ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.

Ο κόσμος, κατά τήν διδασκαλία της Εκκλησίας μας, είναι «εκ του μη όντος» (Β’ Μακ. 7,28) δημιούργημα του Θεού, που συνδέεται μέ ακατάλυτους δεσμούς μαζί Του. Η δημιουργία, η άλογη κτίση, αποκτά την αξία της μόνον ὡς έργο τοῦ Δημιουργού και αναφέρεται στόν Θεό και τον άνθρωπο, πού είναι η εικόνα Του στόν κόσμο. Για τον λόγο αυτό, το φυσικό περιβάλλον δέν μπορεί να μελετηθεί έξω από τήν σχέση του μέ τόν άνθρωπο καί τόν Θεό. 

Η αυτονόμηση του ανθρώπου από τόν Θεό, τόν συνάνθρωπο και τον περιβάλλοντα κόσμο, καθώς και η έξαρση του ατομισμού και του προσωπικού ωφελιμισμού, οδήγησαν στήν παράχρηση τῆς θείας δημιουργίας καί στό σύγχρονο οικολογικό αδιέξοδο.  Για τον άνθρωπο ο Θεός αναλαμβάνει ειδική φροντίδα καί σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο έχει πλασθεί κατά τήν δική Του εικόνα.

Έτσι ο άνθρωπος έχει στη διάθεσή του όλες εκείνες τίς θεολογικές και φιλοσοφικές παραμέτρους και θεωρήσεις που τον προσομοιώνουν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού, για να δημιουργήσει στον ψυχικό και πνευματικό του κόσμο εκείνη την ελεύθερη σκέψη που θά δώσει την απόλυτη εκτίμηση καί τόν σεβασμό πρός τό φυσικό περιβάλλον. Αυτό υποδηλώνει τήν ευθύνη που έχει ο άνθρωπος όσο ζει μέσα σ’ αυτό, με υψηλή εκτίμηση της θέσεως και της ωφελιμότητας του, διότι τό φυσικό περιβάλλον χρησιμεύει σαν γέφυρα πρός τήν αιωνιότητα.

Το σημερινό αδιέξοδο σχετικά με τήν φύση και η διάρρηξη του δεσμού αυτού ήρθαν νά πιστοποιήσουν με τον πιο φανερό και απτό τρόπο ότι η φύση και τα πράγματα που περιβάλλουν τον άνθρωπο είναι προέκταση του εαυτού του. Η φθορά και η καταστροφή ενός πλάσματος έχει άμεσες προεκτάσεις στόν ευρύτερο ρυθμό σχέσεων και στην συνολική λειτουργία της φύσεως.

Η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με την εμπειρία και την βίωση του ευχαριστιακού και αντικαταναλωτικού ήθους, μπορεί να προσφέρει στην σημερινή κοινωνία χειραγωγία για διέξοδο από την οικολογική κρίση. 

                                               Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ