Η "μητέρα" Εκκλησία (μητριά του κερατά) στην αγκαλιά του "πατέρα" (πάπα των παπικών)
Ο κ. Βαρθολομαίος προάγει την αίρεση του Οικουμενισμού
και «απειλεί» τους πιστούς που διαμαρτύρονται.
Είναι γνωστό ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ως απάντηση στις διαμαρτυρίες των πιστών που τελευταία εντείνονται για την ολοφάνερη αντι-Πατερική τακτική του στους Διαλόγους και την εμπλοκή του στην Οικουμενιστική αίρεση, χρησιμοποιεί όχι τη γλώσσα των Πατέρων, αλλά τη γλώσσα της εκκοσμικευμένης λογικής και ρωτά με περισσή «αφέλεια»: μα πώς είναι δυνατόν «στον 21ο αιώνα, να μέναμε απομονωμένοι μέσα στο κέλυφός μας ο καθένας με αυτάρκειαν και αυταρέσκειαν, χωρίς να επικοινωνούμε, χωρίς να διαλεγόμεθα;»
Και μόνο αυτή η απάντησή του, όμως, αποτελεί διαστροφή των λόγων όσων πιστών εναντιώνονται μετά λόγου γνώσεως στην προώθηση του Οικουμενισμού από το Φανάρι. Γιατί διαστρέφετε, «Παναγιώτατε», όσα σας καταμαρτυρούν οι ορθόδοξοι πιστοί (οι «υπερ-ορθόδοξοι», όπως υποτιμητικά τους χαρακτηρίζετε); Αυτοί δεν αρνούνται ούτε τον Διάλογο ούτε την επικοινωνία με τους άλλους, αλλά σας υπενθυμίζουν τον τρόπο, το περιεχόμενο και τη διάρκεια του Διαλόγου που —όπως γνωρίζετε— ο Χριστός και η Εκκλησία μάς παρέδωσαν.
Διάλογος ναι, αλλά Χριστομίμητος και εκκλησιαστικός, όχι κοσμικός. Διάλογος που μιμείται τους Αγίους ναι, αλλά όχι Διάλογος που μιμείται τους διαπλεκόμενους πολιτικούς και διεθνιστικούς μηχανισμούς. Οι Πατέρες διελέγοντο, αλλά είχαν απαγορεύσει αυστηρώς τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς, εφόσον επέμεναν στην αίρεση.
Όμως, μ’ αυτό το κείμενό μας, δεν θα παρουσιάσουμε πατερικές θέσεις και Ιερούς Κανόνες που ο Πατριάρχης παραβαίνει, αφού αυτά τα ερμηνεύει και τα εξηγεί όπως θέλει, αλλά θα παρουσιάσουμε κάποια αναμφισβήτητα ντοκουμέντα-γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος, στα οποία ο ίδιος ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος αποκαλύπτει τον Οικ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο να ψεύδεται, όχι στιγμιαίως αλλά με πράξεις διαρκείας, και ως εκ τούτου μας παρουσιάζει έναν Οικ. Πατριάρχη αναξιόπιστο. Το 1999 ο Πατριάρχης είχε αποστείλει στους Αγιορείτες Μοναχούς Επιστολή, για να κατασιγάσει τις αντιδράσεις τους, επειδή αυτοί του άσκησαν δριμύτατη κριτική δι’ Επιστολής τους.
Σ’ αυτή καυτηρίαζαν τις οικουμενιστικές αντιλήψεις του και εξέφραζαν την οδύνη τους για τις συμπροσευχές, που το Πατριαρχείο επέτρεπε να γίνονται. Στην απαντητική Επιστολή του ο κ. Βαρθολομαίος διαβεβαίωνε τους μοναχούς, πως είναι αντίθετος με τις συμπροσευχές μεταξύ ορθοδόξων και αιρετικών (παπικών και προτεστανών), όχι μόνο με εκείνες που γίνονταν σε ναούς, αλλά είναι αντίθετος με τις συμπροσευχές ακόμα και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις.
[Γράφει ο κ. Βαρθολοµαίος (1999): «Περί των συµπροσευχών µετά των ετεροδόξων υπενθυµίζοµεν υµίν ότι ήδη από του έτους 1952 το Οικουµενικόν Πατριαρχείον δια της από 31.1.1952 Εγκυκλίου αυτού εδήλου ότι φρονεί ότι “…δέον ίνα οι Ορθόδοξοι Κληρικοί Αντιπρόσωποι ώσιν όσω το δυνατόν εφεκτικοί εν ταις λατρευτικαις µετά των ετεροδόξων συνάξεσιν, ως αντικειµέναις προς τους Ιερούς κανόνας και αµβλυνούσαις την οµολογιακήν ευθιξίαν των Ορθοδόξων, επιδιώκοντες ίνα τελώσιν, ει δυνατόν, καθαρώς ορθοδόξους ακολουθίας και τελετάς…”.
Συνεπώς, είναι άδικον να αποδίδωνται ευθύναι εις το Οικουµενικόν Πατριαρχείον διά, τυχόν, παραβιάσεις της συστάσεως αυτού αυτής υπό διαφόρων κληρικών και δη κατά το πλείστον ανηκόντων εις άλλας Εκκλησίας… Σηµειωτέον ότι… κατά την Διορθόδοξον Συνάντησιν της Θεσσαλονίκης της 29/4-2/5/1998 απεφασίσθη, κατόπιν πρωτοβουλίας της αντιπροσωπείας του Οικουµενικού Πατριαρχείου, καίτοι καί τινες άλλοι ηθέλησαν να οικειοποιηθούν την πατρότητα της προτάσεως, όπως οι ορθόδοξοι Σύνεδροι, οι µέλλοντες να συµµετάσχουν εις την εν Χαράρε Η΄ Γενικήν Συνέλευσιν του Παγκοσµίου Συµβουλίου Εκκλησιών, µη συµµετάσχουν εις οικουµενικάς λατρευτικάς συνάξεις, κοινάς προσευχάς, λατρείας και άλλας θρησκευτικάς τελετάς διαρκούσης της Συνελεύσεως, τούτο δε αποτελεί εκδήλωσιν της ισχύος της σταθεράς γραµµής της ως άνω Εγκυκλίου του 1952, η οποία ουδέποτε ανεκλήθη, έστω και αν, άνευ συναινέσεως του Οικουµενικού Πατριαρχείου, παρεβιάσθη ενίοτε, ή ηρµηνεύθη άλλοτε συσταλτικώς ως αφορώσα µόνον εις την µη συµµετοχήν εις την εν στενή έννοια λατρείαν (θείαν Λειτουργίαν)».]
Δυστυχώς, όμως, αυτές οι διαβεβαιώσεις του Πατριάρχη ήταν και, βέβαια, από καιρό ελέγχονταν ως αναληθείς, όμως αυτό το πατριαρχικό ψέμα διαπιστώνεται πλέον και οπτικά σε φωτογραφίες και σε Video, που έχει ανεβάσει το You Tube, στο οποίο βλέπει κανείς τον Πατριάρχη να συμπροσεύχεται με αιρετικούς «επισκόπους» και «επισκοπίνες», να συνευλογεί ένα πολυποίκιλο ετερόδοξο εκκλησίασμα μέσα σε ναό ετεροδόξων, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις του.
Αυτό επιτρέπει να σκέφτεται κανείς: Πώς να δώσω εμπιστοσύνη στα λόγια και τις υποσχέσεις ενός Πατριάρχη που μετέρχεται αυτές τις πρακτικές και πώς να εμπιστευθώ την σωτηρία της ψυχής μου στα χέρια αυτού και των ομοϊδεατών του; Γιατί, «Παναγιώτατε», άλλα πιστεύετε, άλλα λέτε και άλλα κάνετε; Τόσο σεβασμό έχετε προς τον Πανάγιο Θεό και τις Εντολές Του, αλλά και προς τον Λαό του Θεού; Μέχρι τώρα, ο σεβασμός προς τον θεσμό του Πατριαρχείου και οι συμβουλές των πνευματικών για αγώνα, αλλά με διάκριση, μας απέτρεπε να μιλήσουμε τόσο ανοικτά. Όμως, επειδή τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο και «ο καιρός συνεσταλμένος εστί», αναγκαζόμαστε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να παρουσιάσουμε μια πτυχή του μεγάλου αυτού σκανδάλου, που εντοπίζεται σε τρία επίπεδα.
1. Ο Πατριάρχης αποκρύπτει την αλήθεια: Συμπροσευχόταν πανηγυρικά με αιρετικούς, ενώ διαβεβαίωνε τους Αγιορείτες Πατέρες εγγράφως και επισήμως, ότι είναι αντίθετος με τις συμπροσευχές, γιατί απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες! Και ενώ διαβεβαίωνε αυτή του την αντίθεση με τις συμπροσευχές, και πριν στεγνώσει το μελάνι των διαβεβαιώσεών του, άρχιζε νέο ευρύτερο κύκλο συμπροσευχών, καταρρακώνοντας και το τελευταίο ίχνος της αξιοπιστίας του και ευτελίζοντας ακόμη περισσότερο τον θεσμό του Οικ. Πατριάρχη.
2. Δηλώνει, ότι οι συμπροσευχές αντιβαίνουν προς τις Εντολές του Χριστού και τους Ιερούς Κανόνες, και παρά ταύτα, όχι μόνο παραβαίνει το καθήκον του, που είναι η διαφύλαξη των Ι. Κανόνων, αλλά παραβαίνει και ο ίδιος αυτούς τους Ι. Κανόνες!
3. Παραπλανά τους πιστούς, προσθέτοντας στην πρώτη αναλήθεια και μια υποκριτική δήλωση, δια της οποίας παρουσιάζεται ως ο πρωτοπόρος στην υπεράσπιση των Ιερών Κανόνων, «καρφώνοντας» ταυτόχρονα κάποιους άλλους, οι οποίοι επεδίωξαν να οικειοποιηθούν (όπως λέει) αυτή την… πρωτοβουλία(!) του για τη διαφύλαξη των Ι. Κανόνων περί συμπροσευχών!!! Συγκεκριμένα: Ο κ. Βαρθολομαίος, ενώ διαβεβαιώνει τους Αγιορείτες ότι είναι εναντίον των συμπροσευχών (1999), στην πραγματικότητα είχε ήδη συμπροσευχηθεί πολλές φορές σε αιρετικό Ναό, όπως ενδεικτικά φαίνεται από τις τρεις παρακάτω περιπτώσεις: α) Στην Ουψάλα της Σουηδίας στις 22/8/1993 ήταν παρών σε «Θ. Λειτουργία» με Παπο-Λουθηρανούς. Είχε μιλήσει επίσημα από τον άμβωνα του Ναού τους, και στεκόταν δίπλα στην «αγία τράπεζα» των αιρετικών.
Ο κ. Βαρθολομαίος, επίσης, παρά την απαγόρευση των Ι. Κανόνων, προσέφερε δώρο στον Αρχιεπίσκοπο των Λουθηρανών ένα ασημένιο άγιο ποτήριο, που χαρακτήρισε ως «ποτήριο της συμφιλιώσεως» και το οποίο ο Λουθηρανός Αρχιεπίσκοπος το χρησιμοποίησε αμέσως στην «Θ. Λειτουργία» τους. Έλαβε μέρος στην «μικρά είσοδο» του Ευαγγελίου, ακολουθούμενος από τη συνοδεία του. Απήγγειλαν όλοι μαζί το «Πιστεύω» και αντάλλαξαν «λειτουργικό ασπασμό» ειρήνης, που εξέπεμπε το συμβολικό ενωτικό μήνυμα: «όλοι μαζί είμαστε η Εκκλησία του Χριστού».
«Την ώρα που οι Λουθηρανοί “κοινωνούσαν” συνέβη το εξής εκπληκτικό. Επίσκοποι, ιερείς και ιέρειες, όχι μόνο Λουθηρανοί, αλλά και Αγγλικανοί και Μεθοδιστές, εστάθησαν σε διάφορα μέρη του τεράστιου Ναού για να κοινωνήσουν τους λαϊκούς, και ξαφνικά, μια ομάδα νεαρών μαύρων χορευτών με συνοδεία μουσικής άρχισε να χορεύει σάμπα», για να καλύψουν το κενό! Σάλος και πανδαιμόνιο επικράτησε στον Ναό, ακριβώς εκείνες τις στιγμές, που θα έπρεπε να επικρατεί κατάνυξη και ησυχία. «Κάπου εκεί οι Ορθόδοξοι (προσευχόμενοι;) διήνθιζαν την “ποικιλία εν τη ενότητι”».Και το αποκορύφωμα του οικουμενιστικού αυτού θεάτρου της Ουψάλας.
Ο κ. Βαρθολομαίος, εν μέσω των Λουθηρανών, Αγγλικανών και άλλων αιρετικών «επισκόπων» απήγγειλε εμμελώς, όπως όταν λειτουργεί σε Ορθόδοξο Ναό: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και πατρός… μετά πάντων ημών». Στην κατάληξη της φράσεως αυτής οι τρεις ετερόδοξοι «επίσκοποι» και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σήκωσαν από κοινού το δεξί τους χέρι και ευλόγησαν ταυτοχρόνως τους «πιστούς»! Σε όλη την «ιερή ακολουθία» των ετερόδοξων ο Πατριάρχης ήταν παρών χωρίς λειτουργικά άμφια, γεγονός που δεν επηρέασε βέβαια τους ετερόδοξους να φερθούν προς αυτόν ως προς συλλειτουργό τους, ούτε απέτρεψε να περάσουν στο πλήθος τα οικουμενιστικά μηνύματα.
β) Επίσης, στον Παπικό Ναό Αγίας Μαρίας Τραστεβέρε στη Ρώμη (Ιούνιος 1995), ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν παρών, ομίλησε, συμπροσευχήθηκε και συνεόρτασε με στους παρόντες Παπικούς πιστούς, απευθυνόμενος προς αυτούς ως να επρόκειτο για μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είχε πει: «Τέκνα της Εκκλησίας ευλογημένα και αγαπητά, ομού μετά του σεβασμίου επισκόπου της πόλεως ταύτης αγαπητού ημίν αδελφού Πάπα Ιωάννου Παύλου Β΄ και ολοκλήρου της Εκκλησίας Ρώμης, θέλομεν συνεορτάσει την ιεράν ταύτην εορτήν και μεγάλην πανήγυριν. Λοιπόν την εορτάζομεν η Ανατολή και η Δύσις. Θεού το δώρον. Εορτάζομεν διότι είμεθα οι επί γης πορευομένη κοινωνία των αγίων».
γ) Και σε άλλη ευκαιρία, συμπροσεύχεται μετά αιρετικών, απαγγέλλοντας από κοινού με τους «επισκόπους» και τους πιστούς τους το Πάτερ ημών. Δίνουμε έμφαση στο ψέμα και στην αυτοδιάψευση του Πατριάρχη, γιατί απευθυνόμαστε και σε εκείνους τους πιστούς που η οικουμενιστική πλύση εγκεφάλου τους έχει πείσει μεν, ότι για χάρη της «αγάπης» συγχωρείται η παράβλεψη κάποιων Ιερών Κανόνων, όμως δεν συγχωρούν με τίποτα σ’ έναν Πατριάρχη να ψεύδεται και να παραβαίνει τους εκκλησιαστικούς νόμους, που ο ίδιος θεωρεί έγκυρους και δηλώνει ότι τους τηρεί!
Και προσοχή: Δεν μιλάμε εδώ για όσα αντικανονικά διέπραξε μετά το 1999 ο Πατριάρχης —γιατί θα μπορούσε διπλωματικά να ισχυρισθεί, ότι οι συγκυρίες και τα γεγονότα που τρέχουν τον ανάγκασαν να ενεργήσει «κατ’ οικονομίαν» διαφοροτρόπως— αλλά για συμπροσευχές που είχε διαπράξει ΠΡΙΝ το 1999 (ημερομηνία αποστολής της Επιστολής), και που εν τούτοις δεν δίστασε, τότε, να διαβεβαίωσει τους Αγιορείτες, ότι τίποτε από όσα τον κατηγορούν δεν διέπραξε. Αντίθετα με περισσό «θάρρος» τούς εδήλωνε, ότι πιστεύει και κηρύττει ό,τι και οι Ιεροί Κανόνες και τους έψεγε μάλιστα, διότι τόλμησαν να διανοηθούν, ότι ήταν δυνατόν ένας Πατριάρχης να παρανομεί!!!
Μετά από αυτά —και πέρα από τις ψευδέστατες διαβεβαιώσεις του Πατριάρχη— αποδεικνύεται πλέον, πως είναι πέρα για πέρα αληθινά όσα έχουν διαπιστώσει και καταγγείλει θεολόγοι, ιερωμένοι κ.ά. και το κείμενο που η Ι. Μονή Παντοκράτορος (Μελισσοχωρίου) φιλοξένησε στον ιστότοπό της: «Ο κ. Βαρθολομαίος και πολλοί εγχώριοι επίσκοποι, είναι θερμοί εκπρόσωποι μιας φοβερής αίρεσης: της αίρεσης του Οικουμενισμού», την οποία αδίστακτα προωθούν έστω και αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν το ψεύδος, προκειμένου να θολώσουν τα νερά.
Ομως, ο κ. Βαρθολομαίος, μη αντέχοντας όσα του καταμαρτυρούν και την κριτική που του ασκείται από πολλές μεριές, καθώς εξαντλήθηκαν πλέον και τα ελάχιστα όρια υπομονής, ανοχής, οικονομίας, ανακοίνωσε (31/8/2009) την πρόθεσή του να δώσει «την δέουσαν απάντησιν» στους «υπερ-ορθόδοξους», όπως ονομάζει όλους εκείνους που δεν ανέχονται άλλο την κοροϊδία και την αθέτηση της Πίστεως. Και, όπως εκκλησιαστικοί αναλυτές επισημαίνουν, η «δέουσα απάντησις» δεν θα είναι κάποια τεκμηριωμένη θεολογικά απάντηση, αλλά η επιβολή κυρώσεων στους πιστούς εκείνους που αντιδρούν και εκφράζουν ελεύθερα, όχι την δική τους «υπερ-ορθόδοξη» τοποθέτηση —όπως διατείνεται ο Πατριάρχης— αλλά, τις θέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας που εκείνος παραβαίνει.
Παραθέτουμε το επίμαχο σημείο της δηλώσεώς του και περιμένουμε την απάντηση του Πατριάρχη, ελπίζοντες ότι θα διαψεύσει τις παραπάνω εκτιμήσεις: «Τελευταίως…εκυκλοφόρησαν μιαν “Ομολογίαν Πίστεως”, εις την οποίαν …λένε ότι αυτοί που δεν υπογράφουν αυτήν την Ομολογίαν, αυτοί που έχουν διαλόγους και επικοινωνίαν με τους ετεροδόξους, αυτομάτως θέτουν εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Τους ευχαριστούμε πολύ διότι μας εξωεκκλησιάζουν. Προσεχώς θα πάρουν την δέουσαν απάντησιν από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, διότι αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα…
Πώς μπορεί ένα άτομο ή πλείονα άτομα να διαφοροποιούνται από τας αποφάσεις των Συνόδων των Εκκλησιών των και να επικρίνουν τας Συνόδους και τους Προκαθημένους ότι έχουν αποκλίνει από την Ορθόδοξον πίστιν;» Ασφαλώς, τις όποιες αποφάσεις για την «δέουσαν απάντησιν» θα τις λάβει η Σύνοδος των Επισκόπων, της οποίας ο ίδιος προΐσταται και εκφράζει το δικό του οικουμενιστικό-αιρετικό πνεύμα.Ωστόσο, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο κ. Βαρθολομαίος, μία Σύνοδος δεν έχει καμιά εκκλησιαστική ισχύ, αν δεν συμφωνεί απόλυτα με το πνεύμα και ενίοτε και με το γράμμα των προηγούμενων Συνόδων και της διδασκαλίας των Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Απέναντι σε τέτοιες Συνόδους ο πιστός Λαός στο παρελθόν όχι μόνο διαφοροποιήθηκε, αλλά και κατεδίκασε ως ψευδοσυνόδους και τους Επισκόπους της ως ψευδεπισκόπους, αφού αντί για φύλακες της Εκκλησίας, της αυθεντικότητας και ακεραιότητας της Ορθοδόξου Πίστεως, είναι αυτοί που την διαβρώνουν εκ των έσω και κατατρώγουν τις σάρκες της. Τούτο έχει ξανασυμβεί στην ιστορία της Εκκλησίας από πατριάρχες (δες Καλέκας, Βέκκος, Πύρρος), οι οποίοι φυλάκισαν και καθήρεσαν αγωνιστές πιστούς, ακόμα και αγίους (Γρ. Παλαμά, Μάξιμο Ομολογητή κ.ά.).
Και επίσης μη ξεχνάμε, ότι τις μεγαλύτερες αιρέσεις και τις αναστατώσεις στην Εκκλησία δεν τις προξένησαν απλοί πιστοί, αλλά Πατριάρχες και Επίσκοποι, όταν ακολουθούσαν αιρετικές ατραπούς περιφρονώντας και μη εφαρμόζοντας τους Ιερούς Κανόνες, όπως ακριβώς πράττει σήμερα ο κ. Βαρθολομαίος. Και, βεβαίως, όλοι αυτοί καταδικάστηκαν στη συνείδηση της Εκκλησίας και από Συνόδους που ακύρωσαν τα αιρετικά έργα τους, όπως με τη χάρη του Τριαδικού Θεού μας θα συμβεί και με τον κ. Βαρθολομαίο και την οικουμενιστική συνοδεία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου