11 Ιουνίου, 2009

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ Α.Θ.Π. ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ ΕΠ' ΕΥΚΑΙΡΙA ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ 11/6/2009

1280370

Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα Κωνσταντινουπόλεως κ. κ. Βαρθολομαῖε, λίαν πεφιλημένε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί ἐν ἡμῖν Πρῶτε,
Σεβασμιώτατοι ἐκπρόσωποι τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,


Ἐντιμώτατοι ἄρχοντες,


Λαέ ἑόρτιε καί εὐλογημένε,


Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί ζωαρχικοῦ πνεύματος, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα, ἑορτίως σήμερον ἡμᾶς συνήγαγεν εἰς τόν πάνσεπτον πατριαρχικόν ναόν καὶ ὁδήγησεν ἡμᾶς εἰς τόν ἀείποτε καί ἀενάως διαλάμψαντα φάρον τῆς κατ' Ἀνατολάς Ἐκκλησίας καί νῦν φωτεινόν λυχνοστάτην ἡμῶν, τήν καθ' Ὑμᾶς Ἀποστολικήν Καθέδρα ἐπί τῇ εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ταύτῃ, Παναγιώτατε, καθ' ἥν ἅγετε τά σεπτά ὀνομαστήριά Σας, προσφέροντες πνευματικήν καί χαρμόσυνον εὐωχίαν πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν.


Ἡμεῖς, ἤλθομεν οὐχί ἀπό ἀλλοτρίους χώρους, ἀλλά ἀπό τήν συγγενῆ κατά πάντα Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ὡς θυγατέρα κομίζει τῇ μητρί Αὐτῆς τάς ἑορτίους εὐχάς καί μυχίους προσρήσεις συμπάσης τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς καθ' ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἐπ' ἀγαθῷ τοῦ πεπνυμένου οἰακοστρόφου τῆς Ὑμετέρας Οἰκουμενικῆς τῶν Ἀποστόλων Ἀνδρέου καί Ἰωάννου Καθέδρας καί ἁπάσης τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγαπητοῦ δέ κατά πάντα ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ. Ἐρχόμεθα, Παναγιώτατε, ἔμπλεοι αἰσθημάτων ἱκανοποιήσεως διά τήν ἄσκησιν τοῦ συντονιστικοῦ Ὑμῶν ρόλου ἐπί τῷ τέλει τῆς ἁρμονικῆς συνεργασίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τόν ὁποῖον τόσον οὐσιαστικά διακονεῖτε ἐπί ἔτη πολλά, ἰδιαιτέρως δέ σήμερον, εἰς περίοδον ἰσχυρῶν προκλήσεων πρός ἅπαντας τούς ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτως χρώματος, γλώσσης, θρησκείας καί πολιτισμοῦ, ὅπως συχνάκις συνήθιζε νά ἀναφέρει ὁ πολιός πνευματικός γέρων Ὑμῶν, Μητροπολίτης Χαλκηδόνος κυρός Μελίτων ὁ Χατζῆς.


Καί εἶναι, τῷ ὄντι, ἄξιον θερμῶν συγχαρητηρίων τό γεγονός τῆς ἐνεργοποιήσεως ὑφ' Ὑμῶν τῆς Πανορθοδόξου διαδικασίας, τόσον εἰς προπαρασκευαστικόν, ὅσον καί εἰς προσυνοδικόν ἐπίπεδον ἐπί τῷ τέλει τῆς ἀκλονήτου ὁρατῆς συμπορεύσεως καί συνεργασίας ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων. Ἡ κίνησις αὕτη, Παναγιώτατε, δεικνύει τρανότατα τό ἀνύστακτον ἐνδιαφέρον Ὑμῶν διά τήν προώθησιν καί προαγωγήν τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου μαρτυρίας πρός πάντας• μαρτυρίας ἰσχυρᾶς καί συγκροτημένης διά τήν ἀντιμετώπισιν ἁπάντων τῶν μειζόνων προβλημάτων τοῦ πνευματικοῦ καί τοῦ ἐν γένει κοινωνικοπολιτικοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων εἰς κάθε περιοχήν τοῦ κλυδωνιζομένου πλανήτου ἡμῶν.


Ὅθεν, εὐχόμεθα ὁλοψύχως, Παναγιώτατε ἀδελφέ καί ἐν ἡμῖν Πρῶτε, ὅπως ὁ Δωρεοδότης Κύριος, ὁ ἐν πυρίναις γλώσσαις καταπέμψας τό Πανάγιον Αὐτοῦ Πνεῦμα ἐπί τούς ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί ἀποστόλους, χαρίζῃ τῇ Ὑμετέρᾳ Παναγιότητι ἔτη πολλά, εὐφρόσυνα καί καρποφόρα ἐπ' ἀγαθῷ τῆς Οἰκουμενικῆς Καθέδρας τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως καί τοῦ ἐμπεπιστευμένου Αὐτῆς ποιμνίου ἀνά τήν Οἰκουμένην.


ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ


_________________________________


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά την ομιλία του υπενθύμισε πως σήμερα είναι και η επέτειος της αλώσεως της Κωνσταντινούπολης με το Ιουλιανό ημερολόγιο . Και συνεχίζοντας μεταξύ άλλων είπε:


«Η Μεγάλη αυτή Εκκλησία, ως «γέρικη ελιά», ως ελιά κατάκαρπη, ριζωμένη βαθιά εις τα ιερά και αιματοβαμένα χώματα της Βασιλίδος γνωρίζουν το μυστικό της μακροβιότητας, της ανθεκτικότητας και της αντοχής στις καταιγίδες και τις κακουχίες, σχεδόν έξη αιώνες μετά την άλωση, ως αποθνήσκουσα και ιδού ζώσα, εδραία, όρθια και αμετακίνητη, εξακολουθεί να καρποφορεί, να τρέφει με τον καρπό της και να φωτίζει με το έλαιον του καρπού της και επί πλέον να προβάλει τον κλάδο της ελιάς ως το σύμβολο των προσπαθειών της και για τη ειρήνη και την καταλλαγή.


Την συμφιλίωση και την συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων και των λαών, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων και πολιτισμικών καταβολών, διότι πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε τέκνα του ενός και μοναδικού ουράνιου Πατρός, του γαρ και γένος εσμέν», κατέληξε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ κ. κ. ΣΥΝΕΔΡΟΥΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΗΣ 11ης ΙΟΥΝΙΟΥ 2009 ΜΕ ΘΕΜΑ «Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ»

 

EYT6_DISTOMO_IERONYMOS_EPITHMOS.jpg


Σεβασμιώτατοι,

Θεοφιλέστατοι,

Ἀδελφοί Συμπρεσβύτεροι,

Ἐλλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγητές,

Κυρίες καί Κύριοι,

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ!


Το γενικό θέμα προβληματισμοῦ τῆς σημερινῆς Ἡμερίδας, «Ἡ ἀποστολή τοῦ Ἱερέως στόν σύγχρονο κόσμο», εἶναι θέμα ὄχι μόνο ἐπίκαιρο γιά μελέτη καί ἐμβάθυνση, ἀλλά θά μπορού-σαμε νά ποῦμε καί θέμα μέ εὐρύτερες πνευματικές διαστάσεις.


Ἰχνηλατώντας τά δεδομένα τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, ζώντας μέσα σ’ ἕναν κόσμο πολυπολιτισμικό, ἐκτιμώντας τίς παραμέτρους τῆς ραγδαίας μεταβαλλομένης κοινωνίας, προσπαθοῦμε νά ἐνοραματιστοῦμε ὡς Ἐκκλησία τά ἀπρόβλεπτα καί ἀπρόοπτα συμβάντα τοῦ ἄμεσου μέλ-λοντος στόν κοινωνικό, πολιτισμικό, πολιτικό καί ἐπιστημονικό στίβο τῆς ζωῆς.


Ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιθυμεῖ νά διακονίσῃ τόν «πεπτωκότα ἄνθρωπον» καί νά τόν διασώσῃ ἀπό τήν ἀλλοτρίωση τῆς προσωπικότητάς του καί τήν διαστροφική ἀντίληψη γιά τή ζωή καί τήν πα-ρουσία του στό οἰκουμενικό γίγνεσθαι. Μένουμε ὅμως ἐνεοί, σήμερα, καί προβληματιζόμαστε γιά τόν τρόπο τῆς ποιμαντικῆς, καί ὄχι μόνο, διακονίας μας. Ἐνθυμούμασθε καί μᾶς προβληματίζει, ἀναλογικά, ἡ φυγή τοῦ προφήτη Ἰωνᾶ σέ μιά ἄλλη Θαρσίς, γιατί διαπιστώνουμε τήν ἀδίστακτη συμπεριφορά καί τό ἀνερμάτιστο τῆς ζωῆς τοῦ σημερινοῦ Νεοέλληνα καί ἰδίως τῆς Νεολαίας μας. Μᾶς δημιουργεῖ κρίσεις συνειδήσεως ἡ ἔκπτωση τῶν θεσμῶν, ὅπως π.χ. τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας, καί μᾶς ἀπογοητεύει ἡ ἀνεπάρκεια καί ἡ ἔλλειψη φιλότιμου ἀπό πολλούς φορεῖς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.


Αἰσθανόμαστε ὅτι ψάχνουμε λύσεις σέ καταστάσεις καί τρόπους ζωῆς χωρίς διέξοδο, ὥστε νά διαπιστώνουμε ὅτι «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν τόπῳ ἁγίῳ» ἐγκατεστάθη (Δαν. 9,27· Ματθ. 25,15). Μᾶς συνέχη τό προφητικόν ρῆμα «οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητος, οὐκ ἔστιν μέχρις ἑνός» (Ψαλμ. 13,1.3). Ποιό εἶναι, λοιπόν, τό μέλλον τῆς ἐν Χριστῷ ἱερατικῆς διακονίας; Ποιός θά μᾶς βγάλῃ ἀπό τό ἀδιέξοδο; Ποιός θά μᾶς χαρίσῃ «τήν ἀποσταμένη ἐλπίδα» (Ἰ. Πο-λέμη, Τό κρυφό σχολειό);


Ποιός θά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπ’ τόν πειρασμό τῆς ἀπελπισίας; Πῶς θά βροῦμε πάλι τό ἱεραποστολικό θάρρος τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων, τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, πού ἔζησαν καί αὐτοί ἀντιστοίχους προβληματισμούς καί δοκιμασίες στήν ἐποχή τους καί σέ ἕναν κόσμο, ἄν ὄχι ἀνάλογο μέ τόν σημερινό, πάντως ὅμως δοκιμαζόμενο ἀπό τόν νόμο τῆς ἐκκοσμικεύσεως καί πνευματικῆς φθορᾶς, πού φέρνει ἡ ἐγωϊστική ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων;


Τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίδει, ἰδίως, σέ μᾶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Χωρίς τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε, γιατί ἡ συνάφεια Θεοῦ καί ἀνθρώπου γίνεται δυνατή μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Χωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα εἴμαστε ξένοι καί μακριά ἀπό τόν Θεό, μέ τή μετοχή μας ὅμως στή Χάρη τοῦ Πνεύματος συναπτόμαστε μέ τή Θεότητα. Ὥστε τό νά εἴμαστε στόν Θεό Πατέρα, δέν εἶναι δικό μας κατόρθωμα, ἀλλά τοῦ Πνεύματός του εἶναι καί μένει μέσα μας» (Ἰ. Δαμασκηνοῦ, Ἡ Θεοτόκος, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, 1970, σελ. 72).


Μόνο ὅπου ἀναπαύεται τό Ἅγιο Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος γίνεται πλήρης, τέλειος καί ζωντα-νός. Αὐτή τήν ἀλήθεια τήν γνώριζαν πολύ καλά οἱ ὄντως ἐραστές τοῦ Κυρίου, καί οἱ χαρισματοῦχοι τῶν δωριμάτων Του, «οἱ θεηγόροι ὁπλῖται τῆς παρατάξεως Κυρίου» (Δοξα-στικό Αἴνων Κυριακῆς Ἁγ. Πατέρων), μιά καί διαπίστωναν ὅτι ἡ ἀλλοτρίωση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιο τούς ἔκανε σαρκικούς, βυθισμένους στήν αὐτονομία τους, ἀφοῦ τούς νεκρώνει πνευματικά, τούς κάνει τή ζωή τους κόλαση, γιατί κόλαση εἶναι κατά τόν Ἅγιο Εἰρηναῖο «ἡ εἰς τό διηνεκές ἀπό τοῦ Πνεύματος ἀλλοτρίωσις» (ΒΕΠΕΣ 7, 5, σελ. 179).


Ἐπειδή ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι οὔτε κλειστό, οὔτε σταστικό ὄν· ἐπειδή ἔχει δοθῇ στόν καθένα βαπτισμένο ἄνθρωπο ὁ ἐθελούσιος ἀγώνας γιά τελειοποίηση, ἔρχεται τότε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον νά σφραγίσῃ καί νά κατευθύνῃ τήν πορεία πρός τόν Θεόν, ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπιποθοῦν τήν τελειότητα. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον μᾶς συμπαρίσταται στόν ἀγώνα καί δικαιώνει «τόν κόπον τῆς ἀγάπης καί τήν ὑπομονή τῆς ἐλπίδος» (Α΄Θεσ. 1,3) καί ὁλοκληρώνει τήν ἐν Χριστῷ ἀναγέννησή μας.


Ὁ πόθος αὐτός τῆς ὁλοκληρώσεως ἤ «πληροφορίας τῆς διακονίας μας» (Β΄ Τίτ. 4,5) μέσα στήν Ἐκκλησία καί ὁ τρόπος τῆς κατά χάριν θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, κατορθώ-νεται μέ τή μυστική κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γεγονός πού ἔκανε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο νά τό ὑμνήσει ἐγκάρδια γι’ αὐτή του τήν προσφορά:


«Εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἕν Πνεῦμα ἐγένου μετ’ ἐμοῦ ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀναλλοιώτως, ὁ ἐπί πάντων Θεός. Καί αὐτός μοι τά πάντα ἐν πᾶσι γεγένησαι· τροφή ἀνεκλάλητος καί εἰς ἅπαν ἀδάπανος, ἀενάως ὑπερχεομένη καί τοῖς τῆς ἐμῆς ψυχῆς χείλεσι καί ὑπερεκβλύζουσα ἐν τῇ πηγῇ τῆς καρδίας μου. Ἔνδυμα ἀπαστράπτον καί καταφλέγον τούς δαίμονας. Κάθαρσις δι’ ἀφθάρτων καί ἁγίων δακρύων ἐκπλύνουσά με, ὧν ἡ σή παρουσία, πρός οὕς παραγίνῃ, χαρίζεται.


Εὐχαριστῶ σοι ὅτι φῶς ἀνέσπερόν μοι γεγένησαι καί ἥλιος ἄδυτος, ποῦ κρυβῆναι τόπον οὐκ ἔχων, ὁ πληρῶν τῆς δόξης τά σύμπαντα. Οὐ σύ ποτε ἀπεκρύβης ἀπό τινος, ἀλλ’ ἡμεῖς ἀεί κρυπτόμεθα ἀπό σέ, ἐλθεῖν πρός σέ μή βουλόμενοι» (Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, Εὐχή μυστική δι’ ἧς ἐπικαλεῖται τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁ αὐτό προορῶν).


Ἐπιτρέψτε μου, λοιπόν, νά ἀπευθύνω στήν ἀγάπη σας μερικές συμβουλές καί παρατηρή-σεις, πού ἔχουν σχέση μέ τή θέση μας καί τή διακονία μας μέσα στήν Ἐκκλησία καί τήν ἀναστροφή μας μεταξύ τῶν πιστῶν, «καθώς πρέπει ἁγίοις», κατά τήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Ἐφεσ. 5,3).


Σᾶς προτείνω νά ἀξιοποιήσετε τούς σύγχρονους τρόπους ἐπικοινωνίας, χωρίς ὡστόσο νά χάνουμε τήν ἀπαραίτητη δυνατότητα κοινωνίας τῶν προσώπων μεταξύ μας. Νά προβάλλουμε ὡς τρόπον κοινωνικῆς ζωῆς τή συνείδηση τῆς κοινοκτημοσύνης καί ὡς ἀκρότατο ἰδανικό κα-τόρθωμα τή μοναχική ἀκτημοσύνη, ἦθος ζωῆς πού σήμερα ἰδιαίτερα συγκινεῖ τούς νέους. Πα-ράλληλα, ὁ σεβασμός τῆς φύσεως καί τῆς κτίσεως γενικότερα ὡς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα ἄλλο σημεῖο προσεγγίσεως τῆς Ἐκκλησίας πρός τούς ἀνθρώπους.


Τό φιλάνθρωπο τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί «τά σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ» (Κολ. 3,12) τῶν Ὁσίων ἐπιβάλλεται κατεξοχήν νά υἱοθετήσουμε καί στήν καρδιά μας καί στήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἀσώτου υἱοῦ τῆς παραβολῆς τοῦ Κυρίου (Λουκ. 15,11-32). Ἐν τέλει, σκόπος μας θά πρέπει νά εἶναι τό νά ὁδηγήσουμε καί νά ὁδηγηθοῦμε στήν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς μας, ὥστε ἀπό αὐτόν τόν κόσμο ἡ στάση ζωῆς καί ἡ τρόπος λα-τρείας μας πρός τόν Θεό νά εἶναι «λογική καί εὐάρεστος» (Ρωμ. 12,1), ὥστε «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» (Ἰωάν. 4,23.24) κοινωνοῦντες μέ τόν Κύριο τῆς δόξης νά συμβαίνῃ στή ζωή μας ὅ,τι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς βίωνε ὡς πράξη σωτηρίας:


«Ἐν γάρ τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός, ὁ Χριστός ἐλεύσεται, ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός αὐτῶν Χριστοῦ οἱ δίκαιοι λάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος καί φῶς ἔσονται καί φῶς ὄψονται τό μόνης τῆς κεκαθαρμένης καρδίας ἐπίχαρι καί πανίερον θέαμα, ὅ νῦν μέν καί τοῖς ἐναγῆ πάντα δι’ ἀπαθείας καί τά καθαρά διά τῆς εἰλικρινοῦς καί ἀΰλου διαβεβήκοσι προσευχῆς ἐν ἀρραβῶνος μέρει μετρίως προφαίνεται, τότε δέ τούς υἱούς τῆς Ἀναστάσεως ἐμφανῶς θεο-ποιήσει, συνδιαιωνίζων καί συνδιαικωνιζόμενος τῷ μεταδόντι τῇ καθ’ ὑμᾶς φύσει θείας δό-ξης τε καί λαμπρότητος» (Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων, 2, 3, 66· Ματθ. 13,43).


Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ 65ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ.

ιερωνυμος - παπανδρεου

Το Δίστομο επεσκέφθη εχθές 10/6/2009 ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ με την ευκαιρία των εκδηλώσεων μνήμης για τα 65 χρόνια από το ολοκαύτωμα της μαρτυρικής πόλης. Στην ίδια εκδήλωση ο Μακαριώτατος ανεκηρύχθη σε Επίτιμο Δημότη Διστόμου από τον ομώνυμο Δήμο.

Τις εκδηλώσεις με την παρουσία του ετίμησε ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Γεώργιος Παπανδρέου. Στην ομιλία του ο Μακαριώτατος μεταξύ άλλων τόνισε: «Άλλο πράγμα Παιδεία, άλλο εκπαίδευση. Ξεχνάμε σιγά σιγά την Παιδεία και αγκαλιάζουμε την εκπαίδευση. Ξεχνάμε την Παιδεία, γιατί θέλουμε να κάνουμε εξαρτήματα στη ζωή μας και στην πορεία μας τους ανθρώπους».

Ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας σημείωσε ακόμη ότι, για να υπάρξουν ανθρώπινα δικαιώματα, προϋπόθεση είναι η ύπαρξη σεβασμού στον άνθρωπο.«Πρέπει να καλλιεργήσουμε την αξία του ανθρωπίνου προσώπου. Το ανθρώπινο πρόσωπο και οι αξίες για τις οποίες όλοι δήθεν θρηνούμε που χάθηκαν δεν αγοράζονται από πουθενά. Απόκτιουνται με αίμα. Γι΄ αυτό το ανθρώπινο πρόσωπο ήταν πάντοτε το κέντρο της παιδείας μας», είπε και συνέχισε: «Αυτό που σκοτώνει το ανθρώπινο πρόσωπο και το λεηλατεί σκοτώνει και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Επίσης απευθυνόμενος, στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Γ. Μπούγα και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, τους κάλεσε να βρουν κοινά σημεία συνεργασίας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη συνεργασία της πολιτείας με την Εκκλησία.

Μεταξύ άλλων επισήμανε ο Αρχιεπίσκοπος πως «πρέπει να ξεχάσουμε πια τις διαφορές, και να ενωθούμε όλοι μαζί στη συνεργασία αν θέλουμε να πάμε μπροστά, μπορεί και η εκκλησία με τον δικό της τρόπο να βρει το δρόμο που της πρέπει γιατί έχει πολλά προβλήματα και δύσκολα προβλήματα αλλά χρειάζεται την βοήθεια και την συμπαράσταση». Σε αυτή την πορεία σύμφωνα με τον Μακαριώτατο «θα ήταν πολύ χρήσιμο να ξεχάσουμε εκείνα που μας έχουν πικράνει και μας έχουν διαιρέσει πολλές φορές και να δούμε που είναι το κοινό σημείο πορείας Εκκλησίας και πολιτείας αφήνοντας τις κακομοιριές και δυστροπίες και τις αιρετικές φωνές που θα υπάρχουν ούτως η άλλως και να προχωρήσουμε διότι τα προβλήματα της Ελλάδος σήμερα και της κοινωνίας δεν λύνονται μονομερώς, χρειάζεται συνεργασία που απαιτεί και προσπάθεια και θυσίες».


Τέλος ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στον χαιρετισμό του είπε: «Εδώ από το μαρτυρικό Δίστομο τιμούμε όλους τους νεκρούς όλων των μαρτυρικών τόπων και πόλεων της Ελλάδας. Τιμούμε τους αγώνες όλων που πάλεψαν ενάντια στον ναζισμό για τη δημοκρατία και την ελευθερία της πατρίδας μας και δεν ξεχνάμε.


Δεν ξεχνάμε γιατί μας δίδαξαν και μας διδάσκουν ότι, αν δεν θέλουμε να ξαναδούμε παρόμοια βαρβαρότητα και βία, απανθρωπιά, ρατσισμούς και πολέμους, πρέπει καθημερινά να παλεύουμε για την Ευρώπη της Δημοκρατίας, της ισχύος του δικαίου και όχι του δίκιου του ισχυρού, της ανθρωπιάς, της ειρήνης, την Ευρώπη των πολιτών».