Τη δόξα των αγανακτισμένων, καθώς φαίνεται, πολλοί την εζήλωσαν, κυρίως όλοι εκείνοι οι οποίοι φρόντισαν με τις πράξεις τους να οδηγήσουν τη χώρα στο μη περαιτέρω. Αυτή η επίδειξη θράσους απέναντι στον λαό είναι πρωτοφανής. Άνθρωποι από τα σκότη του παρελθόντος, προκειμένου να υποστυλώσουν την υπό κατάρρευση παρουσία τους, αλλά και εις πείσμα κάθε πραγματικότητας, προκειμένου να κηρύξουν τον λόγο της δικής τους αληθείας δεν ορρωδούν προ ουδενός· ούτε ακόμα και αυτού του λαού.
Έτσι, εκτός των άλλων, οι αγανακτισμένοι έγιναν η αφορμή ώστε να αναδειχθούν απίθανοι και απρόσκλητοι θαυμαστές τους είτε στις παρακείμενες πλατείες είτε με μακροσκελείς διακηρύξεις. Σε όλες τις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο άγριας εκμετάλλευσης, είτε αυτή συντελείται υπό τους ήχους επαναστατικών θουρίων είτε από τους πλάγιους δεύτερους των απολυτίκιων.
Εκτός των έντονων οικονομικών - κοινωνικών προβλημάτων που ταλανίζουν τη χώρα, έχει αρχίσει να τίθεται έντονα και το αίτημα της απομάγευσης κάθε ιερής - θρησκευτικής πολιτικής της οποίας η ζωτική πορεία έχει κατ’ ουσίαν περατωθεί. Έτσι τον τελευταίο καιρό βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο το οποίο, εκτός από άνανδρο και χυδαίο, είναι και κακού γούστου ως προς τη γελοία του πλευρά.
Με δυο λόγια άνθρωποι του σκληρού πυρήνα του κατεστημένου να επικαλούνται την αγανάκτηση, τους αγανακτισμένους, την πλατεία και λίγο πολύ το όποιο πιθανότατα πρόσκαιρο πολιτικό κεφάλαιο έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν οι άνθρωποι που συναθροίζονται στις πλατείες. Θέλουν να βάλουν χέρι και εκεί, να μολύνουν το νέο, να μην μείνει κάτι που να περάσει ανεκμετάλλευτο, μην υπάρξει κάτι δίχως το άρωμα της δικής τους παρουσίας. Αυτό μας οδηγεί αβίαστα σε ένα και μόνο συμπέρασμα: κανείς δεν φαίνεται να βάζει μυαλό από την κρίση. Όλα στρέφονται σε έναν όγκο άνευρων και απίθανων δικαιολογιών, ανοησιών, ακροτήτων. Με δυο λόγια εμφανίστηκε δραματικά το έλλειμμα σοβαρότητας που αντιμετωπίζει η χώρα πανταχόθεν.
Με δυο λόγια άνθρωποι του σκληρού πυρήνα του κατεστημένου να επικαλούνται την αγανάκτηση, τους αγανακτισμένους, την πλατεία και λίγο πολύ το όποιο πιθανότατα πρόσκαιρο πολιτικό κεφάλαιο έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν οι άνθρωποι που συναθροίζονται στις πλατείες. Θέλουν να βάλουν χέρι και εκεί, να μολύνουν το νέο, να μην μείνει κάτι που να περάσει ανεκμετάλλευτο, μην υπάρξει κάτι δίχως το άρωμα της δικής τους παρουσίας. Αυτό μας οδηγεί αβίαστα σε ένα και μόνο συμπέρασμα: κανείς δεν φαίνεται να βάζει μυαλό από την κρίση. Όλα στρέφονται σε έναν όγκο άνευρων και απίθανων δικαιολογιών, ανοησιών, ακροτήτων. Με δυο λόγια εμφανίστηκε δραματικά το έλλειμμα σοβαρότητας που αντιμετωπίζει η χώρα πανταχόθεν.
Χαρακτηριστικό και κραυγαλέο παράδειγμα μνημειώδους τερατολογίας, ασύστολης διάρροιας λόγων, βλακώδους και πομπώδους διακηρύξεως υπήρξε αυτή του μητροπολίτη Σεραφείμ, ο οποίος σε ένα κείμενο αχαλίνωτης νεύρωσης, αβυσσαλέας τερατολογίας και οργιώδους συνωμοσιολογίας επεμβαίνει σα να μην έχει συναίσθηση της θέσης του και της εξουσίας που εκπροσωπεί, όσο παρωχημένη και να είναι αυτή, όσο εκτός εποχής κι αν βρίσκεται. Πρόκειται για πράξη η οποία χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη αυτοσεβασμού.
Ωστόσο συντηρεί και φέρνει στην επιφάνεια ένα ερεβώδες παρελθόν, το οποίο συσκοτίζεται εις έτι από το κύρος της ποιμενικής ράβδου. Θέλοντας να επέμβει με τον επαναστατικό και απρόσκοπτο λόγο του ο ιεράρχης στις τελευταίες εξελίξεις, βρήκε αφορμή με δυο καλά λόγια προς τους αγανακτισμένους να αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, πράγμα απαράδεκτο και άκρως επικίνδυνο. «Καθώς βαθαίνει ἡ κρίση καί τῆ ὕφεση συγκλονίζει τήν χώρα μας οἱ ἐκβιασμοί της Κυβέρνησης διά στόματος τοῦ Ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν…» Του παραβλήματος ωστόσο δεν γλυτώνουν και οι σκοτεινοί κύκλοι των αρπακτικών του διεθνιστικού συστήματος.
Ο σεβασμιότατος παραληρεί: «Ναυαρχίδα ὅλου αὐτοῦ τοῦ δολίου καί αἰσχροῦ σχεδιασμοῦ εἶναι ἡ σατανοκίνητη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, πού ἀποτελεῖ τόν πολιτικό βραχίονα τοῦ διαμονιώδους Σιωνιστικοῦ τέρατος καί ἡ ὁποία εἶναι ἡ συντονίστρια τῶν διαφόρων μασονικῶν καί ναζιστικῆς ὑφής ὀργανώσεων πού στοχεύουν στήν παγκόσμια ὀλιγαρχική καί τυραννική διακυβέρνηση».
Ο σεβασμιότατος παραληρεί: «Ναυαρχίδα ὅλου αὐτοῦ τοῦ δολίου καί αἰσχροῦ σχεδιασμοῦ εἶναι ἡ σατανοκίνητη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, πού ἀποτελεῖ τόν πολιτικό βραχίονα τοῦ διαμονιώδους Σιωνιστικοῦ τέρατος καί ἡ ὁποία εἶναι ἡ συντονίστρια τῶν διαφόρων μασονικῶν καί ναζιστικῆς ὑφής ὀργανώσεων πού στοχεύουν στήν παγκόσμια ὀλιγαρχική καί τυραννική διακυβέρνηση».
Ωστόσο σ’ ένα τόσο ευφάνταστο σενάριο δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι Εβραίοι. Κι όταν μιλάμε για σενάρια, ο μητροπολίτης δίνει τα ρέστα του: «Στό Χόλλυγουντ, πού ἀπό ἑβραίους πῆρε τή σημερινή μορφή του ὡς “πλυντήριο”, δεσπόζουν ὁ Στῆβεν Σπήλμπεργκ, ὁ Ντέϊβιντ Γκέφεν καί ὁ Τζέφρυ Κράντζμπεργκ τῆς Dreamworks, ὁ Ἄϊσνερ τῆς Disney, ὁ Ἄμυ Πασκάλ πρόεδρος τῆς Columbia καί πολλοί ἄλλοι». Ωστόσο, ο μητροπολίτης Πειραιώς, παρασυρμένος και ο ίδιος από τη μέθη του παραληρηματικού του λόγου, λησμόνησε να αναφερθεί σε αυτό που όλοι περιμέναμε να ακούσουμε από το εμπνευσμένο, πλην έντονα ελλιπές μανιφέστο:
Για την εκκλησιαστική περιουσία, για το φλέγον και πάντα εκκρεμές ζήτημα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας και για την απύθμενη υποκρισία των ιεραρχών σαν και του λόγου του, που αντί να προστρέξουν να βοηθήσουν την πατρίδα… τούς μάρανε η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ!
Για την Αντιγραφή
Voiotosp.blogspot.com
Για την Αντιγραφή
Voiotosp.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου