24 Ιουνίου, 2009

Ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ κατά τη Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό Αλεξανδρείας (21/6/2009)


Μακαριώτατε Πάπα καί Πατριάρχα Ἀλεξανδρείας καί Πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεόδωρε,


Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Ἐξοχώτατε κ. Ὑφυπουργέ,


Ἐντιμότατοι Πρέσβεις


Εὐλογημένε καί πιστέ λαέ,


Ἔχοντας μοιραστεῖ καί συμμετάσχει στό θαῦμα τῶν θαυμάτων, στήν μία καί μοναδική πεμπτουσία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, στήν διαχρονική ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου μέσα στήν ἱστορία, στό μυστήριο τῶν μυστηρίων πού εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, βιώσαμε ἐκ νέου τό μεγαλεῖον τῆς ἑνότητος ὅλων ἡμῶν εἰς ἕνα σῶμα, μία φωνή, μία καί ἀληθινή πίστη.


Δέν θά ἦτο δέ δυνατόν νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ εἰρηνική μου αὐτή ἐπίσκεψη στήν μεγάλη πόλη τῆς Ἀλεξανδρείας, στήν Δευτερόθρονη καθέδρα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, στήν Ἀφρικανική Ἐκκλησία τῶν μαρτύρων καί τῶν ἀσκητῶν, χωρίς τήν οὐσιαστική ἀνταλλαγή τῶν συναισθημάτων ἀγάπης καί τιμῆς πού πραγματώνονται μέσα στήν Θεία Εὐχαριστία, καί τά ὁποῖα σκιαγραφοῦν τούς δεσμούς πού διέπουν τίς σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν μας,


Μακαριώτατε.


Κύριο καί πρωταρχικό γνώρισμα ἑνότητος εἶναι ἡ κοινή μας πίστη, ἡ πίστη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ ὁποίου ἐλάβαμε στό εὐλαβικό αὐτό συλλείτουργο καί ἀποτελεῖ τό θεμέλιο ἀλλά καί τήν ἐγγύηση τῆς διαχρονικῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας μέσα στήν ἀνθρώπινη καί ἱστορική ἔκφρασή Της.


Συγκλονιστική καί συνάμα οὐσιαστική προβολή τῆς κοινῆς μας ἐκκλησιολογικῆς παράδοσης εἶναι ἡ μεταφορά τῆς μυστηριακῆς αὐτῆς ἀτμόσφαιρας στήν καθημερινότητα ἑκάστου χριστιανοῦ, ἀνεξαρτήτως χρώματος, γλώσσας καί πολιτισμοῦ, εἶναι ἡ λεγομένη Λειτουργία μετά τήν Θεία Λειτουργία, ἡ ὀντολογική δηλαδή ἔκφραση τοῦ μυνύματος τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἡ πραγμάτωσή του σέ ἔργα καί πράξεις, σέ ὁρατά σημεῖα τῆς χάριτος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ πρός τούς ἀνθρώπους.


Δέν θά εἶχε κανένα νόημα ἡ τέλεση οἱουδήποτε μυστηρίου καί ὅλως ἰδιαιτέρως τῆς Θείας εὐχαριστίας χωρίς τήν συμμετοχή, τήν ἐνεργῆ παρουσία τοῦ ἀνθρωπίνου παράγοντα γιά τόν ὁποῖο ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐκκένωσε ἑαυτόν καί σταυρώθηκε ἀναλαμβάνοντας τίς ἁμαρτίες τῆς ἀνθρώπινης σάρκας, δίδοντας ἔτσι τήν εὐκαιρία, γιά καταλλαγή καί γιά συνάντηση μέ τόν ἄλλο, τόν ξένο, τόν φτωχό, τόν πεινασμένο τόν κατατρεγμένο, τόν κάθε ἐμπερίστατο ἀδελφό μας.


Αὐτή τήν μεγαλειώδη συνάντηση περιγράφει ἄλλωστε καί ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, τοῦ Χριστοῦ μέ τούς μαθητές του, τούς ὁποίους προτρέπει νά τόν ἀκολουθήσουν, «Δεῦτε ὀπίσω μου, καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Τούς καλεῖ νά ἀναλάβουν τήν εὐθύνη τῆς διαδόσεως τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου πρός τούς ἀνθρώπους, τούς χρήζει ἱεραποστόλους θά μπορούσαμε νά ποῦμε, δίνοντάς τους τήν σαφή ἐντολή νά ἀγρεύουν ψυχές, τίς ὁποῖες καί θά ὁδηγοῦν μέ τό παράδειγμά τους στή σωτηρία καί στήν ἀληθινή ἕνωση μέ τόν Σωτῆρα Χριστό.


Τούς ἀναθέτει τό πολυεύθυνο ἔργο τῆς βιωματικῆς παρουσιάσεως τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ μηνύματος τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, θέτοντας ἔτσι διαχρονικά τό πλαίσιο τῆς ὀρθῆς μεταφορᾶς τοῦ Εὐαγγελίου πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, δημιουργώντας παράλληλα τίς ἀρχές πού πρέπει νά διέπουν κάθε διάκονο τῆς ἱεραποστολικῆς «τέχνης».


Μέ γνώμονα αὐτές τίς ἀρχές, αἰῶνες τώρα πορεύεται ἡ Ἀφρικανική Ἐκκλησία, τό Παλαίφατο Πατριαρχεῖο τῆς Ἀλεξανδρείας, ἀποδεικνύοντας μ' ἕνα μοναδικό τρόπο τή συνάντηση αὐτή Θεοῦ καί ἀνθρώπου, μέσα ἀπό τήν ἱεραποστολική πορεία πού χαρακτηρίζει κάθε κληρικό τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας σέ κάθε γωνιά τῆς προκλητικῆς καί δυναμικῆς Ἀφρικανικῆς Ἠπείρου.


Ξενίζει πολλούς Μακαριώτατε, τό ποσοστό μείωσης τῶν χριστιανῶν στή Δύση καί στίς ἀνεπτυγμένες βόρειες χῶρες, ἐνῶ ἀντιθέτως προξενεῖ θαυμασμό ἡ αὐξανόμενη διάδοση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ στό φτωχό Νότο, στίς λεγόμενες τρῖτες χώρες πού ἀναδεικνύονται σέ περιβάλλον τεραστίων προκλήσεων γιά τόν ἐπαναπροσδιορισμό τοῦ ἱεραποστολικοῦ μηνύματος. Ἑνός μηνύματος πού βασίζεται στήν ἀρχή τῆς συναντήσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας.


Ἄς παρακαλέσουμε ἅπαντες τόν σαρκωμένο αὐτόν Λόγο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἐνισχύει καί νά καθοδηγεῖ τό μεγάλο αὐτό ὅραμα πού σᾶς χαρακτηρίζει, Μακαριώτατε ἅγιε ἀδελφέ, γιά τήν Ἀφρικανική γῆ, τό ὅραμα γιά τήν ὀρθή διάδοση τοῦ Εὐαγγελικοῦ Λόγου, γιά τήν γνήσια μαρτυρία τῆς ἐφαρμογῆς τῆς χριστιανικῆς πίστης στό πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας, σ' ἕνα ὅραμα πού μετέχουμε ἐγκάρδια τόσο προσωπικῶς, ὅσο καί τά μέλη τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού θεία χάριτι βρεθήκαμε τίς ἡμέρες αὐτές στήν Ἀλεξανδρινή σας ἐκκλησιαστική οἰκογένεια.


Ἐπιτρέψτε μου σέ ἀνάμνηση τῆς εἰρηνικῆς μας αὐτῆς ἐπίσκεψης νά Σᾶς προσφέρω αὐτό τό συμβολικό δῶρο, ὡς ἐλάχιστο δεῖγμα ἀναγνώρισης καί τιμῆς τοῦ ἱεραποστολικοῦ καί πολυδιάστατου ἔργου πού ἐπιτελεῖτε στήν διακονία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου στήν Ἀφρικανική Ἤπειρο καί νά Σᾶς διαβεβαιώσω γιά τά εἰλικρινῆ μου αἰσθήματα ἀδελφικῆς ἀγάπης καί τιμῆς πρός τήν Μακαριότητά Σας καί πρός τούς ἁγίους ἀδελφούς τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας.


Ἄς εἶναι τά ἔτη σας πολλά καί καρποφόρα Μακαριώτατε!




Δεν υπάρχουν σχόλια: