Αγανακτισμένοι: Οι μαζικές συγκεντρώσεις στις ελληνικές πλατείες ξεκίνησαν στις 25 Μάη, μετά από διαδικτυακό κάλεσμα των «Αγανακτισμένων». Είχε προηγηθεί το κινημάτων ισπανών «lndignados» και το μπεστ-σέλερ «lndignez Vous» (Αγανακτήστε!) του 93Χρονου γάλλου αντιστασιακού Stephane Hessel.
Οπως υπέδειξε το μπλογκ «Βαθύ Κόκκινο», «Το κράμα θυμού, οργής και αξιοπρέπειας που σηματοδοτεί στα ισπανικά το indignados δεν αποδίδεται από το ιστορικά κακόηχο "αγανακτισμένοι πολίτες" και το αλγεινό πολιτικό φορτίο που κουβαλάει στην Ελλάδα». Λίγο μετά το '80 χαρακτήριζε μπρατσωμένα άτομα με πολιτικά, που εμφανίζονταν σε διαδηλώσεις από το πουθενά και έκαναν τη δουλειά της αστυνομίας.
Ίσως γι' αυτό οι «αγανακτισμένοι» εγκαταλείφθηκαν σταδιακά για χάρη του «Άμεση δημοκρατία τώρα!».
Βρόμικα: Οι καντίνες τσίκνισαν για μέρες τις συγκεντρώσεις των πλατειών. Το αίτημα «Εξω οι καντίνες από τις πλατείες» απεδείχθη μεγαλεπήβολο. Τελικά, επήλθε συμβιβασμός, με πιο ανεκτή χωροθέτηση των «βρόμικων».
ΓΑΠ: Γιώργος, Τζέφρυ, GAP κι όλα τα παρατσούκλια του πρωθυπουργού ήταν πανταχού παρόντα, μαζί με την έκκληση: Go home!
Δημοκρατία: το ισπανικό «Democracia Real Ya!» ερμηνεύθηκε ως «Αμεση δημοκρατία τώρα!». Απαιτεί οι αποφάσεις να παίρνονται κατευθείαν από το λαό, κατά το πρότυπο της αθηναϊκής εκκλησίας του Δήμου και το αμεσοδημοκρατικό πρόταγμα του Καστοριάδη.
Ελικόπτερο: Σε γκράφιτι, στένσιλ, μπλουζάκι, πανό. Είναι το συμβολικό μέσο με το οποίο «μια νυχτιά μαγική, σαν την Αργεντινή» οι κρατούντες θα εγκαταλείψουν τη χώρα. Ονειρο θερινής νυκτός; Ιδωμεν.
Ελληνική σημαία: Τα χρώματα της πρωταγωνιστούν στην «πάνω πλατεία» του Συντάγματος μαζί με τις κραυγές «Κλέφτες-Κλέφτες» και τις μούτζες. Σημαίες της Ισπανίας, της Τυνησίας και της Αιγύπτου δηλώνουν αλληλεγγύη στις εξεγέρσεις της Μεσογείου.
Ηρεμία: Το πανό «Ηρεμη πλατεία», με λουλουδάκια και χαμόγελα, είναι αναρτημένο στο σιντριβάνι του Συντάγματος. Δύσκολα θα βρεις «φάτσες παραμορφωμένες από το μίσος» στα πρόσωπα της «κάτω πλατείας». Τα πνεύματα ενίοτε οξύνονται, αλλά επικρατούν η ψυχραιμία και ο διάλογος.
Θεοδωράκης: Ο αειθαλής μουσικοσυνθέτης και η «Σπίθα» ενώνουν, αλλά και διχάζουν το πλήθος, ως πιο εθνικοπατριωτική νότα.
Ισπανία: Η κοιτίδα του κινήματος των κατα-λήψεων των πλατειών μεταλαμπάδευσε τη φλόγα σε Πορτογαλία, Γαλλία, Ελλάδα. Σύντομα και αλλού;
Καμαριέρα: «Εκείνη αντιστάθηκε, εμείς;» Τι-σερτ και σύνθημα που πολύ φορέθηκε.
Κάτω & πάνω: Σάντα Πατήσια και τα Πετράλωνα, η πλατεία Συντάγματος έχει το πάνω και το κάτω διάζωμα. Πάνω, το κλίμα είναι πιο γηπεδικό και ελληνοκεντρικό• κάτω, πιο νεανικό και πολύχρωμο. Ωστόσο, οι δύο πλατείες δεν χωρίζονται από σινικά τείχη, αλλά υπάρχει μια έστω ατελής επικοινωνία.
Κόμματα: «Δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα» επιμένουν οι συγκεντρωμένοι. Το «ακομμάτιστο» των πλατειών είναι αιτία μαραθώνιων αψιμαχιών ανάμεσα και σε συγκεντρωμένους που δεν είναι απολιτίκ ούτε «άνθρωποι χωρίς ιδιότητες», αλλά προτιμούν να αφήνουν απ' έξω τις κομματικές ταμπέλες.
Λαϊκή συνέλευση: Καθημερινά στις 21.00 στο Σύνταγμα, σε συνοικίες και κεντρικές πλατείες της Ελλάδας. Η λέξη «λαϊκός» επανοικειοποιείται από ένα πλήθος που ώς πρόσφατα η μόνη «λαϊκή» που γνώριζε ήταν εκεί που ψώνιζε ζαρζαβατικά. Ο λαϊκός παράγοντας επανεισέρχεται στο προσκήνιο της Ιστορίας.
Μνημόνια: πέρα από τις επί μέρους διαφορές των πλατειών, όλοι εξοργίζονται με το ληστρικό μνημόνιο και τη μεσοπρόθεσμη εκδοχή του. Το σύνθημα που ακούγεται πολύ είναι «Εεέ, οοό, πάρτε το μνημόνιο και φύγετ' από δω. Ουστ!» Γηπεδικό, αλλά εύγλωττο.
MM Ε: Τα αστικά ΜΜΕ δεν είναι ευπρόσδεκτα στις πλατείες, εξ ου και τα λέιζερ που τυφλώνουν τις κάμερες στη «Μεγάλη Βρετανία» και το σύνθημα «Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι». Διαρκής ενημέρωση μέσω του realdemocracy.gr και κάλυψη της συνέλευσης του Συντάγματος από το pressproject.gr
Ξενύχτι: Ως τις 12 ψηφίζουν οι πλατείες, μετά όμως η συζήτηση συνεχίζεται, συχνά με τραγούδι, χορό και πολύ ξενύχτι.
Ουστί: To «Que se vayan todos!» (Να φύγουν όλοι!) πρωτάκουστηκε στην Αργεντινή το 2θοι, ξανακούστηκε φέτος στην Ισπανία και συμπυκνώθηκε στο απλό «Ουστ!».
Ομάδες: Από την πρώτη ημέρα λειτουργούν ομάδες καθαριότητας, επικοινωνίας, καλλιτεχνών, συλλογικής κουζίνας. Δεν θέλει μόνο αρετή και τόλμη η άμεση δημοκρατία, αλλά και κατσαρόλα και φασίνα.
Πάγκαλος: Οι απαξιωτικές δηλώσεις του αντιπροέδρου για το κίνημα των πλατειών ως «μόδα των τεχνολογιών» έριξαν λάδι στη φωτιά, εμπνέοντος συνθήματα όπως «Δεν θέλουμε δουλειά, δεν θέλουμε καριέρα, θέλουμε τον Πάγκαλο να δούμε καμαριέρα».
Ρασοφόροι: Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, όμως είδαμε από τον παπα-Τσάκαλο στο Σύνταγμα ώς το χαιρετισμό του Ιερώνυμου στη συγκέντρωση στα Προπύλαια. Ο Ανθιμος της Θεσσαλονίκης, αν και δήλωσε συμπαράσταση στους αγανακτισμένους, δεν πήγε πλατεία. Καλή η συμπαράσταση, αλλά όχι και να φορολογηθεί η Εκκλησία.
Σκηνές: Ιγκλού, χρωματιστές, με γκράφιτι ή χωρίς. Δεκάδες σκηνές έχουν στηθεί στις κεντρικές πλατείες, φέρνοντας την «ελεύθερη κατασκήνωση» στην καρδιά των μητροπόλεων. Ακριβώς την ώρα που το κοινοβούλιο απαγόρευσε παντού το ελεύθερο κάμπινγκ!
Φέισμπουκ: Πάνω από 130.000 «like» έχει η ιστοσελίδα των «Αγανακτισμένων», η μαζικότητα, όμως, των πλατειών είναι πολλαπλάσια. Την Κυριακή 5 Ιουνίου οι συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα ξεπερνούσαν τις 300.000. Η οργή δεν τελειώνει στο διαδίκτυο.
Χρέος: Δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε: η πάγια θέση των συνελεύσεων.
Ψυχραιμία: Εκτός από την αγανάκτηση (για όσους μας κλέβουν τη ζωή), υπάρχει και η ψυχραιμία. Η σχετική ομάδα διαχειρίζεται κρίσεις.
Ωρα: Το ισπανικό «Que Hora es?» με την απάντηση «Ya Es Hora De Que se Vayan» μεταφράστηκε ως «Τι ώρα είναι; Ωρα να φύγουν!», πλάι στο «Ξυπνήσαμε!» («Estamos despiertos!»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου