Σάιμονς: «Η πρώτη μου ερώτηση σε εσάς είναι πως θα πρέπει να σας προσφωνώ. Παναγιώτατο, Πατριάρχη, Οικουμενικό Πατριάρχη;»
Οικ.Πατριάρχης: «Βαρθολομαίο…(χαμόγελα)…
Η επίσημη προσφώνηση είναι «Παναγιώτατε»… Αλλά για μένα, Βαρθολομαίος είναι αρκετό…» Για τον ίδιο ίσως είναι, όχι όμως και για εμάς. Εκεί όπου βρίσκεται η έδρα του Οικουμενικού Θρόνου διαφέρει πολύ από τα κτίρια του Βατικανού. Το γραφείο του είναι γεμάτο χαρτιά και δεν υπάρχουν έργα του Μιχαήλ Άγγελου. Ότι απέμεινε από την Χριστιανική Αυτοκρατορία είναι 9 κτήρια στριμωγμένα σε λιγότερα από 10 στρέμματα γης.
Σάιμονς: «Εδώ είναι το Βατικανό της Εκκλησίας σας;»
Οικ.Πατρ.: (Χαμογελάει) «…είναι η Έδρα μας…Ονομάζεται Φανάρι και είναι η καρδιά της Ορθοδοξίας από το 1599. Ο Παναγιώτατος εδώ δημιουργεί μια λιγότερο τυπική ατμόσφαιρα από αυτή που επιβάλει το αυστηρό πρωτόκολλο του Βατικανού. Και δεν υπάρχει Καθεδρικός αλλά μια παλαιά Εκκλησία. Η γειτονιά που το περιβάλλει κάποτε ήταν ελληνική και χριστιανική αλλά σήμερα είναι μουσουλμανική.
Το Φανάρι είναι τόσο μικρό που η περιήγηση μας σε αυτό δεν κράτησε πολύ. Και ολοκληρώθηκε μόλις ένας Τούρκος αστυνομικός ενημέρωσε τον Πατριάρχη ότι υπάρχει απειλή για την ζωή του. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τίποτε αλλά εκπρόσωποι της Εκκλησίας είπαν ότι παλαιότερα είχαν συμβεί σοβαρές απειλές γι’ αυτό και το Φανάρι περιβάλλεται από συρματοπλέγματα και κάμερες ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει 24ωρη προστασία.
Σάιμονς: «Νομίζω, Παναγιώτατε, πως πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να γνωρίζουν γιατί ο ηγέτης εκατομμυρίων Ορθοδόξων Χριστιανών ζει σε μια χώρα που το 99% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι…»
Οικ.Πατριάρχης: «Γιατί βρισκόμαστε εδώ πριν ο τόπος αυτός γίνει μια μουσουλμανική χώρα. Πολύ νωρίτερα. Πάντοτε, από την πρώτη στιγμή…»
Τις Παρασκευές, ημέρα προσευχής για τους μουσουλμάνους, τα Τζαμιά είναι ξεχειλίζουν από πιστούς. Αλλά οι πιο περίτεχνες, όμορφες και διάσημες Εκκλησίες της πόλης σήμερα είναι μουσεία, επισκέψιμες για τους τουρίστες αλλά όχι διαθέσιμες για τους πιστούς.
Από τη Μονή της Χώρας με το ψηφιδωτό του Χριστού, τα μάτια του οποίου κοιτούν μέσα στα μάτια σου, μέχρι την Αγία Σοφία την πρώτη Μεγάλη Εκκλησία της Χριστιανοσύνης, ένα αρχιτεκτονικό θαύμα, χτισμένη 1000 χρόνια πριν τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης και για αιώνες σημαντικότερη Εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου. Περνώντας ταχύτατα τους αιώνες, σήμερα, με δυσκολία βρίσκεις χριστιανούς σε αυτή την πόλη.
(Εικονίζεται κάποιος Ναός)…Αυτή η Εκκλησία έχει δυνατότητα να φιλοξενήσει 500 πιστούς αλλά στην Κυριακάτικη λειτουργία είναι άδεια. Και αυτό συμβαίνει σε όλους τους Ναούς της πόλης που πήγαμε. Στις αρχές του περασμένου αιώνα στην πόλη ζούσαν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια χριστιανοί.
Περίπου 1,5 εκατομμύρια εκδιώχθηκαν το 1923 και ακόμα 150 χιλιάδες εγκατέλειψαν την χώρα μετά τις βιαιοπραγίες κατά των χριστιανών το 1955. Σήμερα σε ολόκληρη την Τουρκία απέμειναν περίπου 4 χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί.
Οικ. Πατριάρχης: «Μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Και αισθανόμαστε ότι δεν απολαμβάνουμε τα πλήρη δικαιώματα μας ως πολίτες της Τουρκίας».
Σάιμονς: «Σας μεταχειρίζονται σαν Β’ κατηγορίας πολίτες και είστε έλληνας. Γιατί δεν πάτε στην Ελλάδα;».
Οικ.Πατριάρχης: «Γιατί αυτή είναι η πατρίδα μας, εδώ γεννηθήκαμε, εδώ θέλουμε να πεθάνουμε. Αισθανόμαστε ότι εδώ είναι η αποστολή μας, όπως ήταν εδώ και 17 ολόκληρους αιώνες και διερωτώμαι γιατί οι αρχές της χώρας μας δεν σέβονται την ιστορία μας».
(Ακολούθως ο δημοσιογράφος επισκέπτεται την Καππαδοκία όπου δείχνει τα πετρομονάστηρα και η τούρκισα ξεναγός του αναφέρει ότι τα 3 Ευαγγέλια γραφτήκαν στην σημερινή Τουρκία, ξεχνώντας να αναφερθεί τις πρωτοχριστιανικές κοινότητες και το Βυζάντιο.
Από την Καππαδοκία ο Μπόμπ Σάιμονς ταξιδεύει, κατόπιν προτροπής του Πατριάρχη, στο όρος Σινά και την Μονή της Αγίας Αικατερίνης για να δει τον Αχτιναμε του Προφήτη Μωάμεθ με τον οποίο διασφαλίζονται τα δικαιώματα των χριστιανών στην περιοχή. Ένα ιστορικό έγγραφο, σημειώνει ο δημοσιογράφος, σφραγισμένο με το ίδιο το χέρι του προφήτη του Ισλάμ που αναφέρεται στην ειρηνική συνύπαρξη Μουσουλμάνων και Χριστιανών. Από το Σινά ο αμερικανός δημοσιογράφος επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη και συνοδεύει τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Χάλκη)
Ο Πατριάρχης θέλησε να μας δείξει ότι το μήνυμα του Μωάμεθ για ανεκτικότητα δεν το γνωρίζουν οι Τουρκικές Αρχές. Παράδειγμα αποτελεί η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η μοναδική ελληνορθόδοξη Σχολή στην Τουρκία, στέκει άδεια και έρημη. Δεν υπάρχουν ιερείς, δεν ακούγονται προσευχές. Η Χάλκη έκλεισε από τις Τουρκικές Αρχές μετά την ψήφιση ενός νόμου, το 1971, που απαγόρευε τη λειτουργία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Οικ.Πατριάρχης: «Είναι κρίμα και είναι ντροπή. Είναι έγκλημα να κρατάς μια τέτοια Σχολή κλειστή, χωρίς να χρησιμοποιείται. Χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, γιατί;».
Σάιμονς: «Για λόγους του Κράτους».
Οικ.Πατριάρχης: «Για λόγους του Κράτους…» (απογοητευμένος)
Ως αποτέλεσμα η Εκκλησία δεν μπορεί να εκπαιδεύσει νέους κληρικούς και κατά συνέπεια πιθανούς Πατριάρχες, οι οποίοι σύμφωνα με τουρκικό νόμο θα πρέπει να έχουν γεννηθεί στην Τουρκία. Είναι σαν στην Ρώμη να καταργήσουν το κολλέγιο των Καρδιναλίων. Οι διάδρομοι της Σχολής, που κάποτε στέγαζαν 100 φοιτητές, είναι έρημοι. Μια πλούσια και πολύτιμη συλλογή από παλαιά χειρόγραφα και βιβλία παραμένουν ανέγγιχτα. Οι τάξεις άδειες μοιάζουν σαν να οι μαθητές να έφυγαν τώρα για το σπίτι τους και όχι πριν 38 χρόνια.
Οικ.Πατριάρχης: «Αυτή η Σχολή προετοίμαζε ανθρώπους που κήρυσαν την ειρήνη, την ενότητα, την αγάπη οπότε όταν δεν δίνουμε στην Εκκλησία τη δυνατότητα να εκπαιδεύσει τέτοιους ανθρώπους προσβάλουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Ο Πατριάρχης αναφέρει ότι δεν προσβάλει μόνο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και προσωπικά τον ίδιο, αφού και ο ίδιος σπούδασε σε αυτή την Σχολή προκειμένου να γίνει κληρικός.
Σάιμον: «Σπουδάσατε σε μια τάξη σαν αυτή».
Οικ.Πατριάρχης: «Ναι, για 7 χρόνια». Ο Πατριάρχης γεννήθηκε στην Τουρκία και λεγόταν Δημήτριος Αρχοντώνης. Όπως όλοι οι πολίτες της Τουρκίας υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό και χειροτονήθηκε σε ηλικία 21 ετών και εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης το 1991.
Αλλά η Τουρκική Κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την οικουμενικότητα, τον διεθνή χαρακτήρα του τίτλου του. Για την Κυβέρνηση είναι σχεδόν ένας τοπικός επίσκοπος.«Επισκέφθηκα τον Πρωθυπουργό μεταφέροντας τα προβλήματά μας, και ρώτησα γιατί, και του ζήτησα να μας βοηθήσει».
Σάιμον: «Και πήρατε απαντήσεις;».
Οικ.Πατριάρχης: «Ποτέ».
Σάιμον: «Φοβάστε ορισμένες φορές ότι η Κοινότητα μπορεί να σβήσει;»
Οικ.Πατριάρχης: «Όχι, θα επιβιώσουμε. Πιστεύουμε στα θαύματα». Και αυτό γιατί όπως είπε ο Πατριάρχης, σε πνευματικό επίπεδο, η περιοχή της Τουρκίας είναι όπως η Αγία Γη. «Είναι η συνέχεια της Ιερουσαλήμ και για εμάς είναι ισότιμα Αγία και Ιερή γη. Προτιμούμε να παραμείνουμε εδώ έστω και αν σταυρωνόμαστε ορισμένες φορές γιατί στο Ευαγγέλιο αναφέρεται, έτσι μας έχει δοθεί σε εμάς, ότι δεν αρκεί να πιστεύουμε μόνο στον Χριστό αλλά να υποφέρουμε για τον Χριστό».
Σάιμον: «Είπατε… ακόμα και αν σταυρώνεστε ορισμένες φορές…».
Οικ.Πατριάρχης: «Ναι, γιατί πιστεύουμε στην Ανάσταση. Μετά την Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση».
Σάιμον: «Εσείς, Παναγιώτατε, προσωπικά αισθάνεστε σταυρωμένος κάποιες φορές;».
Οικ.Πατριάρχης: «Ναι, αισθάνομαι (Υes, I do!)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου