Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.

Την Τετάρτη, μετά την Κυριακή του Παραλύτου, η Ορθόδοξη Εκκλησία τελεί τη Δεσποτική εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Το όνομά της, η μεγάλη αυτή εορτή, το οφείλει στο γεγονός ότι βρίσκεται μεταξύ της Ανάστασης και της Πεντηκοστής. Τελείται είκοσι πέντε μέρες μετά την εορτή της Ανάστασης και είκοσι πέντε πριν από αυτήν της Πεντηκοστής. Αποτελεί, δηλαδή, ένα ενδιάμεσο σταθμό. Ως εκ τούτου συνδυάζει τα Αναστάσισμα πράγματα με γεγονότα της Πεντηκοστής, αλλά και μας προϊδεάζει για την εορτή της Ανάληψης του Κυρίου. Αυτή τη συσχέτιση προσδιορίζει και το πρώτο τροπάριο του Εσπερινού της εορτής:

«Πάρεστιν η μεσότης ημερών των εκ σωτηρίου αρχομένων εγέρσεως Πεντηκοστή δέ τη θεία σφραγιζομένων καί λάμπει τάς λαμπρότητας αμφοτέρωθεν έχουσα καί ενούσα τάς δύο καί παρείναι τήν δόξαν προφαίνουσα της δεσποτικης αναλήψεως σεμνύνεται».

Κύριο σημείο αναφοράς κατά την εορτή της Μεσοπεντηκοστής είναι η Σοφία του Θεού, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι η Σοφία και η ζώσα Βουλή του Θεού Πατέρα. Η εν λόγω εορτή αποτελούσε μεγάλο γεγονός για την Κωνσταντινούπολη, γιατί κατά την ημέρα αυτή πανηγύριζε ο Ναός της του Θεού Σοφίας. Τον λαμπρό χαρακτήρα της παλαιάς αυτής εορτής διασώζουν τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας, τα οποία είναι εμπλουτισμένα με αναγνώσματα, σπουδαία τροπάρια, κανόνες και έργα μεγάλων υμνογράφων όπως του Αγίου Ανδρέου Κρήτης, καθώς και ο παρατεταμένος εορτασμός της, επί οκτώ ημέρες, κατά τον τύπο των μεγάλων εορτών της Εκκλησίας.