25 Νοεμβρίου, 2010

Σε χειρουργική επέμβαση ρουτίνας θα υποβληθεί αύριο ο Μακαριώτατος

ARXIEPISKOPOS AGGLIKANOS

Σε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση θα υποβληθεί αύριο Παρασκευή, 26 Νοεμβρίου 2010 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

Συγκεκριμένα ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, θα υποβληθεί σε επέμβαση για αφαίρεση λίθου από την ουροδόχο κύστη στην Ευρωκλινική Αθηνών.

_____________________

Εμείς του ευχόμεθα ταχείαν ανάρρωσιν

Η ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ

clip_image002

Σε ένα αρχοντικό του 17ου αιώνα, ακριβώς πίσω από το Πάνθεον, στην καρδιά της αυτοκρατορικής Ρώμης βρίσκεται η πιο αποκλειστική ανωτάτη σχολή του κόσμου. Είναι η Ποντιφική Εκκλησιαστική Ακαδημία, η διπλωματική σχολή του Βατικανού.

Ο τελειόφοιτος της σχολής αυτής τιτλοφορείται στα λατινικά nuntius, δηλαδή πρεσβευτής, και προορίζεται να αναλάβει διπλωματική δράση σε μια από τις 172 χώρες με τις οποίες η Αγία Έδρα έχει διπλωματικές σχέσεις. Συχνά όμως η καριέρα δεν περιορίζεται στη διπλωματία.

Τον περασμένο αιώνα τρεις απόφοιτοι της Ακαδημίας έγιναν Πάπες: ο Πίος 12ος, ο Ιωάννης 23οςκαι ο Παύλος 6ος. Αλλά και όσοι δεν κάθισαν στο θρόνο του Αγίου Πέτρου διακρίθηκαν εντούτοις στο πλαίσιο της Ρωμαϊκής Κουρίας, όπως ονομάζεται η κυβέρνηση του Βατικανού. Διορίστηκαν, με άλλα λόγια, πρωθυπουργοί ή υπουργοί 'Εξωτερικών της Αγίας Έδρας. Οι υπόλοιποι ακολούθησαν εκκλησιαστική καριέρα: σχεδόν όλοι τους έγιναν επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι, κάτι παραπάνω από τους μισούς έγιναν καρδινάλιοι.

Σε αυτή τη σχολή έχει πρόσβαση μόνον η ελίτ του καθολικισμού. Οι υποψήφιοι φοιτητές δεν υποβάλλουν αίτηση, αλλά επιλέγονται και υποδεικνύονται από τους επισκόπους τους. Κάθε χρόνο οι υποψηφιότητες είναι καμιά τριανταριά. Από αυτούς, καταφέρνουν να εισαχθούν μόνο δέκα, το πολύ δώδεκα. Μέχρι τώρα η Ακαδημία, στους τρεις αιώνες ύπαρξής της, είχε όλους κι όλους 1.752 φοιτητές. Φέτος είναι 31 και προέρχονται από 20 διαφορετικές χώρες. Οι υποψήφιοι φοιτητές πρέπει να είναι απαραιτήτως νέοι ιερείς και να έχουν ήδη ένα πτυχίο θεολογικής σχολής και, ει δυνατόν, δεύτερο πτυχίο κοσμικού πανεπιστημίου. Το πρόγραμμα σπουδών σκληρό.

Κοντά στα μαθήματα διπλωματικής ιστορίας διεθνούς δικαίου και γλωσσών (αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά, αφού πρέπει ήδη να κατέχουν τα λατινικά), οι επίδοξοι διπλωμάτες πρέπει να παρακολουθούν και τη διδασκαλία Κανονικού Δικαίου κι Εκκλησιαστικής Ιστορίας στα καθολικά πανεπιστήμια της Ρώμης. «Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι πρώτα απ' όλα είναι ιερείς. Δεν πρέπει να θεωρούν τη διπλωματική δραστηριότητα ως μια ελιτίστικη εκδοχή εκείνης που κάποτε αποκαλούσαμε εκκλησιαστική σταδιοδρομία», εξηγεί ο αρχιεπίσκοπος Χούστο Μουγιόρ, πρόεδρος της Ακαδημίας: «Δεν πρόκειται για σταδιοδρομία, αλλά για υπηρεσία που προσφέρεται στο θρόνο του Αγίου Πέτρου. Εμείς δεν είμαστε πρεσβευτές κάποιου πολιτικού συμφέροντος, αλλά ενός υπερβατικού μηνύματος».

Κάθε απόγευμα ανάγνωση από κοινού και σχολιασμός των μεγαλύτερων εφημερίδων του κόσμου, ενώ από την πλούσια βιβλιοθήκη της Ακαδημίας δεν λείπουν και τα κυριότερα περιοδικά γεωπολιτικής. Σε κάθε ακαδημαϊκό έτος καλούνται, μάλιστα, ξένοι ειδικοί κι εμπειρογνώμονες που οργανώνουν ειδικά σεμινάρια. Φέτος τα θέματα ήταν: Καθολικοί και Ισλάμ, οικουμενικός διάλογος χριστιανική θεώρηση του έθνους και εθνικισμού, αιρέσεις και new age θρησκεία και περιβάλλον. Τα καλοκαίρια, σύντομη πρακτική άσκηση σε κάποια διπλωματική αποστολή Μετά το τέλος των σπουδών, υποχρεωτικές» εξετάσεις στο υπουργείο Εξωτερικών της Αγίας Έδρας κι αμέσως μετά οι πρώτες τοποθετήσεις.

Η διπλωματική προσπάθεια του Βατικανού φαίνεται να αποκορυφώθηκε τον περασμένο αιώνα, όταν το πιο μικρό κράτος του κόσμου μπήκε για τα καλά στο διεθνές προσκήνιο.» Ο αιώνας ξεκίνησε συμβολικά έχοντας ήδη στον θρόνο του Αγίου Πέτρου έναν πρώην έναν πρώην φοιτητή της Ακαδημίας τον Βενέδικτο 15ο, τον Πάπα που καταδίκασε με σκληρά λόγια την ανωφελή αιματοχυσία» (κατά λέξη) του A Παγκοσμίου πολέμου. Αλλά και ο Πίος 12ος ο αμφιλεγόμενος Πάπας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, είχε σταδιοδρομήσει στη διπλωματία.

Ήταν νούντσιος στο Βερολίνο την εποχή της ραγδαίας ανόδου του ναζισμού. Στην τότε επίμονη προσπάθεια του να προστατεύσει τους Γερμανούς καθολικούς από τις νεοπαγανιστικές ιδεοληψίες του Χίτλερ αποδίδεται, από τους πολέμιους η «ηττοπαθής» και «αδιάφορη» στάση του απέναντι στη γενοκτονία των Εβραίων. Στις αρχές Ιουνίου, όμως, ο «πρωθυπουργός» του Βατικανού καρδινάλιος Ταρτσίζιο Μπερτόνε απέδωσε τις κατηγορίες εναντίον του Πίου όχι στη στάση που κράτησε κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά αμέσως μετά τη λήξη του.

Πιο συγκεκριμένα, ο Μπερτόνε ανέφερε ότι μέχρι τον Αύγουστο του 1946 η άποψη εβραϊκών οργανώσεων και μεμονωμένων Εβραίων που προστατεύτηκαν χάρη στην Καθολική Εκκλησία από τις ναζιστικές διώξεις ήταν θετική: είχαν εκφράσει επανειλημμένως αισθήματα ευγνωμοσύνης κι εκτίμησης προς τον ποντίφικα.

Αυτό το κλίμα άρχισε να αλλάζει όταν η διπλωματία του Βατικανού ασχολήθηκε με το Παλαιστινιακό. Εκείνο το καλοκαίρι ο Πάπας δέχτηκε σε ακρόαση τους εκπροσώπους του Αραβικού Συμβουλίου για την Παλαιστίνη και στην προσφώνηση του απηύθυνε έκκληση υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Από τότε, ισχυρίζεται ο Μπερτόνε, ξεκίνησαν οι «άδικες επιθέσεις» εναντίον του ποντίφικα. Ο διπλωμάτης Πάπας όμως που περισσότερο ενδιαφέρει τον ελληνισμό και την ορθοδοξία ήταν σίγουρα ο Ιωάννης 23ος, ο «καλός Πάπας», όπως τον αποκαλούν οι καθολικοί.

Ο Άντζελο Τζουζέπε Ρονκάλι υπήρξε για σχεδόν 30 χρόνια νούντσιος στην Τουρκία, με αρμοδιότητα και για τους καθολικούς της Ελλάδας (τότε η Αγία Έδρα δεν είχε διπλωματικές σχέσεις με τη χώρα μας). Στην Τουρκία ο μελλοντικός ποντίφικας γνώρισε από κοντά την Ορθόδοξη Εκκλησία και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Τον τρομερό χειμώνα του 1941, βομβάρδιζε κυριολεκτικά το Βατικανό με απεγνωσμένες εκκλήσεις να σταλούν τρόφιμα στον ελληνικό πληθυσμό που λιμοκτονούσε. Και δεν ήταν τυχαίο πως μία από τις πρώτες πράξεις του, όταν εξελέγη επίσκοπος Ρώμης ήταν να θέσει τις βάσεις για τη μελλοντική άρση των αμοιβαίων αφορισμών ανάμεσα στη Ρώμη και το Φανάρι.

Αλλά όλη η θητεία του Πάπα Ιωάννη χαρακτηρίστηκε από τα διπλωματικά του ανοίγματα. Ήταν ο πρώτος που δέχτηκε απεσταλμένο της Μόσχας και άνοιξε έτσι το δρόμο για να συμμετάσχουν και ορθόδοξοι παρατηρητές στην ιστορική Δεύτερη Βατικανή Σύνοδο.

Λίγο προτού πεθάνει, το 1963, αφιέρωσε την τελευταία παπική εγκύκλιο του, την Pacem in Terris, στο μέγα πρόβλημα της ισορροπίας του τρόμου ανάμεσα στις πυρηνικές υπερδυνάμεις. Μια πολιτική που θα ακολουθήσει, αλλά λιγότερο ορμητικά, ο επίσης διπλωμάτης διάδοχος του, ο Παύλος 6ος, ο Πάπας που αγκάλιασε, έπειτα από χίλια χρόνια σκληρής διαμάχης τον Πατριάρχη Αθηναγόρα στην Ιερουσαλήμ το 1967.

Και οι δύο αυτοί Πάπες στηρίχτηκαν στις αδιαφιλονίκητες ικανότητες του καρδιναλίου Αγκοστίνο Καζαρόλι, που πρώτα υπήρξε υπουργός Εξωτερικών και αργότερα «πρωθυπουργός» της Αγίας Έδρας Ο Καζαρόλι ήταν ο διπλωμάτης του «ανοίγματος προς ανατολάς» του Βατικανού, που οδήγησε στη σταδιακή εξομάλυνση των σχέσεων με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

Εκείνος που δεν υπήρξε ποτέ διπλωμάτης αλλά φανατικός πολέμιος του κομμουνισμού, ήταν ο Κάρολ Βοϊτίλα. Ο Πολωνός Πάπας ήρθε ευθύς εξαρχής σε κατά μέτωπον σύγκρουση με το κομμουνιστικό καθεστώς στην πατρίδα του. Τόσο που δεν δίστασε να συμφωνήσει με τον Αμερικανό πρόεδρο Ρήγκαν να θέσει την τράπεζα του Βατικανού IOR στην υπηρεσία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που χρηματοδοτούσαν μυστικά το ανεξάρτητο αντικαθεστωτικό συνδικάτο Αλληλεγγύη.

Στο τέλος, το υπόγειο σύστημα χρηματοδότησης προκάλεσε τη χρεοκοπία της ισχυρότερης ιδιωτικής τράπεζας της Ιταλίας τη δολοφονία του τραπεζίτη Ρομπέρτο Κάλβι και το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην πρόσφατη ιστορία του Βατικανού.

Επί «βασιλείας» του Βαυαρού Γιόσεφ Ράτσινγκερ, οι διπλωματικές υπηρεσίες του Βατικανού αντανακλούν το γενικότερο μεταβατικό κλίμα που επικρατεί στην Αγία 'Εδρα. Ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ντομινίκ Μαμπερτί είναι έμπειρος διπλωμάτης καριέρας, αλλά φαίνεται να έχει παραχωρήσει τις αρμοδιότητές του στον «πρωθυπουργό».

Έτσι, ο Μπερτόνε ήταν εκείνος που ανέλαβε πριν από μερικές εβδομάδες να ανακοινώσει δημόσια ότι το Βατικανό άλλαξε γνώμη και ότι τώρα είναι υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γενικότερα όμως ενώ ο θεολόγος Πάπας ασχολείται με τις μελέτες και μεταποιμαντορικό έργο του, ο Μπερτόνε είναι ελεύθερος να παίρνει θέση επί παντός επιστητού, από το πρόβλημα της τεχνητής γονιμοποίησης στην Ιταλία έως τον αφορισμό των Μεξικανών βουλευτών που τάχθηκε υπέρ του διαζυγίου.

Θα έλεγε κανείς ότι θέλει να προλάβει να τα πει αυτά και να κάνει τα πάντα προτού αλλάξει προϊστάμενο.»

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

image_thumb244_thumb1_thumb1_thumb1_[3]

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Η αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Κατα­γόταν από πλουσίαν οικογένεια και ήτο σοφή και ωραία. Την εποχή εκείνη ένας γέροντας άγιος κατέφυγε κατά τον διωγμόν των χριστιανών εις τα περί­χωρα της Αλεξανδρείας. Τούτον επεσκεφθη η Αικατερίνη με την μητέρα της και όταν άκουσε την διδασκαλίαν του, απεφάσισε να αφήση τα επίγεια αγαθά και να γίνη νύμφη της εκκλησίας του Χριστού. Αμέσως άρχισε με ζήλον να κηρύττη τον Χριστόν. Ο ειδωλολάτρης άρχων διέταξε τους καλλίτερους ρήτο­ρας και φιλοσόφους να συζητήσουν με την Αικατερίνην και να την κάμουν να αρνηθή τον Χριστόν. Αλλ' ούτοι ενικήθησαν στην συζήτησιν και ωμολόγησαν και αυτοί τον Χριστόν. Όλοι οι πιστεύσαντες και η αγία αφού προηγουμένως εφυλακίσθησαν απεκεφαλίσθησαν.

2) Ο άγιος μεγαλομάρτυς Μερκούριος. Καταγόταν από την χώραν των Σκυ-θών. Σαν πιστός χριστιανός εδυναμώθη εις εκστρατείαν εναντίον των εχθρών και τους ενίκησε. Κληθείς να αρνηθή τον Χριστόν ωμολόγησε την πίστιν του με παρρησίαν δια τούτο εβασαίσθη και απεκεφαλίσθη.

3) Οι άγιοι Πέτρος ο ησυχαστής, Παρφυρίων και οι διακόσιοι στρατιώται και οι εκατόν πεντήκοντα μάρτυρες.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σ'ερα το 1823 έγινε σφοδρή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων παρά την Κακή Σκάλα. Οι Έλληνες ενίκησαν τους Τούρκους.

Το 1825 παρά τον Αγιον Αθανάσιον Αιτωλικού, οι Έλληνες ενίκησαν τους Τούρκους. Έξω Γλαρέντζας ο ελληνικός στόλος εναυμάχησε με τον τουρκικόν. Κατ' αυτήν την ναυμαχίαν εφονεύθη ο πυρπολιτής Θ. Βώκος.

Το 1827 οι Κρήτες στο χωρίον Καινούρια Κρήτης επετέθησαν εναντίον των Τούρκων και τους έτρεψαν σε φυγήν.

Το 1912 ο ελληνικός στρατός εκδιώκει τους Τούρκους εκ των υψωμάτων πέριξ της Αγίας Παρασκευής Ηπείρου.

Το 1919 στο μέτωπο στη Μ. Ασία επικρατεί ηρεμία.

Το 1920 οι εμπόλεμοι Έλληνες και Τούρκοι στη Μ. Ασία δρουν με περιπό­λους.

Το 1921 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δέχεται μικροεπιθέσεις Τούρκων.

Το 1940 οι ελληνικές δυνάμεις στο αλβανικό μέτωπο επιτίθενται εναντίον των Ιταλών και εκδιώκουν αυτούς προς τον ποταμόν Δεβόλην καταλαμβάνουν δε τον Αγιον Νικόλαον Κακκαβιάς ως και τις διαβάσεις Πούλια. Η ιταλική αεροπορία εβομβάρδισε το Ληξούριον και το Αργοστόλιον.