Στην πλειάδα των δημοσιευμάτων των σχετικών με την εκκλησιαστική περιουσία διαφαίνεται η τάση να εμφανιστεί η Εκκλησία της Ελλάδος ως κατέχουσα τεράστια ακίνητη περιουσία, την οποία ίσως νέμονται κάποιοι επιτήδειοι πού έχουν στενούς δεσμούς με την εκάστοτε διοίκηση των εκκλησιαστικών πραγμάτων. Αυτή η πεποίθηση ίσως να είχε κάποια ψήγματα αληθείας στο παρελθόν, κυρίως όμως οφειλόταν στην άγνοια των διαχειριστών της οι οποίοι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το αντικείμενο.
Η Εκκλησία υπέστη γενναίες αφαιμάξεις από την ελληνική Πολιτεία κατά τα έτη 1833, 1860, 1922, 1932 και 1952, καθώς κάθε φορά της αφαιρούνταν με διάφορες προφάσεις τα 4/5 της εναπομείνουσας ακίνητης περιουσίας της, χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα. Ταυτόχρονα προέβη σε μεγάλες δωρεές γης για την κατασκευή κοινωφελών ιδρυμάτων (Ευαγγελισμός, Σωτηρία, Γεννηματά, ΠΙΚΠΑ Πεντέλης, Σχολή Ευελπίδων κ. λπ.). Σήμερα έχει απομείνει με έναν ικανό αριθμό ακινήτων, λίγων αστικών, περισσότερων αγροτικών και πολλών δασικών. Το παράδοξο όμως είναι ότι επί των ακινήτων αυτών που έχουν απομείνει υφίσταται πλειάδα βαρών, κυρίως ρυμοτομικών, που καθιστούν αυτή τη στιγμή σχεδόν αδύνατη την αξιοποίησή τους. Δηλαδή, στα μεν αστικά ακίνητα που βρίσκονται κυρίως εντός των γεωγραφικών ορίων της Αττικής και της Θεσσαλονίκης, οι δημοτικές Αρχές πιέζουν την Πολιτεία να μην εκδώσει τα απαραίτητα Προεδρικά Διατάγματα και τις αντίστοιχες πολεοδομικές άδειες ώστε να μπορέσει η Εκκλησία να τα αξιοποιήσει προς όφελος της δοκιμαζόμενης κοινωνίας μας. Σ’ αυτήν την πίεση συντείνουν και οι οργανωμένες αντιδράσεις συγκεκριμένων συμφερόντων. Ετσι, έχουμε φτάσει στο σημείο η Εκκλησία της Ελλάδος «με την τεράστια περιουσία στα χαρτιά» να μην μπορεί να αξιοποιήσει ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο από την αστική ακίνητη περιουσία της.
Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος έχει δημόσια δηλώσει ότι έχει ένα όραμα, την ανακούφιση της κοινωνίας που δοκιμάζεται. Ο λόγος της Εκκλησίας είναι μεν παρηγορητικός, αλλά πρέπει να αντιμετωπίζει τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα με έργα ουσίας. Η Πολιτεία, κάτω από τα τεράστια δημοσιονομικά της προβλήματα και μην έχοντας να διαθέσει πόρους για την εκτέλεση τέτοιων έργων, πρέπει να δώσει τη δυνατότητα στην Εκκλησία να προχωρήσει στην εκτέλεση και λειτουργία αυτών των κοινωφελών ιδρυμάτων. Πρέπει λοιπόν άμεσα να «απελευθερωθεί» η ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας με δραστικά μέτρα από την Πολιτεία, αφήνοντας στην άκρη τα μικροκομματικά συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου