Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ

Αγαπητοί επισκέπται του blog

Εμείς σήμερα από το Ιστολόγιό μας θα σας υπενθυμίσουμε πως έχει η Ιστορία της μισθοδοσίας του κλήρου. Επίσης θα σας παραθέσουμε πρόσφατες δηλώσεις για το ίδιο θέμα του Μακαριωτάτου, του πρώην Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης  της Ν.Δ. και νυν Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά καθώς και του νυν Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Βενιζέλου και τέλος τις δηλώσεις του Γ.Γ. Θρησκευμάτων κ. Καλατζή στην Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 14/7/2012. 

  Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Κατά καιρούς και με διάφορες αφορμές, είτε αυτές είναι οικονομική κρίση είτε σκάνδαλα Ιερέων υπαρκτά ή ανύπαρκτα, επανέρχεται συχνά – πυκνά στην επικαιρότητα η εκκλησιαστική περιουσία και η από το κράτος μισθοδοσία των Ιερέων. Έτσι εμφανίζονται διάφοροι «ειδήμονες» στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κραυγάζοντες για το πως είναι δυνατόν η Πολιτεία να ανέχεται την Εκκλησία να διαθέτει τεράστια ακίνητη περιουσία και να μην την κατάσχει προς όφελος των πολιτών. Ή πως ανέχεται εξίσου η Πολιτεία να αμοίβει αυτή τους Ιερείς αντί να το πράττει αυτό η Εκκλησία από την τεράστια κατ’ αυτούς περιουσία της. Και το κερασάκι στην τούρτα από τους παραπάνω κραυγάζοντες «ειδήμονες». Ο χωρισμός Εκκλησίας και κράτους.

Βέβαια όπως αποδείξαμε με αδιάσειστα και κάθε άλλο παρά Εκκλησιαστικά ντοκουμέντα στο άρθρο μας «Βατοπαίδι και Εκκλησιαστική Περιουσία», η Εκκλησία μόνο τεράστια ακίνητη περιουσία δεν διαθέτει. Κατ’ όμοιο τρόπο λοιπόν και στο παρόν άρθρο με σπάνια ντοκουμέντα θα απομυθοποιήσουμε όλα αυτά τα κακόβουλα που ακούγονται για την μισθοδοσία των Ιερέων από το κράτος...Κατ’ αρχάς οφείλουμε να δούμε πως αμείβονταν επί χρόνια οι Ιερείς και αν αυτό γίνονταν ή όχι εσαεί από το κράτος, ούτως ώστε να διαλύσουμε τον πρώτο μύθο που λέγεται κατά κόρον πως οι Ιερείς αμείβονταν πάντα από το κράτος.

Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Επί χρόνια λοιπόν η μισθοδοσία των Ιερέων κάθε άλλο παρά γίνονταν από το κράτος. Διότι το «βάρος» αυτό το είχαν αναλάβει οι πιστοί της κάθε ενορίας, οι οποίοι έριχναν τον οβολόν τους για τον Ιερέα όταν προσέρχονταν στην Θεία Λειτουργία ή κανόνιζαν κάποια τιμή με τον Ιερέα όταν επρόκειτο να τελεστεί κάποιο μυστήριο Γάμος, Βάπτιση κ.λ.π.

Υπήρχαν βέβαια και Ιερείς – συνήθως σε αγροτικές περιοχές – οι οποίοι αμείβονταν σε είδος δηλαδή από τα προϊόντα που τους έφερναν οι πιστοί. Κατάλοιπο λοιπόν του παραπάνω τρόπου αμοιβής των Ιερέων είναι να δίνεται και σήμερα από το πιστό ένα Χ ποσό στον Ιερέα όταν τελεί κάποια ιεροπραξία π.χ. τρισάγιο στους τάφους των κοιμητηρίων. Καιρός όμως να αποδείξουμε τους ισχυρισμούς μας – περί της αμοιβής των Ιερέων από τους πιστούς – με ντοκουμέντα και μάλιστα επίσημα και όχι με λόγια του αέρα αρέσκονται πολλοί. (βλεπ. το επίσημο δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδας «Εκκλησία», αριθμός φύλλου 44 – 45, Σάββατο 11 Νοεμβρίου 1939:

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΒΟΛΟ ΤΟΥΣ

ΣΥΝΤΗΡΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Στο φύλλο αυτό και με τον τίτλο «Τυχηρά και δικαιώματα» ο Ταλαντίου Προκόπιος δημοσιεύει ένα φωτισμένο πράγματι άρθρο για το ποια πρέπει να είναι η ορθή και σύμφωνα με την Χριστιανική αντίληψη αμοιβή των κληρικών, επειδή είχαν παρατηρηθεί κάποια δυσάρεστα και λυπηρά γεγονότα εκ μέρους κάποιων Ιερέων οι οποίοι έβλεπαν δυστυχώς εμπορικά το ζήτημα αυτό. Έτσι μεταξύ άλλων γράφει ο Ταλαντίου Προκόπιος: « Ουδείς δύναται να αμφισβητήση ότι ο Ιερός Κλήρος δικαιούται της εκ μέρους των πιστών συντηρήσεως αυτού και ότι η συντήρησις του Ι. Κλήρου είναι καθήκον των πιστών έναντι της Εκκλησίας …» Και λίγο πιο κάτω ομοίως: « Η συντήρησις του Ι. Κλήρου είναι καθήκον γενικόν των πιστών. Πάντες υποχρεούνται, όπως εισφέρωσι…»

Όπως λοιπόν διαπιστώνουμε ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΣΥΝΤΗΡΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Με ποιο τρόπο; Το γράφει πιο κάτω που ελέγχει κάποιες ακοσμίες που γίνονταν από μερικούς Ιερείς: « Δεν είναι λοιπόν προτιμώτερον αντί της ακοσμίας ταύτης να περιαχθή δίσκος εν τω Ι. Ναώ ή να τεθή απλώς ούτος «δια τους Ιερείς» εν οικείω της κεντρικής εισόδου του Ι. Ναού τόπω;» Από τα παραπάνω εκτεθέντα βλέπουμε λοιπόν πως οι πιστοί ρίχνοντας τον οβολό τους είτε στην δισκοφορία που γίνονταν στον Ιερό Ναό, είτε σε κάποιο κουτί συντηρούσαν μ’ αυτό τον τρόπο τους Ιερείς. Δυστυχώς όμως ο πιο πάνω τρόπος αμοιβής των Ιερέων είχε και τα τρωτά του. Γιατί όπως σημειώνει ο Ταλαντίου Προκόπιος, ατυχώς κάποιοι Ιερείς δεν στέκονταν στο ύψος της αποστολής τους, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται θλιβερά γεγονότα όπως π.χ. να στέκεται ο Ιερέας στη είσοδο του Ιερού Ναού και να μην αφήνει τους πιστούς να εισέλθουν εις αυτόν, αν δεν έριχναν κάποιο κέρμα σ’ ένα δίσκο ή σε ένα δοχείο που μάλιστα είχε και αγιασμό μέσα.

Ή το άλλο θλιβερό γεγονός που περιγράφει λίγο πιο κάτω, όταν μια ομάδα πιστών περιφέρονταν από Ναό σε Ναό με τους άρτους της αρτοκλασίας για να τιμήσουν κάποιον εορτάζοντα πολιούχο άγιο, γιατί δεν συμφωνούσαν στην τιμή της Ιεροπραξίας με τους αντίστοιχους Ιερείς.Ευτυχώς όλα αυτά εξέλιπον όταν ανέλαβε το κράτος να μισθοδοτεί τους Ιερείς. ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΝΔΥΛΙΑ; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ; Το πώς και το πότε θα το δούμε ευθύς αμέσως.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ  

ΝΑ ΜΙΣΘΟΔΟΤΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Από την 1 Οκτωβρίου 1945 οι ενοριακοί Ναοί απαλλάσσονται από την υποχρέωση της καταβολής της μισθοδοσίας των Ιερέων γιατί αναλαμβάνει πλέον η Πολιτεία την μισθοδοσία αυτών, κατόπιν συμφωνίας που επήλθε μεταξύ αυτής και της Εκκλησίας. Και το ερώτημα που τίθεται ευθύς αμέσως είναι. Τα κονδύλια που θα χρειαστούν για την αμοιβή των κληρικών τα αναλαμβάνει εξολοκλήρου το κράτος, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που μόλις η Ελλάδα είχε εξέλθει από ένα καταστροφικό πόλεμο και παντού κείτονταν ερείπια, τα οποία έπρεπε επειγόντως να ανοικοδομηθούν για να βαδίσει και πάλι τον δρόμο της προόδου; Όχι βέβαια;

Τα κονδύλια για την μισθοδοσία των Ιερέων, τα αναλαμβάνει πάλι η Εκκλησία  μέσω του οβολού των πιστών τέκνων της βέβαια – διότι υποχρεούται ο κάθε ενοριακός Ναός να καταβάλει εισφορά 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων στην οικεία Οικονομική Εφορία. Έτσι τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια ήταν υποχρεωμένα ανά τρίμηνο να καταβάλουν στο Δημόσιο Ταμείο την εισφορά του 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων, αλλιώς υπήρχε ο κίνδυνος να μην πληρωθούν ούτε οι μισθοί ούτε οι συντάξεις όσων Ιερέων δεν κατέβαλαν ή απέκρυπταν την αντίστοιχη εισφορά.

Ο τότε Μητροπολίτης Φθιώτιδας Αμβρόσιος, στις 24 Σεπτεμβρίου 1945 με την υπ’ αριθμόν 233 εγκύκλιο που απέστειλε  προς όλες τις ενορίες της Μητρόπολης Φθιώτιδας, αναφέρει τον καινούργιο τρόπο μισθοδοσίας των κληρικών καθώς και τις ενέργειες που οφείλουν να κάνουν τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια για την απόδοση της εισφοράς του 25%. Αξίζει να προσέξει ο αναγνώστης πως κατηγοροποιούνται μισθολογικά οι Ιερείς καθώς επίσης και αυτό που υποστηρίξαμε πιο πάνω.

Πως δηλαδή υπήρχαν Ιερείς που αντί για χρήματα, αμείβονταν με τα προϊόντα που τους έφερναν οι πιστοί: Προϊόντος του χρόνου η απόδοση της εισφοράς του 25% στο Δημόσιο έγινε 35%, η οποία εισπράττονταν ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια μέχρι της πρόσφατης κατάργησής της το 2004. Άξιον προσοχής και παρατηρήσεως είναι, πως όλα αυτά τα συναπτά έτη η Εκκλησία εκτός της εισφοράς του 25% και μετέπειτα 35%, απέδιδε και αποδίδει στο κράτος και:

Φόρο από τις εισπράξεις ενοικίων διαφόρων οικημάτων και αγρών που έχει στην κατοχή της.

Φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Για το 2008 και 2009 που μπήκε το ΕΤΑΚ (φόρος αντικειμενικής αξίας) απέδωσε το 1 τοις χιλίοις και για το 2010 θα αποδώσει 3 τοις χιλίοις.

Άξιον προσοχής και παρατηρήσεως επίσης είναι, πως όταν το Κράτος πήρε το 1949 για ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ την Εκκλησιαστική Περιουσία ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΘΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ.

Το 2004 όπως είπαμε με απόφαση του τότε υφυπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Σημίτη, Χρήστου Πάχτα, καταργείται η εισφορά του 35% επειδή οι Ιεροί Ναοί αναγνωρίζονται ως Φιλανθρωπικά Σωματεία.

Όπως είπαμε και στη αρχή οι διάφοροι «ειδήμονες» κραυγάζουν για το χωρισμό Εκκλησίας και κράτους πιστεύοντας πως έτσι θα πληγεί η Εκκλησία. Το πόσο γελασμένοι είναι όλοι αυτοί οι κύριοι είναι περιττό να το πούμε. Η Εκκλησία ούτε έπαθε ποτέ τίποτα ούτε και αν γίνει ο χωρισμός πρόκειται να πάθει τίποτε. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη των πιστών παιδιών της που δεν θα την αφήσουν να πάθει το παραμικρό. Άλλωστε λίγο Εκκλησιαστική Ιστορία να ήξερε κάποιος από αυτούς τους «ειδήμονες», δεν θα τα έλεγε αυτά.

Γιατί από την στιγμή της ίδρυσης του Νεοελληνικού κράτους και της συμπόρευσής του με την Εκκλησία δεν ήταν λίγες οι φορές που επενέβη στα εσωτερικά της.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε δύο γεγονότα. Επί Βασιλείας του Όθωνα όταν συνεδρίαζε η Ιερά Σύνοδος παρευρίσκετο υποχρεωτικά αντιπρόσωπος του Βασιλέως, ο οποίος αν δεν του άρεσε κάποια απόφαση της Ιερά Συνόδου την ακύρωνε και την επέστρεφε πίσω!Το δε 1967 παρατύπως με πραξικόπημα το Κράτος καταργεί τον τότε αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β΄ (κατά κόσμο  Θεμιστοκλή  Χατζησταύρου) και ενθρονίζει αρχιεπίσκοπο με «αριστίνδην» Σύνοδο τον εκλεκτό των ανακτόρων Ιερώνυμο Κοτσώνη.

Τέλος κάτι που αγνοούν όλοι αυτοί οι «ειδήμονες» και το οποίο δεν το αναφέρουμε υπό τύπου απειλής ή πρόκλησης σε αυτούς τους δύσκολους οικονομικούς καιρούς που καλούμαστε να διαβιώσουμε, αλλά σαν κάτι που φυσιολογικά θα γίνει βάσει της νομιμότητας.

Αν επέλθει χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους, τότε το Κράτος είναι υποχρεωμένο να αποδώσει πίσω την δημευθείσα υπ’ αυτού Εκκλησιαστική Περιουσία. Περιττό βέβαια να αναφέρουμε τι τεράστιο κονδύλι θα είναι που είναι αδύνατο να αντέξει η χειμάζουσα Οικονομία μας.

Voiotosp.blogspot.gr 

______________________

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙ

Στο νέο του βιβλίο (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ), ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄ γράφει: Η Εκκλησία όχι μόνο δεν κατέχει τεράστια περιουσία, αλλά αντιθέτως αντιμετωπίζει και σημαντικά οικονομικά προβλήματα και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις άμεσες υποχρεώσεις της.

Επίσης ο Μακαριώτατος προειδοποιεί πως, αν διακοπεί η μισθοδοσία του κλήρου η Εκκλησία θα διεκδικήσει την επιστροφή όλης της περιουσίας της που έχει δημευθεί γράφει επίσης για «επιδρομή κατά της εκκλησιαστικής περιουσίας», αναφέροντας μεταξύ άλλων πως «από την Παλιγγενεσία και μετά η περιουσίας της Εκκλησίας έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης της Πολιτείας επί περίπου δύο αιώνες».

Σε άλλο σημείο ο Αρχιεπίσκοπος υπενθυμίζει ότι και σε άλλες περιπτώσεις  που το ελληνικό κράτος βρέθηκε σε οικονομική δυσχέρεια, «η Εκκλησία έσπευσε αυθόρμητα και κάλυψε πολλές ανάγκες». Αντιθέτως, όπως λέει, η Πολιτεία σε ώρες κρίσιμες για την Εκκλησία, Υπήρξε καθ' ολοκληρίαν ασυνεπής».

Τέλος σημειώνει ότι μόνο το 4% της περιουσίας της Εκκλησίας διασώζεται και ότι αυτό θα μπορούσε «να αξιοποιηθεί καταλλήλως, ευπρεπώς και με διαφάνεια. Τα προϊόντα από αυτή την αξιοποίηση θα προορίζονται σε έργα διακονίας και φροντίδος των ευπαθών ομάδων της κοινωνίας μας και την εξυπηρέτηση του ανθρώπινου προσώπου. Ως Αρχιεπίσκοπος αυτής της χώρας αυτή τη λύση προτείνω».

_______________________

  

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο τότε Υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος μετά την συνάντηση που είχε με τον Μακαριώτατο στις  6/7/2011 εξερχόμενος από το γραφείο του Αρχιεπισκόπου μεταξύ άλλων δήλωσε διαβεβαιώνοντας πως σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται η εκκλησιαστική περιουσία να πουληθεί σε ξένους υπηκόους. Ο κ. Βενιζέλος επισήμανε επίσης ότι είναι «συμβατική υποχρέωση της Πολιτείας» η μισθοδοσία του κλήρου, διαψεύδοντας τις φήμες ότι μπορεί να διακοπεί λόγω της οικονομικής κρίσης και ευχαρίστησε τη Σύνοδο και προσωπικά τον αρχιεπίσκοπο για την «καρποφόρα» συζήτησή τους. Κλείνοντας ο υπουργός μίλησε με θετικά λόγια για το μεγάλο έργο που επιτελεί η Εκκλησία, το οποίο παρακολουθεί, όπως είπε χρόνια τώρα.

_______________________

ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΑΡΧΗΓΟΥ

ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ

κ. ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ

ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

«Οφείλουμε να ενισχύσουμε το έργο και τις προσπάθειες της Εκκλησίας ειδικά τέτοιες εποχές. Γιατί η Εκκλησία σήμερα με το φιλανθρωπικό έργο της κρατά την κοινωνική συνοχή. Στηρίζει συνανθρώπους μας που δεν έχουν πια που να στηριχθούν. Ασκεί προνοιακό έργο, πολλές φορές εκεί που το ίδιο το κράτος έχει αποτύχει. Της αξίζει ο σεβασμός», είχε επισημάνει ο κ.Σαμαράς ο οποίος τόνισε ότι θα διευκολύνει την Εκκλησία να αξιοποιήσει την περιουσία της προκειμένου να ενισχύσει το πνευματικό έργο της και τις φιλανθρωπικές δράσεις της.

«Εκείνο που είναι στις προθέσεις μας να αλλάξουμε είναι υπέρ της Εκκλησίας, όχι εναντίον της: Όπως θα αξιοποιηθεί και η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, θα δώσουμε την ευκαιρία να αξιοποιηθεί και η εκκλησιαστική ακίνητη περιουσία. Ώστε να αποκτήσει πόρους και να διευρύνει το κοινωνικό και πνευματικό έργο της. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συζητήσουμε μαζί της ένα ρυθμιστικό μηχανισμό, ώστε να μην μπλέκεται το ποιμαντορικό της έργο με την τρέχουσα διαχείριση οικονομικών και επενδυτικών συμφερόντων.

Η πνευματικότητα της Εκκλησίας μας πρέπει να διατηρηθεί αλώβητη. Αλλά τη θέλουμε ισχυρή, όχι αποδυναμωμένη. Άλλωστε, η αξιοποίηση της περιουσίας της, δεν θα φέρει μόνον πόρους στην ίδια. Θα δημιουργήσει και πρόσθετη ανάπτυξη και θέσεις εργασίας και εισόδημα», είχε υπογραμμίσει τότε ο κ.Σαμαράς ο οποίος διαβεβαίωσε ότι η Νέα Δημοκρατία ως Κυβέρνηση θα σεβόταν το θεσμό της Εκκλησίας και το έργο της.

«Η Ορθοδοξία είναι αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής μας ταυτότητας. Είναι τμήμα της Πολιτιστικής και της Ιστορικής μας παράδοσης. Το να γνωρίζουν τα παιδιά την Ορθοδοξία είναι τμήμα της εκπαίδευσης που υποχρεώνεται από το Σύνταγμα να τους προσφέρει το Ελληνικό κράτος. Φυσικά εξαιρούνται τα παιδιά των αλλοδόξων που κι αυτοί είναι Έλληνες και έχουν πλήρη δικαιώματα στη δική τους θρησκευτική παράδοση», είχε πει ο σημερινός Πρωθυπουργός απαντώντας εμμέσως πλην όμως σαφώς σε όσους επιδιώκουν την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών.

«Μερικοί που έχουν κάνει επάγγελμα να εξαπολύουν κατά καιρούς επιθέσεις κατά της Εκκλησίας μας, θα έπρεπε να διαβάσουν και να ξαναδιαβάσουν το σχετικό άρθρο 3 του Συντάγματός μας. Αυτές οι ύπουλες επιθέσεις θα τελειώσουν. Η Πολιτεία δεν θα ανακατεύεται στο έργο της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν ανακατεύεται στην Πολιτική. Αλλά η πνευματική παράδοση αναγνωρίζεται συνταγματικά, είναι δυνατή και θα παραμείνει δυνατή. Όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες», είχε προσθέσει ο κ.Σαμαράς. Προηγουμένως, αναφερόμενος γενικότερα στην Παιδεία, ο σημερινός Πρωθυπουργός υπενθύμιζε με νόημα:

«Το Σύνταγμά μας, στο άρθρο 16 παράγραφος 2 αναφέρει καταλέξει, πως “H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”. Επαναλαμβάνω: “την ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων”. Την “ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης…”. Αυτά λέει το Σύνταγμά! Έτσι; Ερωτώ: Τα σχολικά βιβλία το κάνουν; Ή μήπως προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία μας. Με τρόπο μάλλον απαξιωτικό… Αυτά θα τελειώσουν! ».
 __________________________

  

ΔΗΛΩΣΕΙΣ κ. ΚΑΛΑΤΖΗ

Οικονομικά ασύμφορη για το κράτος θεωρεί την πρόταση του ΚΕΠΕ για την από κοινού πληρωμή των κληρικών από την Εκκλησία και την Πολιτεία ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων Γιώργος Καλαντζής.

Διερωτάται, επίσης, ποιον συμφέρει η διάλυση του φιλανθρωπικού και κοινωνικού δικτύου της Εκκλησίας. «Ας μιλήσουμε με αριθμούς. Το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας στοίχισε το 2011 περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή ακριβώς το ποσό που προτείνει να περικοπεί το ΚΕΠΕ. Αυτό σημαίνει ότι για να καλυφθεί η δαπάνη μισθοδοσίας των Ιερέων από την Εκκλησία θα πρέπει να μειωθεί το κοινωνικό και φιλανθρωπικό της έργο. Ταυτόχρονα θα πρέπει το Κράτος να καλύψει το κενό που θα προκύψει και, φυσικά, θα πρέπει να καταβάλλει το αντίστοιχο κόστος.

Όμως το πραγματικό κόστος που θα καταβάλλει το Κράτος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από 100 εκατομμύρια ευρώ, ίσως να φτάνει τα 150 εκατομμύρια ευρώ, γιατί θα πρέπει να πληρώσει υπαλλήλους για να κάνουν όλα αυτά που σήμερα κάνουν δωρεάν οι Κληρικοί και οι εθελοντές, εγκαταστάσεις που σήμερα παραχωρούνται δωρεάν από την Εκκλησία καθώς και υλικά που διάφοροι συμπολίτες μας δωρίζουν στην Εκκλησία.

Το αποτελεσματικότερο, μεγαλύτερο και οικονομικότερο - με όρους λειτουργίας - κοινωνικό δίκτυο υποστήριξης και αλληλεγγύης το έχει σήμερα η Εκκλησία και μάλιστα χωρίς να κάνει καμία διάκριση με βάση το θρήσκευμα, το χρώμα του δέρματος, τη γλώσσα, το έθνος ούτε καν αν κάποιος είναι νόμιμα ή παράνομα στη χώρα. Η μεταφορά της μισθοδοσίας του Κλήρου στην Εκκλησία κατά 50% είναι βέβαιο ότι θα διαλύσει αυτό το δίκτυο, θα οδηγήσει σε κρίση τις σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας και τελικά θα στοιχίσει στον Έλληνα φορολογούμενο πολλαπλάσια ποσά. Δύο ερωτήματα θα άξιζε να τεθούν προς ευρύτερο προβληματισμό.

1. Αν διαλυθεί το κοινωνικό δίκτυο αλληλεγγύης της Εκκλησίας που φτάνει και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας, ποιος θα το αντικαταστήσει και πού θα βρει τα χρήματα για να το κάνει; Το Κράτος, διάφορες ΜΚΟ ή διάφορες πολιτικές οργανώσεις που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ειδικεύονται στην παροχή προστασίας σε ηλικιωμένους όταν πηγαίνουν στη τράπεζα ή κάποιες άλλες που τώρα ανακάλυψαν ότι η πολιτική δράση, περίπου ταυτίζεται με την «κοινωνική αλληλεγγύη»;

2. Είμαστε βέβαιοι ως κοινωνία και ως Έθνος ότι επιθυμούμε να στρέψουμε την Εκκλησία σε επιχειρηματικές δράσεις για να βρει τα χρήματα της μισθοδοσίας των Κληρικών; Έχουμε αναλογιστεί τι σημαίνει αυτό; Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί, για πολλοστή φορά, ότι το θέμα της μισθοδοσίας του Κλήρου συνδέεται με την εκκλησιαστική περιουσία καθώς και ότι οι μισθοί των Κληρικών έχουν περικοπεί όπως ακριβώς όλων των δημοσίων υπαλλήλων».