Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Κυριακή τής Όρθοδοξίας σήμερα. Θυμίζει ή σημερινή ήμερα τούς μεγάλους αγώνες τής Εκκλησίας νά εδραιωθεί καί εξαπλωθεί ή ευαγγελική αλήθεια. "Αγώνες τών "Αποστόλων, τών Μαρτύρων, αγώνες τών Πατέρων τής "Εκκλησίας νά διαφυλάξουν τήν ορθότητα του ευαγγελικού κηρύγματος.

Τό σημερινό ευαγγέλιο μάς διηγείται ότι δύο άνθρωποι γνώρισαν τό Χριστό. Ο Φίλιππος πρώτος κλήθηκε άπό τόν "Ιησού. Διαπίστωσε ότι έλεγε «ρήματα ζωής αιωνίου». Συγκινήθηκε ή καρδιά του, όταν διαπίστωσε ότι ενώπιόν του είχε τόν προαναγγελθέντα Μεσσία. Σάν πνευματικός άνθρωπος σπεύδει νά αναγγείλει τή χαρά του στό φίλο του Ναθαναήλ. Εύρήκαμεν, του είπε, τόν Ραββί, τόν θείο Διδάσκαλο, τόν Υιό του Θεού.

Βέβαια αυτό τό «ευρήκαμεν» τό διαπίστωσαν μέσα στήν πάροδο τών αιώνων εκατομμύρια ανθρώπων. Τό «ευρήκαμεν» δέν γίνεται κατανοητό μέ λόγια και θεωρίες, άλλά μέ τήν προσωπική βίωση αυτών πού δίδαξε ό Χριστός. « Έρχου καί ίδε» είπε ό Φίλιππος στό Ναθαναήλ. Αυτό σημαίνει ότι μόνο όταν ανοίξουμε τίς καρδιές μας συναισθανόμεθα τήν αξία τής διδαχής του Χριστού. Ότι ό Χριστός πρόσφερε και προσφέρει μία ανεπανάληπτη ποιότητα ζωής πού χαρίζει τήν αληθινή ευτυχία.

Ή "Εκκλησία σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, σάν κοινωνική πραγματικότητα τής ιστορίας, καλείται νά παρουσιασθεί μέ πνεύματικό δυναμισμό στά γεγονότα τής σύγχρονης κοινωνίας και νά παρουσιάσει άλλά «πάσαν την αλήθειαν του Ευαγγελίου». Ό σημερινός άνθρωπος κουρασμένος καί απογοητευμένος άπό τήν αποτυχία του υλιστικού πολιτισμού διψάει γιά ένα ζωντανό Θεό. Δέν θέλει αφηρημένες ιδέες, άλλά μία συνειδητή πραγματικότητα. Ή Εκκλησία χωρίς θεολογικές ακροβασίες νά παρουσιάσει στό σύγχρονο άνθρωπο τόν Σωτήρα Χριστό μέ μία γλώσσα απόλυτης ειλικρίνειας.

Αυτή τήν ειλικρίνεια καί τήν απλότητα τήν βρίσκουμε στήν πατερική διδασκαλία. "Ακόμη στήν τέχνη τής Εκκλησίας, στό χρωστήρα του ζωγράφου πού αποτυπώνει μέ τήν τέχνη του τό θείο πρόσωπο του Χριστού καί τήν υπέροχη διδασκαλία του. Συναντάμε τό θείο μήνυμα στήν τέχνη του αρχιτέκτονα, πού «λογοποιεί» μέ τήν πέτρα καί τόν πηλό τή θεία διδαχή καί χωρεί μέσα στό Ναό τόν αχώρητο Θεό.

Συναντάμε τή θεία λύτρωση στόν ύμνο του ποιητή, στή μελωδία του μουσουργού καί οί αισθήσεις υποτάσσονται στήν υπερβατικότητα τής τέχνης. Ή "Εκκλησία παρέχει τήν ορθή βίωση τής ευαγγελικής αλήθειας καί μέ αγάπη πρός τόν άνθρωπο μπορεί νά χρησιμοποιεί σέ κάθε εποχή τά κατάλληλα και επαγωγικά μέσα. Ή "Εκκλησία δέν είναι θεσμός στατικός, άλλά πορεία μέ ένα πνευματικό δυναμισμό. Κηρύττει τήν αλήθεια του Χριστού όχι κατά υπηρεσιακό τρόπο, άλλά μέ έμπρακτη αγάπη.

Βοηθάει τούς ανθρώπους μέ τήν οργανωμένη εκκλησιαστική ζωή σέ ενέργεια και αγάπη. Μπορεί νά επαναλαμβάνει τά λόγια του "Απ. Φιλίππου « Έρχου και "ίδε» καί οι άνθρωποι νά βλέπουν ότι ή "Εκκλησία μέ τούς υπέροχους διδάχους της μπορεί νά βοηθήσει στά σύγχρονα υπαρξιακά προβλήματα τών ανθρώπων. Ή "Εκκλησία τέλος είναι ή έν Χριστώ αδελφότητα και όταν οί άνθρωποι βιώνουν τήν αγάπη θά επαναλαμβάνουν «εύρήκαμεν τόν Μεσσίαν».