ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ (=ΕΚΚΛΗΣΙΑ)

«Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη  ο Ύψιστος, ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσεν» (Κοντάκιον της εορτής).

Ίδρυση της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι ην αρχή της Εκκλησίας, και την ίδρυσε «εν χρόνω». Συνεπώς, η Εκκλησία έχει Χριστολογική δομή και βάση «εν χρόνω». Ίδρυσε την Εκκλησία Του ο Κύριος με όλη τη ζωή Του, και όχι με μία πράξη Του ή ενός γεγονότος Του. Στο Πρόσωπο του Χριστού εκφράζεται η απ' αρχής θέληση του Θεού να συγκεντρώσει όλους τους ανθρώπους με τον εαυτό Του «εν Χριστώ», σε μιά μυστική - Μυστηριακή σχέση ενότητος.

Κατά τη Θεολογία των αγίων Πατέρων η Εκκλησία είναι έργο του Τριαδικού Θεού, και παριστά τη ζωή της Θεότητος. Όπως ζή ο Θεός, να ζή και ο κόσμος, ήτοι. κοινωνία προσώπων «εν αγάπη». Δηλαδή, στην πολλότητα των προσώπων και στην ποικιλία της ζωής, η ενότητα και η ταυτότητα των προσώπων «εν τη Εκκλησία».

Ο Χριστός με την ενανθρώπησή Του γίνεται φορέας της καινούργιας κτί­σης, η οποία πιστεύει στο Θεό. Ο πρώτος Αδάμ είναι χαρακτηριστικός τύ­πος της ανθρωπότητας, ήτοι, της αμαρτίας και της πορείας προς την φθορά, τον θάνατο. Οι άγιοι Πατέρες θεμελιώνουν την ίδρυση της Εκκλησίας στην ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού σε οντολογική ένωση με αυτή, διό και η Εκκλησία Του είναι όντως ΑΓΙΑ, και δεν εκπίπτει ποτέ, είναι σώμα Χριστού, και η πιστεύουσα ανθρωπότητα είναι η τρεφόμενη από τη ζωή του Ιησού Χριστού και ανάπτυξη, συσσωμάτωση, των μελών του Θεάθρωπου Ιησού Χριστού.

Ο Χριστός είναι η πραγματική αρχή και αφετηρία της Εκκλησίας, διότι ανακεφαλαιώθηκε ολόκληρη η ανθρωπότητα, και συμμετέχει στη Θεία ζωή, Η Εκκλησία πηγάζει από τη ζωή του Χριστού. Οι άγιοι Πατέρες εκεί επάνω στο Σταυρό, λέγουν, ότι επήγασε η Εκκλησία.

Η Εκκλησία δεν ιδρύθηκε επειδή πίστεψαν οι μαθητές του Χριστού, οι Απόστολοι, οπότε θα είχαμε μιά Εκκλησία υποκειμενικής οργάνωσης εκ μέρους των πιστευσάντων. αλλά διότι ο Χριστός, με την όλη ζωή Του, «έπηξε (=έστησε), επραγματοποίησε την Εκκλησία Του. Οι μαθητές του δια της πίστεως συμμετέχουν στο σώμα του Χριστού. Άρα η Εκκλησία είναι το αμετακίνητο σώμα του Χριστού, και αποτελεί συνέχεια του λαού της Πα­λαιάς Διαθήκης, αλλά με μιά τελείως διαφορετική κοινωνία Θεού και ανθρώπων θεμελιωμένη στον θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, τον οποίον αποδοκί­μασαν οι Ιουδαίοι. Την οντολογική ύπαρξη της Εκκλησίας στο πρόσωπό Του ο Χριστός την επικυρώνει μετά την Ανάστασή Του, εκφραζόμενη δια των ενεργειών Του, Η Εκκλησία είναι το αμετακίνητο Σώμα του θεάνθρωπου Ιησού Χριστού.

Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι το απαρασάλευτο κέντρον συγκέντρωσης του λαού του Θεού. Δεν είναι η Θεία Ευχαριστία ανάμνη­ση παρελθόντος, αλλά μια προσδοκία μέλλοντος. Είναι η νοσταλγική ανα­μονή του ερχομού του Ιησού Χριστού, «Ιδού έρχομαι ταχύ, ... εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος» (Αποκ. 22, 12-13 ). Ο δεσμός των μελών της νέας κοινωνίας είναι η αγάπη του Χριστού με τους αδελφούς Του, και των αδελφών Του μεταξύ τους.

Η βάση της Εκκλησίας είναι η Θεία Ευχαριστία, η οποία είναι μία δυνατότητα και πραγματικότητα κοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού. Η μοναδική περίπτωση εσωτερικής ένωσης και συνύπαρξης ανθρώπων, ως αδελφών, οι οποίοι ζούν στο αυτό σώμα και αίμα του Ιησού Χριστού, ο οποίος «θυσιάζεται, έως της συντέλειας του αιώνος» γι' αυτούς.

Τη μεγάλη λοιπόν εορτή της Χριστιανοσύνης, την Πεντηκοστή, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός «έπηξε (= ίδρυσε) την επί γης Εκκλησία Του για τη σωτηρία του κόσμου.