Υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες όπου οι οδηγοί δεν χρειάζεται να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ στα εθνικά οδικά δίκτυα. Υπάρχουν όμως κι άλλες όπου οι οδηγοί αναγκάζονται να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Τουλάχιστον όμως εκεί έχουν κανονικούς δρόμους...
Το θέμα των διοδίων έχει μονοπωλήσει το ελληνικό ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα, πολύ περισσότερο μετά τις κινητοποιήσεις πολιτών που αρνούνται πεισματικά να πληρώσουν το αντίτιμο των διοδίων. Τι συμβαίνει όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη, κατά πόσο τυχεροί ή άτυχοι είναι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι οδηγοί;
Οι πιο τυχεροί αποδεικνύεται πως κυκλοφορούν στους δρόμους της Γερμανίας, της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Δανίας και της Τσεχίας.
Στην Τσεχία και στη Γερμανία διόδια πληρώνουν μόνο οι οδηγοί των οχημάτων άνω των 3,5 τόνων, στη Σουηδία και στη Φινλανδία δεν πληρώνουν καθόλου, στη Δανία τα μόνα διόδια που καταβάλλονται είναι για τη διέλευση των γεφυρών. «Οι χώρες που δεν έχουν διόδια είναι αυτές όπου τα δημόσια έργα έχουν γίνει εξ ολοκλήρου από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων», εξηγεί ο κ. Μάνθος Καρλαύτης, επίκουρος καθηγητής στο ΕΜΠ στον τομέα Μεταφορών και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Συγκοινωνιολόγων. «Εάν δεν υπάρχουν τα κονδύλια για την κατασκευή των δρόμων, υπάρχουν δύο επιλογές: σύμπραξη για την κατασκευή ενός έργου, δηλαδή το κράτος να συνεργαστεί με ιδιώτες, ή το έργο να παραχωρηθεί εξ ολοκλήρου σε ιδιώτη», συμπληρώνει ο ίδιος.
Στην Ελβετία οι οδηγοί προμηθεύονται με ετήσια κάρτα η οποία κοστίζει 40 ελβετικά φράγκα. Αντίστοιχο σύστημα υπάρχει και στη Σλοβενία, όπου οι οδηγοί μπορούν να βγάλουν με 15 ευρώ εβδομαδιαία κάρτα, με 30 μηνιαία και με 95 ετήσια. Στην Ιρλανδία οι τιμές των διοδίων ποικίλλουν. Ξεκινούν από 1,65 και φτάνουν έως τα 12 ευρώ, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία οι οδηγοί επιβατικών καταβάλλουν από 2,50 έως 5 ευρώ, με μόνη εξαίρεση το κέντρο της πόλης, όπου η τιμή φτάνει τα 8 ευρώ. Η ευρωπαϊκή χώρα όπου ο θεσμός των διοδίων είναι ευρέως ανεπτυγμένος και το ύψος των τιμών εξαιρετικά υψηλό είναι η Γαλλία.
Το γαλλικό οδικό δίκτυο διαθέτει περισσότερους από 80 σταθμούς διοδίων (τη στιγμή που η Ισπανία έχει μόλις 33) και οι τιμές ποικίλλουν. Ίσως για αυτό τον λόγο οι Γάλλοι δημοσιογράφοι να έδειξαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την άρνηση των Ελλήνων πολιτών να πληρώνουν διόδια και επισκέφτηκαν τη χώρα μας για να καλύψουν το θέμα. Στη Γαλλία στον αυτοκινητόδρομο Α4 που συνδέει το Παρίσι με το Στρασβούργο (360 χλμ.) ο οδηγός πληρώνει 34,90 ευρώ διόδια, ενώ στον αυτοκινητόδρομο Α1 που συνδέει το Παρίσι με τη Λιλ (250 χλμ.) το ποσό των διοδίων φτάνει τα 14,60 ευρώ.
Ανάλογες τιμές συναντάμε και στην Ιταλία. Ο αυτοκινητόδρομος Α1 που συνδέει το Μιλάνο με τη Νάπολη (658 χλμ.) έχει διόδια 45,10 ευρώ, ενώ στον Α16 που συνδέει τη Νάπολη με το Μπάρι (230 χλμ.) οι οδηγοί πληρώνουν 15,70 ευρώ. Πιο υψηλή είναι η τιμή διέλευσης των τούνελ.
Για να διασχίσει ένα επιβατικό αυτοκίνητο το τούνελ του Μοντ Μπλαν ή τη σήραγγα Φρεζού, ο οδηγός θα πρέπει να καταβάλει το ποσό των 35,10 ευρώ. «Μπορεί οι τιμές να είναι υψηλές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν ισχύει το ίδιο όμως και για την ποιότητα της κατασκευής», υποστηρίζει ο Στρατής Λουπάταζης, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά των Διοδίων Αφιδνών, ο οποίος συμμετέχει ενεργά στις κινητοποιήσεις για την άρση των διοδίων. «Στις ευρωπαϊκές χώρες όπου οι οδηγοί πληρώνουν διόδια δεν χρειάζεται το αυτοκίνητο να σταματάει κάθε 30 χλμ. σε σταθμούς, μειώνοντας τον μέσο όρο ταχύτητας.
Επίσης, οι δρόμοι πληρούν όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές και σε καμία περίπτωση δεν θυμίζουν την εθνική Κορίνθου - Πατρών, χωρίς διαχωριστικό διάζωμα και με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση», τονίζει ο ίδιος και συνεχίζει:
«Επίσης, υπάρχουν εναλλακτικές διαδρομές, εδώ στην Ελλάδα έχουμε μία παγκόσμια πρωτοτυπία, στον Δήμο Ωρωπού έχουμε οκτώ σταθμούς διοδίων και μιλάμε για δήμο όχι για νομό. Πριν από τρία χρόνια είχαμε έναν, τώρα έχουμε οκτώ για έναν δρόμο που τον έχει πληρώσει ο παππούς μου και τον έχει ξεχρεώσει». «Στη χώρα μας δεν υπάρχει χιλιομετρική χρέωση, η τιμή των διοδίων είναι σταθερή, ανεξάρτητα με την απόσταση που θα διανυθεί, εκ των πραγμάτων αυτό δημιουργεί μεγάλες αδικίες», σχολιάζει ο κ. Καρλαύτης.
Και, πράγματι, ένας μόνιμος κάτοικος Ωρωπού χρειάζεται σε ετήσια βάση ένα αξιοσέβαστο ποσό για να πηγαίνει καθημερινώς στη δουλειά του εάν αυτή βρίσκεται στην Αθήνα. «Χρειαζόμαστε 1.500 ευρώ τον χρόνο για να διανύσουμε 500 μέτρα εθνικού δρόμου. Είναι παράλογο», τονίζει ο κ. Λουπάταζης. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που έχουν εξοργιστεί οι κάτοικοι που ζουν κοντά σε σταθμούς διοδίων και τα δύο τελευταία χρόνια με συνεχείς κινητοποιήσεις ζητούν την ελεύθερη διέλευση των αυτοκινήτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου