ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

«Τυφλός ων άρτι βλέπω»

Πολύ συχνά ακούμε να γίνεται λόγος για μια ενωθεΐα ή καλύτερα μια πανθρησκεία δηλαδή έναν θεό και μια θρησκεία για όλων των κόσμο ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής, εθνικότητας, όλοι θα πιστεύουν σ’ ένα θεό κτίσμα της ανθρώπινης φαντασίας έναν θεό φτιαγμένο για τις ανάγκες της εποχής.

Είναι μακρόπνοο το σχέδιο, διότι σε πρώτη φάση επιχειρείται η ένωση των αιρέσεων των θρησκειών και σε δεύτερη φάση η ένωση αυτών τούτων των θρησκειών, σ’ έναν κόσμο, χωρίς σύνορα και χωρίς εθνικά ιδανικά.

Όμως όλοι αυτοί που εμπλέκονται στα τεκταινόμενα αυτά έχουν αρχίσει να σπέρνουν είδη τους σπόρους της αδιαφορίας, της αθεΐας, την μαλθακότητα, την χαλαρότητα των ηθών, την αγραμματοσύνη, τους γάμους των ομοφυλοφίλων, και όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε κατά καιρούς. Οι άνθρωποι αυτοί, προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία, τον πολιτισμό, αλλά και την θρησκεία μας.

Για την ιστορία, την σφαγή την ονομάζουν συνωστισμό, τον πολιτισμό τον κάνουν αναβίωση των εθίμων που όμως είναι αναβίωση της ειδωλολατρίας και των παγανιστικών δοξασιών, για την θρησκεία λέγουν ένας είναι ο θεός για όλους ή λέγουν χριστιανοί οι ρωμαιοκαθολική και οι προτεστάντες, Χριστιανοί και οι Ορθόδοξοι στον ίδιο Χριστό πιστεύουν. Μέσα στην πλουραλιστική κοινωνία που ζούμε, οι πιο απίθανες αντιλήψεις και σκέψεις κυκλοφορούν ελεύθερα, αναζητώντας έναν νέο τρόπο φιλοσοφικής και υλιστικής έκφρασης σε όλους τους τομείς.

Αυτή όμως η ελευθερία σκέψεων, ως συνισταμένη των επιρροών, είναι καθαρά επιφανειακή και δεν έχει καμιά σχέση με την πνευματική αναζήτηση του ανθρώπου. Από πλευράς Ορθοδόξου πίστεως οφείλουμε να επισημάνουμε και πάλι ότι αυτός ο επιχειρούμενος εκσυγχρονισμός είναι απαράδεκτος. Η θρησκεία του Χριστιανισμού δεν είναι θρησκεία αλλ’ είναι αποκάλυψη, διότι θρησκεία βάση του φιλοσοφικού ιδεαλισμού, σημαίνει: το προαιώνιο εσωτερικό αίσθημα του ανθρώπου που εκφράζει τον δεσμό του με κάποιες πνευματικές αρχές.

Το λεξικό της Οξφόρδης λέει: «θρησκεία είναι η αναγνώριση εκ μέρος των ανθρώπων, ανωτέρων δυνάμεων, οι οποίες ελέγχουν και εξουσιάζουν τα πεπρωμένα του και αξιώνουν υπακοή, σεβασμό, και λατρεία».

Με άλλα λόγια θρησκεία είναι ότι «ο άνθρωπος ψάχνει να βρει το υπερφυσικό, ο άνθρωπος ψάχνει να βρει τον θεό». Αντίθετα με τον ορθόδοξο Χριστιανισμό ο Θεάνθρωπος Χριστός ήρθε την γη για να βρει το «πλανιθέν πρόβατο» ήρθε ο ίδιος ο Θεός στον άνθρωπο από αγάπη, του αποκαλύφθηκε για την σωτηρία του και γιατί: «ος τον κόσμον σου ούτως ηγάπησας ώστε τον Υιόν σου τον μονογενή δούναι ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ’ έχει ζωή αιώνιων».

Η δυσπιστία, η άγνοια και η ημιμάθεια κάνουν πολλούς Χριστιανούς, δυστυχώς σήμερα, να υποβάλλουν ερωτήματα όπως: «πως γνωρίζουμε ότι η ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία είναι η σωστή και όχι οι άλλες;» παρασυρόμενοι βέβαια από ένα ρεύμα συγκρητισμού που δεν έχει προηγούμενο. «Η γνώση του αληθινού Θεού δεν είναι ανακάλυψη του ανθρώπου αλλά η αποκάλυψη του Θεού».

Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι τέλεια αποκάλυψη, δεν επιδέχεται τροποποιήσεις. Τα διάφορα συνθήματα της εποχής μας όπως: «τι χρειάζεται η προσευχή και η μετάνοια;» Και στην εποχή της παντοδυναμίας της τεχνολογικής προόδου «τι χρειάζεται ο εκκλησιασμός και οι παπάδες;» όλα αυτά αδελφοί μου εξυπηρετούν μόνο και μόνο την ασυδοσία, τις απολαύσεις και επιθυμίες του σύγχρονου ανθρώπου και περισσότερο από όλα τα σχέδια των Σιωνιστών.

Ο άνθρωπος της σύγχρονης εποχής θέλει τον Χριστό, διδάσκαλο που να πεθαίνει για τα ιδανικά, τον εξισώνουν δηλαδή τον Χριστό με τους διάφορους ιδεολόγους. Τα μάτια του σύγχρονου ανθρώπου μένουν κλειστά στο φως και στην σωτηριολογική αποκάλυψη του Χριστού. Η συνηθισμένη αντίληψη είναι πως οι τυφλοί δεν βλέπουν τον κόσμο. Ωστόσο, με το περιστατικό που αφηγείται σήμερα το ιερό ευαγγέλιο, αποδεικνύεται ότι δεν αρκεί να έχει κανείς γερά μάτια για να βλέπει ούτε το να είναι τυφλός κάποιος σημαίνει πως στερείτε τελείως το φως.

Εκείνο που έχει σημασία για κάθε άνθρωπο είναι να έχει το φως του Χριστού «εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη».
Όταν έχει το φως αυτό ο άνθρωπος, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται η όρασή του, στην πραγματικότητα βλέπει. Ενώ, όταν στερείται το φως του Χριστού, κι αν ακόμη η όρασή του είναι υγιής, στην πραγματικότητα είναι τυφλός «περίπατει εν τη σκοτία και δεν βλέπει που υπάγει».

Ο Χριστός είπε: «Έως το φως έχετε πιστεύετε εις το φως, ίνα υιοί φωτός γένησθε».

Γύρω μας δυστυχώς πληθύνονται οι άνθρωποι που έχουν πονηρά μάτια. Μάτια περίεργα, προκλητικά, μάτια που επιθυμούν μόνο το σαρκίο όπως λέγει ο απόστολος Πέτρος. Έτσι, το παν στο σύγχρονο άνθρωπο θεωρείται το σώμα του, η εμφάνισή του, η θέση του, το αξίωμα του και τα πλούτη του, με τον τρόπο αυτό, ο σύγχρονος άνθρωπος χάνει κάθε νόημα και αξία. Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, ας κρατήσουμε τα μάτια μας καθαρά. Τότε ο άνθρωπος παίρνει την πραγματική του αξία και αποκτά το αληθινό νόημα. Δεν είναι πλέον σάρκα, αλλά εικόνα Θεού. Δεν είναι μηχανή, αλλά ελεύθερη προσωπικότητα. Δεν είναι είδος χωρίς αξία, αλλά τέκνο Θεού. Ας ζητάμε από τον Χριστό να καθαρίζει τα μάτια μας με το ″κολλύριο″ της πίστεως και με το φωτισμό του αγίου Πνεύματος, ώστε να λέμε και εμείς μαζί με τον τυφλό του ευαγγελίου: «δόξα τω Θεώ. Τυφλός ων, άρτι βλέπω». Αμήν!!!