ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ. κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2008
Διέλθωμεν δη έως Βηθλεέμ και ίδωμεν το ρήμα τούτο το γεγονός, ο ο Κύριος εγνώρισεν ημίν (Λουκ. 2, 15).
Η Εκκλησία, το σώμα του Χριστού, η διαιωνίζουσα το λυτρωτικόν έργον Αυτού επί της γης, διαλαλεί και πάλιν σήμερον τοις εγγύς και τοις μακράν, εις τα μέλη αυτής και τον κόσμον όλον, την σώζουσαν αλήθειαν. Διακηρύσσει το γεγονός ότι ο Θεός των πατέρων ημών, ο πλάσας κατ’ αρχάς τον άνθρωπον εξ αγάπης κατ εἰκόνα και καθ ὁμοίωσιν Αυτού, μη ανεχόμενος την επισυμβάσαν εκ της πτώσεως παραμόρφωσιν της εικόνος Αυτού, ανέπλασε αυτόν επ’ εσχάτων των χρόνων.
Ανέπλασε και ανεγέννησε το πλάσμα Αυτού με τρόπον, ο οποίος υπερβαίνει την ανθρωπίνην διάνοιαν και δύναμιν. Τούτο συνετέλεσε ο Θεός με την σάρκωσιν και ενανθρώπησιν του Υιού Αυτού του Μονογενούς εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. « Ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον» (Γαλ. 4, 4).
Ο Θεός προέβη εις την ανακαίνισιν του ανθρώπου με την ιδίαν σύγκρασιν μετ Aὐτοῦ εν τω Χριστώ. Έγινεν ο Ίδιος εν τω προσώπω του Ιησού Χριστού ο, τι και το πλάσμα Του, άνθρωπος, με όλα τα αδιάβλητα ανθρώπινα πάθη. «Καταβέβηκεν εις την ανθρώπου φύσιν ουκ απολισθήσας του είναι Θεός, προσέλαβε το ανθρώπινον ουχί ως αλλότριον αλλ ὡς ίδιον αληθώς» κατά τον άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας (Προς βασιλέα Θεοδόσιον, PG 76, 1169D).
Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί εις μίαν συγκεκριμένην στιγμήν του ιστορικού γίγνεσθαι. «Εισβέβηκεν εις την οικουμένην, μέρος κόσμου πεφηνώς ως άνθρωπος» χωρίς δια τούτο να απολέση την θείαν δόξαν κατά τον αυτόν θεοφόρον πατέρα (Περί ορθής πίστεως, PG 76, 1177). Εγεννήθη ως άνθρωπος εν χρόνω, επί του Ρωμαίου αυτοκράτορος Καίσαρος Αυγούστου και εν τόπω, εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Το μυστήριον τούτο, υπερέχον πάσαν έννοιαν, έλαβε χώραν μακράν των ομμάτων των ληρωδών Ηρωδών του κόσμου τούτου. Ο Χριστός «λαθών ετέχθη υπό το σπήλαιον», ουχί εν δυνάμει και βία, ουχί εν δυναστεία και εξουσία, αλλά εν βρεφική ασθενεία και αδυναμία, εν άκρα κενώσει και ταπεινώσει.
Απεκαλύφθη εν τω σπηλαίω εις ψυχάς αγνάς και καθαράς, δυναμένας να κατανοήσουν και εγκολπωθούν Αυτόν. Εφανερώθη ορατώς πρώτον εις την Παρθένον, η οποία θαυμάζει και εκθαμβείται, βλέπουσα τελεσιουργούμενον εν αυτή το επαγγελθέν εις αυτήν υπό του αγγέλου εν Ναζαρέτ.
Πρώτη αύτη ορά εν φάτνη ανακλιθέντα τον αόρατον και περιελίσσει εν σπαργάνοις τον αχώρητον. Εις Ιωσήφ τον μνήστορα εμπιστεύεται η συνοδεία της Παρθένου και του παιδίου εις Αίγυπτον. Απλοί την καρδίαν ποιμένες, εις την παρακειμένην κώμην αγραυλούντες, καθοδηγούνται υπό των αγγέλων, των εν ουρανοίς ψαλλόντων το «Δόξα εν υψίστοις», και έως Βηθλεέμ διερχόμενοι, βλέπουν βρέφος εσπαργανωμένον κείμενον εν τη φάτνη.
Μάγοι εξ Ανατολών μετά δώρων προσερχόμενοι, τον νέον τεχθέντα βασιλέα μετ εὐλαβείας προσκυνούν. Υπό των πιστών τούτων αυτοπτών μαρτύρων και διακόνων το μυστήριον τούτο παρεδόθη εις την Εκκλησίαν. Πρώτον εις την Εκκλησίαν ταύτην, την μετά της εν αυτή Αγιοταφιτικής Αδελφότητος φρουρόν των Αγίων Τόπων, των δεχθέντων το μυστήριον της θείας αποκαλύψεως.
Η Εκκλησία αυτή ανήγειρε μεγαλοπρεπείς και περικαλλείς ναούς επί των Παναγίων Προσκυνημάτων, εν οις και η υπεράνω του Θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου Κωνσταντίνειος και Ιουστινιάνειος Βασιλική αύτη των Ρωμαίων Ορθοδόξων.
Εις αυτήν αγιάζονται δια μέσου των αιώνων οι χριστιανοί της Αγίας Γης και οι από τα πέρατα του κόσμου συρρέοντες ευλαβείς προσκυνηταί. Εις αυτήν σμιλεύεται η ταυτότης των, το ήθος της αγάπης, της ειρήνης, της συμφιλιώσεως και της αρμονικής συμβιώσεως αυτών μετά των οπαδών των άλλων θρησκευμάτων της Αγίας Γης. Από της Εκκλησίας ταύτης και από του τόπου τούτου η ευαγγελική σωτήριος αλήθεια διεδόθη εις την οικουμένην όλην.
Το γεγονός της θεϊκής κενώσεως και συγκαταβάσεως διαλαλεί και σήμερον μετά πάροδον δισχιλίων και πλέον ετών η Εκκλησία επί τη μνήμη της Χριστού Γεννήσεως. Κηρύσσει ότι ο Χριστός εκένωσεν Εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών (Φιλ. 2, 7), ίνα μη μένη ο άνθρωπος πεπτωκώς επί της γης, αλλ ἵνα αναθρώσκων εις τον ουρανόν ανέρχεται.
Η κένωσις αύτη, έχουσα την αρχήν αυτής εις την ενανθρώπησιν και την κατά σάρκα γέννησιν του Υιού του Θεού, εξικνείται μέχρι σταυρού και τάφου, όθεν η ανάστασις. Τον θείον και φιλάνθρωπον τούτον τρόπον προβάλλει η Εκκλησία ως πολύτιμον αληθείας θησαυρόν, ως αλάθητον πυξίδα ζωής και εις τον σημερινόν άνθρωπον.
Συμμερίζεται μετ΄ αυτού την εμπειρίαν και βεβαιότητα αυτής ότι η απάντησις εις το περί του λόγου της ζωής ερώτημα και η επίλυσις των ανθρωπίνων προβλημάτων ευρίσκεται εις την αποδοχήν, προσοικείωσιν και εφαρμογήν της αποκαλυφθείσης εν Χριστώ φιλανθρώπου στάσεως ζωής.
Ότι αι συνέπειαι της αρνήσεως του εν Χριστώ μηνύματος του Θεού εις τους ανθρώπους και της αποστασιοποιήσεως αυτών εξ αυτού είναι πρόδηλοι σήμερον εις την ανθρωπότητα ίσως είπερ ποτέ και άλλοτε.
Οι μαινόμενοι πόλεμοι, η στρατιωτική και τρομοκρατική βία, η καταστροφική μανία του παραλόγου, η παρανόμως και αδίκως εκδηλουμένη εις βάρος ανυπόπτων και αθώων ανθρώπων, η ανισομερής κατανομή των φυσικών και κοινωνικών αγαθών και η εξ αιτίας αυτής παγκοσμίως επαπειλουμένη οικονομική κρίσις, την οποίαν κράτη και τράπεζαι εναγωνίως προσπαθούν να αναχαιτίσουν.
Από του Θεοδέγμονος, όθεν, Σπηλαίου τούτου, από των κόλπων της Μητρός των Εκκλησιών, ευλογούμεν Πατριαρχικώς και Πατρικώς τα μέλη του εμπεπιστευμένου ποιμνίου Ημών εν τη Αγία Γη και οπουδήποτε, και προτρέπομεν αυτά, όπως εγκολπωθούν Χριστόν ενανθρωπήσαντα και σαρκί νηπιάσαντα και Τούτον έχουν ως υπογραμμόν ζωής, έκκλησιν δε απευθύνομεν προς τους ισχυρούς της γης να καταστήσουν στόχον αυτών την άνευ βίας επικράτησιν της ειρήνης και της δικαιοσύνης, την ελευθερίαν και την ευημερίαν των λαών.
Εν τη Αγία Πόλει Βηθλεέμ,
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2008
Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου