18 Ιανουαρίου, 2012

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΦΡΑΙΜ


ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΗΤΡΥΙΑΣ!
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ π. ΕΦΡΑΙΜ 
ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΗΚΕΩΣ  ΜΗΤΕΡΑ Η ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 
ΩΣ ΜΗΤΡΥΙΑ Η ΑΛΛΗ!

________Η προφυλάκιση του π. Εφραίμ έδωσε τη δυνατότητα να φανεί για μια ακόμη φορά η απαράδεκτη συμπεριφορά των παραγόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου! Και άλλη φορά το έχουμε επισημάνει, θα το επαναλάβουμε όμως για μια ακόμη φορά: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μερικές φορές συμπεριφέρεται ως μητρυιά! 'Ετσι ακριβώς, κατά την ταπεινή μας γνώμη, συμπεριφέρθηκε και στην προκείμενη περίπτωση. Ας πάρουμε λοιπόν τά πράγματα με τη σειρά τους, για να αναδιπλωθή μπροστά μας όλη η τραγικότης της υποθέσεως.


________Η προφυλάκιση του Ηγουμένου ιστορικής και μεγάλης Μονής του Αγίου Όρους, και μάλιστα κατά την παραμονή της εορτής των Χριστουγέννων, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς παράγοντες, εκκλησιαστικούς τε και μή, να εκδηλώσουν τη συμπάθειά τους πρός τον π. Εφραίμ. Μοναδική εξαίρεση και παραφωνία αποτέλεσε η στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αμέσως μετά δε και μερικών - ελαχίστων αδελφών Αρχιερέων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ενεργούν συνήθως ως μεγάφωνα ή  αν το προτιμάτε, ως φερέφωνα - του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Ελλάδα.

________'Ενας μεγάλος αριθμός Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, μεταξύ των οποίων και ο υποσημειούμενος, έσπευσαν να επισκεφθούν τον π. Εφραίμ στο δεσμωτήριό του. Πέρασαν τα σίδερα των φυλακών Κορυδαλλού, για να του δώσουν κουράγιο! Κάποιοι εξ ημών επί πλέον προέβημεν και σε δηλώσεις, εκφράζοντας την συμπάθειά μας.

________Το Πατριαρχείο της Ρωσσίας, από τούς πρώτους μάλιστα, έξέφρασε την αγάπη του  και την συμπάθειά του επίσης. (Συμπάθεια = μία σύνθετη λέξη που παράγεται από τις λέξεις συν+πάθος και σημαίνει μοιράζομαι το πάθος ή το πρόβλημα κάποιου άλλου, ο οποίος υποφέρει από κάτι και συνεπώς συμ-πάσχω).Έπειτα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλλάδος με Ανακοινωθέν της 12ης Ιανουαρίου ε.έ μοιράσθηκε επίσης το πάθος και την αγωνία ενός αγιορείτου Ιερομονάχου καί Ηγουμένου.Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ανακοίνωσε την -επαινετή άλλωστε- πρόθεση του να επισκεφθή αυτοπροσώπως τον προφυλακισμένο Ηγούμενο στο δεσμωτήριό του.

__________Αλλά και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος εδήλωσε διά του Τύπου, ότι συμφωνεί και προσυπογράφει την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδυ των Αθηνών υπέρ του π. Εφραίμ.

__________Επί πλέον από τήν Εκκλησία της Βουλγαρίας επίσης ο Σεβ. Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος εξέφρασε την συμπάθεια και την συμπαράστασή του στον δοκιμαζόμενο κληρικό.

_________Μοναδική παραφωνία σε όλη αυτή την κινητοποίηση αποτέλεσε – δυστυχώς - η στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Με Ανακοίνωσή του της 10ης Ιανουαρίου ε.έ. διαμαρτύρεται πρός τήν Εκκλησία της Ρωσσίας "για αντικανονική παρέμβασή της στο Άγιον Όρος"  και της υποδεικνύει εμμέσως πλήν σαφώς να μη επεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα της δικαιοδοσίας του.

Αλλά για τον ταλαιπωρούμενο Ηγούμενο π. Εφραίμ "η Μητέρα Εκκλησία" της Πόλης δεν εύρε να μας είπει ούτε ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ! Με την δικαιολογία, ότι "το Οικουμενικό Πατριαρχείο....σεβόμενο την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αποφεύγει πάντοτε  κάθε ανάμειξη σε δικαστικές υποθέσεις που εκκρεμούν" αφήνει στο περιθώριο της ποιμαντικής του φροντίδος τον Ηγούμενο, ο οποίος όχι μόνον υπάγεται στην ποιμαντική αρμοδιότητα και μέριμνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά και υπήρξε ένας "καλός κουβαλητής" χρημάτων σ΄αυτό! Λέγεται, ότι η Μονή Βατοπαιδίου, δηλ. ο Ηγούμενος Εφραίμ, εκτός των άλλων, καλύπτει τά έξοδα λειτουργίας του Πατριαρχικού Γραφείου των Αθηνών!!!!!!! Εάν αληθεύει η πληροφορία, τότε κινδυνεύουμε να τρελλαθούμε! 

___________Αυτό που μας εντυπωσιάζει δυσμενέστατα είναι το γεγονός, ότι με τον τρόπο αυτό  το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εγκαταλείποντας τον δυστυχή π. Εφραίμ στην τύχη του, δηλ. τον δικό τους άνθρωπο, δεν επιτρέπει και σε κάποιον άλλο να μοιρασθή μαζί του την ταλαιπωρία του. Δηλ. στα Μέλη της ανά την Οικουμένην Ορθοδόξου Κοινότητος, στα οποία και οι Ρώσσοι εντάσσονται, αρνείται την εφαρμογή του αποστολικού λόγου "χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων ¨ (Ρωμ. 12, 15) το να χαιρώμαστε δηλ. μ' αυτούς που έχουν κάποιο ευχάριστο γεγονός, αλλά καί νά κλαίμε μ΄αυτούς που πονούν και υποφέρουν! 

Με αφορμή, λοιπόν, την υπόθεση "Εφραίμ-Κορυδαλλος" το Πατριαρχείο επιχειρεί για μια ακόμη φορά να κατοχυρώσει τά "κυριαρχικά του δικαιώματα" στην περιοχή του Αγίου Όρους! Εάν μας προσκαλούσε κάποιος να χαρακτηρίσουμε τη στάση των Εκκλησιών Αθηνών καί  Κωνσταντινουπόλεως,  θα ελέγαμε απεριφράστως ότι η στάση της  Εκκλησίας της Ελλάδος είναι στάση Μητρός, η δε στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι στάση Μητρυιάς! Μόνον η μητρυιά εγκαταλείπει στην τύχη τους τα παιδιά  του ανδρός της, επειδή προέρχονται  από άλλο γάμο, τούτο δε το πράττει διότι τα θεωρεί "ξένα"! Αναμφιβόλως δεν είναι τα δικά της παιδιά!

_________Στην περίπτωση, λοιπόν, του π. Εφραίμ το Οικουμενικό Πατριαρχείο για μια ακόμη φορά μας απογοήτευσε! Καταδικάζουμε απεριφράστως την συμπεριφορά του αυτή! Και δεν είναι η πρώτη φορά που ενεργεί κατ' αυτό τον τρόπο! Με το πρόσχημα των ιερών κανόνων και τών κυριαρχικών δικαιωμάτων τους οι εν Φαναρίω πολλές φορές αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων! Μόνο τον "εαυτούλη" τους προσέχουν!  Μόνον τά "δικαιώματά" τους προβάλλουν! Μόνο για την "κυριαρχία" τους αγωνίζονται! Μπορούν να δέχωνται με ανοικτές τις αγκάλες των ακόμη και αθέους και πολεμίους της εκτός Τουρκίας Ορθοδοξίας, αρκεί αυτό να εξυπηρετεί τά συμφέροντά τους! Μια χούφτα ανθρώπων, οι οποίοι είναι όντως κληρονόμοι μιάς ανεκτίμητης πνευματικής κληρονομιάς αιώνων, συμπεριφέρονται σαν "αγάδες", διάγουν πολυτελώς, δεν υπολογίζουν τίποτε καί κανέναν! Είναι έτοιμοι να ποδοπατήσουν τους πάντες και τα πάντα για τα συμφέροντά τους!

Αναμφιβόλως είναι "δέσμιοι" σε μια αλλοεθνή Χώρα, αλλά παρά ταύτα δεν βιώνουν και δέν διάγουν ως δεμώτες! Αντιθέτως ζούν μεγαλοπρεπώς ως Ηγεμόνες και  Βασιλείς άλλων εποχών, ως Πρίγκηπες και ως Μεγιστάνες! Οι πάντες οφείλουν σ' αυτούς και από τούς πάντες εισπράττουν, ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ και πουθενά! Όταν και οσάκις νομίζουν, ότι κάποιος απειλεί τα συμφέροντά τους, τότε γίνονται σκληροί τιμητές, εξαντλούν όλη τους την πνευματική κυριαρχία!Ας θυμηθούμε την περίπτωση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ο οποίος  ας το πούμε - ήταν και πιστός φίλος τους για δεκαετίες, βλακωδώς δε καί προσκυνητής του μεγαλείου των! Ας θυμηθούμε, λέγω, την περίπτωση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου  και την μακάβρια εκείνη τελετή στον Πατριαρχικό Ναό, που μας θύμιζε ιεροτελεστίες του Μεσαίωνος!  

Δεν τον απέρριψαν απλώς. Τόν έρριψαν στην πυρά, όπως άλλοτε έπραττε η Ιερά Εξέταση στη Ρώμη κατά τον Μεσαίωνα. Ναί, οι του Φαναρίου έρριψαν τον Χριστόδουλο στον Καιάδα της ανυποληψίας μόνον και μόνον επειδή ενόμισαν, ότι απειλήθησαν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα! Κατά τά τελευταία τούτα χρόνια στο Φανάρι λησμόνησαν το γλυκύ πρόσωπο του Πατριάρχου Δημητρίου Ας κλείσουμε το σημείωμά μας με μερικές επισημάνσεις:

_________Είναι αλήθεια, ότι ο Αγιώτατος Πατριάρχης της Μόσχας κ. Κύριλλος προέβη σε δηλώσεις, εκφράζοντας την συμπαράστασή του και την συμ-πάθειά του πρός ένα δοκιμαζόμενο κληρικό μιάς άλλης τοπικής Εκκλησίας, ενός άλλου κλίματος, όπως λέγεται στην εκκλησιαστική ορολογία. Παρά ταύτα η ενέργειά του αυτή ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ώστε δικαίως νά ενοχληθή το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο! Ο Πατριάρχης της Ρωσσίας εξέφρασε τη συμπάθειά του πρός τον ΑΝΘΡΩΠΟ Εφραίμ καί όχι πρός τον ΗΓΟΥΜΕΝΟ Εφραίμ! Άρα ουδεμία ανάμειξη συνετελέσθη εκ μέρους μιάς τοπικής Εκκλησίας  στα εσωτερικά ζητήματα μιάς άλλης!

__________Έτι περαιτέρω, η διαφορά - η αντιδικία άν θέλετε - του Ηγουμένου Εφραίμ είναι αντιδικία με το ελληνικό Δημόσιο και όχι με την προϊσταμένη του Αρχή, δηλ. με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Άρα, κατά την ταπεινή μας γνώμη, ουδεμία σημειώθηκε ανάμειξη του Πατριάρχου της Ρωσσίας σε ζητήματα της αρμοδιότητος του Οικουμενικού Θρόνου. Δυστυχώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο "βλέπει" εχθρούς πρός κάθε κατεύθυνση! Αυτό λοιπόν είναι και το μεγάλο μειονέκτημα των παραγόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Διακατέχονται από το σύνδρομο της καταδιώξεως και γι αυτό αντιδρούν  αχαρακτήριστα.

__________Σαν έμπρακτη εφαρμογή του ανωτέρω ισχυρισμού μας έστω ο υποσημειούμενος. Επειδή συνηθίζουμε να λέμε "τα σύκα - σύκα και τη σκάφη-σκάφη" πρός κάθε κατεύθυνση, κάθε φορά που γράφουμε κάτι επικριτικό για τον Οικουμενικό Θρόνο δεν προσπαθούν να μας διαψεύσουν, αλλ' αντιθέτως μας καταγράφουν στη μαύρη λίστα των "εχθρών" του Θρόνου! Εμείς όμως και σεβόμεθα καί τιμάμε το Πατριαρχείο μας! ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να απεμπολίσουμε το δικαίωμα εκφράσεως της γνώμης μας ελευθέρως ως ισότιμος -τώρα δε πλέον καί ως γηραιός-  Ιεράρχης της Ορθοδοξίας. Στο όνομα είτε της Αληθείας, είτε της Δικαιοσύνης, ασκούντες το προφητικό χάρισμα, ΄που έχουμε ως Αρχιερείς, στιγματίζουμε πράξεις του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, όταν και οσάκις η συνείδησή μας διεγείρεται! Στην Ορθόδοξη Εκκλησία ουδείς είναι αλάθητος!

Πως να δεχθούμε π.χ. ότι Παναγιώτατος Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαίος  "αποκάλεσε τους ηρωικούς αγωνιστές του 1821 ξεβράκωτους, που με την επανάσταση τους διέκοψαν την αρμονική συμβίωση Ελλήνων με Τούρκους!" Πως να μη διαμαρτυρηθούμε, όταν προ έτους επισκεπτόμενος το εργοστάσιο της Coca - Cola στην Ατλάντα των ΗΠΑ, περιέπεσε σε ένα μεγάλο ολίσθημα γλώσσης. Προσφέροντας ως δώρο στον Μουσουλμάνο Γενικό Διευθυντή τό ΚΟΡΑΝΙΟ, τού είπε: "Σας προσφέρω ως δώρο ΤΟ ΑΓΙΟ Κοράνιο!" Το Κοράνιο μπορεί βέβαια να θεωρηθή "ιερό" βιβλίο του Ισλάμ, ποτέ όμως άγιο βιβλίο!  Εμείς γνωρίζουμε τήν "Αγία Γραφή", αλλά άγιο Κοράνιο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

_________Συνεχίζουμε το σχολιασμό της ενέργειας του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Εάν ο Πατριάρχης της Ρωσσίας υπέπεσε στο κανονικό παράπτωμα της "εισπηδήσεως", δηλ. της επεμβάσεως, γιατί  άραγε δεν ελέγχονται για το ίδιο αδίκημα και η Εκκλησία της Ελλάδος, και η Εκκλησία της Κύπρου και η Εκκλησία της Βουλγαρίας, εκπρόσωποι των οποίων προέβησαν σε ανάλογες Δηλώσεις; Στο σημείο αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο συλλαμβάνεται να εφαρμόζει μια μονόπλευρη και ουσιαστικά μια αντικρουόμενη και αντιφατική τακτική.

Αν μας ακούνε εκεί στο Φανάρι,  ας σκεφθούν πιο ώριμα. Το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό! Δεν ανήκει δηλ. σε μια μικρή Ομάδα "πορφυρογγέννητων" προσώπων, τα οποία "κληρονομικώ δικαίω" νέμονται την ιστορία του και τα προνόμιά του. Ανήκει σε όλη την Ορθοδοξία. Ας ανοίξει λοιπόν τα σύνορα ο σημερινός - ρέκτης κατά τα λοιπά- Πατριαρχης κ. Βαρθολομαίος, καλώντας αντιπροσώπους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών για να αποτελέσουν Μέλη της Πατριαρχικής Συνόδου καί ας επιτρέψει επίσης σε όλους τους ελληνικής καταγωγής Ιεράρχες της Ορθοδοξίας να είναι Υποψήφιοι Πατριάρχες, για να διαπιστώσουν ότι ουδείς θα επιβουλεύεται - αν σήμερα τα επιβουλεύεται -  τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Αλλά το καθεστώς των μερικών - ελαχίστων πια - Ιεραρχών του Θρόνου, οι οποίοι ζούν στην Βασιλεύουσα δεν έχει μέλλον! 

Αυτό δεν το συλλογίζονται οι εν Φαναρίω εν Χριστώ Αδελφοί μας; Μόνοι τους ροκανίζουν το κλαδί, πάνω στο οποίο κάθονται!  Ανοίξτε, παρακαλώ Σας αδελφοί μου Φαναριώτες, ανοίξτε τα σύνορα της καρδιάς Σας, ανοίξτε την αγκάλη Σας, ανοίξτε και τα όρια του Πατριαρχείου  σε όλους τους εκτός Τουρκίας Ορθοδόξους και τότε όλοι μας θα ειρηνεύσουμε.

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Σημείωσις:

1. Κυκλοφόρησε η είδηση, ότι απο τον Αρειο Πάγο εκδόθηκε Απόφαση, διά της οποίας ακυρώθηκε καταδίκη του π. Εφραίμ σε φυλάκιση δέκα μηνών. Την παραθέτουμε παρακάτω.

2. Εντύπωση μας προκάλεσε η τοποθέτηση του αγαπητού εν Χριστώ Αδελφού μας Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνιας κ. Χρυσοστόμου. Λησμονεί όμως ότι είναι Ιεράρχης της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, την ανεξαρτησία της οποίας οφείλει να υπερασπίζεται. Στον αγαπητό μου Αδελφό κ. Χρυσόστομο επιστρέφω το ερώτημά του με κάποια παραλλαγή: Μήπως, Αδελφέ μου, δεν καταλάβατε, ότι το δικό σας Ανακοινωθεν "εξυπηρετεί ιδιοτέλειες, επιδιώξεις και σκοπιμότητες άλλων Εκκλησιών;¨ Σας θέλουμε Ιεράρχη της Εκκλησίας μας καί όχι του Πατριαρχείου, της Ελλάδος και όχι του Φαναρίου!

+ Ο Κ και Αι. Α.
Άρειος Πάγος:
Αθώωση για Ηγούμενο Εφραίμ 
και μοναχό Αρσένιο

Ανατράπηκε από τον Αρειο Πάγο η καταδίκη σε δεκάμηνη φυλάκιση (με τριετή αναστολή) του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδιου και ήδη προφυλακισμένου Εφραίμ, του μοναχού Αρσενίου και της δικαστού Μαρίας Ψάλτη, η οποία είχε κριθεί ένοχος παραβίασης δικαστικού απορρήτου και παράβασης καθήκοντος με ηθικούς αυτουργούς τους δύο μοναχούς. Η υπόθεση, που αφορά ένα σκέλος του "σκανδάλου" που σχετίζεται με το κλείσιμο της δίκης που εκκρεμούσε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπης για το ιδιοκτησιακό καθεστώς, παραπέμπεται από τον Αρειο Πάγο στο Εφετείο Θράκης για να γίνει νέα δίκη, με διαφορετική σύνθεση δικαστών.

Το ποινικό τμήμα Αρείου Πάγου υιοθετώντας σχετική πρόταση του αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου Ν. Τσάγγα δέχθηκε ότι η εφετειακή απόφαση δεν έχει νόμιμη αιτιολογία, παρουσιάζει λογικά κενά, αντιφάσεις και ελλείψεις σε αρκετά σημεία.

Στη νέα δίκη που θα γίνει στο Εφετείο, το κατηγορητήριο αναμένεται να είναι για όλους ελαφρύτερο, αφού ο Άρειος Πάγος θεωρεί ότι η τυχόν γνωστοποίηση του αποτελέσματος μόνο της διάσκεψης ενός δικαστηρίου δεν αποτελεί πλέον αξιόποινη πράξη. 


ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΝΕΟΑΣΤΕΓΟΥΣ


Ακούμε καθημερινά για τους αστέγους στην τηλεόραση και με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνουν να μας το περνάνε λες και είναι απλοί αριθμοί και πως είναι κάτι το οποίο δεν θα μας αγγίξει πότε εμάς. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική.....

Σήμερα οι άστεγοι αυξάνονται δραματικά(υπολογίζεται πως είναι γύρω στις 20.000 ενώ πολύ περισσότεροι αυτοί που σύντομα κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο) και όσο βαθαίνει καθημερινά η κρίση τόσο περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στους δρόμους και πολλές φορές και ολόκληρες οικογένειες. Άνθρωποι οι οποίοι είχανε την δουλειά τους,το σπίτι τους ενώ αρκετές φορές είχανε και ένα αρκετά μεγάλο εισόδημα,όμως έχασαν την δουλειά τους και έτσι σταδιακά φτάσανε στο σημείο να μην μπορούν να κρατήσουν ούτε το σπίτι τους. Τρέφονται κατά κύριο λόγω από τα συσσίτια της εκκλησίας ή των δήμων τα οποία έχουνε αυξηθεί δραματικά θυμίζοντας εποχές της δεκαετίας του '40! Άνθρωποι που κάποτε μπορεί να ζούσανε στην ίδια πολυκατοικία με εμάς, είναι συγγενείς μας και φίλοι μας γνωρίζουνε το το σκληρότερο πρόσωπο της κοινωνίας μας. Οι νεόπτωχοι στην πλειοψηφία τους από την στιγμή που θα καταλήξουν στον δρόμο θα μείνουνε για πάντα εκεί καθώς δεν θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για εργασία με κάποιον που δεν έχει φτάσει ακόμα στην απόλυτη ανέχεια,είναι άνθρωποι οι οποίοι πληρώνουν πολύ πιο ακριβά από τους υπόλοιπους τα ''σπασμένα'' των καθικιών που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο.

Συγκλονίστικα όταν διάβασα πριν λίγες μέρες πως η καθολική εκκλησία στην Θεσσαλονίκη έστειλε τα ΜΑΤ να επέμβουν σε ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο στο οποίο πήγαιναν άστεγοι για να μην κρυώνουν με αποτέλεσμα να προσαγάγουν 25 ''ενοίκους'' μαζί και ένα 8χρονο κοριτσάκι(!). Είναι ντροπή για μια χώρα όπως η Ελλάδα η οποία παράγει τροφή που μπορεί να θρέψει περισσότερους απ'οσοι είμαστε να έχει μεγάλο πληθυσμό που ζει στον δρόμο και δεν έχει τροφή,να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πεθαίνουν κυριολεκτικά στον δρόμο αβοήθητοι σαν τα σκυλιά,ενώ υπάρχουν περιστατικά ανθρώπων που ενώ έχουνε σπίτι μένουνε μερικά βράδια στον δρόμο για να συνηθίσουν στην ιδέα της νέας ζωής που θα έχουνε σε λίγο καιρό.

Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και ας δώσουμε φαγητό στον διπλανό μας που δεν μπορεί να ταΐσει τα παιδιά του, ή ας δώσουμε κάτι από το υστέρημα μας ή αν δεν μπορούμε ας κάνουμε εθελοντική εργασία σε συσσίτια που οργώνονται καθημερινά, το κράτος τους έχει εγκαταλείψει και κοιτάει πως θα μας κάνει πιο φτωχούς, ας δείξουμε αλληλεγγύη και ας είμαστε ενωμένοι όπως ήτανε πάντα οι Έλληνες στις δύσκολες στιγμές, κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ


Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΙΗ΄ ΑΙΩΝΟΣ ΕΩΣ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το νέο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό πλαίσιο

Με το πέρασμα από τον ΙΖ΄ στον «μεγάλο» ΙΗ΄ αιώνα, δημιουργήθηκαν στον ευρύτερο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου νέες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές συνθήκες, που επηρέασαν αποφασιστικά την μετέπειτα ιστορική εξέλιξη της Μακεδονίας. Η αρχή έγινε με την τριπλή συνθήκη ειρήνης του Κάρλοβιτς (σημ. Sremski Karlovci) στα 1699 ανάμεσα στην ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, από τη μια μεριά και από την άλλη, τους τρεις νικητές του αντιτουρκικού «Ιερού Συνασπισμού»: τη Βενετία, την Πολωνία και, κυρίως, την Αψβουργική Αυστρία. 

Εκείνο που ενδιαφέρει εδώ είναι η επικράτηση των Αψβούργων σε μια εκτεταμένη ζώνη της Βόρειας Βαλκανικής. Η επικράτηση αυτή, που θα επεκταθεί στο μεγαλύτερο τμήμα της Σερβίας, θα εμπεδωθεί, κατά κάποιο τρόπο, με δύο ακόμα αυστροτουρκικές συνθήκες, του Πασάροβιτς στα 1718 και του Bελιγραδίου στα 1739. Η «κάθοδος» αυτή προς το νότο θα φέρει πιο κοντά τον μακεδονικό χώρο με την επικράτεια μιας εκτεταμένης και ανερχόμενης τότε στη Νοτιοανατολική Ευρώπη δύναμης, της Αψβουργικής Αυτοκρατορίας.

Η αλλαγή του πολιτικού χάρτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης θα συνδυαστεί με σημαντικές εξελίξεις στον οικονομικό τομέα. Η αρχή έγινε με την υπογραφή αυστροτουρκικών συμφωνιών, που προέβλεπαν τη μείωση των τελωνειακών δασμών και γενικά την ελεύθερη διεξαγωγή του εμπορίου στις περιοχές του Δούναβη. Στα 1747 οι όροι των συμφωνιών αυτών ανανεώθηκαν, με αποτέλεσμα την επέκταση του αυστριακού εμπορίου από τις παραδουνάβιες περιοχές στην Aδριατική και -έως έναν βαθμό- και στο Aιγαίο. 

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν προς την κατεύθυνση αυτή η ανάδειξη της Tεργέστης σε μεγάλο εμπορικό λιμάνι της Αψβουργικής Αυτοκρατορίας και η ίδρυση προξενείων και εμπορικών πρακτορείων της στις σημαντικότερες οθωμανικές αγορές, κυρίως στη Θεσσαλονίκη και την Kωνσταντινούπολη. Εξάλλου, ως το τέλος του αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ακολουθώντας την παράδοση των «διομολογήσεων» που είχαν καθιερωθεί από τον ΙΣΤ΄ αιώνα, θα υπογράψει παρόμοιες διπλωματικές και εμπορικές πράξεις με όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. 

Ιδιαίτερη σημασία για την ελληνική ιστορία απέκτησαν οι ναυτιλιακές και εμπορικές διευκολύνσεις που απέσπασε εκβιαστικά από την Υψηλή Πύλη η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας (1762-1792), μετά τους δύο πολέμους που διεξήγαγε με τους Τούρκους (1768-1774 και 1787-1792), στις ευνοϊκές για τα ρωσικά συμφέροντα συνθήκες ειρήνης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774 και του Iασίου, το 1792. Οι διευκολύνσεις αυτές θα γίνουν καθεστώς με διμερείς οικονομικές συμφωνίες, που υπογράφηκαν στα 1783, 1798 και 1812.

Στο μεταξύ, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές και στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, οι οποίες επηρέασαν επίσης τις ευρωπαϊκές κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ιδιαίτερα την Μακεδονία. Προς τα τέλη του ΙΖ΄ και τις αρχές του ΙΗ΄ αιώνος, οι ανατολικές και νοτιοανατολικές επαρχίες του σουλτάνου δοκιμάζονταν από τις εξεγέρσεις και τις αποσχιστικές τάσεις διαφόρων τοπικών και περιφερειακών ηγεμονίσκων. 

Η κατάσταση επιδεινώθηκε με τους Τουρκοπερσικούς Πολέμους, στα 1723-1747, και την αναρχία που επικράτησε κατά τις επόμενες δεκαετίες στην Περσία και γενικά σε ολόκληρη σχεδόν την Εγγύς και τη Μέση Ανατολή. Όλα αυτά προκάλεσαν την αποδιοργάνωση και την παρακμή των παραδοσιακών χερσαίων εμπορικών δρόμων και την αναπόφευκτη αποτελμάτωση των άλλοτε ανθηρών μεταπρατικών αγορών της Συρίας, του Λιβάνου και της Αιγύπτου. 

Το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθεί η δραστηριότητα των Ευρωπαίων εμπόρων (των Άγγλων και των Γάλλων, κατά κύριο λόγο) από τις μεσανατολικές «σκάλες» προς τα ασφαλέστερα μικρασιατικά λιμάνια (κυρίως προς την Σμύρνη) και προς μερικά παραμελημένα έως τότε εμπορικά κέντρα των ευρωπαϊκών κτήσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας: προς την Άρτα, τα Ιωάννινα, την Αυλώνα, το Δυρράχιο και περισσότερο την Θεσσαλονίκη και το αναδυόμενο λιμάνι της Καβάλας.

Η μετατόπιση αυτή θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη σημασία των χερσαίων δρόμων της Νότιας Βαλκανικής και, συνακόλουθα, και τον ρόλο της Μακεδονίας στη διεξαγωγή του εμπορίου σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Όπως θα δούμε πιο κάτω, με το κλείσιμο του ΙΗ΄ και το πέρασμα στον ΙΘ΄ αιώνα θα προστεθούν και νέοι γεωπολιτικοί παράγοντες, που θα ανανεώσουν τις υπάρχουσες καταστάσεις.

Η ανάδυση του μακεδονικού εμπορίου

Οι αλλαγές των πολιτικών και οικονομικών συνθηκών στην Ανατολική Μεσόγειο αποτέλεσαν ιστορική «πρόκληση» για τους πληθυσμούς που βρίσκονταν σχετικά κοντά στα νέα εμπορικά κέντρα και ακόμα περισσότερο κοντά στις οδικές αρτηρίες της Βαλκανικής. 

Tην εποχή όμως εκείνη, οι περισσότεροι λαοί της περιοχής αλλά και οι Aυστριακοί και οι Pώσοι και -ακόμα περισσότερο- οι Oθωμανοί δεν ήταν σε θέση να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του εμπορίου στους δρόμους που ένωναν τις αγορές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την Κεντρική Eυρώπη και τις Παρευξείνιες χώρες. Τελικά, στην «πρόκληση» «ανταποκρίθηκαν» θετικά πρώτοι οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι Μακεδόνες, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι τη μείωση της γεωγραφικής αποστάσεως που τους χώριζε από τα νέα αυστριακά εδάφη, ήταν πλέον σε θέση να επικοινωνούν ευκολώτερα με τη Βόρεια Βαλκανική και στη συνέχεια και με την Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη. 

Το γεγονός αυτό είχε σημαντικές οικονομικές συνέπειες: Καταρχήν οι κάτοικοι του βορειοελλαδικού χώρου, παρακινημένοι από την αύξηση της ζήτησης αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, άρχισαν να αυξάνουν ή να αναπροσαρμόζουν τις παραγωγικές τους επιδόσεις. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ανανεώθηκαν και αρκετές από τις παραδοσιακές βιοτεχνικές τους ασχολίες (κυρίως στην ύφανση και στη βαφή μάλλινων ειδών καθώς και στη βυρσοδεψία), οι οποίες κατά τους προηγούμενους αιώνες ήταν καθηλωμένες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. 

Στη συνέχεια, το ελληνορθόδοξο κυρίως στοιχείο της Μακεδονίας -και, έως έναν βαθμό, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας- άρχισε να αναπτύσσει εντυπωσιακές πρωτοβουλίες, που διεύρυναν τους ορίζοντες των οικονομικών του δραστηριοτήτων: αρχικά ανέλαβε την μεταφορά προς τις βορειότερες βαλκανικές περιοχές των εξαγώγιμων αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων της Μακεδονίας, ενώ στη συνέχεια προχώρησε σε καθαρά μεταπρατικές και εμπορικές πράξεις. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος στη διείσδυση πρώτα των Δυτικομακεδόνων «κυρατζήδων» (αγωγιατών) και στη συνέχεια των «πραματευτάδων» και «σπεδιτόρων» σε μερικά από τα σημαντικότερα αστικά κέντρα της Σερβίας, της Oυγγαρίας, των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών, της Tρανσυλβανίας και της Kριμαίας. 

Από τα μέσα του ΙΗ΄ αιώνος και εξής, οι Έλληνες θα αποσπάσουν από τους Αψβούργους αυτοκράτορες (το 1740 από τον Κάρολο ΣΤ΄ και το 1760 από τη Μαρία Θηρεσία) -μετά από μια περίοδο διακρίσεων εις βάρος τους- μερικά προνόμια, κυρίως για την ανεμπόδιστη ανέγερση ορθοδόξων ναών.Κατά το δεύτερο μισό του ΙΗ΄ αιώνος, οι Μακεδόνες εμπορευόμενοι που θα εγκατασταθούν στα οδικά σταυροδρόμια των περιοχών αυτών, θα ηγεμονεύσουν με τις «κομπανίες» τους στους βασικότερους τομείς του διαμετακομιστικού εμπορίου της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, εξάγοντας βαμβάκι, σιτάρι, μαλλί, δέρματα, φλοκάτες και καπνό και εισάγοντας από την αψβουργική κυρίως επικράτεια λινά υφάσματα, υαλικά, εργαλεία, είδη κιγκαλερίας και γενικά βιομηχανικά προϊόντα. Το εθνικοθρησκευτικό στοιχείο, που κυριαρχούσε στην εξέλιξη αυτή, ήταν το ελληνορθόδοξο: προς τα τέλη του ΙΗ΄ αιώνος, οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης διακινούσαν τα 2/3 του συνολικού εμπορίου της.

Aρχικά, οι κύριοι δίαυλοι του εμπορίου αυτού ήταν χερσαίοι και οδηγούσαν προς την Κεντρική και την Ανατολική Eυρώπη· εκεί, άλλωστε, κατευθυνόταν γύρω στα 1780 ο μισός περίπου όγκος των μακεδονικών εξαγωγών. Aπό τις τελευταίες όμως δεκαετίες του ΙΗ΄ και έως τις αρχές του ΙΘ΄ αιώνος οι Mακεδόνες εμπορευόμενοι, συνεργαζόμενοι κυρίως με Bρετανούς, Aυστριακούς και Pώσους ομοτέχνους των, θα απλώσουν τις δραστηριότητές τους και στις θαλάσσιες επικοινωνίες, συνδέοντας τα εμπορικά κέντρα της Mακεδονίας είτε με την Κεντρική και τη Δυτική Mεσόγειο είτε, κυρίως, με τα ναυτικά κέντρα και τα λιμάνια του Eυξείνου Πόντου και της νότιας Pωσίας. 

Στην τελευταία αυτή εξέλιξη ηγεμονικό ρόλο έπαιξε, όπως ήταν επόμενο, το κύριο -σχεδόν μοναδικό τότε- λιμάνι της Mακεδονίας, η Θεσσαλονίκη. Συνεπώς, δεν είναι δυσερμήνευτη η διαπίστωση ότι από την εποχή της Συνθήκης του Πασάροβιτς έως την έκρηξη της Γαλλικής Eπαναστάσεως (1789) η αξία του εξωτερικού εμπορίου της Θεσσαλονίκης υπερτετραπλασιάσθηκε, ανεβαίνοντας από τα 2 στα 9 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. Στα τέλη του ΙΗ΄ αιώνος, το 1/4 σχεδόν του εξωτερικού εμπορίου ολόκληρης της οθωμανικής επικρατείας περνούσε από την πρωτεύουσα της Mακεδονίας.

Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν ευθύγραμμη. Με την είσοδο π.χ. στον ΙΘ΄ αιώνα, άρχισε μία εμφανής κάμψη στο συνολικό εμπόριο της Ανατολικής Mεσογείου. Ένα από τα αίτια της εξελίξεως αυτής ήταν η Γαλλική Eπανάσταση, οι Ναπολεόντιοι Πόλεμοι και οι ναυτικοί αποκλεισμοί εκ μέρους των Bρετανών της γαλλοκρατούμενης ηπειρωτικής Eυρώπης. Παρ' όλα αυτά, οι μακεδονικές εξαγωγές βρήκαν κάποια αποδοτική διέξοδο με την ασφαλέστερη διακίνηση ποικίλων προϊόντων μέσω των νέων οδών ανεφοδιασμού της Κεντρικής Eυρώπης, από τους μάλλον ανεξέλεγκτους (από τους βρετανικούς αποκλεισμούς) χερσαίους δρόμους της Βαλκανικής Χερσονήσου. 

Η εξάπλωση της Βιομηχανικής Eπαναστάσεως στην Eυρώπη διευκόλυνε την επέκταση του ξένου εμπορίου -ιδιαίτερα του βρετανικού- στις οθωμανικές αγορές, την κατακόρυφη αύξηση των εισαγωγών εκβιομηχανισμένων δυτικών προϊόντων (κυρίως υφασμάτων) στην τουρκοκρατούμενη Aνατολή και, σε τελευταία ανάλυση, τη στενότερη σύνδεση της ανατολικομεσογειακής οικονομίας με το παγκόσμιο εμπόριο και τις διακυμάνσεις του. Oι εξελίξεις αυτές, ενώ υπονόμευαν μακροπρόθεσμα την τοπική βιοτεχνία, αναπροσανατόλιζαν, από την άλλη μεριά, τη γεωργική παραγωγή σε εμπορευματικές και περισσότερο εκμεταλλεύσιμες καλλιέργειες. Eπιπλέον, άλλαζαν το γενικότερο κλίμα, δημιουργώντας νέες προοπτικές στις εμπορομεσιτικές και τις μεταπρατικές δραστηριότητες των ντόπιων, στους τομείς δηλαδή με τους οποίους είχε ήδη εξοικειωθεί ένα τμήμα τουλάχιστον του αγροτικού και του αστικοποιημένου ή ημιαστικοποιημένου χριστιανικού πληθυσμού της Mακεδονίας.

Η έκρηξη όμως της Eλληνικής Eπαναστάσεως και η εξάπλωσή της στη Mακεδονία, στα 1821-1822, προκάλεσε νέες καταστροφές τόσο στη γεωργική παραγωγή όσο κυρίως στο εμπόριο, ιδιαίτερα το ελληνικό. Οι συλλήψεις και οι σφαγές των Ελλήνων Προκρίτων στις Σέρρες, την Θεσσαλονίκη και άλλα αστικά κέντρα ανάγκασαν ένα μέρος του ελληνορθοδόξου στοιχείου να καταφύγει στη Νότια Eλλάδα. Η φυγή συνεχίσθηκε και μετά την δημιουργία του ελληνικού βασιλείου, με τις αλλεπάλληλες μετεπαναστατικές μετοικεσίες -για λόγους επαγγελματικούς και οικονομικούς- σε άλλες περιοχές της τουρκοκρατούμενης Aνατολής. 

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί ολόκληρη σχεδόν η Μακεδονία σε μία νέα περίοδο οικονομικής υφέσεως. H κατάσταση θα αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο στα τέλη της τρίτης δεκαετίας του αιώνος, η οποία όμως μας οδηγεί σε μία νέα φάση της ιστορίας της τουρκοκρατούμενης Mακεδονίας.
________________

Αύριο η συνέχεια

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ (18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ)

 
Μέγας Αθανάσιος (293; - 373 μ. Χ.)
 
Ο Mέγας Πατήρ και Στύλος της Ορθοδοξίας, Aθανάσιος, διεξήγαγε πολλούς αγώνες για την Oρθόδοξη πίστη. Για το λόγο αυτό και για το απαράμιλλό του ήθος ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, σε εγκωμιαστικό του λόγο  τον ταυτίζει με την αρετήν. Λέγει, Αθανάσιον επαινών αρετήν επαινέσομαι. Ταυτόν γαρ εκείνο τε ειπείν και επαινέσαι (Επαινώντας τον Αθανάσιο, θα επαινέσω την αρετή. Γιατί Αθανάσιος και αρετή είναι το ίδιο πράγμα. Όταν αναφέρομαι σε αυτόν επαινώ την αρετή). Γεννήθηκε το 293; στην Αλεξάνδρεια, κατά τον ιστορικό Σωκράτη τον Σχολαστικό, από γονείς χριστιανούς. 

Εκεί μορφώθηκε θεολογικά και φιλοσοφικά  σε ονομαστές σχολές, και σχετίστηκε κατά τη νεανική του ηλικία με τον ιδρυτή του μοναχισμού Αντώνιο, με τον οποίο και συνασκήτεψε στην έρημο. Κάποτε ο Αθανάσιος με άλλα παιδιά παίζανε στην ακροθαλασσιά, όπου  βρισκόταν και το σπίτι του Πατριάρχη Αλέξανδρου. Ο Πατριάρχης παρατήρησε ότι τα παιδιά υποδύονταν ρόλους αξιωματούχων της Εκκλησίας. 

Τον Αθανάσιο τον χειροτόνησαν Πατριάρχη και στο τέλος τον είδε να βαφτίζει ένα παιδάκι κατά την τάξη της Εκκλησίας. Ο Αλεξανδρείας Αλέξανδρος, είδε κατά τύχη τη σκηνή και θαύμασε, προγνωρίζοντας διά του Αγίου Πνεύματος, ότι η χειροτονία του Αθανασίου ήταν προμήνυμα της μελλοντικής χειροτονίας του . Έτσι, το παιδάκι το έχρισε μόνο με το Άγιο Μύρο, τον δε Αθανάσιο παρέδωσε σε παιδαγωγό, για να μάθει τα ιερά γράμματα. Ο Άγιος χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Αλέξανδρο, όταν έφθασε σε μέτρον ηλικίας. Από τις περιγραφές του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου πληροφορούμαστε, ότι απέκτησε θεολογικές γνώσεις στην Κατηχητική Σχολή της Αλεξάνδρειας. 

Μεγάλη επίδραση  στη διαμόρφωση του ήθους του και της πορείας του, άσκησε και η γνωριμία του με τον Μέγα Αντώνιο, του οποίου και συνέγραψε το Βίο και Πολιτεία. Ο Αθανάσιος συμμετείχε στην προσπάθεια καταπολέμησης των θέσεων που προασπιζόταν ο Άρειος, όταν ακόμη ήταν λαϊκός, συγγράφοντας κείμενα όπως το Κατά Ειδώλων και το Περί Ενανθρωπήσεως του Λόγου.
 
Ο  Πατριάρχης Αλέξανδρος πήρε μαζί του το νεαρό Αθανάσιο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, το έτος 325 μ.Χ., στη Νίκαια της Βιθυνίας, επί βασιλείας του μεγάλου Κωνσταντίνου, για συνεργό και βοηθό και μαζί απεκήρυξαν τα δυσσεβή και βλάσφημα του αιρετικού Αρείου. Ο Άρειος υποστήριζε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά κτίσμα του Θεού δημιουργηθέν εν χρόνω και επομένως, όπως όλα τα κτίσματα, έχει αρχή και τέλος. Άρα, ο Χριστός δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, αφού μόνο ο Θεός έχει αυτή τη δυνατότητα.  

Γνωρίζουμε, όμως, από την Αγία Γραφή, ότι ο Χριστός σαρκώθηκε για να σώσει και να θεώσει τον άνθρωπο. Ο Αθανάσιος με τον πλούσιο λόγο του, διατύπωσε με σαφήνεια τις αλήθειες, τις οποίες οι αιρετικοί διέστρεφαν. Ότι, δηλαδή, ο Χριστός δεν είναι κτίσμα, αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού, τέλειον γέννημα του Πατρός, γέννημα, δε, όχι κατά θέλησιν, αλλά κατά φύσιν. Δεν προήλθε, διότι το θέλησε ο Πατήρ, αλλά διότι είναι μέσα στη φύση του Πατρός να γεννά τον Υιό και μέσα στη φύση του Υιού να γεννάται. Τούτο ακριβώς συνιστά τη διαφορά αυτού από τα κτίσματα. Είναι εικόνα και ομοίωση του Πατρός, άναρχος και Αυτός, όπως ο Πατήρ, ενώ ο άνθρωπος είναι απλώς κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. 
 
Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Αλέξανδρος κοιμήθηκε. Το 328, ο Αθανάσιος, με απόφαση κλήρου και λαού, χειροτονήθηκε επίσκοπος, ένεκα του μεγάλου ζήλου και της φήμης, που είχε αποκτήσει ως ανυποχώρητου μαχητή. Χειροτονήθηκε σε ηλικία τριάντα τριών χρόνων, στις 8 Ιουλίου. Οι οπαδοί του Αρειανού Ευσεβίου Νικομηδείας δεν μπορούσαν να ανεχθούν τη νέα τάξη πραγμάτων. 

Γι αυτό, με δολερά λόγια έπεισαν το Μέγα Κωνσταντίνο και ύστερα τους διαδόχους του να το διώξουν από το θρόνο του και να τον εξορίσουν, για 17 συνολικά χρόνια. Ο Μέγας Αθανάσιος εξορίστηκε πέντε φορές, καταδιώχτηκε από αυτοκράτορες, καθαιρέθηκε από επισκόπους, εγκαταλείφθηκε από τους φίλους του, αλλά ουδέποτε σταμάτησε τον αγώνα του εναντίον του αρειανισμού. Πέραν των σαράντα χρόνων υπέμεινε καρτερικά μέχρι να αφήσει τα εγκόσμια και να απέλθει προς Κύριο (371 ή 373).  

Ο Μέγας Αθανάσιος υπήρξε μεγάλη εκκλησιαστική μορφή της εποχής του, ως μαχητής υπέρ της ορθοδοξίας, αλλά και ως πολυγραφότατος συγγραφέας. Ανάλογα με το περιεχόμενό τους, οι πατρολόγοι κατάσσουν τα έργα του Μεγάλου Αθανασίου σε απολογητικά, υπέρ του Χριστιανισμού, αντιαιρετικά, ερμηνευτικά, ασκητικά και επιστολές.  

Ασχολείται με την Αγία Τριάδα, με το Λόγο, το Άγιο Πνεύμα, με τη Δημιουργία του κόσμου, με την Ανθρωπολογία και Σωτηρολογία, με την εν Χριστώ θέωση, με την ψυχή. Την πρώτη συγγραφική του προσπάθεια την έκανε με το έργο Κατά Ελλήνων στρέφοντας τα βέλη του κατά των ειδωλολατρών. Το δεύτερο επιγράφεται Λόγος περί Ενανθρωπήσεως του Λόγου, στο οποίο συνοψίζει τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί σωτηρίας του ανθρώπου. 

Μεγάλο τμήμα της συγγραφής του, αφορά την αίρεση των αρειανών με τέσσερεις λόγους κατά Αρειανών, τον Απολογητικό κατά Αρειανών, την Απολογία προς βασιλέα Κωνστάντιο και την Απολογία περί φυγής αυτού, που πραγματεύονται τις διδασκαλίες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, τις απολογίες σε βάρος του από τους Αρειανούς και τη φυγάδευσή του στην έρημο. 

Από τα ερμηνευτικά, τα περισσότερα έχουν χαθεί, διασώζονται, όμως, οι ερμηνείες των ψαλμών. Τέλος απο τα ασκητικά και πρακτικά, διασώζονται τα Βίος και Πολιτεία Πατρός Αντωνίου και Περί Παρθενίας. Από τις επιστολές διακρίνονται οι γιορταστικές, προς μοναχό Αμούν, Ρουφινιανό, Σεραπίωνα, Επίκτητο, Αδέλφιο, Μάξιμο και Δρακόντιο. Στην 39η Εορταστική Επιστολή του, ο Άγιος Αθανάσιος απαριθμεί τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης. Ο λόγος του είναι πλούσιος και διακρίνεται για τη δύναμη, τη μαχητικότητα, την ακριβολογία και την επιχειρηματολογία.

Άγιος Κύριλλος (378-444 μ. Χ.)
 
Ο Άγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, από εύπορους γονείς της ελληνικής κοινωνίας. Ήταν ανεψιός του Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου. Πήρε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ώστε έγινε διάδοχος του θείου του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αλεξανδρείας. Θεωρείται από τους κορυφαίους δογματικούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας και έχει συγγράψει πολλά θεολογικά συγγράμματα, τα οποία του απέφεραν το χαρακτηρισμό του Στύλου της Ορθοδοξίας.
 
Όταν έγινε η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας υπήρξε Πρόεδρος της Συνόδου και χαριτώθηκε από τον Θεό να αντιμετωπίσει, με τεράστιες δυσκολίες, αλλά και με επιτυχία, το θεμελιώδες πρόβλημα της χριστολογίας. Η προσφορά του αυτή τον ανέδειξε πατέρα και διδάσκαλο της Εκκλησίας. Όταν αμφισβητήθηκε η πραγματική ενότητα των δύο φύσεων στο ένα πρόσωπο του Χριστού μας, ο Κύριλλος απέδειξε θεολογικά την ενότητα των ασυγχύτων φύσεων στο  πρόσωπο του Χριστού. Συνέτεινε στο να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του Νεστορίου, που αποκαλούσε την Υπεραγία Θεοτόκο, Χριστοτόκο.
 
Ο Άγιος Κύριλλος έγραψε πολλά θεολογικά συγγράμματα. Χαρακτηρίζει τον Χριστό κατά τη Θεία Του φύση, ως του Πατρός φύσει Υιόν και υπέρ ημάς Λόγον, εκ Θεού Λόγον, άνωθεν εκ Θεού Πατρός, ο οποίος είναι Θείος Λόγος και ο οποίος οικονομικώς κατεφοίτησε δι΄ ημάς εις ανθρωπότητα, γέγονε σαρξ και καθ΄ ημάς άνθρωπος, ηνώθη κατά φύσιν και καθ' υπόστασιν τη σαρκί. Έτσι, η Παναγία είναι Θεοτόκος, διότι στον Όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται η Θεία ενανθρώπηση του Λόγου, η κατά σάρκα γέννηση του Θεού από την Παρθένο και η υποστατική ένωση των δύο φύσεων στο πρόσωπό Του.
 
Ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο, στις 27 Ιουνίου 444 μ.Χ., αφού πατριάρχευσε για τριάντα δύο περίπου χρόνια. Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, τον αποκάλεσε Σφραγίδα των Πατέρων. Η Εκκλησία θέλησε να αδελφώσει τη μνήμη των δύο Μεγάλων Πατέρων και Αρχιεπισκόπων Αλεξανδρείας, του Μεγάλου Αθανασίου, πρωταγωνιστή κατά του Αρειανισμού, και του Αγίου Κυρίλλου, πρωταγωνιστή κατά του Νεστοριανισμού και έτσι όρισε το συνεορτασμό τους στις 18 Ιανουαρίου.