Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ.

Τα τελευταία δύο χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα δέχεται τα πυρά πολιτικών αλλά και μερίδας του ευρωπαϊκού τύπου για την προνομιακή – όπως υποστηρίζουν – φορολογική αντιμετώπισή της από το Κράτος και για το ύψος των φόρων  που καταβάλει. Πολλές φορές η Εκκλησία της Ελλάδος επιχείρησε, με ανακοινώσεις της, να απαντήσει σε δημόσιες τοποθετήσεις  Ελλήνων και ξένων πολιτικών προσώπων αλλά και σε αμφιβόλου αντικειμενικότητας ρεπορτάζ εγκρίτων – κατά τ’ άλλα – εντύπων και ραδιοτηλεοπτικών μέσων, κυρίως, ευρωπαϊκών χωρών. 

Πιο πρόσφατη περίπτωση αποτελεί  ένα δημοσίευμα ξενόγλωσσης ηλεκτρονικής εφημερίδας, με ευρωπαϊκά θέματα, το οποίο επί της ουσίας κατηγορεί την Εκκλησία στην Ελλάδα πως είτε απολαμβάνει φορολογικών εξαιρέσεων είτε αξιοποιεί τις «τρύπες» για να κρύβει εκατομμύρια ευρώ την ώρα που η ηγεσία της  όπως αναφέρει εμφατικά ο τίτλος του – υπερασπίζεται την Εκκλησία έναντι φορολογικών σκανδάλων. 

Σε ένα "παραλήρημα" προχειρότητας και προφανούς άγνοιας των εκκλησιαστικών πραγμάτων στην Ελλάδα το δημοσίευμα προσπαθεί να στηρίξει τις εικασίες για φοροδιαφυγή της Εκκλησίας στην εκκρεμούσα δικαστικά υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου – στην οποία αναφέρεται ότι εγκαταβιώνουν 2600 μοναχοί! – αλλά και στο ιδιαίτερο καθεστώς του Αγίου Όρους, μη παραλείποντας να κάνει μνεία και στο Άβατο για τις γυναίκες!!! 

Δηλαδή σκόρπιες σκέψεις και πληροφορίες, ασύνδετες και άσχετες μεταξύ τους, ανακατεμένες στο μίξερ του εντυπωσιασμού προς τέρψιν εκείνων των Ευρωπαίων συμπολιτών μας που ως αλαλάζων πλήθος στη μεγάλη «αρένα» που έχει στηθεί, κυρίως από πολιτικούς παράγοντες, διψούν για αίμα και ζητούν να πετάξουν σχεδόν όλους τους Έλληνες – τους οποίους αντιμετωπίζουν ex officio σαν  κλέφτες, φοροφυγάδες, απατεώνες και κηφήνες των κοινοτικών πόρων και ό,τι άλλο παρεμφερές – στους λέοντες-δανειστές μας.

Ο tempora o mores!

Αυτό, λοιπόν, το δημοσίευμα – ή μάλλον καλύτερα και αυτό το δημοσίευμα  αποτέλεσε κατά πληροφορίες την αιτία να ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής και να προκαλέσει την αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ο οποίος με τη γνωστή επιστολή του απευθύνθηκε στην πολιτική ηγεσία της χώρας, στους Ευρωπαίους εταίρους μας αλλά και στη γραφειοκρατία της Ε.Ε. (που ουδείς μπορεί να κατανοήσει γιατί δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ για τα πέρα-δώθε εκατοντάδων ευρωβουλευτών και ευρωυπαλλήλων μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου και για ποιο λόγο η συνετή – και αυστηρή μαζί μας - Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν επιβάλει περικοπές στις δαπάνες του πολυδαίδαλου γραφειοκρατικού μηχανισμού της, αντίστοιχες με εκείνες που απαιτεί από την Ελλάδα!).

Και ο Αρχιεπίσκοπος ήταν σαφής. Η Εκκλησία πληρώνει φόρους, αυτούς που της αναλογούν βάσει των σχετικών προβλέψεων και των νόμων της Πολιτείας. Για το ζήτημα της μισθοδοσίας του εφημεριακού κλήρου νομίζω θα ήταν περιττό να προσθέσουμε κάτι περισσότερο απ’ όσα αναφέρει ο Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ενώ σε ό,τι αφορά στο φιλανθρωπικό  έργο της Εκκλησίας, οι πρωτοβουλίες, οι δράσεις και η προσφορά της κάθε ενορίας, της κάθε Μητρόπολης, κληρικών και λαϊκών, ξεπερνούν στην πραγματικότητα κατά πολύ τα περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία αναφέρει στην επιστολή του ο κ.Ιερώνυμος, αφού η εθελοντική προσφορά δεν μπορεί να αποτιμηθεί.

Προφανώς ουδείς αρνείται ότι κατά το παρελθόν υπήρξε μια ευνοϊκή μεταχείριση διαφόρων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, μεταξύ των οποίων και Εκκλησιαστικών, στην πατρίδα μας. Και δεν αποκλείεται, στο πλαίσιο αυτό, από κάποια πρόσωπα να έγιναν και λάθη, ίσως πολλά.  Ωστόσο η αντικειμενική και καλόπιστη κριτική διαφέρει από τις γενικεύσεις και τα στερεότυπα που οδηγούν σε αυτιστικές συμπεριφορές και αντιλήψεις οι οποίες στο τέλος δεν επιτρέπουν στον ανεξάρτητο παρατηρητή να δει το δάσος, ούτε καν το δένδρο, παρά μόνο ένα ξερό κλαδί του. 

Πολλές φορές ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει επικριθεί ακόμα και από αδελφούς του Αρχιερείς για τον ήπιο χαρακτήρα του, τους χαμηλούς τόνους ακόμα και για την σιωπή του. Ωστόσο η τελευταία παρέμβασή του ήταν εξαιρετικά ηχηρή και επανατοποθετεί τη δημόσια συζήτηση στις ορθές της διαστάσεις.

Και φυσικά ισχύει πάντοτε το  «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω…»!

Υ.Γ.: Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός πως κάποιοι επιχειρούν να συγκρίνουν και να εξομοιώσουν την κατ’ αυτούς φοροδιαφεύγουσα Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα με τις καταγγελίες για ύποπτη διαχείριση σε οργανισμούς του Βατικανού και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας…