Η ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Για την ερώτηση που κατέθεσε πρόσφατα στην Βουλή ο Βουλευτής Αχαΐας της Χρυσής Αυγής για την Ι. Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος Σκάλας Ναυπάκτου, η Νομική Υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος απέστειλε προς το Υπουργείο το κάτωθι κείμενo. «Εντολή του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και εν τώ πλαισίω των καθ’ ύλην αρμοδιοτήτων της νομικής υπηρεσίας της Ιεράς Συνόδου κατά τον Κανονισμό της Εκκλησίας της Ελλάδος 220/2010 επάγομαι τα ακόλουθα επί της ανωτέρω επίκαιρης ερωτήσεως του κ. Βουλευτού της Χρυσής Αυγής. 

Από την ανάγνωση της ερωτήσεως γίνεται αντιληπτό ότι ο συντάκτης της βάλλει κατά πρόσφατων αποφάσεων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (Συνεδρία Δ.Ι.Σ. της 10.10.2012), οι οποίες επέβαλαν κατ’ εφαρμογήν του εσωτερικού δικαίου Της μέτρα σε βάρος μοναστικής Αδελφότητας, η οποία εγκαταβιοί σε Ι. Μονή της Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, ο δε επιχώριος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος, ως ώφειλε, προέβη σε εκτέλεση των αποφάσεων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Ο κ. Βουλευτής θεώρησε εαυτόν δικαιούμενο να καλέση τον κ. Υπουργό να «παρέμβει άμεσα χάριν του Νόμου, της Ηθικής Τάξεως και της αποκαταστάσεως του Δικαίου». Η ερώτηση του κ. Βουλευτού εκκινεί από μίαν υπονοούμενη λογική και νομική παραδοχή : ότι κάθε Βουλευτής, ως πολιτικός εκπρόσωπος του Έθνους (άρθρο 51 παρ. 2 Συντ.), δικαιούται να εκπροσωπεί το ποίμνιο ή τον Κλήρο έναντι της (διοικούσας) Εκκλησίας. Ακριβώς λοιπόν «χάριν του Νόμου, της Ηθικής Τάξεως και της αποκαταστάσεως του Δικαίου», τους οποίους εις βαθμόν αποπείρας θεραπεύει η ανωτέρω επίκαιρη ερώτηση, οφειλετικώς διευκρινίζουμε την ακόλουθη, βασική παράμετρο.

Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι προεχόντως κατά τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του Οικουμενικού Πατριαρχείου της 29ης Ιουνίου 1850, αλλά και κατά το πολιτειακό δίκαιο (άρθρα 3 παρ. 1, 13 παρ. 1 ισχύοντος Συντάγματος, 9, 11 Ε.Σ.Δ.Α.), όχι μόνον Αυτοκέφαλη έναντι των λοιπών ομοδόξων Εκκλησιών, αλλά και Αυτοδιοίκητη έναντι του Ελληνικού Κράτους. Η τελευταία αυτή, συχνάκις λησμονούμενη, παράμετρος παρέπεται ότι επεμβάσεις σε εσωτερικά Της ζητήματα, επιχειρούμενες από οποιαδήποτε φορέα ασκήσεως εκάστης από τις τρεις προβλεπόμενες στο άρθρο 26 Συντ. λειτουργίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική), είναι εκκλησιολογικώς και νομικώς απαράδεκτες.

Η θεμελιώδης αυτή αντίληψη έχει παγιωθεί πολιτικώς και νομικώς και σε άλλα κράτη (Βλ. από την πλέον πρόσφατη διεθνή νομολογία Supreme Court of the United States, υπόθεση «HOSANNA-TABOR EVANGELICAL LUTHERAN CHURCH AND SCHOOL, PETITIONER v. EQUAL EMPLOYMENT OPPORTUNITY COMMISSION», απόφαση της 11.1.2012, Ευρ.Δ.Δ.Α. Fernández Martínez v. Spain, απόφαση της 15.5.2012, προσφυγή Νο. 56030/07).

Εάν τα παραπάνω καταπείθουν ως προς την φύση της εν Ελλάδι Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού καθίσταται αμέσως κατανοητό για ποιό λόγο αδυνατούμε – εκ προϋποθέσεως – να εισέλθουμε στην λογική οποιασδήποτε απαντήσεως απολογητικής ή έστω αφηγηματικής για την εσωτερική εκκλησιαστική υπόθεση, με την οποία καταπιάνεται ο κ. Βουλευτής».–