Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ

Στή σημερινή ευαγγελική περικοπή ό Κύριος προετοιμάζει τούς μαθητές του γιά τό μέγα πάθος του, γιά τή σταυρική του θυσία, πού αποτελεί τό «σκληρό μεγαλείο» τού Χριστιανισμού. Τούς μαθητές τούς εμψυχώνει, τούς έγκαρδιώνει καί διαβεβαιώνει τή μέλλουσα νίκη του κατά τής αμαρτίας.

Ό Υιός του άνθρωπου «τή τρίτη ήμερα αναστήσεται». Ένώ ό Κύριος ομιλεί πρός τούς μαθητές του περί τών οδυνηρότερων στιγμών τής ζωής του, δύο μαθητές, ό Ιάκωβος καί ό Ιωάννης, τόν πλησιάζουν, όχι γιά νά εκφράσουν τή θλίψη τους, άλλά γιά νά καρπωθούν οφέλη άπό τή θυσία του Χριστού. Μέσα τους άναψε ό πόθος καί τό πάθος τής φιλοδοξίας καί αλαζονείας. Και πάθος είναι ή ακατανίκητη επιθυμία, ή οποία κυριαρχεί στό έλλογο μέρος τής ανθρώπινης ύπαρξης.

Ή στάση τών δύο μαθητών μάς παρέχει τήν ευκαιρία νά μιλήσουμε γιά τό πάθος τής φιλοδοξίας καί αλαζονείας. Ό φιλόδοξος, χωρίς πολλές φορές άξια, μετέρχεται πλείστα μέσα έντιμα καί ανέντιμα. Κτυπά τήν πόρτα σου, τίς πόρτες ισχυρών προσώπων και μέ λόγους φτηνής κολακείας προσπαθεί νά πατήσει στους ώμους τών άλλων, γιά νά ανεβεί στήν άναβάθρα τών αξιωμάτων. Παραδείγματα ανάλγητης φιλοδοξίας μάς παρουσιάζει ή Γραφή καί ή ιστορία.

Ό "Αβεσσαλώμ γιά φιλοδοξία επαναστατεί κατά τού πατέρα του Δαυίδ. Ή Ειρήνη ή "Αθηναία γιά τό θρόνο της συλλαμβάνει τόν υιό της, τόν εισάγει στόν πορφυρό θάλαμο, όπου τόν έγέννησε καί έκει τόν έκτυφλώνει. Συμπληρώνοντας ό ευαγγελιστής Ματθαίος τό Μάρχο γράφει, ότι οί δύο φιλόδοξοι, υιοί τού Ζεβεδαίου προηγουμένως άπετάθησαν πρός τή μητέρα τους τή Σαλώμη νά τήν παρακαλέσουν νά μεσολαβήσει πρός τόν Διδάσκαλο. Τά μέσα μέ ποικιλόμορφη όψη χρησιμοποιούν καί οί φιλόδοξοι. Ή Σαλώμη ήταν συγγενής τής μητέρας του Ιησού καί πολλά περίμεναν άπό αυτή τή συγγένεια οί δύο μαθητές.

Οί φιλόδοξοι είναι ποικιλόμορφοι, αλλοπρόσαλλοι, πονηρά εύστροφοι. Είναι ικανός ό φιλόδοξος νά μετέλθει τά πάντα, γιά νά επιτύχει τού σκοπού του. Κολακεύει, άλλά και απειλεί έκει πού μπορεί. Ταπεινώνεται και υπερηφανεύεται. Αποθρασύνεται καί ελπίζει. "Ανοίγει κλειστές θύρες μέ τό χρήμα ή μέ τή δύναμη πολιτικής εξουσίας. "Επαινεί τούς χειρότερους ανθρώπους κατά πρόσωπο καί στό σκότος κατηγορεί επαίσχυντα. Σκύβει τή μέση του και πίνει τό ποτήρι τών προπηλακισμών μέχρι τρυγός.

Κατεβάζει τή γροθιά του κατά τών μικρών, συμβιβάζεται μέ κάθε ιδιοτροπία, στρέφεται ώς άνεμόστροφος πρός πάντα άνεμο. Φορεί τήν προσωπίδα καί φέρει τόν πυρσό του Ήροστράτου καί κρατώντας τον ανάβει παντού φωτιές. Ό δούλος τών ρωμαϊκών χρόνων είχε ένα κύριο. Ό άκριτος φιλόδοξος μέχρις ότου επιτύχει, καθίσταται δούλος όλων. Είναι αδιάφορος πρός τά θεία, άλλά έάν γνωρίζει πώς μέ αυτά θά επιτύχει τών σκοπών του χρησιμοποιεί καί τά θρησκευτικά και εκκλησιαστικά μέσα. Ποιά ή στάση του Κυρίου ενώπιον τών φιλόδοξων μαθητών του;

Ό Κύριος συμπαθεί πρός τήν ατέλειά τους καί τούς δίνει νά καταλάβουν ότι ή νίκη, ή αμοιβή καί ή δόξα αποκτώνται κατόπιν τίμιων αγώνων καί θυσιών. Διακηρύττει τό μεγαλειοδέστερο κήρυγμα: «Ός έάν θέλη γενέσθαι μέγας έν ύμιν, έσται υμών διάκονος». "Οποιος θέλει νά άναδεχθεί μέγας στόν κοινωνικό στίβο, θά αναδειχθεί μέ τις μεγάλες προσφορές και υπηρεσίες. Νά τό στάδιο τής ευγενούς άμιλλας. Οί μεγάλες πράξεις αναδεικνύουν τούς όντως μεγάλους. "Οσοι είναι κυριευμένοι άπό τό κοσμικό φρόνημα, ζητούν τήν εξουσία, γιά νά κατεξουσιάζουν τούς άλλους.

Οί πνευματικοί άνθρωποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους πρός τούς άλλους μέ ταπείνωση. Αυτό έπραξε ό Χριστός, ό όποιος «ουκ ήλθε διακονηθήναι, άλλά διακονήσαι». Δέν ήλθε νά υπηρετηθεί, άλλά νά υπηρετήσει. Νά προσφέρει καί αυτό τό αίμα του υπέρ τής ένόχου άνθρωπότητος, ώς λύτρο γιά τή σωτηρία τών ανθρώπων.

Ο πνευματικός άνθρωπος λοιπόν δέν ζητεί νά επιβληθεί διά τής εξουσίας, νά γίνει κυρίαρχος έπί τών άλλων. Ή αρετή καί ή ηθικότητα επιβάλλονται στίς συνειδήσεις τών ανθρώπων. Κατ' αυτόν τόν τρόπο ή τιμή έπισπάται καί δέν αποσπάται. Έτσι έμειναν αιώνια τά μεγάλα έργα τών όντως μεγάλων ανθρώπων, οί όποιοι μέ τήν έντιμη προσφορά τους απέβησαν ευεργέτες τής ανθρωπότητας.