ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Υπάρχουν οι ανθρώπινες αδυναμίες που αν δεν επισημανθούν, αρχίζει ο άνθρωπος σκαλοπάτι-σκαλοπάτι να εγκαταλείπει τον εαυτό του και να υποδουλώνεται σε οδυνηρές καταστάσεις. Όταν δεν υπάρχει εσωτερική αντίσταση, πολλές φορές ο άνθρωπος κατέρχεται και βυθίζεται σε αξεπέραστο σκοτάδι της νύχτας.
Καμμιά σεληνιακή αχτίδα δεν φωτίζει. Όταν φτάσει ο άνθρωπος σ΄ αυτό το πέσιμο που βαθύτερο δεν είναι άλλο, τότε γεννιέται μέσα στην καρδιά η επιθυμία της εξιλεώσεως, η ανάγκη της λυτρώσεως. Η ψυχή στην έσχατη απόγνωση de profundis κράζει στον Θεό της.
Είμαστε αδύνατοι και ποτέ ακίνδυνα δεν μπορούμε να παίζουμε με την αμαρτία. Με διάφορα προσχήματα απομακρυνόμεθα από το Θεό και τις εντολές του. Αποδεσμεύουμε τον εαυτό μας από το φόβο του Θεού και η νομιζόμενη αποδέσμευση οδηγεί στη χειρότερη μορφή αιχμαλωσίας. Υπάρχει όμως η άπειρη αγάπη του Θεού.
Και μέσα στην αναζήτηση της λυτρώσεως η αγάπη του Θεού συγκαταβαίνει, για να ανεβεί ο άνθρωπος «ενδεδυμένος στολήν λαμπράν». Σ΄ όλα τα αδιέξοδα υπάρχει η διέξοδος της μετανοίας και αναθεωρήσεως. Υπάρχει ο δρόμος της επιστροφής στο Θεό.
(Την επόμενη Κυριακή η συνέχεια, Κυριακή της Απόκρεω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου