21 Δεκεμβρίου, 2009

Πατριαρχική Ἀπόδειξις ἐπὶ τοῖς Χριστουγέννοις.

Δεκέμβριος  2009

bartholomaios34

Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ KΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ  ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ  ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αδελφοί συλλειτουργοί και τέκνα εν Κυρίω ευλογημένα,

«Ο ουρανός και η γη σήμερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε»! (Ιδιόμελον Λιτής Χριστουγέννων)

Η απόστασις και πόλωσις ανάμεσα εις τον Θεόν και τον άνθρωπον, την οποίαν είχεν επιφέρει η αμαρτία του ανθρώπου, κατηργήθη με την πρόσληψιν ακεραίας της ανθρωπίνης φύσεως από τον Μονογενή Υιόν και Προαιώνιον Λόγον του Θεού. Η κατά την «ευδοκίαν» του Θεού, κατά το πρώτον δηλαδή και ολόθυμον θέλημά Του, Σάρκωσις του Υιού Του, καταργεί κάθε απόστασιν, ενώνει τον ουρανόν με την γην και συνάπτει το δημιούργημα με τον Δημιουργόν!

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις», έψαλεν η Εκκλησία κατά την εορτήν των Εισοδίων της Θεοτόκου, η οποία, δια της αφιερώσεως της μακαρίας Μαρίας εις τον Ναόν και της εκεί προετοιμασίας της δια να γίνη χωρίον του Αχωρήτου Θεού, ήνοιγε τον δρόμον της Ενσάρκου Οικονομίας του Θεού και προεκήρυττε την σωτηρίαν μας.

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις˙ ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται», έψαλε πάλιν η Εκκλησία κατά την εορτήν του Ευαγγελισμού, τότε που συνετελέσθη εκ Πνεύματος Αγίου η άσπορος σύλληψις του Ασυλλήπτου εις την αγίαν κοιλίαν της Θεοτόκου και ήρχισε να «συνυφαίνεται», η θεία με την ανθρωπίνην φύσιν, και ο Θεός άνθρωπος γέγονεν, «ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», κατά την έκφρασιν του Μ. Αθανασίου.

Η  «ευδοκία», λοιπόν, η οποία εχαιρετίσθη κατά τα Εισόδια, και η σωτηρία, η οποία «εκεφαλαιώθη» και εφανερώθη κατά τον Ευαγγελισμόν, σήμερον, κατά την μεγάλην και αγίαν ημέραν των Χριστουγέννων, καθίσταται απτή πραγματικότης! Σήμερον «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν»,[1] και οι Άγγελοι επανηγύρισαν το γεγονός ψάλλοντες: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία»![2] Με την Σάρκωσιν, την Ενανθρώπησιν του Λόγου, ήδη η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους έχει δυνάμει συντελεσθή. Διότι, εκείνοι οι οποίοι, αφού πιστεύσουν εις τον Ιησούν, ζήσουν ζωήν σύμφωνον με την πίστιν αυτήν, σύμφωνον με τας εντολάς και την όλην διδασκαλίαν του Ιησού, υψώνονται με την τοιαύτην θεάρεστον βιοτήν και καθίστανται φίλοι και κοινωνοί του Θεού! Γίνονται «θείας κοινωνοί φύσεως»,[3] θεοί κατά χάριν!

Τούτο συντελείται αποκλειστικώς μέσα εις την Εκκλησίαν, όπου ο άνθρωπος αναγεννάται εν Χριστώ και υιοθετείται υπό του Πατρός δια του αγίου Βαπτίσματος, και, εν συνεχεία, δια των αγίων Μυστηρίων και της καλλιεργείας της αρετής, πληρούται θείας χάριτος και Πνεύματος Αγίου και αυξάνει «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού»,[4] μέχρις ότου φθάσει να λέγη μετά του Αποστόλου Παύλου: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».[5]

Τους ούτω τελειουμένους ο Χριστός δεν τους θεωρεί απλώς φίλους Του η αδελφούς Του, αλλά τους αναγνωρίζει ως μέλη του Σώματός Του.  Δια τούτο και έλεγεν από του ύψους του Σταυρού προς την Παναγίαν Μητέρα Του περί του Ευαγγελιστού Ιωάννου: «Γύναι, ίδε ο υιός σου» και εις τον Ιωάννην «ιδού η Μήτηρ σου».[6] Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, ανοίγουν διάπλατα την θύραν της κατά χάριν χριστοποιήσεως και θεοποιήσεως του ανθρώπου, και ένεκα τούτου ακριβώς «άγει εορτήν, εν χαρά πάσα η κτίσις, και οι ουρανοί συν ημίν αγαλλιώνται» κατά την εύσημον και σωτήριον αυτήν ημέραν![7]

Με αυτά τα χαρμόσυνα και ελπιδοφόρα δεδομένα εις χείρας, απευθύνομεν, από της εν Φαναρίω καθηγιασμένης καθέδρας του πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, θερμά εόρτια συγχαρητήρια και εγκαρδίους Πατριαρχικάς ευχάς επί τη «μητροπόλει των εορτών» προς άπαντα τα ανά τον κόσμον προσφιλή και επιπόθητα τέκνα της αγιωτάτης Μητρός Εκκλησίας, κληρικούς παντός βαθμού, μονάζοντας και λαϊκούς, άρχοντας και αρχομένους, μικρούς και μεγάλους, μάλιστα δε προς τους εμπεριστάτους, τους εν θλίψει, ανάγκη και δοκιμασία ευρισκομένους.

Είθε, ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακλιθείς προαιώνιος Υιός του Θεού και χάριν ημών Υιός του Ανθρώπου, να καταστήση πάντας ημάς αξίους της κενωτικής αγάπης και της αγίας και προσκυνητής ενσάρκου οικονομίας Του!

Φανάριον, Χριστούγεννα ,βθ’

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών
-------------------------------------
[1] Ιωάν. 1: 14
[2] Λουκ. 2: 14
[3] Β  Πέτρ. 1: 4.
[4] Εφεσ. 4: 13.
[5] Γαλ. 2: 20.
[6] Ιωάν. 19: 26-27.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κ.Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ έδωσε Συνέντευξη στο Αμερικάνικο Τηλεοπτικό δίκτυο CBS στον Δημοσιογράφο κ. Μπόμπ Σάϊμονς. Δεκέμβριος 2009

image

Σάιμονς: «Η πρώτη μου ερώτηση σε εσάς είναι πως θα πρέπει να σας προσφωνώ. Παναγιώτατο, Πατριάρχη, Οικουμενικό Πατριάρχη;»

Οικ.Πατριάρχης: «Βαρθολομαίο…(χαμόγελα)…

Η επίσημη προσφώνηση είναι «Παναγιώτατε»… Αλλά για μένα, Βαρθολομαίος είναι αρκετό…» Για τον ίδιο ίσως είναι, όχι όμως και για εμάς. Εκεί όπου βρίσκεται η έδρα του Οικουμενικού Θρόνου διαφέρει πολύ από τα κτίρια του Βατικανού. Το γραφείο του είναι γεμάτο χαρτιά και δεν υπάρχουν έργα του Μιχαήλ Άγγελου. Ότι απέμεινε από την Χριστιανική Αυτοκρατορία είναι 9 κτήρια στριμωγμένα σε λιγότερα από 10 στρέμματα γης.

Σάιμονς: «Εδώ είναι το Βατικανό της Εκκλησίας σας;»

Οικ.Πατρ.: (Χαμογελάει) «…είναι η Έδρα μας…

Ονομάζεται Φανάρι και είναι η καρδιά της Ορθοδοξίας από το 1599. Ο Παναγιώτατος  εδώ δημιουργεί  μια λιγότερο τυπική ατμόσφαιρα από αυτή που επιβάλει το αυστηρό πρωτόκολλο του Βατικανού. Και δεν υπάρχει Καθεδρικός αλλά μια παλαιά Εκκλησία. Η γειτονιά που το περιβάλλει κάποτε ήταν ελληνική και χριστιανική αλλά σήμερα είναι μουσουλμανική.

Το Φανάρι είναι τόσο μικρό που η περιήγηση μας σε αυτό δεν κράτησε πολύ. Και ολοκληρώθηκε μόλις ένας Τούρκος αστυνομικός ενημέρωσε τον Πατριάρχη ότι υπάρχει απειλή για την ζωή του. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τίποτε αλλά εκπρόσωποι της Εκκλησίας είπαν ότι παλαιότερα είχαν συμβεί σοβαρές απειλές  γι’ αυτό και το Φανάρι περιβάλλεται από συρματοπλέγματα και κάμερες ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει 24ωρη προστασία.

Σάιμονς: «Νομίζω, Παναγιώτατε, πως πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να γνωρίζουν γιατί ο ηγέτης εκατομμυρίων Ορθοδόξων Χριστιανών ζει σε μια χώρα που το 99% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι…»

Οικ.Πατριάρχης: «Γιατί βρισκόμαστε εδώ πριν ο τόπος αυτός γίνει μια μουσουλμανική χώρα. Πολύ νωρίτερα. Πάντοτε, από την πρώτη στιγμή…»


Σάιμονς: «Από την πρώτη στιγμή ποιού πράγματος;»

Οικ.Πατριάρχης: «Από την πρώτη στιγμή ίδρυσης της Εκκλησίας μας, της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως…» Αρχικώς η Ιστάμπουλ ονομαζόταν Κωνσταντινούπολη, η αρχαία πόλη του Βοσπόρου. Σήμερα ο ουρανός της κυριαρχείται από τους Μιναρέδες.

Τις Παρασκευές, ημέρα προσευχής για τους μουσουλμάνους, τα Τζαμιά είναι ξεχειλίζουν από πιστούς. Αλλά οι πιο περίτεχνες,  όμορφες  και διάσημες Εκκλησίες της πόλης σήμερα είναι μουσεία, επισκέψιμες για τους τουρίστες αλλά όχι διαθέσιμες για τους πιστούς.

Από τη Μονή της Χώρας με το ψηφιδωτό του Χριστού, τα μάτια του οποίου κοιτούν μέσα στα μάτια σου, μέχρι την Αγία Σοφία την πρώτη Μεγάλη Εκκλησία της Χριστιανοσύνης, ένα αρχιτεκτονικό θαύμα, χτισμένη 1000 χρόνια πριν τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης και για αιώνες σημαντικότερη Εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου. Περνώντας ταχύτατα τους αιώνες, σήμερα, με δυσκολία βρίσκεις χριστιανούς σε αυτή την πόλη.

(Εικονίζεται κάποιος Ναός)…Αυτή η Εκκλησία έχει δυνατότητα να φιλοξενήσει 500 πιστούς αλλά στην Κυριακάτικη λειτουργία είναι άδεια. Και αυτό συμβαίνει σε όλους τους Ναούς της πόλης που πήγαμε. Στις αρχές του περασμένου αιώνα στην πόλη ζούσαν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια χριστιανοί.

Περίπου 1,5 εκατομμύρια εκδιώχθηκαν το 1923 και ακόμα 150 χιλιάδες εγκατέλειψαν την χώρα μετά τις βιαιοπραγίες κατά των χριστιανών το 1955. Σήμερα σε ολόκληρη την Τουρκία απέμειναν περίπου 4 χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί.

Οικ. Πατριάρχης: «Μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Και αισθανόμαστε ότι δεν απολαμβάνουμε τα πλήρη δικαιώματα μας ως πολίτες της Τουρκίας».

Σάιμονς: «Σας μεταχειρίζονται σαν Β’ κατηγορίας πολίτες και είστε έλληνας. Γιατί δεν πάτε στην Ελλάδα;».

Οικ.Πατριάρχης: «Γιατί αυτή είναι η πατρίδα μας, εδώ γεννηθήκαμε, εδώ θέλουμε να πεθάνουμε. Αισθανόμαστε ότι εδώ είναι η αποστολή μας, όπως ήταν εδώ και 17 ολόκληρους αιώνες και διερωτώμαι γιατί οι αρχές της χώρας μας δεν σέβονται την ιστορία μας».

(Ακολούθως ο δημοσιογράφος επισκέπτεται την Καππαδοκία όπου δείχνει τα πετρομονάστηρα και η τούρκισα ξεναγός του αναφέρει ότι τα 3 Ευαγγέλια γραφτήκαν στην σημερινή Τουρκία, ξεχνώντας να αναφερθεί τις πρωτοχριστιανικές κοινότητες και το Βυζάντιο.

Από την Καππαδοκία ο Μπόμπ Σάιμονς ταξιδεύει, κατόπιν προτροπής του Πατριάρχη, στο όρος Σινά και την Μονή της Αγίας Αικατερίνης για να δει τον Αχτιναμε του Προφήτη Μωάμεθ με τον οποίο διασφαλίζονται τα δικαιώματα των χριστιανών στην περιοχή. Ένα ιστορικό έγγραφο, σημειώνει ο δημοσιογράφος, σφραγισμένο με το ίδιο το χέρι του προφήτη του Ισλάμ που αναφέρεται στην ειρηνική συνύπαρξη Μουσουλμάνων και Χριστιανών. Από το Σινά ο αμερικανός δημοσιογράφος επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη και συνοδεύει τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Χάλκη)

Ο Πατριάρχης θέλησε να μας δείξει ότι το μήνυμα του Μωάμεθ για ανεκτικότητα δεν το γνωρίζουν οι Τουρκικές Αρχές. Παράδειγμα αποτελεί η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η μοναδική ελληνορθόδοξη Σχολή στην Τουρκία, στέκει άδεια και έρημη. Δεν υπάρχουν ιερείς, δεν ακούγονται προσευχές. Η Χάλκη έκλεισε από τις Τουρκικές Αρχές μετά την ψήφιση ενός νόμου, το 1971, που απαγόρευε τη λειτουργία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Οικ.Πατριάρχης: «Είναι κρίμα και είναι ντροπή. Είναι έγκλημα να κρατάς μια τέτοια Σχολή κλειστή, χωρίς να χρησιμοποιείται. Χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, γιατί;».

Σάιμονς: «Για λόγους του Κράτους».

Οικ.Πατριάρχης: «Για λόγους του Κράτους…» (απογοητευμένος)

Ως αποτέλεσμα η Εκκλησία δεν μπορεί να εκπαιδεύσει νέους κληρικούς και κατά συνέπεια πιθανούς Πατριάρχες, οι οποίοι σύμφωνα με τουρκικό νόμο θα πρέπει να έχουν γεννηθεί στην Τουρκία. Είναι σαν στην Ρώμη να καταργήσουν το κολλέγιο των Καρδιναλίων. Οι διάδρομοι της Σχολής, που κάποτε στέγαζαν 100 φοιτητές, είναι έρημοι. Μια πλούσια και πολύτιμη συλλογή από παλαιά χειρόγραφα και βιβλία παραμένουν ανέγγιχτα. Οι τάξεις άδειες μοιάζουν σαν να οι μαθητές να έφυγαν τώρα για το σπίτι τους και όχι πριν 38 χρόνια.

Οικ.Πατριάρχης: «Αυτή η Σχολή προετοίμαζε ανθρώπους που κήρυσαν την ειρήνη, την ενότητα, την αγάπη οπότε όταν δεν δίνουμε στην Εκκλησία τη δυνατότητα να εκπαιδεύσει τέτοιους ανθρώπους προσβάλουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Ο Πατριάρχης αναφέρει ότι δεν προσβάλει μόνο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και προσωπικά τον ίδιο, αφού και ο ίδιος σπούδασε σε αυτή την Σχολή προκειμένου να γίνει κληρικός.

Σάιμον: «Σπουδάσατε σε μια τάξη σαν αυτή».

Οικ.Πατριάρχης: «Ναι, για 7 χρόνια». Ο Πατριάρχης γεννήθηκε στην Τουρκία και λεγόταν Δημήτριος Αρχοντώνης. Όπως όλοι οι πολίτες της Τουρκίας υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό και χειροτονήθηκε σε ηλικία 21 ετών και εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης το 1991.

Αλλά η Τουρκική Κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την οικουμενικότητα, τον διεθνή χαρακτήρα του τίτλου του. Για την Κυβέρνηση είναι σχεδόν ένας τοπικός επίσκοπος.«Επισκέφθηκα τον Πρωθυπουργό μεταφέροντας τα προβλήματά μας, και ρώτησα γιατί, και του ζήτησα να μας βοηθήσει».

Σάιμον: «Και πήρατε απαντήσεις;».

Οικ.Πατριάρχης: «Ποτέ».

Σάιμον: «Φοβάστε ορισμένες φορές ότι η Κοινότητα μπορεί να σβήσει;»

Οικ.Πατριάρχης: «Όχι, θα επιβιώσουμε. Πιστεύουμε στα θαύματα». Και αυτό γιατί όπως είπε ο Πατριάρχης, σε πνευματικό επίπεδο, η περιοχή της Τουρκίας είναι όπως η Αγία Γη. «Είναι η συνέχεια της Ιερουσαλήμ και για εμάς είναι ισότιμα Αγία και Ιερή γη. Προτιμούμε να παραμείνουμε εδώ έστω και αν σταυρωνόμαστε ορισμένες φορές γιατί στο Ευαγγέλιο αναφέρεται, έτσι μας έχει δοθεί σε εμάς, ότι δεν αρκεί να πιστεύουμε μόνο στον Χριστό αλλά να υποφέρουμε για τον Χριστό».

Σάιμον: «Είπατε… ακόμα και αν σταυρώνεστε ορισμένες φορές…».

Οικ.Πατριάρχης: «Ναι, γιατί πιστεύουμε στην Ανάσταση. Μετά την Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση».

Σάιμον: «Εσείς, Παναγιώτατε, προσωπικά αισθάνεστε σταυρωμένος κάποιες φορές;».

Οικ.Πατριάρχης: «Ναι, αισθάνομαι (Υes, I do!)».

Απάντηση του Εκπροσώπου του ΥΠΕΞ σε ερώτηση σχετικά με συνέντευξη Οικουμενικού Πατριάρχη στο CBS και αντίδραση ΥΠΕΞ της Τουρκίας.

clip_image002

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Απάντηση Εκπροσώπου ΥΠΕΞ σε ερώτηση σχετικά με συνέντευξη Οικουμενικού Πατριάρχη στο CBS και αντίδραση ΥΠΕΞ της Τουρκίας.

Αθήνα, 20 Δεκεμβρίου 2009

Ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γρ. Δελαβέκουρας, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη συνέντευξη που παραχώρησε η ΑΘΠ ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS και τη σχετική αντίδραση του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Α. Νταβούτογλου, δήλωσε ότι:

"Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος είναι ο θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης εκατοντάδων εκατομμυρίων Ορθοδόξων Χριστιανών σε όλο τον κόσμο. Είναι ένας ηγέτης που διακρίνεται για τη σοφία και τη μετριοπάθειά του, αλλά και για την αταλάντευτη υποστήριξη της τουρκικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όταν η απογοήτευση ενός τέτοιου ηγέτη αποτυπώνεται με τόσο ξεκάθαρο τρόπο, όσο στη συνέντευξη, αποσπάσματα της οποίας είδαμε, είναι χρέος όλων και κυρίως αυτών που φέρουν την ευθύνη για την κατάσταση που αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η ελληνική μειονότητα, να τον ακούσουν με προσοχή.

Οι υποχρεώσεις της Τουρκίας είναι γνωστές και κανένας δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν τις γνωρίζει. Τα προβλήματα, τα εμπόδια και οι ελλείψεις έχουν καταγραφεί αναλυτικά, και στις σχετικές εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μεταξύ των υποχρεώσεών της έναντι της ΕΕ, πρωταρχική θέση κατέχει ο σεβασμός των  θρησκευτικών ελευθεριών και των μειονοτικών δικαιωμάτων, όπως ρητά αναφέρεται στα συμπεράσματα του Συμβουλίου της ΕΕ που υιοθετήσαμε πριν λίγες ημέρες. Πέρα από αυτονόητη υποχρέωση έναντι των πολιτών της, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την ΕΕ".