ΜΙΛΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΨΥΧΟΡΡΑΓΕΙ, ΓΙΑ ΤΑ
ΛΑΘΗ
ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
…Ακούω πολλές φορές
το βρώμικο ’89, ακούω και μελαγχολώ γιατί αυτοί που μιλούν σήμερα για βρώμικο
’89 είναι εκείνοι ακριβώς που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να γίνει το
ειδικό δικαστήριο…Οι δικαστές στην
μεγάλη τους, στην συντριπτική πλειοψηφία είναι ανεπηρέαστοιΗ Ελλάδα σήμερα έχει
γίνει ΧΥΤΑ των λαθρομεταναστών….
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ:
Είναι ντροπή για την Ελλάδα
που δεν έπραξε το καθήκον της έναντι των Ιμβρίων
Για πέντε μέρες με
πρόσκληση του «Χ» ο επίτιμος πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασίλειο Κόκκινος
άφησε την Αθήνα και βρέθηκε στην Θράκη ακολούθησε το οδοιπορικό μας προσκύνημα
στην Ίμβρο, μέσα σ’ ένα σκληρό και πιεστικό πρόγραμμα να προλάβουμε να δούμε
και να ζήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα, να αποκτήσει εικόνα για όσα
λέγονται ή γράφονται ιδίοις όμμασι, να συνομιλήσει με ανθρώπους να γνωρίσει την
Χαρά Νικοπούλου στην γιορτή στον Έβρο και το Μεγάλο Δέρειο, να γνωρίσει τον
Νίκο Δολδούρη ένα μοναχικό αγωνιστή στην Ίμβρο, να ζήσει την αγωνία και την
ευθύνη του στησίματος ενός περιφερειακού φύλλου όπως «ο Χρόνος» που λειτουργεί
με συναίσθηση της ευθύνης του, συνομίλησε με προέδρους συλλόγων, με καθηγητές
του Δημοκριτείου πανεπιστημίου, με δημάρχους, αφού στο ταξίδι στην Ίμβρο είχε
την ευκαιρία αυτής της όσμωσης με το στοιχείο της Θράκης και την ευρύτερη
οικογένεια της εφημερίδας.
Ο κ. Κόκκινος παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο ράδιο Χρόνος 87,5fm στην
εκπομπή «πολιτικό ταγκό» που έκανε αίσθηση. Ένας σημαντικό μέρος της
δημοσιεύουμε σήμερα, γιατί η άποψή του ως ανωτάτου λειτουργού της δικαιοσύνης,
του επιτίμου Προέδρου του Αρείου Πάγου στην χώρα έχει βαρύνουσα σημασία, αφού
μιλά για τον ελληνισμό που συρρικνώθηκε, για την αβελτηρία της ελληνικής
πολιτείας, για την υπόθεση του Βατοπαιδίου, το ειδικό δικαστήριο του ΄89 κ.α.
θέματα μείζονος σημασίας
Είναι πρώτη φορά που
πάτε στην Ίμβρο πρόεδρε;
- Πρώτη φορά και
ευχαριστώ πάρα πολύ τους υπεύθυνους του «Χρόνου» που οργάνωσαν την ωραία αυτή
εκδρομή και μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω το νησί της Ίμβρου και να
συνομιλήσω με κατοίκους, τους ελάχιστους κατοίκους που εναπόμειναν.
Τι συναίσθημα πήρατε
μαζί σας φεύγοντας από την Ίμβρο, βλέποντας αυτούς τους 155 ηρωϊκούς ανθρώπους
να προσπαθούν να ζουν εκεί παρ’ όλες τις αντιξοότητες, παρ’ όλα τα προβλήματα,
παρ’ όλους τους διωγμούς.
- Συναίσθημα βαθιάς καταθλίψεως,
αλλά και αγανακτήσεως και πικρίας, γιατί αναλογίστηκα ότι η Μητέρα Ελλάδα δεν
έπραξε το καθήκον της ακέραιο έναντι αυτών των ανθρώπων. Ήταν περίπου 8-10.000
κάτοικοι όταν η Ίμβρος, έγινε τουρκική και από αυτούς έχουν απομείνει μόνο 165
γέροντες, ανίκανοι και αδύναμοι. Και είναι ντροπή για την Ελλάδα που δεν
αντέδρασε, δεν διαμαρτυρήθηκε. Και όχι μόνο για την πολιτική εξουσία, αλλά
γενικώς και για την ελληνική κοινωνία.
Η οποία δείχνει
αδιάφορη σε τέτοια θέματα πρόεδρε; Δεν ευαισθητοποιούνται οι Έλληνες οι απλοί
Έλληνες πολίτες να πιέσουν την εξουσία, ή δεν ενημερώνονται σωστά;
- Μεγάλη ευθύνη της
καταστάσεως αυτής έχουν τα ΜΜΕ τα ηλεκτρονικά τα οποία είναι κατευθυνόμενα,
δίνουν προτεραιότητα σε άλλα θέματα. Οι κατ’ ιδίαν συνομιλίες των Ελλήνων δείχνουν
μία συγκίνηση και αγανάκτηση όπως ακριβώς εκφράζομαι εγώ, έτσι εκφράζονται οι
περισσότεροι Έλληνες. Όμως τα ΜΜΕ τους αποπροσανατολίζουν. Δεν τους αφήνουν να
σκεφτούν με την καθημερινότητα ή τα σκέφτονται κάποιες ώρες που δεν μπορούν να
αντιδράσουν. Θα έπρεπε να υπήρχε αντίδραση, μεγάλη αντίδραση της ελληνικής
κοινωνίας για το κατάντημα αυτό.
Η οποία δεν υπάρχει
πρόεδρε από ό,τι φαίνεται και μάλιστα από ό,τι δείχνουν τα γεγονότα τους
αφήνουμε στην τύχη τους αυτούς τους τελευταίους εναπομείναντες.
- Μα κοιτάξτε,
υπάρχει μια κατευθυνόμενη προπαγάνδα, δεν ξέρω από πού. Όποιος εκφράζεται υπέρ
των θεμάτων των εθνικών, υπέρ της πατρίδος, υπέρ των ηθικών υποθέσεων,
λοιδορείται, περιθωριοποιείται. Δηλαδή η αγάπη προς την πατρίδα αντί να είναι
τίτλος τιμής, αντί να είναι περγαμηνή, είναι ψόγος. Αυτό καλλιεργείται από τα
ΜΜΕ τα ηλεκτρονικά κυρίως, αλλά και από ορισμένες εφημερίδες να μην πω όνομα.
Είναι ορισμένοι αρθρογράφοι που γράφουν εναντίον εκείνων οι οποίοι υπερασπίζουν
τα θέματα τα εθνικά, όχι μόνο εν σχέσει με την Τουρκία, αλλά και εν σχέσει με
τα Σκόπια και με την Βουλγαρία και όλα τα εθνικά θέματα γενικώς.
Τι φταίει γι’ αυτό;
Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάνουν πλύση εγκεφάλου τα ΜΜΕ. Δηλαδή και η στάση των
πολιτικών νομίζω δεν είναι σθεναρή και δεν είναι αυτή που πρέπει για να λύσει
κάποια προβλήματα.
- Η στάση των
πολιτικών δυστυχώς, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω κανένα, απλώς διαπιστώνω ότι
δεν υπάρχουν τα αναστήματα εκείνα τα άξια των περιστάσεων για πολλές δεκαετίες.
Γι’ αυτό φτάσαμε στην κατάσταση αυτή. Οι γείτονές μας είδατε πώς προασπίζουν τα
θέματά τους. Λειτουργούν με σχέδιο. Εμείς δεν έχουμε σχέδιο. Λειτουργούμε με
διάθεση να αντιμετωπίσουμε προχείρως ορισμένα θέματα και δεν έχουμε σχεδιασμό.
Να πάρουμε το επίκαιρο θέμα αυτό που είναι τώρα αυτή την στιγμή και μας
απασχολεί, το θέμα του ονόματος των Σκοπίων. Οι Σκοπιανοί βλέπετε διδάσκουν
τους μαθητές στα σχολεία, αλλά και διαδίδουν με χάρτες ότι έχουν βλέψεις για
την Μακεδονία. Και εμείς λέμε επίσημα ότι δεν ασχολούμαστε με γεγονότα γνωστά
στην ιστορία. Ποια γνωστά; Ξέρει ο Φιλιππινέζος, ο κάτοικος της Ασίας και ακόμη
μπορώ να σας πω εγώ και οι υπεύθυνοι αυτοί, γνωρίζουν τα θέματα; Εάν δεν πούμε
εμείς τι μας συνδέει; Βρέθηκε ο Κίσιγκερ και είπε ότι η Ελλάδα έχει ιστορικά
δικαιώματα στην Μακεδονία και αυτό δεν το αξιοποιήσαμε. Να κάνουμε ένα έγγραφο
no paper και να το απευθύνουμε σε όλους τους διπλωματικούς εκπροσώπους.
Και όχι μόνο σε
επίπεδο πολιτικής κ. πρόεδρε, αλλά οι ξένοι, οι Σκοπιανοί ειδικά,
εκμεταλλεύονται και τους πανεπιστημιακούς χώρους και πολλά διεθνή φόρα.
- Τα πάντα. Εδώ πήγαν
στον ΟΗΕ, θυμάστε έτυχε να προεδρεύει ένας Σκοπιανός και απεκάλεσε τον
εκπρόσωπο του κράτους κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αυτό είναι
λέει το όνομα της πατρίδας μου. Και ο υπουργός Εξωτερικών είχε φύγει, αντί να
είναι εκεί και να στράψει και να βροντήσει και να πούμε ποιοι είναι αυτοί οι
κύριοι; Είναι απόγονοι εκείνων που υπεδέχθησαν τον Χίτλερ και εμείς οι οποίοι
φέραμε το βάρος αυτό της αντιστάσεως στον άξονα και με την αντίστασή μας επί
219 ημέρες όταν άλλα κράτη υπεχώρησαν σε διάστημα από 43 μέχρι μία μέρα, γιατί
ορισμένα κράτη υπεχώρησαν σε μία μέρα.
Εμείς τότε που έλεγαν όλοι για την
συμβολή της Ελλάδος, περιλαμβανομένου και του Ρούσβελτ, είπε ότι αυτό το
επίτευγμα δεν πρέπει να λησμονηθεί ποτέ από τους ηγέτες και τους λαούς όλου του
κόσμου. Δεν είχαμε το θάρρος οι πολιτικοί μας να πουν αυτά μας είπατε κύριε και
ο υπουργός των Εξωτερικών είπε, ουδέποτε θα αναγνωρισθεί το όνομα της
Μακεδονίας. Και εμείς δεν στέλνουμε τους διπλωματικούς εκπροσώπους μας να
επισκεφθούν τις κυβερνήσεις των χωρών που είναι διαπεπιστευμένοι και να πουν
τις απόψεις μας. Και διερωτώμαι, αυτό υποδεικνύεται από τον Τύπο κατ’
επανάληψη. Γιατί δεν γίνεται αυτό; Γιατί;
Κάναμε λάθη και
συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη με τον τρόπο που χειριζόμαστε ιδιαίτερα αυτά τα
θέματα.
- Βέβαια. Και ύστερα
οι πολιτικοί, το λέω ενδεικτικά για να δείξω δηλαδή ότι μας κατέχει μία
κατάσταση υποχωρητικότητας η οποία είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Οι Σκοπιανοί
που είναι ελάχιστοι, το 1/3 από εμάς, με δυνατότητες πολύ μικρές και βλέπετε τι
σθένος επιδεικνύουν. Εμείς που έχουμε έναν Ελληνισμό στην Αμερική ο οποίος έχει
σπουδαία θέση, δεν υπάρχει πανεπιστήμιο που να μην έχει έναν Έλληνα καθηγητή,
έχουν λοιπόν μεγάλη συμβολή όχι μόνο στην μόρφωση και την πνευματική ανάπτυξη
του ανθρώπου, αλλά συμμετοχή τεράστια στην ελευθερία, από αρχαιοτάτων χρόνων
μέχρι σήμερα. Και στην δημοκρατία. Αυτά λοιπόν γιατί δεν τα εκμεταλλευόμαστε;
Δεν τα γνωρίζουν αυτά
οι πολιτικοί πρόεδρε, το υπουργείο Εξωτερικών, η κυβέρνηση…
- Λυπάμαι, αλλά οι
περισσότεροι πολιτικοί σκέπτονται πώς θα εκλεγούν στις επόμενες εκλογές, ενώ
πρέπει να σκέπτονται την πατρίδα και τις επόμενες γενιές. Αυτό θα έπρεπε να
σκέπτονται και μόνο. Ελάχιστοι είναι που σκέπτονται έτσι, οι περισσότεροι το
βλέπουμε καθημερινώς.
Ή τα γνωρίζουν και
υπάρχει ο φόβος της υπερδύναμης η οποία μεροληπτικά πολλές φορές για ξένα
συμφέροντα και όχι ελληνικά παίρνει θέση;
- Θα υπενθυμίσουμε
στην υπερδύναμη πόσο αγνώμων έχει φερθεί απέναντί μας. Και θα υπενθυμίσουμε τι
είπε ο Ρούσβελτ για την Ελλάδα και τόσοι άλλοι πόσο έχουν εκφραστεί για την
προσφορά της Ελλάδας. Γιατί δεν τα επικαλούμαστε αυτά παρά καθόμαστε
μοιρολατρικά και δεχόμαστε τις αποφάσεις τους. Γιατί η Ελλάδα τι ήταν επί
Βενιζέλου; Η Ελλάδα ήταν μόνο 6 εκατομμύρια, αλλά ο Βενιζέλος είχε το σθένος,
είχε την αξιοπρέπεια, είχε το θάρρος να χτυπάει ακόμη και το χέρι στους ξένους.
Εμείς γιατί;
Εμάς φαίνεται μας
τρώει η καθημερινότητα πρόεδρε, γιατί βλέπουμε το εξής. Παρόλο που υπάρχουν όλα
αυτά…
- Η Ελλάδα έχει γίνει
ΧΥΤΑ των λαθρομεταναστών. Γιατί; Και αυτό μας δίνουν κάποια ελάχιστα χρήματα
και δεχόμαστε λαθρομετανάστες από όλο τον κόσμο.
Η τέταρτη χώρα στην
σειρά. 112.000 λαθρομετανάστες στα σύνορά μας και η επιχορήγηση η οποία
παίρνουμε είναι ελάχιστη. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι μένουν εδώ στην Ελλάδα…
- Μένουν και αν
τολμήσετε να πείτε κάτι θα σας πουν ότι είστε οπισθοδρομικός, ότι είστε
ρατσιστής κλπ και διερωτώμαι γιατί να υπάρχει αυτή η οργανωμένη αντίδραση κατά
των Ελλήνων.
Πρόεδρε, να έρθουμε
λίγο και στην καθημερινότητα, στο σήμερα γιατί το βλέπετε και εσείς ότι παρόλο
που συμβαίνουν όλα αυτά, παρόλο που η ελληνική πολιτεία έπρεπε να βλέπει
μπροστά ειδικά σε θέματα εξωτερικής και εθνικής πολιτικής, παρόλα αυτά βράζουμε
στο ζουμί μας. Το μόνο που συζητάμε αυτή την στιγμή είναι να επιρρίψουμε κάπου
ευθύνες, μιλάμε για εξεταστικές επιτροπές, για προανακριτικές επιτροπές. Αυτό
που απασχολεί την ελληνική πολιτεία εδώ και μήνες, εδώ όλη η οικονομία πήρε την
κατιούσα, έχουμε επικεντρωθεί σε ένα θέμα που δεν ξέρω κατά πόσο εσείς το
κρίνετε είναι σκάνδαλο ή όχι, που αφορά τις ανταλλάξιμες περιοχές της λίμνης
Βιστωνίδας με την υπόθεση της μονής Βατοπαιδίου.
- Τώρα μπαίνετε σε
ένα άλλο θέμα της επικαιρότητας το οποίο έχει πολλές πτυχές. Και βέβαια
συγκριτικά υπάρχουν άλλα σπουδαία θέματα τα οποία θα έπρεπε να απασχολούν την
κοινή γνώμη και τον Τύπο και τα ΜΜΕ, όμως και αυτό δεν στερείται σημασίας. Έχει
πτυχές ηθικές, νομικές και βεβαίως ευλόγως συγκινεί την κοινή γνώμη γιατί εδώ
χωρίς να ξέρει κανείς βέβαια λεπτομέρειες, επικαλείται η μονή κάποιους τίτλους,
αλλά εμείς γνωρίζουμε ότι τα κοινής χρήσεως πράγματα όπως είναι οι λίμνες όταν
δεν ανήκουν στο δήμο ή στην κοινότητα, ανήκουν στο δημόσιο.
Επομένως το να λέμε
ότι μία λίμνη είναι ιδιωτική ξενίζει. Και επίσης ξενίζει όταν η εξέλιξη
ορισμένων γεγονότων, όταν πληροφορούμαστε ότι αγωγή διεκδικητική της μονής που
ζητούσε την αναγνώριση κυριότητας επί 27.000 στρεμμάτων ενώ συζητήθηκε και
έγινε διάσκεψη επί της υποθέσεως αυτή και ελήφθη απόφαση κατά πλειοψηφία εις
βάρος της μονής των δικαστών δεχθέντων ότι δεν έχει δικαιώματα κυριότητας η
μονή, παρά ταύτα δεν εξεδόθη απόφαση επί 7 σχεδόν μήνες και επικολούθησε και
μία περίεργη παραίτηση του δημοσίου, ή μάλλον συναίνεση να ματαιωθεί η υπόθεση.
Ενώ υπάρχει ευθύνη.
Δεν υπάρχουν ευθύνες
εκεί;
- Βεβαίως υπάρχουν.
Το πρώτο θέμα που τίθεται, πώς έγινε γνωστό το αποτέλεσμα. Ήταν μυστική η
διάσκεψη και δεν έπρεπε εφόσον δεν είχε δημοσιευθεί η απόφαση…. Η πλειοψηφία
δεν μπορεί να τα είπε, κάποιος άλλος τα είπε. Και έπειτα είναι φανερό ότι εάν
είχε δικαιωθεί η μονή δεν θα επακολουθούσε παραίτηση, ματαίωση. Η ματαίωση
λοιπόν σημαίνει γνώση του αποτελέσματος της διασκέψεως. Και βέβαια δεν
αποκλείεται και τώρα που μιλάμε να δημοσιευθεί η απόφαση.
Μα ήδη υπάρχει
απόφαση.
- Υπάρχει σχέδιο
αποφάσεως συντεταγμένο εκ μέρους της πλειοψηφίας και το έχει πάρει όπως
πληροφορούμαι…
Δόθηκε εντολή να βγει
απόφαση τώρα.
- Εντολή… όχι το λέει
ο νόμος. Γιατί για να γίνει παραίτηση από ένα δικόγραφο πρέπει να γίνει είτε
διά εξωδίκου δηλώσεως κοινοποιουμένης εις τον αντίδικο είτε διά δηλώσεως
καταχωρημένης στα πρακτικά. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο. Μετά την συζήτηση
και ιδιαιτέρως μετά την διάσκεψη, δεν είναι νοητό να γίνει απόσυρση της
υποθέσεως. Επομένως πρώτο είναι το τυπικό μέρος, το νομικό, έχουμε μία νομική
παρατυπία, πρόδηλη, έκδηλη. Και το δεύτερο το ερώτημα, το ηθικό πλέον ερώτημα,
πώς έρχεται το δημόσιο…
Στο πρώτο
καταλογίζετε παρατυπία μόνο κ. πρόεδρε.
- Βεβαίως, παρατυπία
και ευθύνη, πειθαρχική ευθύνη οπωσδήποτε. Και το δεύτερο είναι, πώς έρχεται το
δημόσιο το οποίο δικαίως εξαντλεί τα δικαιώματά του όλα, τα δικονομικά,
προκειμένου να προασπίσει τα συμφέροντά του; Πώς έρχεται και δέχεται να
ματαιωθεί μία απόφαση, η έκδοση της αποφάσεως από την οποία ωφελείται το
δημόσιο; Πώς το δέχεται αυτό; Και φτάνουμε στην συνέχεια της υποθέσεως.
Επακολουθούν ανταλλαγές, ανταλλαγές περιουσιακών στοιχείων. Ο Τύπος γράφει, τα
ηλεκτρονικά ΜΜΕ λένε ότι τα δοθέντα εκ μέρους του δημόσιου ήταν πολλαπλασίας
αξίας εν σχέσει με εκείνα που έδωσε η μονή. Πώς λοιπόν; Πρώτο θέμα. Το πρώτο
που έπρεπε να ερευνήσουν είναι εάν… για να γίνει η ανταλλαγή δηλαδή ενός
ακινήτου του δημοσίου πρέπει να προκύπτει ωφέλεια για το δημόσιο. Ποιος
ερεύνησε εάν προκύπτει ωφέλεια; Υπήρξε ωφέλεια; Δεύτερο λοιπόν θέμα.
Αποφάσισε το νομικό
συμβούλιο του κράτους.
- Μα το νομικό
συμβούλιο του κράτους εν ολομελεία είχε πει ότι είναι κοινής χρήσεως η λίμνη
και η πέριξ περιοχή. Πώς λοιπόν έρχονται μετά τα τμήματα και λένε, δικαιώνουν
την μονή και πώς έρχεται ο υπουργός ο οποιοσδήποτε να αποδέχεται την
γνωμοδότηση και να δικαιώνει τη μονή; Είναι όλα αυτά περίεργα πράγματα. Βέβαια
δεν λέμε και οι μονές δικαιούνται να έχουν ιδιοκτησίες και πρέπει να έχουν για
να εκπληρώνουν τον προορισμό τους. Άλλο αυτό και άλλο εκείνο που έγινε.
Εδώ όμως μου θέσατε
πολλά ερωτήματα πρόεδρε προηγουμένως, αλλά δεν ακούσαμε και την άποψή σας.
Υπάρχουν παρατυπίες, υπάρχουν πειθαρχικές ευθύνες. Και πολιτικών προσώπων;
- Τώρα αυτό θα
κριθεί, αλλά όταν ένας βάζει μία υπογραφή από μία σύμβαση η οποία έχει τα
εξωτερικά στοιχεία πράξεως η οποία δεν είναι ωφέλιμη για το δημόσιο, γιατί μην
μου πείτε τώρα όταν βλέπει κανείς ότι δίνονται εκτάσεις προς 200 ευρώ το
στρέμμα, υπάρχει προς 200 ευρώ το στρέμμα πουθενά στην Ελλάδα; Επομένως εξ
αυτού του λόγου όταν υπάρχει ευθύνη, όταν τίθεται υπογραφή, αυτός που υπογράφει
έχει μία ευθύνη, δεν γεννάται θέμα.
Γιατί είπε ο κ.
Σανιδάς βεβαίως ότι οι υπουργοί επλανήθησαν.
- Τώρα με συγχωρείτε
πολύ. Οι υπουργοί επλανήθησαν… Δεν μπορούσε να το πει αυτό καταρχήν γιατί αυτό
θα το ελέγξει η Βουλή και η Βουλή θα πει εάν επλανήθησαν ή όχι και εάν έχουν
ευθύνη ή όχι. Εκ πρώτης όψεως όμως όταν κανείς υπογράφει ένα συμβόλαιο το οποίο
είναι επιζήμιο κατά τα εξωτερικά γνωρίσματα και εκ πρώτης όψεως εις βάρος του
δημοσίου, υπάρχει μία ευθύνη. Από εκεί και πέρα εάν παρασύρθηκε από εισηγήσεις,
εάν του είπαν ότι αυτές οι εκτάσεις είναι βράχια, δεν έχουν καμία αξία, αυτό
είναι άλλο πράγμα.
Ξέρετε τι μου κάνει
εντύπωση; Όταν ήρθε ο εισαγγελέας και οι υπόλοιποι εισαγγελείς, ξαφνικά
ανακάλυψαν εδώ μετά από τόσα χρόνια και κάποιοι υπουργοί, ότι όντως ήταν
λιμνοθάλασσα, ήταν λίμνη, αν είναι δυνατόν. Δηλαδή τότε όταν έπαιρναν τις
αποφάσεις δεν γνώριζαν, δεν έπρεπε κάποιος να έρθει εδώ; Δεν έπρεπε να ρωτήσουν
εδώ την Κτηματική Υπηρεσία;
- Μα αστειεύεστε
τώρα; Βεβαίως έπρεπε. Η πείρα μου λέει ότι το δημόσιο εξαντλεί όλα του τα
δικαιώματα. Για ασήμαντα ακίνητα φτάνει μέχρι τον Άρειο Πάγο. Πώς τώρα λοιπόν
με απόφαση η οποία ήταν εις βάρος της μονής και υπέρ του δημοσίου, έρχεται και
κάνει όλες αυτές τις συμβάσεις; Ξενίζει. Ξενίζει η εξέλιξη, ξενίζει ο τρόπος
που αντιμετωπίστηκε και βεβαίως ευλόγως η κοινή γνώμη ενοχλείται, ταράσσεται
και αγανακτεί.
Μιλήσατε μεν για
παρατυπίες όσον αφορά τους υπαλλήλους, ούτε λίγο όμως ούτε πολύ διαβάζοντας εδώ
ένα άρθρο σας στον «Χρόνο» το Σάββατο στις 11 Οκτωβρίου λέτε το εξής, ότι η
δικαιοσύνη θα αποφανθεί εάν διαπράχτηκαν εγκλήματα και από ποιους, τα αρμόδια
πειθαρχικά συμβούλια θα κρίνουν τα τυχόν παραπτώματα δικαστών και νομικών
συμβούλων του κράτους και η Βουλή θα αποφανθεί για τις ευθύνες των πολιτικών.
Οι αδέσποτοι σχολιαστές επί του παρόντος ας είναι επιφυλακτικοί.
- Έγινα όμως και εγώ
αδέσποτος σχολιαστής. Όταν γράφει κανείς έτσι πρέπει να γράφει, αντικειμενικά
συγκεκριμένα και ψύχραιμα. Αλλά όμως αν με ρωτάτε την γνώμη μου σας λέω ότι
ένας ο οποίος υπογράφει και δεν ερευνά εάν είναι αυτό που υπογράφει ωφέλιμο για
το δημόσιο ή όχι, έχει ευθύνη.
Πιστεύετε κατά την
εκτίμησή σας επειδή ζήσατε χρόνια στο δικαστικό σώμα, μάλιστα ήσασταν και ο
ανώτερος λειτουργός του δικαστικού σώματος της χώρας μας, θα δημοσιοποιηθεί εν
τέλει αυτή η απόφαση η περιβόητη που πάρθηκε τότε στο πρωτοδικείο της Ροδόπης;
- Εγώ πιστεύω ότι θα
δημοσιευτεί. Εάν δεν δημοσιευτεί η πρόεδρος θα έχει διαπράξει πειθαρχικό
παράπτωμα και ασφαλώς θα έχει συνέπειες, γιατί όπως σας είπα προηγουμένως, μετά
την διάσκεψη δε νοείται παραίτηση από το δικόγραφο που δεν έγινε και νομοτύπως
άλλωστε και βεβαίως ούτε συμφωνία ματαιώσεως όπως έγινε εδώ.
Υπάρχουν συμφωνίες
και πολιτικές παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη κ. πρόεδρε;
- Κοιτάξτε, όλες οι
πολιτικές εξουσίες, δηλαδή όταν λέω όλες η πολιτική εξουσία όλων των κομμάτων,
είναι εύλογο ορισμένες υποθέσεις που την ενδιαφέρουν, που έχουν αντίκτυπο, να
προσπαθεί να τις επηρεάσει, να επηρεάσει δηλαδή το αποτέλεσμα. Μπορεί να
προσπαθεί αλλά δεν το επιτυγχάνει. Εγώ πιστεύω ότι οι δικαστές στην μεγάλη τους
πλειοψηφία την συντριπτική είναι ανεπηρέαστοι. Από εκεί και πέρα βέβαια είναι
θέμα ήθους, αγωγής, μορφώσεως, πνεύματος ανεξαρτησίας και φρονήματος του
δικαστή. Όταν έχει αυτά τα προσόντα και έχει προσωπικότητα δηλαδή, που έχει
επίγνωση της αποστολής του, ο δικαστής δεν δέχεται επηρεασμούς και δεν
υποκύπτει ούτε σε πιέσεις, ούτε σε παραποιήσεις.
Το λεγόμενο ότι εξαρτάται η
δικαιοσύνη από την πολιτική εξουσία γιατί επιλέγεται η ηγεσία από την πολιτική
εξουσία είναι μύθος. Αυτό γίνεται παντού σε όλα τα κράτη και η πολιτική εξουσία
επιλέγει την ηγεσία της δικαιοσύνης και τούτο γιατί κατά το σύνταγμα υπάρχει η
αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Η αρχή αυτή επιβάλει οι επιλογές να γίνονται από
τον λαό και επειδή ο λαός δεν μπορεί να επιλέξει, έχουμε χιλιάδες δικαστές,
αυτή η επιλογή λοιπόν γίνεται από τα αρμόδια όργανα τα συνταγματικά. Δηλαδή η
κυβέρνηση η οποία εκλέγεται από τον λαό αυτή επιλέγει και αυτή πρέπει να
επιλέγει την πολιτική ηγεσία.
Η επιλογή της πολιτικής ηγεσίας εκ μέρους της
πολιτικής εξουσίας δεν είναι νοητό να επηρεάσει τους άλλους δικαστές που
αποφασίζουν. Αυτά είναι αστεία που λένε γιατί αυτοί οι οποίοι είναι πιο κάτω
δεν έχουν κανένα λόγο να φοβηθούν την εκάστοτε ηγεσία της δικαιοσύνης η οποία
στα 4 χρόνια φεύγει και έτσι όταν κριθεί ο πρωτοδίκης, ο νεαρός πρωτοδίκης, δεν
θα υπάρχει ο άλλος να τον επηρεάσει. Αυτό που λένε λοιπόν είναι μύθος. Τα λένε
τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί. Πιστεύουν ότι έτσι και γίνει αυτό τελείωσε.
Τι να
τελειώσει; Οι καθηγητές πανεπιστημίου δεν είναι ελεύθεροι; Γιατί δεν
αποφασίζουν ελευθέρως; Οι μητροπολίτες δεν είναι ελεύθεροι; Γιατί επεμβαίνει
εκεί η πολιτική εξουσία; Δυστυχώς η πολιτική εξουσία προσπαθεί να επέμβει.
Άλλοτε της περνάει, άλλοτε δεν της περνάει.
Ακούμε όμως πολλές
φορές από την αξιωματική αντιπολίτευση συνήθως ότι ξέρετε προωθήθηκαν οι τάδε
δικαστές, δεν προωθήθηκαν οι δικοί μας, προσπαθούν να βάλουν μία πολιτική χροιά
και ρετσινιά στο δικαστικό σώμα.
- Αυτό γίνεται γιατί
οι Έλληνες είναι μαθημένοι, ας μου επιτραπεί η έκφραση, είναι γκρινιάρηδες.
Στην Γερμανία επεμβαίνουν οι πολιτικοί, οι βουλευτές, ακόμη και στην επιλογή
των αρεοπαγιτών. Καμιά φορά εκλέγεται και κάνουν και συμφωνίες μεταξύ τους.
Αυτή την φορά θα ψηφισθεί ο δικός μου και την άλλη ο δικός σας. Δεν γκρινιάζει
μετά όμως, τελειώνει εκεί. Ενώ εδώ είναι μαθημένοι πάντοτε να αμφισβητούν. Οι
Έλληνες έχουμε τα πρωτεία στην αμφισβήτηση.
Σύμφωνα λοιπόν με
δημοσιογραφική πληροφόρηση, φέρεται αυτή την στιγμή ότι θα δοθούν τελικά 1.700
στρέμματα στην μονή Βατοπαιδίου εδώ στην λίμνη Βιστωνίδα για να σταματήσει τις
διεκδικήσεις της για τα 27.000 στρέμματα και παράλληλα να επιστραφούν όλα αυτά
τα ακίνητα τα οποία δόθηκαν με την ανταλλαγή.
- Θα δοθούν από ποιον
τα 1.700; Από την απόφαση;
Υπάρχει κάποια
συμφωνία πρόεδρε για να λυθεί το ζήτημα;
- Οι δικαστές να
μετέχουν μιας τέτοιας συμφωνίας αποκλείεται. Θα έκριναν βάσει των στοιχείων που
υπήρχαν ότι η μονή έχει δικαιώματα κυριότητας επί 1.700 στρεμμάτων. Βάσει των
στοιχείων. Εμείς κάνουμε το σφάλμα όλοι μας να αποφαινόμαστε χωρίς να έχουμε τα
δεδομένα της δικογραφίας. Εάν εγώ είπα προηγουμένως για την ευθύνη των
πολιτικών, είπα γιατί όταν δω τα στοιχεία, όταν βλέπει κανείς μία πράξη η οποία
είναι επιζημία, γιατί το δημόσιο λέμε ότι έχει ευθύνη, εκτός αν είναι κανείς
ανίκανος. Αλλά όταν έχεις ασκήσει μία εξουσία και οτιδήποτε κι αν σου πει ο
άλλος το εισηγηθείς, οφείλεις να ερευνήσεις αν λογικώς στέκει αυτό που σου
εισηγείται ή όχι. Όταν λογικώς δεν στέκει και παρά ταύτα υποκύψεις εις την
εισήγηση και βάλεις την υπογραφή σου, έχεις ευθύνη.
Εξάλλου από εκεί
δημιουργήθηκαν όλα τα προβλήματα. Την άποψή σας θέλω να μου πείτε όσον αφορά
την εξεταστική και την προανακριτική επιτροπή. Βλέπουμε να γίνεται ένας
τρικούβερτος καβγάς στην Βουλή.
- Τώρα αυτό είναι
θέμα των κομμάτων τα οποία υποθέτουν ότι εξυπηρετούνται από το ένα ή το άλλο,
από την εξεταστική επιτροπή ή από την προανακριτική, το συνδέουν βεβαίως και με
την παραγραφή των πράξεων, άρα αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα. Ο πολιτικός
κόσμος θα έπρεπε να κατοχυρώσει το κύρος του και την υπόληψή του με το να
καταργήσει αυτή την προνομιακή παραγραφή που υπάρχει για τους πολιτικούς. Θα
έπρεπε λοιπόν οι πολιτικοί να έχουν χρόνο παραγραφής τον ίδιο που έχουν κι όλοι
οι άλλοι πολίτες.
Άρα έραψαν ένα
κοστούμι στα μέτρα τους.
- Αυτό είναι. Αφού το
έκαναν έτσι, ύστερα αρχίζουν και λένε ότι α, αυτό γίνεται σκοπίμως. Τότε γιατί
το ψηφίσατε; Στο χέρι σας είναι. Και για να δείτε πόσο μεριμνούν οι πολιτικοί,
γενικώς εκφράζομαι, απλώς με ξενίζει το γεγονός ότι ο προηγούμενος νόμος περί
ευθύνης υπουργών είχε ένα αδίκημα. Αν παραβιάσει ένας το σύνταγμα ή το νόμο
διαπράττει αδίκημα και τιμωρείται στο ειδικό δικαστήριο. Αυτή την διάταξη την
κατήργησαν. Έβαλαν λοιπόν προνομιακή παραγραφή και τώρα φωνάζουν ότι θα
παραγραφεί.
Αφού το δημιούργησαν, στο χέρι τους είναι να συνέλθουν όλοι και να
αλλάξουν το Νόμο. Και αυτό πρέπει να κάνουν. Αν δεν θέλουν να υπαχθούν στην
δικαιοδοσία των ποινικών δικαστηρίων με τον τρόπο που υπάγονται όλοι οι άλλοι
πολίτες, αυτό πρέπει να κάνουν, γιατί σε άλλα κράτη έχουν δικαστεί. Εδώ ο
Μπερλουσκόνι υπουργός ων πήγε κατηγορούμενος. Ο Κολ σπουδαίος πολιτικός άνδρας
που ένωσε την Ανατολική και Δυτική Γερμανία και παρά ταύτα πήγε στο δικαστήριο.
Ο Σιράκ στην Γαλλία πήγε στο δικαστήριο. Εδώ έτσι και ασκηθεί δίωξη κι ας
χαλάει ο κόσμος.
Ήσασταν ανώτερος
δικαστικός λειτουργός την μεγάλη εποχή του 1989 με τις ανατροπές. Προσπαθούν
κάποιοι να στήσουν παρόμοιο πρόβλημα στην σημερινή μας εποχή;
- Ακούω πολλές φορές
το βρώμικο ’89, ακούω και μελαγχολώ γιατί αυτοί που μιλούν σήμερα για βρώμικο
’89 είναι εκείνοι ακριβώς που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να γίνει το
ειδικό δικαστήριο. Αφού έγραψαν ό,τι μπορούσαν, αφού παράτησαν στοιχεία όσα
ήταν δυνατόν και υπήρχαν στοιχεία βεβαίως, εν συνεχεία άρχισαν να λένε ότι
υπάρχει βρώμικο ’89.
Εδώ υπήρχε προηγούμενο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε
όλο τον κόσμο, να πωληθεί ένας νόμος αντί 2 δισεκατομμυρίων. Εγώ έγινε ο
γνωστός Νόμος στα μέτρα του Κοσκωτά αντί 2 δις. Ας αφήσουμε όλα τα άλλα, ας
πιάσουμε μόνο αυτό. Όταν έγινε αυτό και οι ίδιοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ορθώς
εψήφισαν την έρευνα από το ειδικό δικαστήριο, είναι δυνατό να μιλάμε για
βρώμικο ’89; Βρώμικη προπαγάνδα υπάρχει.
Αυτό που αποκομίσατε
από την σημερινή Τουρκία, το πρόσωπο της σημερινής Τουρκίας σε αυτή την διήμερη
επίσκεψη την οποία κάναμε, πώς μπορούμε να το περιγράψουμε με λίγες λέξεις;
- Πρέπει να
αναγνωρίσουμε ότι οι Τούρκοι είναι οργανωμένοι, μεθοδικοί, εμείς έχουμε μία
μακαριότητα, αντιμετωπίζουμε τα πράγματα μοιρολατρικά, δεν έχουμε σχεδιασμό,
δεν βλέπουμε μπροστά, κοιτάζουμε να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα εκ των ενόντων
προχείρως και απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, ενώ πρέπει ένα κράτος
σοβαρό, για να είναι σοβαρό να σκέπτεται και το μέλλον.
Σας ευχαριστώ κ.
πρόεδρε θερμά για την συνέντευξη.
Δήμος Μπακιρτζάκης
Πηγή εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ
της Κομοτηνής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου