04 Μαΐου, 2010

O Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ επεσκέφθη τον Πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου 4/5/2010

image

Διάλογος του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο:

Γ.Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Μακαριότατε, σας καλωσορίζω. Βρισκόμαστε και πάλι, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για την πατρίδα μας. Δίνουμε μια πολύ σκληρή μάχη. Πιστεύω όμως στις δυνάμεις της πατρίδας, του λαού μας, των πολιτών μας. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Θα αποδείξουμε, όχι μόνο στους εαυτούς μας, αλλά και στη Διεθνή Κοινότητα, που αμφισβητεί ότι η Ελλάδα μπορεί, θα αποδείξουμε ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες μπορούμε.

Παράλληλα, όμως, μέσα σε αυτή την κρίση, χρειάζεται να φροντίζουμε ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους της κοινωνίας μας. Ξέρω ότι και εσείς το πιστεύετε αυτό, αλλά και το πράττετε με τη δράση σας, της Εκκλησίας της Ελλάδας. Και θέλω να σας ευχαριστήσω για όλη τη συμπαράσταση σε αυτές τις πολύ σημαντικές προσπάθειες, που όλοι μας κάνουμε, για να περάσει η Ελλάδα, όσο γίνεται με λιγότερο πόνο, από την κρίση και να ανοίξουμε νέες προοπτικές αισιοδοξίας και ανάπτυξης για τη χώρα.

κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε να είμαι σήμερα κοντά σας. Πράγματι, ζούμε όλοι τις δύσκολες αυτές ώρες, παρακολουθούμε με αγωνία τα προβλήματα του λαού μας και τις δυσκολίες της πατρίδας μας και ευχόμαστε γρήγορα να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες.

Ωστόσο, νιώθουμε την ανάγκη να πούμε και εμείς, ως Εκκλησία, ότι όλοι ενωμένοι πρέπει να συνεργαστούμε, για να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες. Σήμερα έρχομαι κοντά σας για δύο θέματα, τα οποία άπτονται της Αρχιεπισκοπής και της Πολιτείας. Το πρώτο θέμα, μέσα σε αυτή την κρίση, όπου πρέπει όλοι να ενεργοποιηθούμε και να εργαστούμε, είναι το θέμα των εθνικών κληροδοτημάτων.

Είμαι Πρόεδρος σε πολλά εθνικά κληροδοτήματα και βλέπω και την αταξία και την αδυναμία, αλλά και τις προοπτικές που υπάρχουν. Και το δεύτερο είναι ότι, μέσα σε αυτές τις δυσκολίες, είμαστε ήδη έτοιμοι, πέρα από το έργο που γίνεται, να αναπτύξουμε ένα προνοιακό έργο, για να βοηθήσουμε τον τόπο μας, την πατρίδα μας, ως Αρχιεπισκοπή. Θα ήθελα να σας το θέσω υπόψη και να σας παρακαλέσω, επειδή συναντάμε πολλά γραφειοκρατικά προβλήματα, να δούμε πώς θα μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε, ώστε οι δυνάμεις της Εκκλησίας, και αυτή τη φορά, όπως πάντα, να βοηθήσουν όσο μπορούν περισσότερο.

Γ.Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ:Μακαριότατε, είναι ευπρόσδεκτες αυτές οι προτάσεις σας για συνεργασία και, είμαι σίγουρος ότι θα μπορέσουμε, και οι δυο μας, αλλά και η Κυβέρνηση με την Εκκλησία, να συνεργαστούμε σε αυτή την προσπάθεια ανάταξης της κοινωνίας, αλλά και της οικονομίας. Μιλήσατε για τη γραφειοκρατία.

Είναι ο μεγάλος ασθενής ο δημόσιος τομέας - ένας λόγος, για τον οποίο βρισκόμαστε σήμερα σε αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση. Νομίζω όμως ότι, αν όλοι συνεργαστούμε, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις αδυναμίες, να αλλάξουμε και το Δημόσιο βεβαίως, προοπτικά, αλλά τώρα, άμεσα, να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό που πρέπει, για να προχωρήσει ο τόπος μπροστά. Και πάλι σας ευχαριστώ.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ: Σας ευχαριστώ κι εγώ.

† Η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

5 Μαΐου

image

Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη ἄθλησε κατὰ τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. Ἦταν θυγατέρα τοῦ Λικινίου, ποὺ ἦταν βασιλιὰς κάποιου μικροῦ βασιλείου, καὶ τῆς Λικινίας. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Μαγεδῶν καὶ ἀρχικὰ ὀνομαζόταν Πηνελόπη. Ὅταν ἡ Ἁγία ἔγινε ἕξι ἐτῶν, ὁ πατέρας της Λικίνιος τὴν ἔκλεισε σὲ ἕνα πύργο καὶ ἀνέθεσε τὴν διαπαιδαγώγησή της σὲ κάποιον γέροντα, ὀνόματι Ἀπελλιανό, ὁ ὁποῖος καὶ ἔγραψε τὰ ὑπομνήματα τοῦ μαρτυρίου αὐτῆς.

Μία νύχτα ἡ Εἰρήνη εἶδε τὸ ἑξῆς ὅραμα: μπῆκε στὸν πύργο ἕνα περιστέρι κρατώντας μὲ τὸ ράμφος του κλαδὶ ἐλιᾶς, τὸ ὁποῖο καὶ ἄφησε ἐπάνω στὸ τραπέζι. Ἐπίσης, μπῆκε καὶ ἕνας ἀετὸς μεταφέροντας στεφάνι ἀπὸ ἄνθη, τὸ ὁποῖο τοποθέτησε καὶ αὐτὸς ἐπάνω στὸ τραπέζι. Ἔπειτα μπῆκε ἀπὸ ἄλλο παράθυρο ἕνας κόρακας, ὁ ὁποῖος ἔβαλε ἐπάνω στὸ τραπέζι ἕνα φίδι. Τὸ πρωὶ ποὺ ξύπνησε ἀποροῦσε καὶ σκεπτόταν τί ἄραγε νὰ σημαίνουν αὐτὰ ποὺ εἶδε. Τὰ διηγήθηκε λοιπὸν στὸν γέροντα Ἀπελλιανὸ καὶ ἐκεῖνος τὰ ἑρμήνευσε ὡς προάγγελμα τῶν στεφάνων τῆς δόξας καὶ τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους αὐτῆς μετὰ τὴ βάπτισή της.

Στὸ Χριστιανισμὸ ἑλκύσθηκε ἀπὸ κάποια κρυπτοχριστιανὴ νέα, ἡ ὁποία, λόγω τῆς τιμιότητας καὶ τῶν ἀρετῶν της, ἔχαιρε μεγάλης ἐκτιμήσεως ἀπὸ τοὺς γονεῖς τῆς Πηνελόπης καὶ εἶχε τοποθετηθεῖ ἀπὸ αὐτοὺς ὡς θεραπαίνιδα τῆς θυγατέρας τους. Ἕνας ἱερεύς, ὀνόματι Τιμόθεος, βάπτισε κρυφὰ τὴ νεαρὴ ἡγεμονίδα καὶ τὴ μετονόμασε Εἰρήνη.

Τὸ γεγονὸς δὲν ἄργησε νὰ πληροφορηθεῖ ὁ πατέρας της Λικίνιος, ὅταν μάλιστα ἡ Ἁγία Εἰρήνη συνέτριψε τὰ εἴδωλα τῆς πατρικῆς της οἰκίας ὀμολογώντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τὴν πίστη της στὸν Χριστό. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἀνακρίθηκε καὶ καταδικάσθηκε πρῶτα ἀπὸ τὸν ἴδιο της τὸν πατέρα. Στὴ συνέχεια ἔπαθε πολλὰ ἀπὸ τοὺς Πέρσες καὶ τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν Σεδεκία καὶ Σαπώριο Α’. Ἔπειτα ἡ Ἁγία Εἰρήνη πῆγε στὴν Καλλίπολη τοῦ Ἑλλησπόντου, ὅπου βασίλευε ὁ Νουμεριανός.

Ἐκεῖ παρουσιάσθηκε σὲ αὐτὸν καὶ ὁμολόγησε μὲ παρρησία τὴν πίστη της στὸν Χριστό. Οἱ εἰδωλολάτρες τὴν ἔκλεισαν διαδοχικὰ σὲ τρία πυρακτωμένα χάλκινα βόδια. Τὸ τρίτο ὅμως βόδι, τὴ στιγμὴ ποὺ βρισκόταν ἐντός του ἡ Μεγαλομάρτυς, ὅλως παραδόξως κινήθηκε, ἐνῷ ἦταν ἄψυχο ἀνθρώπινο κατασκεύασμα. Στὴ συνέχεια αὐτὸ σχίσθηκε καὶ βγῆκε ἀπὸ μέσα του ἡ Ἁγία ἐντελῶς ἀβλαβὴς ἀπὸ τὴν κόλαση τῆς πυρᾶς.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ προσέλθουν στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ χιλιάδες ψυχές. Στὴν πόλη Μεσημβρία τῆς Θρᾴκης ἡ Ἁγία Εἰρήνη θανατώθηκε, ἀλλὰ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ ἀναστήθηκε καὶ εἵλκυσε στὴν πίστη τὸ διοικητὴ καὶ ὁλόκληρο τὸ λαό. Τέλος, ἡ Ἁγία κατέφυγε μαζὶ μὲ τὸ δάσκαλό της Ἀπελλιανὸ στὴν Ἔφεσο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου διέμεινε ἐπιτελώντας πολλὰ θαύματα καὶ τιμώμενη ὡς ἀληθινὴ ἰσαπόστολος. Ἐκεῖ ἀνέπτυξε μεγάλη δράση μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς κοιμήσεως αὐτῆς, τὸ 315 μ.Χ.

Στὸ Συναξάρι της ἀναφέρεται ὅτι στὴν Ἔφεσο ἡ Ἁγία βρῆκε μία λάρνακα, στὴν ὁποία δὲν εἶχε ὡς τότε ἐνταφιασθεῖ κανένας, μπῆκε μέσα σὲ αὐτὴν καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Πρὶν δὲ ἀπὸ τὴν κοίμησή της ἡ Ἁγία Εἰρήνη εἶχε δώσει ἐντολὴ νὰ μὴν μετακινήσει κανένας τὴν ταφόπετρα, μὲ τὴν ὁποία θὰ σκέπαζε τὴ λάρνακα ὁ δάσκαλός της Ἀπελλιανός, προτοῦ περάσουν τέσσερις ἡμέρες. Μετὰ ὅμως ἀπὸ δυὸ ἡμέρες ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο ὁ Ἀπελλιανὸς καὶ οἱ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι εἶδαν ὅτι ἡ ταφόπετρα ἦταν σηκωμένη καὶ ἡ λάρνακα κενή.

Κατὰ τὰ δυτικὰ Μαρτυρολόγια ἡ Ἁγία Εἰρήνη μαρτύρησε στὴ Θεσσαλονίκη, ἀφοῦ ρίχθηκε στὴν πυρά. Πρέπει δὲ νὰ σημειώσουμε ὅτι, κατὰ τὸ Μηνολόγιον τοῦ αὐτοκράτορα Βασιλείου Β’, ἡ Ἁγία Εἰρήνη τελειώθηκε μαρτυρικὰ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 4/5/2010.

iera-synodos

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνήλθε σήμερα Τρίτη, 4 Μαΐου 2010, στην πρώτη Συνεδρία Της η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πασης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά την σημερινή Συνεδρία :

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της Εξουσιοδοτήσεως.

Ο Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος ενημέρωσε εγγράφως την Διαρκή Ιερά Σύνοδο ότι, ως Τοποτηρητού της καταργηθείσης Μητροπόλεως Αττικής, μετά τη διχοτόμηση της Μητροπόλεως αυτής σε δύο επί μέρους Ιερές Μητροπόλεις Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού και Ιλίου, Πετρουπόλεως και Αχαρνών, και την κατανομή του Αρχείου, περιήλθαν σε γνώση του νέα στοιχεία επί της Αρχιερατείας του τέως Μητροπολίτη Αττικής κ. Παντελεήμονα, τα οποία άπτονται θεμάτων διαχειριστικής νομιμότητας, που χρήζουν περαιτέρω διερευνήσεως. Γενομένης συζητήσεως απεφασίσθη να ανατεθεί στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο, ως Τοποτηρητού της ως άνω Ιεράς Μητροπόλεως, να προβεί σε κανονικές ανακρίσεις, σύμφωνα με το άρθρο 100 του Νόμου 5383/1932 «Περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων και της προ αυτών διαδικασίας».

Με πρόταση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου και ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου, αναστέλλονται για ένα έτος οι καθιερωμένες Ειρηνικές Επισκέψεις στις ομόδοξες Εκκλησίες, λόγω της επιβαλλομένης λιτότητας. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος όρισε εκπροσώπους της Εκκλησίας της Ελλάδος για να παραστούν :

–Στο Φόρουμ διαλόγου των Ευρωπαϊκών Ορθοδόξων Εκκλησιών μετά του αντιστοίχου Συμβουλίου Επισκοπικών Συνελεύσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

–Στο 18ο «Διαχριστιανικό Διεθνές Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας», που θα πραγματοποιηθεί στο Bose της Ιταλίας, από 8ης έως 11ης Σεπτεμβρίου ε.ε.

–Στο 8ο Διεθνές Λειτουργικό Συμπόσιο, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Bose της Ιταλίας το από 3ης έως 5ης Ιουνίου ε.ε..

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος απεδέχθη πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορέας κ. Αμβροσίου, να παραστεί η Εκκλησία της Ελλάδος δι’ εκπροσώπου της στις εκδηλώσεις που πρόκειται να πραγματοποιηθούν στην Κορέα με την ευκαιρία της συμπληρώσεως εκατόν δέκα ετών παρουσίας της Ορθοδοξίας στην Χώρα της Άπω Ανατολής.

Την Εκκλησία θα εκπροσωπήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Κύριλλος, ο οποίος θα μεταβεί εκεί δι’ ιδίων εξόδων.

Τέλος η Διαρκής Ιερά Σύνοδος συζήτησε και έλαβε αποφάσεις σχετικά με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.

Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ (1/5/2010).

image

Λειτουργία με όλες τις αισθήσεις

Η μετάφραση των λειτουργικών ευχών, δηλαδή των ευχών της θείας Λειτουργίας και των άλλων Μυστηρίων, απασχόλησε τελευταία τον εκκλησιαστικό και θεολογικό χώρο και όπως ήταν επόμενο ασχολήθηκε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, η οποία, ύστερα από μελέτη διαφόρων κειμένων, έλαβε ομοφώνως μια συγκεκριμένη απόφαση, που διακρίνεται για τη σοβαρότητα, την υπευθυνότητα και τη σύνεση, η οποία έχει δημοσιευθή. Το θέμα αυτό είναι σοβαρό και χρειάζεται μελέτη από πολλές πλευρές. Εχουν διατυπωθή πολλά επιχειρήματα ένθεν κακείθεν, αλλά στο παρόν άρθρο θα ήθελα να εκθέσω πολύ σύντομα μερικές από τις απόψεις μου.

1 Γίνεται σύγχυση μεταξύ της μετάφρασης του πρωτοτύπου κειμένου της θείας Λειτουργίας σε άλλες γλώσσες (αγγλική, γαλλική, αραβική, σλαβονική κ.λπ.) και της μεταγλώττισης στην ελληνική δημοτική γλώσσα. Αλλά πρέπει να ληφθή σοβαρώς υπ΄ όψη ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία, γιατί η δημοτική γλώσσα δεν μπορεί να νοηθή ως ξένη γλώσσα.Η αρχαία ελληνική γλώσσα και η κοινή ελληνιστική δεν είναι νεκρές γλώσσες. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι χειρίζονται πολύ καλά τη δημοτική γλώσσα, γνωρίζουν εξίσου καλά και την αρχαία, από την οποία προσλαμβάνουν γλωσσικές μορφές και εμπλουτίζουν την ομιλουμένη γλώσσα. Ως παραδείγματα δε αναφέρω τους μεγάλους ποιητές μας Κωστή Παλαμά, Οδυσσέα Ελύτη κ.ά.

2 Σίγουρα δεν πιστεύουμε στην θεωρία των τριών ιερών γλωσσών (ελληνική, εβραϊκή, λατινική), αλλά θεωρούμε ότι η γλώσσα της λατρείας έχει μια ιερότητα, γιατί χρησιμοποιείται ως προσευχή στον Θεό. Ακόμη και οι αρχαίοι Ελληνες, όπως φαίνεται στις ωδές του Πινδάρου, χρησιμοποιούσαν μια ανώτερη γλωσσική μορφή κατά την λατρεία τους.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν συνέταξαν τις ευχές που διαβάζονται στην θεία Λειτουργία απλώς στην μορφή της κοινής ελληνιστικής γλώσσας που ομιλείτο στην εποχή τους, αλλά χρησιμοποίησαν την «αττικιστική γλώσσα», που είναι η λόγια γλώσσα, την οποία μιλούσαν οι μορφωμένοι της εποχής εκείνης και αυτή καθιερώθηκε ως γλώσσα της λατρείας.

3 Η μετοχή στην θεία Λειτουργία και τα Μυστήρια της Εκκλησίας δεν πρέπει να ταυτισθή απόλυτα με την λογική κατανόηση των λέξεων και της γλώσσας που χρησιμοποιείται. Βεβαίως, η γλώσσα έχει σημαντική συνεισφορά στην επικοινωνία μεταξύ μας, αλλά δεν είναι καθοριστικό γνωσιολογικό στοιχείο, αφού υπάρχουν και άλλοι τρόποι μεταδόσεως της γνώσεως, όπως είναι το συναίσθημα, η φαντασία, η διαίσθηση, δηλαδή οι λειτουργίες εκείνες που κινούνται πέρα από την λογική.

Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι δεν ισχύει απολύτως το απόφθεγμα «cogito, ergo sum», δηλαδή, σκέπτομαι άρα υπάρχω. Οι θεωρίες γύρω από την συναισθηματική νοημοσύνη, η ψυχανάλυση και η ψυχολογία, ο ρομαντισμός, ο υπαρξισμός και η νεωτερικότητα κλόνισαν τα θεμέλια της απόλυτης κυριαρχίας της λογικής στον γνωσιολογικό τομέα. Ετσι, στην θεία Λειτουργία δεν μετέχουμε μόνον με την λογική, αλλά και με όλες τις άλλες λειτουργίες της ψυχής.

4 Επειδή η κοινή ελληνιστική γλώσσα δεν είναι ξένη ως προς την αρχαία αττική διάλεκτο και επειδή πολλές εκφράσεις της χρησιμοποιούνται στην καθημερινή επικοινωνία μεταξύ μας, γι΄ αυτό και δεν είναι δύσκολη η προσαρμογή των ανθρώπων στο ιδίωμα των λειτουργικών ευχών. Οποιος εκκλησιάζεται τακτικά έχει την δυνατότητα να αντιλαμβάνεται το νόημα των λειτουργικών προτροπών.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι εναντίον της μεταγλωττίσεως της λειτουργικής γλώσσας. Το βασικό επιχείρημά του είναι ότι η θεία Λειτουργία «έχει τελετουργικό χαρακτήρα», «είναι μυστήριο», γι΄ αυτό δεν πρέπει «να αντικαθίσταται εξ ολοκλήρου από μεταφράσεις», αφού «οι λέξεις στο πέρασμα από τη μια γλώσσα στην άλλη γλώσσα χάνουν σε σημαντικό βαθμό το σημασιολογικό τους περιεχόμενο και το βιωματικό τους φορτίο, στοιχεία απαραίτητα στον μυστηριακό χαρακτήρα της Θ. Λειτουργίας», οπότε αν μεταφράση κανείς αυτό το μυστηριακό στοιχείο, «το ευτελίζει».Γενικά, θεωρώ ότι η γλώσσα με την οποία είναι γραμμένες οι ευχές της θείας Λειτουργίας και των Μυστηρίων δεν αποτελεί εμπόδιο για την μέθεξη του Μυστηρίου, ακόμη και για την λεκτική κατανόηση. Αντίθετα μάλιστα η λειτουργική γλώσσα μπορεί να βοηθήση αποτελεσματικά τους ανθρώπους στην εποχή μας, στην οποία παρατηρείται «γλωσσική ανεπάρκεια» και «γλωσσική πενία» να βελτιώσουν τον γραπτό και προφορικό τους λόγο.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

image_thumb136444_thumb1_thumb1_thum[2]

4 ΜΑΙΟΥ

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Η αγία Πελαγία. Καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας, κατοικούσε ό­μως στη Ρώμη. Επίσκοπος τότε της Ρώμης ήταν ο Αίνος, ο οποίος συνεχώς εβά-πτιζε πολλούς ειδωλολάτρες. Προς αυτόν κατέφυγε δια να βαπτισθή, κρυφίως η Πελαγία. Μετά την βάπτισιν της παρέδωσε τον πολύτιμον ιματισμόν της εις τους πτωχούς ενεδύθη ταπεινά ενδύματα και πήγε στη μητέρα της.

Η μητέρα της μό­λις την είδε ελυπήθη πολύ και την παρακάλεσε ν' αλλάξη ενδύματα και ν' αρνηθή τον Χριστόν. Το γενονός αυτό εφανερώθη εις τον μνηστήρα της τον γιο του Διοκλητιανού, ο οποίος από την λύπην του αυτοεχειριάσθη. Τότε ο πατέρας του μνηστήρος της την συνέλαβε την βασάνισε και την θανάτωσε.

2) Ο άγιος Ιλάριος. Ακολούθησε τον σταυρωθέντα ημών Ιησούν Χριστόν α­πό νεαρά ηλικία. Δια τούτο επλουτίσθη παρά του Θεού δια της χάριτος των ιαμάτων και εθεράπευσε διάφορα παθη και ασθενείας και εξεδίωκε τους δαίμο­νες από τους ανθρώπους. Κατόπιν εκλείσθη εις μίαν στενήν και μικράν καλύβην και έζη ήσυχον βίον. Έπειτα εδέχθη το αξίωμα της ιερωσύνης. Αφού εθαυματούργησε εξεδήμησεν προς Κύριον.

3) Οι άγιοι Αφροδίσιος, Λεόντιος, Αντώνιος, Μέλλης, Ουαλλεριανός και Μακρόβιος.

4) Ο άγιος Νικηφόρος. Εμόνασεν εις Άγιον Όρος και διακρίθηκε δια την πίστιν του και προσευχήν. Έλαβεν ειρηνικόν τέλος.

5) Ο άγιος Αθανάσιος, Επίσκοπος Κορίνθου.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 εις την Κων/πολιν κατόπιν διαταγής του Σουλτάνου απεγχονίσθησαν οι αρχιερείς Δέρκων Γρηγόριος, Ανδριανουπόλεως Δωρόθεος, Τυρνάβου Ιωαννίκιος, Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, ο Αρχιδιάκονος του Πατριάρχου Γρηγορίου Νικηφόρος και ο πρώην μέγας διερμηνεύς Καλλιμάχης.

Το 1825 οι Τούρκοι κυριεύουν τα Σάλωνα και κατασφάζουν Χριστιανούς.

Το 1826 ο Ιμβραήμ Πασάς επιτίθενται σφοδρώς εναντίον των καλογήρων της ιεράς μονής αγίας Λαύρας και αποκρούεται.

Το 1897 συνταγματάρχης του ελληνικού στρατού με το σύνταγμα του δίνει μάχη εναντίον των Τούρκων στην παραλία της Αστής. Στη Θεσσαλία συνεχίζο­νται οι μάχες Ελλήνων και Τούρκων.

Το 1919 άτακτοι Τούρκοι επιτίθενται κατά του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη Σμύρνη.

Το 1920 σ' ολόκληρο το μέτωπο της Μ. Ασίας γίνεται δράση προφυλακών.

Το 1921 Η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δέχεται επιθέσεις τουρκικών απο­σπασμάτων.

Το 1922 σ' ολόκληρο το μέτωπο στη Μ. Ασία σημειώνεται δράση περιπόλων