλησίας σήμερα όσο κρυφά και αν προσπαθεί εκείνη να το κάνει, είναι ολοφάνερο και αναγνωρίσιμο στις δύσκολες αυτές εποχές από τον κάθε στοιχειώδη εχέφρονα Έλληνα. Ένα έργο που δεν μετριέται με μερίδες φαγητού μόνο ούτε με τις ευρώ -φιλανθρωπίες αλλά με την ελπίδα κυρίως που παρέχει σε τόσους απελπισμένους και απογοητευμένους Έλληνες. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που έχουν βαδίσει την οδό της επιστροφής από την οδό της σχεδιασμένης αυτοκτονίας γιατί απλά έκαναν μια κουβέντα με έναν παπά, γιατί άκουσαν έναν λόγο ελπίδας μια Κυριακή, γιατί έπεσε μια τριμμένη φυλλάδα εκκλησιαστική στα χέρια τους.

Αν και οι αυτοκτονίες είναι πολλές και οι ψυχολογικές επιπτώσεις της κρίσεως ακόμα περισσότερες σήμερα όπου οι εκκλησιές είναι ανοιχτές, τα πετραχήλια συνεχίζουν να στεγνώνουν δάκρυα, οι τσέπες των ιερέων να αδειάζουν στις κρύες παλάμες εκείνων που είναι κουβαριασμένοι στα πεζοδρόμια της Αθήνας και εκείνων που χτυπούν τις πόρτες των ενοριακών γραφείων, αν σήμερα που τα παγκάρια αδειάζουν αμέσως στα πολυποίκιλα έργα αλληλεγγύης πόσο μάλλον εάν δεν θα υπήρχαν όλα αυτά. Έκπληξη λοιπόν με διακατέχει όταν συμβαίνουν αυτά κάποιοι να αλαλάζουν άναρθρες κραυγές σαν να μην ζουν στην ελληνική πραγματικότητα αλλά σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα που οι προτάσεις αυτές συμβαίνουν εκεί μεν αλλά…. εκεί κ. Κουράκη δεν έδωσε η εκκλησία την περιουσία της στο κράτος αλλά την αυτοδιαχειρίζεται, εκεί δεν είναι όπως η Ελλάδα κατά 90% (δυστυχώς για σας) μονοθρησκειακή χώρα.  

Η πρόταση σας είναι κλεμμένη από άλλα ευρωπαϊκά δεδομένα σε άλλα κοινωνικά εκκλησιαστικά και πολιτιστικά περιβάλλοντα μιας δυτικής φιλοσοφίας. Δεν είναι καν πρωτότυπη. Πολιτεύεστε στην Ελλάδα αλλά μάλλον ζείτε αλλού!!! Είναι σαν να θέλει κανείς να ξεριζώσει για παράδειγμα αμπέλια (αφού ορθολογικώς δεν είναι τρομερά «αποδοτικά») και να βάλει αντ΄αυτων φωτοβολταίκα!!!!! Φοβερή ιδέα… αλλά για την Χώρα μας; Μπορεί ο κ. Κουράκης να πολιτεύετε εδώ αλλά η όλη του φιλοσοφία και ο όλος του στοχασμός δεν είναι ούτε ελληνικός ούτε φιλελληνικός. Ζεί αλλού!!!

Έξαλλου εάν οι πιστοί, ήθελαν και μπορούσαν να στηρίξουν οικονομικά την Εκκλησία θα έπρεπε για αυτό να μεσολαβήσει το κράτος με τις φοροεκπληκτικές του μεθόδους άραγε; Δεν θα μπορούσε ο ίδιος ο πιστός άμεσα να στηρίξει τον παπά της ενορίας του όπως σε παλαιότερες εποχές; γιατί δια μέσου των εισπρακτικών μεθόδων του κράτους; Βρίσκω όμως λογικό το επιχείρημα το οποίο εκφράζετε πως δήθεν γιατί να συμμετέχει ένας αλλόθρησκος ή ετερόδοξος στην μισθοδοσία των ορθοδόξων κληρικών; Φυσικά θα ήταν άδικο τούτο στο βαθμό βέβαια της αδικίας που π.χ. ένας φορολογούμενος Έλληνας που δεν έχει παιδιά στο πανεπιστήμιο πληρώνει φόρους για αυτό κλπ.

Αλλά έστω ας το θεωρήσουμε άδικο για τον πολίτη. Μα αντίθετα ο πολίτης δεν συμμετέχει διόλου στο κόστος αυτό. Η μισθοδοσία του κλήρου υποτίθεται ότι δεν προκύπτει από τους φόρους των πολιτών αλλά από την αξιοποίηση της περιουσίας που έχει χορηγήσει η εκκλησία στο κράτος. Τώρα εάν την αξιοποιεί η όχι το κράτος (για να μην πω εάν ξέρει καν που είναι αυτή η περιουσία που της δόθηκε μιας και δεν έχει εθνικό δημόσιο κτηματολόγιο και ποιοι καρπώνονται οφέλη από αυτήν) αυτό είναι…. αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Τόσες φορές ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ιερώνυμος έχει απλώσει το χέρι συνεργασίας ώστε να συζητηθούν τα οικονομικά θέματα για την σχέση κράτους εκκλησίας πάντα βέβαια με στοιχεία, αριθμούς και τετραγωνικά. Γιατί μόνο απλά κάποιοι σκούζουν και δεν έρχονται τότε να συζητήσουν σοβαρά άραγε; Ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας δεν συμφέρει όχι την εκκλησία αλλά το κράτος και ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία. Σε μια εποχή όπου η ελπίδα για πολλούς αδελφούς τρεμοσβήνει, σε μια εποχή που η εκκλησία αποτελεί στυλοβάτη σιωπηλό της ελληνικής κοινωνίας οι προτάσεις αυτές επιβεβαιώνουν όσους κατηγορούν πολλούς βουλευτές ότι δεν ξέρουν ούτε τι ζητούν ούτε και τι θέλουν και μοναδικός στόχος τους είναι η υφαρπαγή ψήφων δια του λαϊκισμού. Η μόνη απάντηση σε όλους αυτούς είναι εκείνη του Χριστού επι του Σταυρού σε αναλογία σήμερα όπου η χώρα σταυρώνεται: «Πάτερ άφες αυτοίς· ου γάρ οίδασι τί ποιούσι» (Λκ. 23,34).

Ο κ. Κουράκης που είναι μόνιμος καθηγητής στο ΑΠΘ και πληρώνεται με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, με μηδενικό ερευνητικό και πανεπιστημιακό έργο. Με την ίδια λογική, θα πρέπει όλοι οι προοδευτικάριοι καθηγητές στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, οι περισσότεροι των οποίων παράγουν και μηδενικό έργο, πρέπει αφού πρώτα αξιολογηθούν για το έργο τους, να απολυθούν άμεσα. Μπορεί οι αριστεροί εθνομηδενιστές να τα πιστεύουν αυτά, όσο και αν μας φαίνεται περίεργο, δεν τα ακούμε πρώτη φορά όμως αυτά από τους αριστερούς!!!… ‘Ότι είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με το Ελληνικό Έθνος οι άνθρωποι της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θέλουν να το διαλύσουν… Είναι εναντίον του συνόλου, των θεσμών και των παραδόσεων που διαμορφώνουν από γενιά σε γενιά τους δεσμούς ενός Έθνους…

Τι νομίζετε ότι σημαίνουν οι έννοιες “αριστερός” και “δεξιός” στον εθνικο-κοινωνικό - πολιτισμικό άξονα; (αφήνω τον οικονομικό άξονα απέξω, γιατί εκει το αριστερός – δεξιός έχει άλλη ανάλυση) Ακροαριστερός σε αυτόν τον άξονα σημαίνει ότι το άτομο, οι ελευθερίες του και τα δικαιώματά του είναι πέρα και πάνω από τις επιθυμίες και τους κανόνες του συνόλου… Κανένας κανόνας, κανένας θεσμός, πατρίδα, εκκλησία, οικογένεια, και καμία κοινωνική ομάδα δεν έχει καμία σημασία, σημασία έχουν μόνο οι επιθυμίες και τα δικαιώματα του ατόμου… Δε μπορεί η κοινωνία να επιβάλλει κανένα κανόνα ή περιορισμό στοάτομο…

Στην ακρότερη μορφή της ακροαριστεράς οδηγούμαστε στην αναρχία, στη μορφή της ριζοσπαστικής αριστεράς «περιοριζόμαστε» σε θέματα παραχώρησης ονομάτων και εδαφών σε σχέση με τη πατρίδα μας, σε αλλοίωση πληθυσμού σε σχέση με την ενσωμάτωση λαθρομεταναστών, στην κάλυψη αναρχικών και αντιεξουσιαστών, στην επίθεση στην εκκλησία και την ορθοδοξία, στην αλλοίωση της έννοιας της παραδοσιακής οικογένειας μέσα από αναγνώριση γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου κλπ κλπ κλπ…. Και για να μη λέω μόνο τα της μιας πλευράς, ο ακροδεξιός από την άλλη, έχει ακριβώς την αντίστροφη προτεραιότητα… Πλήρη συμμόρφωση και υποταγή του ατόμου στα προστάγματα του συνόλου, έτσι όπως αυτά διαμορφώνονται από τα πιστεύω ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος που θα έχει αναλάβει την εξουσία…

Μηδενική ανοχή στη διαφορετικότητα, αυστηρή συμμόρφωση στους κανόνες, στρατιωτική πειθαρχία, καμία ανοχή στην ελευθερία του αντίθετου λόγου κλπ κλπ κλπ… Κάθε τι ακραίο είναι καταδικαστέο… Ανάμεσα στα δυο άκρα, υπάρχουν όμως και οι φωνές οι κεντρώες, οι μετριοπαθείς φιλελεύθερες και οι συντηρητικές… Χωρίς να κατακρίνω και να απορρίπτω φωνές κεντρώες και μετριοπαθείς φιλελεύθερες φωνές, πιστεύω ότι λόγω της ιδιαιτερότητας, της ιστορίας, του παρελθόντος, του πολιτισμού και του δεσίματος που υπάρχει με τις παραδόσεις και τους θεσμούς του Ελληνικού Έθνους.  Ο κ. Κουράκης θέλει να δημιουργήσει φοροαπαλλαγή - κίνητρο για όσους ασπάζονται τη θρησκεία του αριστερισμού.

Πέρα όμως από το δούλεμα, η ουσία είναι ότι η μισθοδοσία των ιερέων από το κράτος (τα’χουμε ξαναπεί κι εγώ κι άλλοι πολλοί αλλά, μια ακόμα επανάληψη δεν βλάπτει) γίνεται ύστερα από δέσμευση του κράτους προς την Εκκλησία, ως ελάχιστη ανταπόδοση, όταν κρατικοποίησε ολόκληρη σχεδόν την εκκλησιαστική περιουσία.(Την υφάρπαξε, σχεδόν, ασχέτως άν η Εκκλησία δεν εναντιώθηκε, προκειμένου να συνδράμει το κράτος να βγει από τα συντρίμια.) Η οποία περιουσία φαγώθηκε, και κυρίως από «προοδευτικές κυβερνήσεις».

Άν θέλει να κόψει τους μισθούς των Ιερέων, το εχθρικό αυτό προς τους στυλοβάτες της πατρίδας κράτος, ας επιστρέψει λοιπόν πρώτα όλα όσα τότε υφάρπαξε (καλά κρασά!). Αλλιώς, οι Κουράκηδες παντός χρώματος κάνουν μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Το Ελληνικό κράτος έχει σύνταγμα που στο πρώτο άρθρο δηλώνει ως επίσημη την ορθόδοξη πίστη. Και αυτό έχει αποφασιστεί από αυτούς που μας ελευθέρωσαν. Και αυτοί αξίζουν σεβασμό για την απόφασή τους επειδή έχυσαν αίμα για να λεγόμαστε εμείς σήμερα Έλληνες και όχι γκιαούρηδες. Ακόμη και αυτοί που δεν πιστεύουν λοιπόν, επειδή η Εκκλησία της Ελλάδας όταν έχει συσσίτια που υπάρχουν από τις εισφορές των ορθοδόξων, τρώνε όλοι πιστοί και μη, και όταν δώριζε εκτάσεις στους ακτήμονες δεν κοίταξε θρήσκευμα, να πάψουν λοιπόν να βλέπουν εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν. Άλλοι μας διέλυσαν.

Η Εκκλησία μας κράτησε ζωντανούς και ενωμένους 360 χρόνια. Τον καθηγητικό μισθό του κ. Κουράκη λοιπόν να τον πληρώνουν αποκλειστικά όσοι φοιτητές παρακολουθούν το μάθημά του. Επίσης Χριστούγεννα και Πάσχα, εορτές χριστιανικές και υποχρεωτικές αργίες, να εισπράττει τα κάκαλά τους μιας και οι πελάτες του θα βρίσκονται μακριά. Ο κ. Κουράκης απλά αντιγράφει τη γερμανική πρακτική όντας τελείως άσχετος. Η μισθοδοσία των κληρικών δεν έχει να κάνει με το διαχωρισμό ή μή Εκκλησίας και Κράτους, αλλά βασίζεται σε νόμο συμφωνία του Κράτους με την Εκκλησία σύμφωνα με τον οποίο η Εκκλησία παραχώρησε (πρακτικά το κράτος δήμευσε) τεράστιες εκτάσεις εκκλησιαστικής περιουσίας (πέρα από όση η Εκκλησία οικειοθελώς είχε προσφέρει το 1922 αλλά και παλαιότερα).

Η Ιερά Σύνοδος έθεσε το θέμα επιβίωσης των κληρικών της και το κράτος δεσμεύθηκε να αναλάβει αυτήν την υποχρέωση. Άρα: ΑΝ γίνει αυτό που λέει η Κουράκειος αμπελοφιλοσοφία, η σύμβασις λύεται, και η Εκκλησία μπορεί να διεκδικήσει ΑΜΥΘΗΤΑ ΠΟΣΑ ΤΟΚΙΣΜΕΝΑ και ΑΝΑΤΟΚΙΣΜΕΝΑ από το 1952 έως σήμερα και μόνο το κράτος δεν συμφέρει να το κάνει αυτό. Ο κ. Κουράκης αν δεν το γνωρίζει αυτό θα πρέπει να είναι πιο διαβασμένος πριν διατυπώσει άποψη και αν το γνωρίζει απλά λαϊκίζει…Ας ξεκινήσουν οι Τσιριζαίοι και οι Κουράκηδες από τα κάτωθι 3 σημεία και μετά βλέπουμε τι θα αποφασίσει ο λαός μέσα από διεξαγωγή Δημοψηφίσματος:

1) Να σταματήσουν να πληρώνονται οι Μουφτήδες και οι “Ιεροδιδάσκαλοι” Κορανίου από το Ελληνικό Κράτος.

2) Να γίνει ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ (Κ.Ι.Σ) Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, όπως ζητά ο Κουράκης για την ΟΡΘΟΔΟΞΗ Εκκλησία.

3) Να πληρώνει το κάθε κόμμα, μέσω των οπαδών του, τους βουλευτές του.

Οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να δηλώσουν το θρήσκευμα τους στην φορολογική τους δήλωση. Μήπως θυμόσαστε ποιό κόμμα και ποιός πολιτικός χώρος πρωτοστάτησε στην μη αναγραφή του θρησκεύματος στην Αστυνομική ταυτότητα; Όπως επισημαίνεται και σε άρθρα επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συνέβαινε κάτι ανάλογο. Φαίνεται πως πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγάγει την Ιστορική μνήμη σε πυξίδα επίλυσης σημαντικών ζητημάτων της Ελληνικής Κοινωνίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος της Ελληνικής Εκκλησίας είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τον Ελληνισμό και ξεπερνά τα στενά όρια του Ελλαδικού χώρου.

Στα πλαίσια μιας Εθνικής στρατηγικής δύναται να συμβάλλει τα μέγιστα στην εξυπηρέτηση Εθνικών συμφερόντων. Όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος αν δεν υπάρχει Εθνική Στρατηγική (ορισμός του Εθνικώς απαράβατου και απαραβίαστου) να ξαναζήσουμε παλιές “ένδοξες στιγμές”. Με την ίδια λογική λοιπόν έπρεπε ο κ. Κουράκης, να συζητήσει στο κόμμα του ότι και η μισθοδοσία του κάθε βουλευτή θα πρέπει να επιβαρύνει αυτούς που τον ψήφισαν. Επίσης τα άτομα που είναι ακόμα υπέρ των ανοιχτών συνόρων να επιβαρύνονται με το κόστος φιλοξενίας των μεταναστών... Τροφή για τους φασίστες και τις καμήλες δίνει μόνο... ο κ. Κουράκης.

Οφείλουν δε να γνωρίζουν άπαντες οι Τσιριζαίοι πως η Ορθοδοξία αποτελεί πυλώνα του Ελληνικού Έθνους και όποιος κάτω από το κάλυμμα της δήθεν θρησκευτικής ελευθερίας κρύβει το μίσος του για αυτήν, αποτελεί και εχθρό του Έθνους. Θέλουν μεγάλη προσοχή συλλογικότητες οι οποίες δεν θεωρούν τα Ελληνικά ιδεώδη ως συνδετικό κρίκο της Ελληνικής κοινωνίας.

Βέβαια δεν περιμένει κανείς από τον κ. Κουράκη και από πολλούς συνδαιτημόνες του να γνωρίζουν την ρήση του Θουκυδίδη «Ακόμη και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις των». Ας εμπεδώσουν λοιπόν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι αριστερό δεν σε κάνει η στήριξη στην όποια πολιτική αριστερά,  αλλά η δημιουργική κριτική σκέψη, η αναζήτηση της αλήθειας, η αμφισβήτηση στερεοτύπων και προτύπων, η σύνθεση και η ανασύνθεση, ο δημοκρατικός χαρακτήρας. Στην βάση της πραγματικής Αριστερής λογικής σε συλλογικό επίπεδο πρέπει να βρίσκεται ότι «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές».

 Οχι να θυσιάζεται το Εθνικόν στον βωμό της διεθνιστικής λογικής, στον βωμό της λογικής“Πολίτες του κόσμου” Επειδή όμως ο υποτιθέμενος κοινωνικός αγωνιστής Τάσος Κουράκης δεν φαίνεται να έχει αναλάβει δράση και να γνωρίζει - ως και πολλοί όμοιοί του και συνδαιτυμόνες του – και ίσως μπορεί να χαρακτηριστώ ως παρωχημένος αν ανατρέξω στο χτές , καταθέτω τούτο το ερώτημα χωρίς να περιμένω απάντηση. Στην Ελληνική Βόρεια Ήπειρο τι σημαίνει να είσαι και να δηλώνεις Χριστιανός Ορθόδοξος και να μιλάς Ελληνικά; Τέλος νομίζω ότι με αυτά που λέτε και κάνετε δεν το πολύ - θέλετε να κυβερνήσετε...

Εμείς σήμερα από το Ιστολόγιό μας θα σας υπενθυμίσουμε πως έχει η Ιστορία της μισθοδοσίας του κλήρου μέχρι σήμερα. Επίσης σας παρουσιάζουμε μερικά στοιχεία από το πρόσφατο βιβλίο του Μακαριωτάτου για το ίδιο θέμα, καθώς και πρόσφατες δηλώσεις, του πρώην Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της Ν.Δ. και νυν Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά επίσης και του νυν Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Βενιζέλου και τέλος τις δηλώσεις του Γ.Γ. Θρησκευμάτων κ. Καλατζή στην Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 14/7/2012.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ
Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ
ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Κατά καιρούς και με διάφορες αφορμές, είτε αυτές είναι οικονομική κρίση είτε σκάνδαλα Ιερέων υπαρκτά ή ανύπαρκτα, επανέρχεται συχνά – πυκνά στην επικαιρότητα η εκκλησιαστική περιουσία και η από το κράτος μισθοδοσία των Ιερέων. Έτσι εμφανίζονται διάφοροι «ειδήμονες» στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κραυγάζοντες για το πως είναι δυνατόν η Πολιτεία να ανέχεται την Εκκλησία να διαθέτει τεράστια ακίνητη περιουσία και να μην την κατάσχει προς όφελος των πολιτών. Ή πως ανέχεται εξίσου η Πολιτεία να αμοίβει αυτή τους Ιερείς αντί να το πράττει αυτό η Εκκλησία από την τεράστια κατ’ αυτούς περιουσία της.

Και το κερασάκι στην τούρτα από τους παραπάνω κραυγάζοντες «ειδήμονες». Ο χωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Βέβαια όπως αποδείξαμε με αδιάσειστα και κάθε άλλο παρά Εκκλησιαστικά ντοκουμέντα στο άρθρο μας «Βατοπαίδι και Εκκλησιαστική Περιουσία», η Εκκλησία μόνο τεράστια ακίνητη περιουσία δεν διαθέτει. Κατ’ όμοιο τρόπο λοιπόν και στο παρόν άρθρο με σπάνια ντοκουμέντα θα απομυθοποιήσουμε όλα αυτά τα κακόβουλα που ακούγονται για την μισθοδοσία των Ιερέων από το κράτος...Κατ’ αρχάς οφείλουμε να δούμε πως αμείβονταν επί χρόνια οι Ιερείς και αν αυτό γίνονταν ή όχι εσαεί από το κράτος, ούτως ώστε να διαλύσουμε τον πρώτο μύθο που λέγεται κατά κόρον πως οι Ιερείς αμείβονταν πάντα από το κράτος.

Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Επί χρόνια λοιπόν η μισθοδοσία των Ιερέων κάθε άλλο παρά γίνονταν από το κράτος. Διότι το «βάρος» αυτό το είχαν αναλάβει οι πιστοί της κάθε ενορίας, οι οποίοι έριχναν τον οβολόν τους για τον Ιερέα όταν προσέρχονταν στην Θεία Λειτουργία ή κανόνιζαν κάποια τιμή με τον Ιερέα όταν επρόκειτο να τελεστεί κάποιο μυστήριο Γάμος, Βάπτιση κ.λ.π.

Υπήρχαν βέβαια και Ιερείς – συνήθως σε αγροτικές περιοχές – οι οποίοι αμείβονταν σε είδος δηλαδή από τα προϊόντα που τους έφερναν οι πιστοί. Κατάλοιπο λοιπόν του παραπάνω τρόπου αμοιβής των Ιερέων είναι να δίνεται και σήμερα από το πιστό ένα Χ ποσό στον Ιερέα όταν τελεί κάποια ιεροπραξία π.χ. τρισάγιο στους τάφους των κοιμητηρίων. Καιρός όμως να αποδείξουμε τους ισχυρισμούς μας – περί της αμοιβής των Ιερέων από τους πιστούς – με ντοκουμέντα και μάλιστα επίσημα και όχι με λόγια του αέρα αρέσκονται πολλοί. (βλεπ. το επίσημο δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδας «Εκκλησία», αριθμός φύλλου 44 – 45, Σάββατο 11 Νοεμβρίου 1939:

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΒΟΛΟ ΤΟΥΣ
ΣΥΝΤΗΡΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Στο φύλλο αυτό και με τον τίτλο «Τυχηρά και δικαιώματα» ο Ταλαντίου Προκόπιος δημοσιεύει ένα φωτισμένο πράγματι άρθρο για το ποια πρέπει να είναι η ορθή και σύμφωνα με την Χριστιανική αντίληψη αμοιβή των κληρικών, επειδή είχαν παρατηρηθεί κάποια δυσάρεστα και λυπηρά γεγονότα εκ μέρους κάποιων Ιερέων οι οποίοι έβλεπαν δυστυχώς εμπορικά το ζήτημα αυτό.

Έτσι μεταξύ άλλων γράφει ο Ταλαντίου Προκόπιος: «Ουδείς δύναται να αμφισβητήση ότι ο Ιερός Κλήρος δικαιούται της εκ μέρους των πιστών συντηρήσεως αυτού και ότι η συντήρησις του Ι. Κλήρου είναι καθήκον των πιστών έναντι της Εκκλησίας…» Και λίγο πιο κάτω ομοίως: « Η συντήρησις του Ι. Κλήρου είναι καθήκον γενικόν των πιστών. Πάντες υποχρεούνται, όπως εισφέρωσι…»

Όπως λοιπόν διαπιστώνουμε ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΣΥΝΤΗΡΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Με ποιο τρόπο; Το γράφει πιο κάτω που ελέγχει κάποιες ακοσμίες που γίνονταν από μερικούς Ιερείς: « Δεν είναι λοιπόν προτιμώτερον αντί της ακοσμίας ταύτης να περιαχθή δίσκος εν τω Ι. Ναώ ή να τεθή απλώς ούτος «δια τους Ιερείς» εν οικείω της κεντρικής εισόδου του Ι. Ναού τόπω;» Από τα παραπάνω εκτεθέντα βλέπουμε λοιπόν πως οι πιστοί ρίχνοντας τον οβολό τους είτε στην δισκοφορία που γίνονταν στον Ιερό Ναό, είτε σε κάποιο κουτί συντηρούσαν μ’ αυτό τον τρόπο τους Ιερείς. Δυστυχώς όμως ο πιο πάνω τρόπος αμοιβής των Ιερέων είχε και τα τρωτά του. Γιατί όπως σημειώνει ο Ταλαντίου Προκόπιος, ατυχώς κάποιοι Ιερείς δεν στέκονταν στο ύψος της αποστολής τους, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται θλιβερά γεγονότα όπως π.χ. να στέκεται ο Ιερέας στη είσοδο του Ιερού Ναού και να μην αφήνει τους πιστούς να εισέλθουν εις αυτόν, αν δεν έριχναν κάποιο κέρμα σ’ ένα δίσκο ή σε ένα δοχείο που μάλιστα είχε και αγιασμό μέσα.

 Ή το άλλο θλιβερό γεγονός που περιγράφει λίγο πιο κάτω, όταν μια ομάδα πιστών περιφέρονταν από Ναό σε Ναό με τους άρτους της αρτοκλασίας για να τιμήσουν κάποιον εορτάζοντα πολιούχο άγιο, γιατί δεν συμφωνούσαν στην τιμή της Ιεροπραξίας με τους αντίστοιχους Ιερείς. Ευτυχώς όλα αυτά εξέλιπον όταν ανέλαβε το κράτος να μισθοδοτεί τους Ιερείς. ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΝΔΥΛΙΑ; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ; Το πώς και το πότε θα το δούμε ευθύς αμέσως.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ
ΝΑ ΜΙΣΘΟΔΟΤΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Από την 1 Οκτωβρίου 1945 οι ενοριακοί Ναοί απαλλάσσονται από την υποχρέωση της καταβολής της μισθοδοσίας των Ιερέων γιατί αναλαμβάνει πλέον η Πολιτεία την μισθοδοσία αυτών, κατόπιν συμφωνίας που επήλθε μεταξύ αυτής και της Εκκλησίας. Και το ερώτημα που τίθεται ευθύς αμέσως είναι.

Τα κονδύλια που θα χρειαστούν για την αμοιβή των κληρικών τα αναλαμβάνει εξολοκλήρου το κράτος, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που μόλις η Ελλάδα είχε εξέλθει από ένα καταστροφικό πόλεμο και παντού κείτονταν ερείπια, τα οποία έπρεπε επειγόντως να ανοικοδομηθούν για να βαδίσει και πάλι τον δρόμο της προόδου; Όχι βέβαια; Τα κονδύλια για την μισθοδοσία των Ιερέων, τα αναλαμβάνει πάλι η Εκκλησία μέσω του οβολού των πιστών τέκνων της βέβαια – διότι υποχρεούται ο κάθε ενοριακός Ναός να καταβάλει εισφορά 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων στην οικεία Οικονομική Εφορία.

Έτσι τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια ήταν υποχρεωμένα ανά τρίμηνο να καταβάλουν στο Δημόσιο Ταμείο την εισφορά του 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων, αλλιώς υπήρχε ο κίνδυνος να μην πληρωθούν ούτε οι μισθοί ούτε οι συντάξεις όσων Ιερέων δεν κατέβαλαν ή απέκρυπταν την αντίστοιχη εισφορά. Ο τότε Μητροπολίτης Φθιώτιδας Αμβρόσιος, στις 24 Σεπτεμβρίου 1945 με την υπ’ αριθμόν 233 εγκύκλιο που απέστειλε προς όλες τις ενορίες της Μητρόπολης Φθιώτιδας, αναφέρει τον καινούργιο τρόπο μισθοδοσίας των κληρικών καθώς και τις ενέργειες που οφείλουν να κάνουν τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια για την απόδοση της εισφοράς του 25%.

Αξίζει να προσέξει ο αναγνώστης πως κατηγοροποιούνται μισθολογικά οι Ιερείς καθώς επίσης και αυτό που υποστηρίξαμε πιο πάνω. Πως δηλαδή υπήρχαν Ιερείς που αντί για χρήματα, αμείβονταν με τα προϊόντα που τους έφερναν οι πιστοί: Προϊόντος του χρόνου η απόδοση της εισφοράς του 25% στο Δημόσιο έγινε 35%, η οποία εισπράττονταν ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια μέχρι της πρόσφατης κατάργησής της το 2004. Άξιον προσοχής και παρατηρήσεως είναι, πως όλα αυτά τα συναπτά έτη η Εκκλησία εκτός της εισφοράς του 25% και μετέπειτα 35%, απέδιδε και αποδίδει στο κράτος και:

Φόρο από τις εισπράξεις ενοικίων διαφόρων οικημάτων και αγρών που έχει στην κατοχή της.

Φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Για το 2008 και 2009 που μπήκε το ΕΤΑΚ (φόρος αντικειμενικής αξίας) απέδωσε το 1 τοις χιλίοις και για το 2010 θα αποδώσει 3 τοις χιλίοις.

Άξιον προσοχής και παρατηρήσεως επίσης είναι, πως όταν το Κράτος πήρε το 1949 για ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ την Εκκλησιαστική Περιουσία ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΘΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ.

Το 2004 όπως είπαμε με απόφαση του τότε υφυπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Σημίτη, Χρήστου Πάχτα, καταργείται η εισφορά του 35% επειδή οι Ιεροί Ναοί αναγνωρίζονται ως Φιλανθρωπικά Σωματεία. Όπως είπαμε και στη αρχή οι διάφοροι «ειδήμονες» κραυγάζουν για το χωρισμό Εκκλησίας και κράτους πιστεύοντας πως έτσι θα πληγεί η Εκκλησία. Το πόσο γελασμένοι είναι όλοι αυτοί οι κύριοι είναι περιττό να το πούμε. Η Εκκλησία ούτε έπαθε ποτέ τίποτα ούτε και αν γίνει ο χωρισμός πρόκειται να πάθει τίποτε. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη των πιστών παιδιών της που δεν θα την αφήσουν να πάθει το παραμικρό.

Άλλωστε λίγο Εκκλησιαστική Ιστορία να ήξερε κάποιος από αυτούς τους «ειδήμονες», δεν θα τα έλεγε αυτά.  Γιατί από την στιγμή της ίδρυσης του Νεοελληνικού κράτους και της συμπόρευσής του με την Εκκλησία δεν ήταν λίγες οι φορές που επενέβη στα εσωτερικά της. Ενδεικτικά να αναφέρουμε δύο γεγονότα. Επί Βασιλείας του Όθωνα όταν συνεδρίαζε η Ιερά Σύνοδος παρευρίσκετο υποχρεωτικά αντιπρόσωπος του Βασιλέως, ο οποίος αν δεν του άρεσε κάποια απόφαση της Ιερά Συνόδου την ακύρωνε και την επέστρεφε πίσω!

Το δε 1967 παρατύπως με πραξικόπημα το Κράτος καταργεί τον τότε αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β΄(κατά κόσμο Θεμιστοκλή Χατζησταύρου) και ενθρονίζει αρχιεπίσκοπο με «αριστίνδην» Σύνοδο τον εκλεκτό των ανακτόρων Ιερώνυμο Κοτσώνη. Τέλος κάτι που αγνοούν όλοι αυτοί οι «ειδήμονες» και το οποίο δεν το αναφέρουμε υπό τύπου απειλής ή πρόκλησης σε αυτούς τους δύσκολους οικονομικούς καιρούς που καλούμαστε να διαβιώσουμε, αλλά σαν κάτι που φυσιολογικά θα γίνει βάσει της νομιμότητας. Αν επέλθει χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους, τότε το Κράτος είναι υποχρεωμένο να αποδώσει πίσω την δημευθείσα υπ’ αυτού Εκκλησιαστική Περιουσία. Περιττό βέβαια να αναφέρουμε τι τεράστιο κονδύλι θα είναι που είναι αδύνατο να αντέξει η χειμάζουσα Οικονομία μας.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ 
ΜΕ ΤΙΤΛΟ: (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ
ΚΑΙ Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ) ΓΡΑΦΕΙ:

Η Εκκλησία όχι μόνο δεν κατέχει τεράστια περιουσία, αλλά αντιθέτως αντιμετωπίζει και σημαντικά οικονομικά προβλήματα και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις άμεσες υποχρεώσεις της.

Επίσης ο Μακαριώτατος προειδοποιεί πως, αν διακοπεί η μισθοδοσία του κλήρου η Εκκλησία θα διεκδικήσει την επιστροφή όλης της περιουσίας της που έχει δημευθεί γράφει επίσης για «επιδρομή κατά της εκκλησιαστικής περιουσίας», αναφέροντας μεταξύ άλλων πως «από την Παλιγγενεσία και μετά η περιουσίας της Εκκλησίας έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης της Πολιτείας επί περίπου δύο αιώνες».

Σε άλλο σημείο ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ιερώνυμος υπενθυμίζει ότι και σε άλλες περιπτώσεις που το ελληνικό κράτος βρέθηκε σε οικονομική δυσχέρεια, «η Εκκλησία έσπευσε αυθόρμητα και κάλυψε πολλές ανάγκες». Αντιθέτως, όπως λέει, η Πολιτεία σε ώρες κρίσιμες για την Εκκλησία, Υπήρξε καθ' ολοκληρίαν ασυνεπής».

Τέλος σημειώνει ότι μόνο το 4% της περιουσίας της Εκκλησίας διασώζεται και ότι αυτό θα μπορούσε «να αξιοποιηθεί καταλλήλως, ευπρεπώς και με διαφάνεια. Τα προϊόντα από αυτή την αξιοποίηση θα προορίζονται σε έργα διακονίας και φροντίδος των ευπαθών ομάδων της κοινωνίας μας και την εξυπηρέτηση του ανθρώπινου προσώπου. Ως Αρχιεπίσκοπος αυτής της χώρας αυτή τη λύση προτείνω».

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
 κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο τότε Υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος μετά την συνάντηση που είχε με τον Μακαριώτατο στις 6/7/2011 εξερχόμενος από το γραφείο του Αρχιεπισκόπου μεταξύ άλλων δήλωσε διαβεβαιώνοντας πως σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται η εκκλησιαστική περιουσία να πουληθεί σε ξένους υπηκόους.

Ο κ. Βενιζέλος επισήμανε επίσης ότι είναι «συμβατική υποχρέωση της Πολιτείας» η μισθοδοσία του κλήρου, διαψεύδοντας τις φήμες ότι μπορεί να διακοπεί λόγω της οικονομικής κρίσης και ευχαρίστησε τη Σύνοδο και προσωπικά τον αρχιεπίσκοπο για την «καρποφόρα» συζήτησή τους. Κλείνοντας ο υπουργός μίλησε με θετικά λόγια για το μεγάλο έργο που επιτελεί η Εκκλησία, το οποίο παρακολουθεί, όπως είπε χρόνια τώρα.

ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ
ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ κ. ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Οφείλουμε να ενισχύσουμε το έργο και τις προσπάθειες της Εκκλησίας ειδικά τέτοιες εποχές. Γιατί η Εκκλησία σήμερα με το φιλανθρωπικό έργο της κρατά την κοινωνική συνοχή. Στηρίζει συνανθρώπους μας που δεν έχουν πια που να στηριχθούν. Ασκεί προνοιακό έργο, πολλές φορές εκεί που το ίδιο το κράτος έχει αποτύχει. Της αξίζει ο σεβασμός», είχε επισημάνει ο κ. Σαμαράς ο οποίος τόνισε ότι θα διευκολύνει την Εκκλησία να αξιοποιήσει την περιουσία της προκειμένου να ενισχύσει το πνευματικό έργο της και τις φιλανθρωπικές δράσεις της.«Εκείνο που είναι στις προθέσεις μας να αλλάξουμε είναι υπέρ της Εκκλησίας, όχι εναντίον της:

Όπως θα αξιοποιηθεί και η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, θα δώσουμε την ευκαιρία να αξιοποιηθεί και η εκκλησιαστική ακίνητη περιουσία. Ώστε να αποκτήσει πόρους και να διευρύνει το κοινωνικό και πνευματικό έργο της. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συζητήσουμε μαζί της ένα ρυθμιστικό μηχανισμό, ώστε να μην μπλέκεται το ποιμαντορικό της έργο με την τρέχουσα διαχείριση οικονομικών και επενδυτικών συμφερόντων. Η πνευματικότητα της Εκκλησίας μας πρέπει να διατηρηθεί αλώβητη. Αλλά τη θέλουμε ισχυρή, όχι αποδυναμωμένη. Άλλωστε, η αξιοποίηση της περιουσίας της, δεν θα φέρει μόνον πόρους στην ίδια.

Θα δημιουργήσει και πρόσθετη ανάπτυξη και θέσεις εργασίας και εισόδημα», είχε υπογραμμίσει τότε ο κ. Σαμαράς ο οποίος διαβεβαίωσε ότι η Νέα Δημοκρατία ως Κυβέρνηση θα σεβόταν το θεσμό της Εκκλησίας και το έργο της.«Η Ορθοδοξία είναι αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής μας ταυτότητας. Είναι τμήμα της Πολιτιστικής και της Ιστορικής μας παράδοσης. Το να γνωρίζουν τα παιδιά την Ορθοδοξία είναι τμήμα της εκπαίδευσης που υποχρεώνεται από το Σύνταγμα να τους προσφέρει το Ελληνικό κράτος.

 Φυσικά εξαιρούνται τα παιδιά των αλλοδόξων που κι αυτοί είναι Έλληνες και έχουν πλήρη δικαιώματα στη δική τους θρησκευτική παράδοση», είχε πει ο σημερινός Πρωθυπουργός απαντώντας εμμέσως πλην όμως σαφώς σε όσους επιδιώκουν την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών.«Μερικοί που έχουν κάνει επάγγελμα να εξαπολύουν κατά καιρούς επιθέσεις κατά της Εκκλησίας μας, θα έπρεπε να διαβάσουν και να ξαναδιαβάσουν το σχετικό άρθρο 3 του Συντάγματός μας. Αυτές οι ύπουλες επιθέσεις θα τελειώσουν. Η Πολιτεία δεν θα ανακατεύεται στο έργο της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν ανακατεύεται στην Πολιτική. Αλλά η πνευματική παράδοση αναγνωρίζεται συνταγματικά, είναι δυνατή και θα παραμείνει δυνατή. Όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες», είχε προσθέσει ο κ. Σαμαράς.

Προηγουμένως, αναφερόμενος γενικότερα στην Παιδεία, ο σημερινός Πρωθυπουργός υπενθύμιζε με νόημα:«Το Σύνταγμά μας, στο άρθρο 16 παράγραφος 2 αναφέρει καταλέξει, πως “H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”.

Επαναλαμβάνω: “την ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων”.Την “ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης…”. Αυτά λέει το Σύνταγμά! Έτσι; Ερωτώ:

Τα σχολικά βιβλία το κάνουν; Ή μήπως προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία μας. Με τρόπο μάλλον απαξιωτικό…  Αυτά θα τελειώσουν! ».

ΔΗΛΩΣΕΙΣ  κ.  ΚΑΛΑΤΖΗ

Οικονομικά ασύμφορη για το κράτος θεωρεί την πρόταση του ΚΕΠΕ για την από κοινού πληρωμή των κληρικών από την Εκκλησία και την Πολιτεία ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων Γιώργος Καλαντζής. Διερωτάται, επίσης, ποιον συμφέρει η διάλυση του φιλανθρωπικού και κοινωνικού δικτύου της Εκκλησίας. «Ας μιλήσουμε με αριθμούς. Το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας στοίχισε το 2011 περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή ακριβώς το ποσό που προτείνει να περικοπεί το ΚΕΠΕ. Αυτό σημαίνει ότι για να καλυφθεί η δαπάνη μισθοδοσίας των Ιερέων από την Εκκλησία θα πρέπει να μειωθεί το κοινωνικό και φιλανθρωπικό της έργο.

Ταυτόχρονα θα πρέπει το Κράτος να καλύψει το κενό που θα προκύψει και, φυσικά, θα πρέπει να καταβάλλει το αντίστοιχο κόστος. Όμως το πραγματικό κόστος που θα καταβάλλει το Κράτος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από 100 εκατομμύρια ευρώ, ίσως να φτάνει τα 150 εκατομμύρια ευρώ, γιατί θα πρέπει να πληρώσει υπαλλήλους για να κάνουν όλα αυτά που σήμερα κάνουν δωρεάν οι Κληρικοί και οι εθελοντές, εγκαταστάσεις που σήμερα παραχωρούνται δωρεάν από την Εκκλησία καθώς και υλικά που διάφοροι συμπολίτες μας δωρίζουν στην Εκκλησία.

Το αποτελεσματικότερο, μεγαλύτερο και οικονομικότερο - με όρους λειτουργίας - κοινωνικό δίκτυο υποστήριξης και αλληλεγγύης το έχει σήμερα η Εκκλησία και μάλιστα χωρίς να κάνει καμία διάκριση με βάση το θρήσκευμα, το χρώμα του δέρματος, τη γλώσσα, το έθνος ούτε καν αν κάποιος είναι νόμιμα ή παράνομα στη χώρα. Η μεταφορά της μισθοδοσίας του Κλήρου στην Εκκλησία κατά 50% είναι βέβαιο ότι θα διαλύσει αυτό το δίκτυο, θα οδηγήσει σε κρίση τις σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας και τελικά θα στοιχίσει στον Έλληνα φορολογούμενο πολλαπλάσια ποσά. Δύο ερωτήματα θα άξιζε να τεθούν προς ευρύτερο προβληματισμό.

1.Αν διαλυθεί το κοινωνικό δίκτυο αλληλεγγύης της Εκκλησίας που φτάνει και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας, ποιος θα το αντικαταστήσει και πού θα βρει τα χρήματα για να το κάνει; Το Κράτος, διάφορες ΜΚΟ ή διάφορες πολιτικές οργανώσεις που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ειδικεύονται στην παροχή προστασίας σε ηλικιωμένους όταν πηγαίνουν στη τράπεζα ή κάποιες άλλες που τώρα ανακάλυψαν ότι η πολιτική δράση, περίπου ταυτίζεται με την «κοινωνική αλληλεγγύη»;

2.Είμαστε βέβαιοι ως κοινωνία και ως Έθνος ότι επιθυμούμε να στρέψουμε την Εκκλησία σε επιχειρηματικές δράσεις για να βρει τα χρήματα της μισθοδοσίας των Κληρικών; Έχουμε αναλογιστεί τι σημαίνει αυτό; Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί, για πολλοστή φορά, ότι το θέμα της μισθοδοσίας του Κλήρου συνδέεται με την εκκλησιαστική περιουσία καθώς και ότι οι μισθοί των Κληρικών έχουν περικοπεί όπως ακριβώς όλων των δημοσίων υπαλλήλων».


Δεν υπάρχουν σχόλια: