26 Ιανουαρίου, 2011

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ;

image

Αγαπητέ επισκέπτη του blog,

Με αφορμή την χθεσινή εκπομπή ΑΘΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 25/1/2011, του Δημοσιογράφου κ. Χαρδαβέλλα και τα λεγόμενα του πρώην Πατριάρχου κ. Ειρηναίου, θεωρούμε σκόπιμο, να αναρτήσουμε, ένα εμπεριστατωμένο κείμενο έτσι ώστε να διαφωτιστείς πλήρως, για το τι ακριβώς συμβαίνει στα Ιεροσόλυμα.

_________________________

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

ΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο ΠΡΩΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΔΕΝ ΦΗΜΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΝΗΣΥΧOYME ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΕΦΕΡΕ ΚΑΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ, ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΟ ΙΡΑΚ, ΣΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑ και ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ.

image Ο πρ. Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος Α΄

Tο 2005 η Ιερά Σύνοδος του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, σε μια πρωτοφανή επίδειξη ομοφωνίας, αγάπης και σύμπνοιας των Αγιοταφιτών Πατέρων στην μακραίωνα ιστορία του Πατριαρχείου εξέλεξε ομόφωνα ως νέο Πατριάρχη της Αγίας Πόλεως Ιεροσολύμων και Πάσης Παλαιστίνης, τον Μητροπολίτη Θαβωρίου κ.κ. Θεόφιλο σε αντικατάσταση του αποπεμφθέντος Πατριάρχη πρώην Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίου Α΄. Ο νέος Πατριάρχης, είχε εκλεγεί Μητροπολίτης, τον Μάρτιο του 2005, τελευταία πράξη του αποπεμφθέντα Πατριάρχη Ειρηναίου Α΄. Ανέλαβε το Τιμόνι του Πατριαρχείου σε μία δύσκολη περίοδο και μετά από μια τρομακτική σε ένταση και πάθη κρίση, που έθεσε σε κίνδυνο και αυτή ακόμα την ύπαρξη του Πατριαρχείου.

Η εκλογή ομόφωνα (ίσως για πρώτη φορά) ενός νέου και άφθαρτου Ιεράρχη λειτούργησε καταλυτικά, ηρέμησε τα πνεύματα, καταγάλιασε την ένταση και τα πάθη και πέρασε πολλά μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες. Θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε και να αναφερθούμε στην τελευταία κρίση του 2005, και τις πιθανές αιτίες αυτής καθώς και τα συμφέροντα, που υποκρύπτονται και αναμένουν τα οφέλη. Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στις ενέργειες και στις τυχόν ευθύνες ή παραλείψεις της Ελληνικής Πολιτείας για ευνόητους λόγους.

Τα τελευταία λοιπόν δραματικά γεγονότα που συγκλόνισαν το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την Ελληνική κοινωνία, καθόσον όλα τα ΜΜΕ επί μήνες ασχολούνταν με τα γεγονότα τους πρώτους μήνες του 2005 θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας διδάξουν ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες. Γιατί κλυδωνίσθηκε η Αγιοταφική Αδελφότητα, το πάλαι ποτέ «Τάγμα των Σπουδαίων», τι συνέβη και καθαιρέθηκε ένας Έλληνας Πατριάρχης; Φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όπως τα Ελληνικά ΜΜΕ παρουσίασαν, ότι όλα δηλαδή είναι αποτέλεσμα της κακής διοίκησης και διαχείρισης του πρώην Πατριάρχη Ειρηναίου Α΄, που πολλά από αυτά που τον κατηγορούν δεν έχουν ακόμη αποδειχτεί.

Τα Άγια Προσκυνήματα, που τα περισσότερα ευρίσκονται στην Ιερουσαλήμ και μάλιστα μέσα στην παλιά πόλη αποτελούσαν ανέκαθεν τον πόλο έλξης και του μεγίστου θρησκευτικοπολιτικού ενδιαφέροντος πολλών χωρών, όπως της Ελλάδος (ως κληρονόμου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), του Ισραήλ, της Ιορδανίας, των Παλαιστίνιων, της Αιγύπτου, της Συρίας, της Ρωσίας, της Ιταλίας, της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ, και πολλών θρησκειών, δογμάτων, Πατριαρχείων, Αυτόνομων Εκκλησιών κλπ, όπως Οικουμενικό Πατριαρχείο, Βατικανό, Αγιοταφική Αδελφότης, Εκκλησία της Ελλάδος, Εκκλησία της Κύπρου, Πατριαρχείο Αντιοχείας, Πατριαρχείο Μόσχας, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Κόπτες, Αρμένιοι, Μαρωνίτες κλπ.

Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον όλων αυτών δεν είναι μόνο (ή καθόλου) θρησκευτικό , αλλά τελικά ο έλεγχος των προσκυνημάτων και των ιδιοκτησιών, στο μοναδικό και ιερό τόπο για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό και τον Ισλαμισμό. Θα αναφερθούμε συνοπτικά στα Άγια Προσκυνήματα και στην περιουσία του Πατριαρχείου για να αντιληφθούμε γιατί μεγέθη μιλάμε και τι συμφέροντα διακυβεύονται. Στον μοναδικό αυτόν χώρο το 60% των προσκυνημάτων ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο.

Έτσι στον Ι.Ν. της Ανάστασης ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο ο Πανάγιος Τάφος, ο Γολγοθάς, ο τόπος εύρεσης του Τιμίου Σταυρού, τα Παρεκκλήσια του Αδάμ, του Ακάνθινου Στεφάνου, των Κλαπών, του εκατόνταρχου Λογγίνου, της λιποθυμίας της Θεοτόκου, ο χώρος με την Πλάκα της Αποκαθήλωσης, το μεγαλύτερο όλων το Καθολικό του Ι.Ν. της Ανάστασης, ακόμη η μεγάλη Βασιλική της Θείας Γένεσης στην Βηθλεέμ, η εκκλησία της Γεσθημανής στο Όρος των Ελεών και άλλα πολλά ολιγότερο γνωστά.

Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις των Ισραηλινών αρχώντο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο είναι ο δεύτερος μετά το Ισραηλινό κράτος ιδιοκτήτης ακινήτων και γης, κατέχων το 30% περίπου των ακινήτων περιουσιών της Παλαιάς Πόλης των Ιεροσολύμων και συνολικά το 1/5 της χώρας του Ισραήλ. Επίσης διαθέτει ακίνητη περιουσία σε Ιορδανία, στην Παλαιστινιακή Αρχή (στην Δ. Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας), την Ελλάδα, την Κύπρο, την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Μόνο στην Αθήνα διαθέτει 143 ακίνητα, μεταξύ αυτών τα θέατρα «Αμιράλ», «Διάνα», «Διονύσια», «Ορφέας» κ.α.

Το Ισραήλ ενδεικτικά έχει κτίσει σε Πατριαρχική έκταση (νοικιάζοντάς την ) στα Ιεροσόλυμα το Πάρκο της Ανεξαρτησίας. το Ισραηλινό Μουσείο, τη Μεγάλη Συναγωγή, τη Συναγωγή Χεισάλ Σλόμο, την Κνεσέτ (το Ισραηλινό Κοινοβούλιο), το Προεδρικό Μέγαρο, την οικία του Πρωθυπουργού και πολλά άλλα, καθώς και σε άλλες περιοχές.

Εδώ να τονίσουμε ότι στο Ισραήλ, που δεν έχει ακόμη Σύνταγμα, ισχύει το Αγγλοσαξονικό Δίκαιο, όπου η γη δεν πωλείται, αλλά νοικιάζεται για 50 ή 99 χρόνια. Έτσι η αποκαλούμενη «Μητέρα Όλων των Εκκλησιών» υπολογίζεται ότι διαθέτει ακίνητη περιουσία σε τρεις ηπείρους, με αξία που ξεπερνά τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια, αν και ξεκάθαρη εικόνα για την περιουσία δεν έχει κανείς, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Επίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος.

Και έτσι φαίνεται ότι είναι. Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική περιουσία του Πατριαρχείου, ούτε και ο ίδιος ο Πατριάρχης, καθόσον το Πατριαρχείο θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια «πολυεθνική, που λειτουργεί σαν ψιλικατζίδικο, με μπακαλοδεύτερα», με οικονομική επιτροπή που αλλάζει συνεχώς μέλη, που δεν έχει αυτοματοποιηθεί, με ανύπαρκτους οικονομικούς ελέγχους, χωρίς διαφάνεια και με την δυνατότητα του εκάστοτε Πατριάρχη να ενεργεί σχεδόν ανεξέλεγκτα οικονομικά, «δίδοντας λόγο κατά το δοκούν» στην Ιερά Σύνοδο, η οποία ελέγχεται πάντοτε από τον εκάστοτε Πατριάρχη.

Το καθεστώς αυτό έχουμε την άποψη ότι σκοπίμως παραμένει έτσι, για ευνόητους λόγους, που έχουν σχέση με την ανώτερη ηγεσία του Πατριαρχείου, ενώ από την άλλη πλευρά παρατηρείται το φαινόμενο οι κατώτεροι πατέρες να παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες και να επιβιώνουν από τις δωρεές των πιστών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ηγούμενος της Ι.Μ. Γερασίμου στην Ιεριχώ Αρχιμανδρίτης κ. Χρυσόστομος, ο οποίος επί μακαριστού Πατριάρχου Διόδωρου επί δέκα οκτώ (18) χρόνια παρέμεινε απλήρωτος και δεν ελάμβανε μισθό, διότι είχε ασκήσει κριτική και δεν ήταν αρεστός στον μακαριστό Διόδωρο!! Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως έφθασε σε αυτή την κατάσταση το Πατριαρχείο και τι έφταιξε;

Τι έπραξε ή δεν έπραξε ο πρώην Πατριάρχης Ειρηναίος Α’ και οδήγησε το σκάφος στην μεγαλύτερη περιπέτειά του, με ορατό τον κίνδυνο να απολεσθεί το Πατριαρχείο και να «αραβοποιηθεί»; Οι πωλήσεις των ξενοδοχείων ΙΜΠΕΡΙΑΛ και ΠΕΤΡΑ στην πύλη της Τζάφα στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, που αναφέρθηκαν στην ισραηλινή εφημερίδα ΜΑΑΡΙΒ και πυροδότησαν την αραβική αντίδραση δεν έχουν αποδειχτεί ακόμη, ενώ όπως προαναφέραμε δεν είναι δυνατόν να γίνουν, σύμφωνα με το δίκαιο του Ισραήλ.

Ακόμη μετά από τόσους μήνες δεν έχουν αποκαλυφθεί οι «αγοραστές» ή έστω οι ενοικιαστές των δύο αυτών κτιρίων, ενώ ο μεν κ. Ειρηναίος αρνούνταν τα πάντα και επέρριπτε όλες τις ευθύνες στον οικονομικό του διαχειριστή και άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του τότε, τον καταζητούμενο Ν. Παπαδήμα, ο δε πρώην διαχειριστής με συνεντεύξεις του επιβεβαιώνει τις συμφωνίες και είναι κατηγορηματικός ότι όλα τελούσαν υπό τον έλεγχο την έγκριση και τις εντολές του κ. Ειρηναίου με πληρεξούσια που κατείχε.

Είναι επίσης γνωστό ότι η στρατηγική των Ισραηλινών είναι η «αγορά» ή πολύχρονη ενοικίαση ακινήτων στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ ιδιαίτερα (και σε όλη τη χώρα), με απώτερο σκοπό να περιέλθει στην κατοχή των ει δυνατόν ολόκληρη η παλαιά πόλη για θρησκευτικούς, ιστορικούς και συναισθηματικούς λόγους.

Στην εγκυρότατη εφημερίδα ΧΑΑΡΕΤΖ, γράφτηκε την εποχή της κρίσης, ότι σύμφωνα με επίσημη δήλωση από το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού, «το Ισραήλ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει Πατριάρχη, ο οποίος θα έχει ως βασική του αρχή την ΜΗ πώληση ή ενοικίαση ακινήτων του Πατριαρχείου στο Ισραηλινό κράτος». Έτσι «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» αντιλαμβάνονται και γνωρίζουν πολλά. Αυτή η δήλωση αποδεικνύει αυτά που συνέβαιναν και θα συμβαίνουν και στο μέλλον στην Ιερουσαλήμ. Αν δε δώσεις δεν αναγνωρίζεσαι, θα έχεις προβλήματα, δεν θα σταθείς. Ο μακαριστός Διόδωρος αναγνωρίστηκε μετά από τέσσερα χρόνια από την ενθρόνισή του, ο δε Ειρηναίος Α΄ μετά από δυόμισι χρόνια.

Τότε ποίο το «έγκλημα» του Ειρηναίου και γιατί όλη αυτή η κατάσταση; Μα πάντοτε συνέβαιναν όλα αυτά, όλοι έδιναν στους Ισραηλινούς, ήταν θέμα επιβίωσης του Πατριαρχείου και φυσικά σωστών διπλωματικών χειρισμών. Το Ισραήλ από το 1967, όταν κατέλαβε την Δ. Όχθη και την Ιερουσαλήμ πάντα επωφελείτο από τις σχέσεις και τις συναλλαγές του με το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, καθώς και με τα άλλα Δόγματα και θρησκείες και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό.

Ο εκάστοτε Έλλην Πατριάρχης με το αραβικό ποίμνιο (εκτιμάται ότι οι Άραβες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σε όλη την περιοχή δηλαδή την Παλαιστίνη και την Ιορδανία είναι περίπου 200.000) τηρώντας λεπτές ισορροπίες με τις τέσσερις εγγυήτριες χώρες Ελλάδα, Ισραήλ, Ιορδανία και Παλαιστινιακή Αρχή εξασφάλιζε την προαιώνια ελληνική παρουσία και τα εθνικά μας συμφέροντα. Έτσι θα πρέπει να εξετάσουμε ποίους ενδεχομένως θα ωφελούσε η κρίση και που μπορούσε να οδηγήσει. Σύμφωνα με τις πληροφορίες των ΜΜΕ και τις απόψεις εγκύρων αναλυτών τέσσερις είναι οι εκδοχές της κρίσης:

Η πρώτη εκδοχή αφορά το Ισραήλ και τις επιδιώξεις του. Το Ισραήλ από της δημιουργίας του ως κράτος το 1948 προτιμά και επιθυμεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση δηλαδή ο ανώτατος κλήρος (Πατριάρχης, Επίσκοποι, Μητροπολίτες, Αρχιεπίσκοποι, Αρχιμανδρίτες) να είναι ΈΛΛΗΝΕΣ και να διοικούν το Πατριαρχείο, ο δε κατώτερος κλήρος και το ποίμνιο να είναι άραβες, ή οιαδήποτε εθνότητας.

Έτσι εξασφαλίζουν την ουδετερότητα και την σιωπή του Πατριαρχείου σε ότι αφορά τις ενέργειές των και τις σχέσεις των με τους άραβες, που όλοι γνωρίζουμε πως είναι. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το Ισραήλ μετά τους τόσους πολέμους με όλες τις γειτονικές του χώρες μόνο με την Αίγυπτο και την Ιορδανία έχει υπογράψει συνθήκη ειρήνης, οι δε σχέσεις του με την Παλαιστική Αρχή στην ουσία άρχισαν πριν 17 χρόνια με την συμφωνία του Όσλο το 1994.

Έτσι θεωρούμε απίθανο το Ισραήλ να ξεκίνησε την προσπάθεια κατεδάφισης του Ειρηναίου και του Πατριαρχείου καθόσον δεν τους συμφέρει καθόλου την παρούσα χρονική περίοδο, αντιθέτως μια αλλαγή του “status quo” θα δημιουργούσε προβλήματα στην πολιτική και στρατηγική τους επιλογή με την «αραβοποίηση» του Πατριαρχείου και το παλαιστινιακό εν εξελίξει και σε κρίσιμη καμπή.

Σε ότι αφορά την κρίση, που ξεκίνησε μετά την αποκάλυψη τότε της Ισραηλινής εφημερίδας ΜΑΑΡΙΒ, στα μέσα Μαρτίου, ότι Εβραίοι επενδυτές αγόρασαν αντί εκατομμυρίων δολαρίων (Παλαιστινιακή) ιδιοκτησία του Πατριαρχείου, δηλαδή τα ξενοδοχεία ΙΜΠΕΡΙΑΛ και ΠΕΤΡΑ στη πύλη ΤΖΑΦΑ, από Ισραηλινές πηγές αναφέρθηκε τότε ότι «όλα θα ξεκαθαρίσουν εν καιρώ».

Πολλοί όμως υποπτεύονται μια ακραία εβραϊκή οργάνωση την «ΑΤΕΡΕΤ ΚΟΧΑΝΙΜ» , που στηρίζεται οικονομικά από αμερικανό-εβραίους μεγιστάνες και ιδρύθηκε το 1978 , με σκοπό την «ιουδαιοποίηση» της Ιερουσαλήμ, χωρίς κανείς να μπορεί να το αποδείξει ακόμη. Το Ισραήλ παρέμενε μέχρι τότε και περιμένε να δει που θα καταλήξει η κρίση ακόμη και μετά την εκλογή του νέου Πατριάρχη και τότε θα αντιδράσει ανάλογα με τα εθνικά του συμφέροντα.

Μια δεύτερη εκδοχή για τα γεγονότα σύμφωνα με τους τότε υποστηρικτές του Ειρηναίου ήταν οι κύριοι αντίπαλοι και υποψήφιοι για τον θρόνο Επίσκοποι (με το περιβάλλον των) στις τελευταίες εκλογές του Ειρηναίου, οι οποίοι «συνωμότησαν και στασίασαν» εναντίον του Πατριάρχη.

Μετά την επικράτηση του Ειρηναίου και μέσα από συνοπτικές και πολλές φορές αδιαφανείς διαδικασίες οι κυριότεροι αντίπαλοι απομακρύνθηκαν από την Ιερά Σύνοδο, απηλλάγησαν από διάφορα καθήκοντα και αρμοδιότητες, λοιδωρήθησαν και κατηγορήθηκαν μέχρι και για προσπάθεια δολοφονίας του Μακαριότατου (ο Βόστρων κ. Τιμόθεος) και γενικώς εδώ και έξι χρόνια ευρίσκονται αντιμέτωποι στα δικαστήρια και όχι μόνο.

Μπορεί να επωφελήθηκαν με την τότε κατάσταση πλην όμως δεν είναι δυνατόν Έλληνες να σκέφτηκαν και να οργάνωσαν μια τέτοια συνομωσία μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν προσωπικούς και ιδιοτελείς σκοπούς. Η εκδοχή αυτή κατά την άποψή μας εκ του τελικού αποτελέσματος απορρίπτεται.

Μια τρίτη εκδοχή που έχει λεχθεί αφορά την Ρωσική Εκκλησία και τον τότε Πατριάρχη Αλέξιο, που σφόδρα επιθυμούσε να θέσει πόδι στους Αγίους Τόπους. Δεν πρέπει ξεχνάμε ότι σήμερα ζουν στο Ισραήλ 1.500.000 Ρώσο-εβραίοι, οι οποίοι μετοίκησαν στο Ισραήλ, σύμφωνα με τον Εβραϊκό νόμο της «Αλίγια» την τελευταία περίπου δεκαπενταετία, η πλειοψηφία των οποίων είναι ορθόδοξοι χριστιανοί.

Σε άρθρο της η εφημερίδα ΧΑΑΡΕΤΖ το 2000 εκτιμούσε ότι οι 800.000 από αυτούς είναι ακόμη ενεργοί χριστιανοί (κατά την άποψή μας είναι πάνω από ένα εκατομμύριο και όχι μόνο είναι ενεργοί χριστιανοί , αλλά και πολύ ευσεβείς) και ότι μετά από 2-3 γενιές αναμένεται να «εβραιοποιηθούν». Έτσι το ρωσικό ενδιαφέρον είναι ισχυρό και έχει βάσεις, καθόσον το ποίμνιο ήδη είναι έτοιμο και μάλιστα είναι πολυπληθές, πλην όμως δεν είναι δυνατόν προς το παρόν να υλοποιηθεί οιαδήποτε αλλαγή στο Πατριαρχείο και η Ρωσική Εκκλησία να παίξει ρόλο, καθόσον υπάρχουν ελάχιστοι κατώτεροι Ρώσοι κληρικοί και κανείς ανώτερος.

Έτσι εκτιμούμε ότι δεν υφίσταται δυνατότητα ελέγχου του Πατριαρχείου, από το Πατριαρχείο της Μόσχας, τουλάχιστον προς το παρόν, αλλά και στο άμεσο μέλλον. χωρίς την άμεση υποστήριξη και την ενεργό συμμετοχή του Ισραήλ..Τέλος θα αναφερθούμε στην πιο πιθανή εκδοχή κατά την άποψή μας, που έχει σχέση με αυτό που ακούσαμε τις ημέρες της κρίσης το 2005, δηλαδή την «αραβοποίηση» του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου και την κατοχή και τον έλεγχο του από τους άραβες χριστιανούς, που αποτελούν στην ουσία και το ποίμνιο.

Ποίος δεν θυμάται τις πρώτες ημέρες του προπηλακισμού του πρώην Πατριάρχου κ. Ειρηναίου τι φώναζε μια ομάδα αράβων έξω από τον Ι.Ν. της Ανάστασης και τι έγραφαν τα «πλακάτ»; Πίσω από όλα αυτά ισχυρίζονται σοβαρές πηγές πως βρίσκεται η αραβοαμερικανική οργάνωση “The Jerusalem Task Force” , με έδρα το Λος Άντζελες που στόχος της είναι η εκδίωξη των Ελλήνων και η αραβοποίηση του Πατριαρχείου.

Η οργάνωση αυτή δεν υποστηρίζεται από την Παλαιστινιακή Αρχή (Π.Α.), τουλάχιστον μέχρι σήμερα φανερά και ο λόγος είναι ότι η Π.Α, δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με την Ελλάδα και τις ορθόδοξες χώρες μέχρι να επιτευχθεί ο σκοπός, δηλαδή η δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους. Ήδη μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών από την λωρίδα της Γάζας αρχίζει να υλοποιείται και να παίρνει σάρκα και οστά το όνειρο των Παλαιστινίων.

Το μόρφωμα αυτό στην Γάζα θα αποτελέσει λίαν συντόμως το πρώτο Παλαιστινιακό κράτος. Πως υλοποιείται όμως η εν λόγω ιδέα στην πράξη; Δύο είναι τα κύρια πρόσωπα που έχουν ενεργό ρόλο και είναι οι καθοδηγητές στην υλοποίηση του στόχου.

Ο πρώτος είναι ο Παλαιστίνιος Αρχιμανδρίτης κ. Χάνα Ατάλα ή Θεοδόσιος (ο μοναδικός ανώτερος παλαιστίνιος κληρικός) θεωρείται και είναι ο εκφραστής της αραβοποίησης των Πατριαρχείων και ο «Παπαφλέσσας της Παλαιστίνης» για τους Παλαιστινίους, η φανερή αιχμή του δόρατος προς τον σκοπό αυτό. Ο εν λόγω κληρικός, ο οποίος σπούδασε στην Ελλάδα (όπως πολλοί παλαιστίνιοι με υποτροφία της Ελληνικής Πολιτείας και ήταν εκπρόσωπος τύπου επί Μακαριστού Διόδωρου) εκπροσωπεί στην πράξη τον παλαιστινιακό ιδεαλισμό και αλυτρωτισμό από την θρησκευτική του πλευρά και έχει καταφέρει σοβαρά πλήγματα με τις πράξεις και τα λόγια του στο Πατριαρχείο, πριν ακόμη την έναρξη της κρίσης. .

Ο ιδεολογικός όμως αρχηγός της κίνησης είναι ο Αμερικανο - Παλαιστίνιος Τζώρτζ Μαντανάτ, ο οποίος δεν εμφανίζεται και τόσο συχνά, πλην όμως η δράση του είναι πολύ επικίνδυνη και έχει μεγάλη επιρροή στους παλαιστίνιους χριστιανούς και ιδιαίτερα στην περιοχή της Γαλιλαίας. Ο ίδιος έχει δηλώσει επισήμως για την οργάνωση που εκπροσωπεί , σε ότι αφορά το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες παλαιστίνιους χριστιανούς τα παρακάτω ενδεικτικά σε ότι έχει σχέση με την ηγεσία του Πατριαρχείου:

«Αποστολή μας είναι η αντικατάσταση του διεφθαρμένου αντιεκκλησιαστικού συστήματος που επικρατεί στους Αγίους Τόπους . Πρόκειται για κλέφτες που συντηρούν αυτή την ανώμαλη κατάσταση, προκειμένου να κυριαρχούν στους Αγίους Τόπους και να διατηρούν την ελληνικότητα του Πατριαρχείου……Τι περιμένετε και τι σας εμποδίζει πια από το αναλάβετε τις τοπικές εκκλησίες και να κηρύξετε την πνευματική σας ανεξαρτησία.».

Είναι αυτονόητο τι επιδιώκουν, μόνο που δεν λένε φανερά ποιος είναι ο απώτερος σκοπός. Φυσικά δεν ενδιαφέρονται για την ηθική του κλήρου και για διάφορα εκκλησιαστικά ζητήματα ή θέματα και ο σκοπός των δεν είναι άλλος από τον έλεγχο και την εκμετάλλευση της τεράστιας περιουσίας του Πατριαρχείου από την ομάδα του Τζώρτζ Μεντανάτ.

Το σχέδιο άρχισε να μπαίνει σε εφαρμογή τελευταίως .Έτσι σε πρώτη φάση είδαμε το 2003 να εκδιώχνεται από την Γαλιλαία ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός ο στενότερος και πιστότερος συνεργάτης του κ. Ειρηναίου (παρέμεινε πιστός μέχρι την αποπομπή και πτώση του Ειρηναίου) και να μην μπορεί να ιερουργήσει στον Ι.Ν. του Ευαγγελισμού στη Ναζαρέτ, που είναι και η Μητρόπολη του. Έτσι οι Ι. Μονές της Γαλιλαίας περιήλθαν στον έλεγχο Παλαιστινίων κληρικών και λαϊκών.

Η δεύτερη φάση μετά την επιτυχία της πρώτης εκτιμώ ότι είναι η αναφερόμενη κρίση, που ευτυχώς δεν κατέληξε εκεί που επεδίωκαν οι εμπνευστές της. Οι τελικοί χειρισμοί της Ελληνικής Πολιτείας, αλλά και η σώφρων τελικά στάση των Αγιοταφικών Πατέρων, όταν αντελήφθησαν ότι θα απολέσουν τα πάντα απέτρεψε τα χειρότερα, αλλά δεν έλυσε το πρόβλημα, το οποίο παραμένει.

Ο πρώην Πατριάρχης κ. Ειρηναίος είχε διαπράξει πολλά και σοβαρά λάθη. Δεν είναι εύκολο ακόμη και τώρα μετά την κρίση και την υφιστάμενη ηρεμία στο Πατριαρχείο να αποφανθεί κανείς αν ο κ. Ειρηναίος ήταν «προδότης» ή «κτηματομεσίτης των Ισραηλινών» ή «φιλάργυρος», ή ένας που μπορεί να εκβιάστηκε και να εξαπατήθηκε μέσα στα δαιδαλώδη μεταφυσικά και πολιτικά πλοκάμια της Ιερουσαλήμ, ή ένας ηγέτης που δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Δεν θέλουμε, αν και γνωρίζουμε να αναφερθούμε σε περισσότερα και σε συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις.

Με το παρόν άρθρο θέλουμε να καταδείξουμε μια άλλη πλευρά των γεγονότων και τις πιθανές εκδοχές για την ενδεχόμενη μελλοντική κρίση. Στην παρελθούσα κρίση που η Ελλάδα (σε όλες τις μορφές της) όχι μόνο δεν προέβλεψε, δεν κατανόησε και δεν έλαβε έγκαιρα μέτρα για την αποτροπή της, αλλά θα λέγαμε ότι συνέβαλλε κατά κάποιο τρόπο στην δραματική εξέλιξη των γεγονότων μετά και από αυτά που είδαμε και ακούσαμε στην εκπομπή ΑΘΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις 25/1/2011

Το δράμα της Ιερουσαλήμ έγινε θέατρο του παραλόγου και πρώτο θέμα καθημερινά τότε σε όλα τα ΜΜΕ. Και εμείς οι Έλληνες «χαζεύαμε» το θέαμα και γελούσαμε και κλαίγαμε (αυτοί που γνώριζαν τους κινδύνους) και κρίναμε και επικρίναμε. Και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι γινόμαστε ιδανικοί αυτόχειρες των εθνικών μας θεμάτων, που μόνο όταν θα τα έχουμε απολέσει θα αντιληφθούμε το κακό που μας βρήκε, όπως το 1979 που χάθηκε το Πατριαρχείο της Αντιοχείας.

Ας ελπίσουμε ότι το πάθημα της κρίσης αυτής μας έγινε μάθημα στους ιθύνοντες!

 

ΔΙΟΔΙΑ Οι τιμές στην Ευρώπη... και το ελληνικό παράδοξο

image

Υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες όπου οι οδηγοί δεν χρειάζεται να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ στα εθνικά οδικά δίκτυα. Υπάρχουν όμως κι άλλες όπου οι οδηγοί αναγκάζονται να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Τουλάχιστον όμως εκεί έχουν κανονικούς δρόμους...

Το θέμα των διοδίων έχει μονοπωλήσει το ελληνικό ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα, πολύ περισσότερο μετά τις κινητοποιήσεις πολιτών που αρνούνται πεισματικά να πληρώσουν το αντίτιμο των διοδίων. Τι συμβαίνει όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη, κατά πόσο τυχεροί ή άτυχοι είναι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι οδηγοί;

Οι πιο τυχεροί αποδεικνύεται πως κυκλοφορούν στους δρόμους της Γερμανίας, της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Δανίας και της Τσεχίας.

Στην Τσεχία και στη Γερμανία διόδια πληρώνουν μόνο οι οδηγοί των οχημάτων άνω των 3,5 τόνων, στη Σουηδία και στη Φινλανδία δεν πληρώνουν καθόλου, στη Δανία τα μόνα διόδια που καταβάλλονται είναι για τη διέλευση των γεφυρών. «Οι χώρες που δεν έχουν διόδια είναι αυτές όπου τα δημόσια έργα έχουν γίνει εξ ολοκλήρου από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων», εξηγεί ο κ. Μάνθος Καρλαύτης, επίκουρος καθηγητής στο ΕΜΠ στον τομέα Μεταφορών και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Συγκοινωνιολόγων. «Εάν δεν υπάρχουν τα κονδύλια για την κατασκευή των δρόμων, υπάρχουν δύο επιλογές: σύμπραξη για την κατασκευή ενός έργου, δηλαδή το κράτος να συνεργαστεί με ιδιώτες, ή το έργο να παραχωρηθεί εξ ολοκλήρου σε ιδιώτη», συμπληρώνει ο ίδιος.

Στην Ελβετία οι οδηγοί προμηθεύονται με ετήσια κάρτα η οποία κοστίζει 40 ελβετικά φράγκα. Αντίστοιχο σύστημα υπάρχει και στη Σλοβενία, όπου οι οδηγοί μπορούν να βγάλουν με 15 ευρώ εβδομαδιαία κάρτα, με 30 μηνιαία και με 95 ετήσια. Στην Ιρλανδία οι τιμές των διοδίων ποικίλλουν. Ξεκινούν από 1,65 και φτάνουν έως τα 12 ευρώ, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία οι οδηγοί επιβατικών καταβάλλουν από 2,50 έως 5 ευρώ, με μόνη εξαίρεση το κέντρο της πόλης, όπου η τιμή φτάνει τα 8 ευρώ. Η ευρωπαϊκή χώρα όπου ο θεσμός των διοδίων είναι ευρέως ανεπτυγμένος και το ύψος των τιμών εξαιρετικά υψηλό είναι η Γαλλία.

Το γαλλικό οδικό δίκτυο διαθέτει περισσότερους από 80 σταθμούς διοδίων (τη στιγμή που η Ισπανία έχει μόλις 33) και οι τιμές ποικίλλουν. Ίσως για αυτό τον λόγο οι Γάλλοι δημοσιογράφοι να έδειξαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την άρνηση των Ελλήνων πολιτών να πληρώνουν διόδια και επισκέφτηκαν τη χώρα μας για να καλύψουν το θέμα. Στη Γαλλία στον αυτοκινητόδρομο Α4 που συνδέει το Παρίσι με το Στρασβούργο (360 χλμ.) ο οδηγός πληρώνει 34,90 ευρώ διόδια, ενώ στον αυτοκινητόδρομο Α1 που συνδέει το Παρίσι με τη Λιλ (250 χλμ.) το ποσό των διοδίων φτάνει τα 14,60 ευρώ.

Ανάλογες τιμές συναντάμε και στην Ιταλία. Ο αυτοκινητόδρομος Α1 που συνδέει το Μιλάνο με τη Νάπολη (658 χλμ.) έχει διόδια 45,10 ευρώ, ενώ στον Α16 που συνδέει τη Νάπολη με το Μπάρι (230 χλμ.) οι οδηγοί πληρώνουν 15,70 ευρώ. Πιο υψηλή είναι η τιμή διέλευσης των τούνελ.

Για να διασχίσει ένα επιβατικό αυτοκίνητο το τούνελ του Μοντ Μπλαν ή τη σήραγγα Φρεζού, ο οδηγός θα πρέπει να καταβάλει το ποσό των 35,10 ευρώ. «Μπορεί οι τιμές να είναι υψηλές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν ισχύει το ίδιο όμως και για την ποιότητα της κατασκευής», υποστηρίζει ο Στρατής Λουπάταζης, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά των Διοδίων Αφιδνών, ο οποίος συμμετέχει ενεργά στις κινητοποιήσεις για την άρση των διοδίων. «Στις ευρωπαϊκές χώρες όπου οι οδηγοί πληρώνουν διόδια δεν χρειάζεται το αυτοκίνητο να σταματάει κάθε 30 χλμ. σε σταθμούς, μειώνοντας τον μέσο όρο ταχύτητας.

Επίσης, οι δρόμοι πληρούν όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές και σε καμία περίπτωση δεν θυμίζουν την εθνική Κορίνθου - Πατρών, χωρίς διαχωριστικό διάζωμα και με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση», τονίζει ο ίδιος και συνεχίζει:

«Επίσης, υπάρχουν εναλλακτικές διαδρομές, εδώ στην Ελλάδα έχουμε μία παγκόσμια πρωτοτυπία, στον Δήμο Ωρωπού έχουμε οκτώ σταθμούς διοδίων και μιλάμε για δήμο όχι για νομό. Πριν από τρία χρόνια είχαμε έναν, τώρα έχουμε οκτώ για έναν δρόμο που τον έχει πληρώσει ο παππούς μου και τον έχει ξεχρεώσει». «Στη χώρα μας δεν υπάρχει χιλιομετρική χρέωση, η τιμή των διοδίων είναι σταθερή, ανεξάρτητα με την απόσταση που θα διανυθεί, εκ των πραγμάτων αυτό δημιουργεί μεγάλες αδικίες», σχολιάζει ο κ. Καρλαύτης.

Και, πράγματι, ένας μόνιμος κάτοικος Ωρωπού χρειάζεται σε ετήσια βάση ένα αξιοσέβαστο ποσό για να πηγαίνει καθημερινώς στη δουλειά του εάν αυτή βρίσκεται στην Αθήνα. «Χρειαζόμαστε 1.500 ευρώ τον χρόνο για να διανύσουμε 500 μέτρα εθνικού δρόμου. Είναι παράλογο», τονίζει ο κ. Λουπάταζης. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που έχουν εξοργιστεί οι κάτοικοι που ζουν κοντά σε σταθμούς διοδίων και τα δύο τελευταία χρόνια με συνεχείς κινητοποιήσεις ζητούν την ελεύθερη διέλευση των αυτοκινήτων

Ο Όσιος Ξενοφών μετά της συμβίου του Μαρίας και των τέκνων

image

Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518 - 527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό.

Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε. Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί.

Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο.

Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα. Έτσι η θεία αυτή οικογένεια έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb1_thumb1_thumb1

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Ξενοφών η Μαρία σύζυγος του και παιδιά των Αρκάδιος και Ιωάννης. Ο άγιος Ξενοφών συγκλητικός και από την Κων/λιν καταγόμενος, α­νέθρεψε τα παιδιά του χριστιανικό Όταν αυτά εμεγάλωσαν έγιναν μοναχοί και εμόναζαν σε χωριστά μοναστήρια. Μία ημέρα αναγνωρίστηκαν και βρήκαν και τους γονείς τους. Μετά την συνάντησιν και των τεσσάρων, έφυγαν ο καθέ­νας σε μοναστήριο και όλοι εξεδήμησαν ειρηνικά εις Κύριον.

2) Ο άγιος Συμαιών ο Παλαιός. Από μικρός ασκήτευσε σε όρος πλησίον της πατρίδος του Συρίας. Κατόπιν πήγε στο όρος Σινά και ασκήτευε έως ότου εξεδήμησεν εις Κύριον.

3) Οι άγιοι Ανανίας και Πέτρος οι δεσμοφύλακες: Εμαρτύρησαν και εθα-νατώθηκαν επειδή δεν ηρνήθησαν τον Χριστόν.

4) Ο άγιος Αμμωνάς.

5) Ο άγιος Γαβριήλ.

6) Ο άγιος Κλήμης ο οποίος ασκήτευε στο Σαγμάτιον όρος.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 έγινε η περίφημος συνέλευσις της Βο-στίτσας (Αίγιον) στην οποία έγινε σύγκρουση με λόγια του Παπαφλέσσα και Γερμανού.

Το 1822 οι Έλληνες υπό τους Μελιδόνη, Δεληγιαννάκη, Μανουσέλη, Τσου-δερό κατόπιν σφοδρής μάχης εναντίον των Τούρκων στην θέσιν Ακόναι Ρεθύ­μνου, νικούν αυτούς.

Το 1913 ο αγώνας μεταξύ των εμπολέμων Ελλήνων και Τούρκων περιορί­ζεται σε δράση πυροβολικού και περιπόλων.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δέχεται μικροεπιθέσεις άτακτων Τούρκων.

Το 1921 σε ολόκληρον το μέτωπον Μ. Ασίας γίνονται μάχες περιπόλων.

Το 1922 η ελληνική στρατιά αντιδρά με περιπόλους εναντίον των Τούρκων άτακτων και ληστών.

Το 1941 οι ιταλικές δυνάμεις στην Αλβανία συνεχίζουν την επίθεσίν τους εναντίον των Ελλήνων εις τον τομέα του Α' σώματος.