ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΡΑΤΟΣ

 

Οι εταίροι μας εχουν συμφωνήσει ότι το χρέος μας είναι δυσβάστακτο και είναι ετοιμοι να μας οδηγήσουν σε ένα μεγαλύτερο «κούρεμά» του προκειμένου να δώσουν μια ευκαιρία στις επόμενες γενιές και την προοπτική της παραμονής μας στο κοινό μας νόμισμα. Αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ουδείς γνωρίζει πόσο θα είναι αυτό το «κούρεμα» αλλά από ο,τι φαίνεται θα είναι θεαματικό. Και η εξέλιξη αυτή θα δρομολογήσει εξελίξεις.

Αν ετσι γίνουν τα πράγματα φυσικά θα χρειαστεί και μία νέα πολιτική αρχή. Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα είναι η κυβέρνηση στα χέρια της οποίας «εσκασε η χώρα» αλλά και η κυβέρνηση εκείνη που εξ αιτίας των δόσεων τόλμησε να γκρεμίσει το κρατος των μικρών ιδιοκτητών, όπως είχε δημιουργηθεί μετά το 1974. Αυτοί είναι οι «πελάτες» του παλιού πολιτικού συστήματος.

Αλλά ποιο είναι το καινούργιο; Ουδείς γνωρίζει. Η νέα κυβέρνηση είτε προκύψει από εκλογές ειτε όχι θα οδηγήσει τη χώρα μέσα από τις συμπληγάδες και της τυπικής πτώχευσης. Για να είναι βιώσιμη δεν θα πρέπει να στηρίζεται στη συμμαχία μικροιδιοκτητών και δημοσίων υπαλλήλων, ουτε στο κράτος που διαλύθηκε τις προηγούμενες μέρες. Θα χρειαστεί ένα νέο εκπαιδευτικό και δικαστικό σύστημα.

Τα ψήγματά του βρίσκονται στην τελευταία εκθεση της τρόικας. Την υλοποιησή του θα αναλάβει να υλοποιήσει ένα νέο κρατος που θα οικοδομήσουμε με τη βοήθεια των εταίρων μας.

Κι αν πέσει;

Τα συμφέροντα των τραπεζών δεν ταυτίζονται πάντα με το συμφέρον της χώρας είπε χθες ο Γ.Παπανδρεου και θύμισε ότι η νεκροφάνεια των τραπεζών δεν οφείλεται μόνο στο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, όποιο και να’ναι,αλλά και στα θαλασσοδάνεια των τραπεζών σε μεγάλες εταιρείες –ο Παπανδρέου θύμισε την περίπτωση ΑΛΤΕΡ και τα 550 εκατομμύρια που έδωσαν όλες οι τράπεζες  την ώρα που αρνούνται λίγα ψίχουλα σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Τις τελευταίες μέρες οι εκπρόσωποι των τραπεζών τα δίνουν όλα ενάντια σε ένα μεγάλο κούρεμα. Έχουν υπολογίσει ότι για κάθε 100 δις χρέους που θα μας «κουρεύουν» θα χρειάζονται 44 δις ενίσχυση για την ανακεφαλαιοποίηση ταμείων και τραπεζών. Είναι φανερό ότι όσο βαθύτερο είναι το κούρεμα τόσο δυσκολότερη θα είναι η «επόμενη μέρα» για εκείνους που πρωταγωνίστησαν στην οικονομική ζωή τα προηγούμενα χρόνια, ακόμα και για αυτούς που έχουν βγάλει τα χρήματά τους έξω.

Και λοιπόν; Γιατί πρέπει να υπάρχουν όλοι αυτοί επιχειρηματικά την «επόμενη μέρα»; Μα για να μην περάσει στα «ξένα χέρια» η δημόσια και ιδιωτική περιουσία θα πουν κάποιοι. Και αν πέσει, τι κακό έχει αυτό για τον καταναλωτή και τον πολίτη;