Η συμβολή της Εκκλησίας στις δύσκολες ημέρες που διάγουμε

ΑΡΘΡΟ

Του κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ

Επίτιμου Αρεοπαγίτη

ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ, ακούγονται και δημοσιεύονται πολλά και διάφορα για την Εκκλησία, τα οικονομικά της, το φιλανθρωπικό της έργο, τη συμβολή της στην κοινωνική ζωή, τις θέσεις της επί των εθνικών θεμάτων και για τις δραστηριότητές της γενικώς. Σας παρακαλώ, να μου επιτρέψετε μερικές παρατηρήσεις επί μερικών από τα θέματα αυτά.

1) Φέρονται στη δημοσιότητα, κατά καιρούς, διάφορα περιστατικά κακής συμπεριφοράς και παρεκτροπής μερικών κληρικών και, ενώ παρόμοια περιστατικά είναι σπανιότατα και τελείως μεμονωμένα, προβάλλονται διογκωμένα και εμφανίζονται ως κυριαρχούντα στη ζωή της Εκκλησίας. Γίνεται, δηλαδή, η τρίχα τριχιά- κατά τη λαϊκή έκφραση, ώστε να μειωθεί το κύρος της Εκκλησίας.

2) Άλλες φορές επιχειρείται η μείωση της Εκκλησίας με την αντίθετη μέθοδο: Φέρονται στη δημοσιότητα περιστατικά επαινετής δραστηριότητας μεμονωμένων κληρικών ή έργων της Εκκλησίας κατά τέτοιο όμως τρόπο, ώστε να εμφανίζονται τα περιστατικά αυτά ως μοναδικές εξαιρέσεις και όχι ως αποδεικτικά της γενικής και καθημερινής ζωής της Εκκλησίας. Εδώ, δηλαδή, γίνεται η «τριχιά τρίχα».

3)ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ στο θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας με δημοσιεύματα του τύπου: η μισή Ελλάδα ανήκει στην Εκκλησία, η Εκκλησία απομυζεί τους πόρους του έθνους χωρίς να προσφέρει τίποτα και η πολιτεία δεν πρέπει να μισθοδοτεί τον κλήρο. Παραβλέπεται η τεράστια προσφορά των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων της Εκκλησίας, η οποία απαλλάσσει το κράτος από τη δαπάνη συντηρήσεως των ιδρυμάτων αυτών.

Παραβλέπεται το γεγονός ότι την κύρια ευθύνη για την καταπολέμηση της φτώχειας έχουν οι κυβερνήσεις και όχι η Εκκλησία, η οποία ξοδεύει για το σκοπό αυτό πολύ περισσότερα από όσα της αποδίδει η περιουσία της, χάρη στις εισφορές των πιστών, τις οποίες δεν θα έχει το κράτος, αν αναλάβει το ίδιο τη συντήρηση των ιδρυμάτων αυτών, όπως έχει υποχρέωση. Παραβλέπεται επίσης το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας έχει, κατά καιρούς, παραχωρηθεί στο κράτος, το οποίο μισθοδοτεί τον κλήρο ως ανταπόδοση για την παραχώρηση αυτή.

Παραβλέπεται το γεγονός ότι το κράτος φορολογεί την περιουσία που έχει απομείνει στην Εκκλησία, ακόμη και αν δεν αποφέρει εισόδημα, και με συντελεστή 3% έναντι συντελεστού 1% με τον οποίο φορολογείται η περιουσία των άλλων νομικών προσώπων και ότι φορολογούνται οι ακαθάριστες εισπράξεις της Εκκλησίας, το «παγκάρι», έναντι της δαπάνης μισθοδοσίας του κλήρου.

4) ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΟΤΙ Η Εκκλησία επιβάλλει πληρωμές για τις Βαπτίσεις, τους γάμους, τις κηδείες κλπ. Παραβλέπεται το γεγονός ότι η Εκκλησία κανέναν δεν υποχρεώνει να Βαπτισθεί, να τελέσει θρησκευτικό γάμο ή θρησκευτική κηδεία και ότι σε αυτούς που ζητούν την ευλογία της Εκκλησίας για τις τελετές αυτές δεν επιβάλλει κανένα είδος υποχρεωτικής εισφοράς.

5) Υποστηρίζεται ότι η Εκκλησία δεν προσφέρει τίποτα. Εκτός από όσα προσφέρει η Εκκλησία με το τεράστιο φιλανθρωπικό και κοινωνικό της έργο, παραβλέπεται η σημαντικότατη προσφορά της στη συνοχή του κοινωνικού ιστού με την ηθική της διδασκαλία, του παραδείγματος των συνειδητών πιστών και λειτουργών της και τα φωτεινά πρότυπα ζωής που προβάλλονται από εξερχόμενα μέλη της.

Από την προσφορά στο συγκεκριμένο αυτόν τομέα, επωφελούνται όλο, ακόμη και οι πολέμιοι της Εκκλησίας και αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία δεν προσφέρει τίποτα και που νομίζουν ότι δεν την έχουν ανάγκη.