19 Δεκεμβρίου, 2014

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΡΩΤΗΡΙΟΥ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

 

Είδη πρώτης ανάγκης και παιχνίδια μοίρασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος στα 45 παιδιά που φιλοξενούνται στη Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας Παιδιού «Αναρρωτήριο Πεντέλης», μέσω της ΜΚΟ της Αρχιεπισκοπής «Αποστολή». Ο Αρχιεπίσκοπος συνοδευόμενος από τον Γενικό Διευθυντή της Αποστολής κ. Κωνσταντίνο Δήμτσα επισκέφθηκε το Αναρρωτήριο Πεντέλης, όπου τους υποδέχθηκαν ο ιερέας του κέντρου Αρχιμανδρίτης Στάχυς Καψής, η Πρόεδρος του Δ.Σ. κ. Ευαγγελία Βελέτζα, ο Διευθυντής του Αναρρωτηρίου κ. Δημοσθένης Μαργαρίτης η α’ αντιπρόεδρος κ. Λιλίκα Βασιλάκου, η Γενική Γραμματέας Πρόνοιας κ. Έφη Μπέκου και εργαζόμενοι του Κέντρου.

Ο Αρχιεπίσκοπος συνομίλησε με τους εργαζόμενους και τους εθελοντές και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Εξήρε το έργο των εθελοντριών τονίζοντας πως το έργο αυτό αποτελεί τα «θεμέλια» κάθε φιλανθρωπικής προσπάθειας. Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος με αφορμή την εορτή των Χριστουγέννων μοίρασε σε όλα τα παιδιά του Κέντρου δώρα και είδη πρώτης ανάγκης, ενώ επεσήμανε πως η Αρχιεπισκοπή θα είναι στο πλευρό του Αναρρωτηρίου για να καλύψει ανάγκες που θα προκύψουν. Η Πρόεδρος κ. Ευαγγελία Βελέτζα δήλωσε πως «είναι πολύ σημαντική η παρουσία του Αρχιεπισκόπου. Μας δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε, αφού είναι δίπλα μας και μας στηρίζει».

Το Αναρρωτήριο Πεντέλης αποτελεί Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής. Παρέχει υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας σε παιδιά και τις οικογένειές τους. Απευθύνεται σε βρέφη και νήπια που χρήζουν κοινωνικής φροντίδας, προστασίας και αποκατάστασης όταν δε διαθέτουν οικογενειακό περιβάλλον, δε διαβιούν σε κατάλληλο περιβάλλον, βρίσκονται σε κίνδυνο, είναι εγκαταλελειμμένα, παραμελούνται, έχουν κακοποιηθεί με διάφορους τρόπους, η οικογένειά τους βρίσκεται σε κρίση ή είναι θύματα εγκληματικής πράξης. Όλες οι υπηρεσίες παρέχονται δωρεάν.

Το Αναρρωτήριο ιδρύθηκε το 1937 και αποτελούσε περιφερειακή υπηρεσία του ΠΙΚΠΑ. Το 1998, εντάχθηκε στον Εθνικό Οργανισμό Κοινωνικής Φροντίδας. Από 01-07- 2003, λειτούργησε ως αυτόνομη αποκεντρωμένη Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας του Β' Περιφερειακού Συστήματος Υγείας και Πρόνοιας Αττικής. Από το 2005, λειτουργεί ως ΝΠΔΔ υπαγόμενο στη Β' Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής ενώ, από το 2007, υπήχθη στην Α' (1η) Υγειονομική Περιφέρεια. Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, φιλοξένησε παιδιά με φυματίωση και αδενοπάθεια και στη συνέχεια παιδιά με αναπηρία. 

Την τελευταία δεκαετία, φιλοξενεί βρέφη και νήπια, ηλικίας έως 6 χρόνων, που χρήζουν προστατευμένου περιβάλλοντος, κοινωνικής φροντίδας, προστασίας και αποκατάστασης.
 


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡIΣ ΧΡΙΣΤΟ ΣE ΜΙΑ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΗ EΛΛΑΔΑ

 

Ὁ Χριστὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός. Ὁ ἄνθρωπος δίχως τὸν Χριστὸ γίνεται ἀπάνθρωπος. Ὁ χριστιανισμὸς γέννησε τὸν ἀνθρωπισμό. Ὁ ἀνθρωπισμὸς παραμυθεῖ τὴν ἀνθρωπότητα. Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο γυμνός, ὅπως ὁ κάθε ἄνθρωπος, ποὺ ὅμως δὲν τὸ συλλογιέται καλά. Αὐτό, φρονοῦμε, εἶναι τὸ μήνυμα τῶν Χριστουγέννων

Ὁ νεοελληνικὸς βίος θέλει νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Χριστό. Θεωρεῖ ὅτι περιορίζεται, ὅτι ἀσφυκτιὰ ἡ ζωή του μὲ τὸν Χριστό. Ἔτσι, ἐλεύθερος ὑποδουλώνεται σὲ διάφορα εἴδωλα. Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν μιλᾶ πιὰ στὴν καρδιὰ τοῦ Νεοέλληνα.  Τὴ γέννηση τοῦ Θεανθρώπου ἑορτάζει στὴ Β. Εὐρώπη ἢ στὴν Ἄπω Ἀνατολή. Ἡ Εὐρώπη κι αὐτὴ ἀποχριστιανισμένη. Ὁ ἀνθρωπισμὸς ἔγινε ἀπανθρωπισμός. Ἡ ἀνθρωπιά, ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ ἀσκητικότητα, ἡ οἰκολογία, ἡ μετὰ θάνατον ζωὴ συζητιοῦνται μὲ πολλὰ εἰρωνικὰ χαμόγελα.

Λησμόνησε ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καὶ τῆς Νότιας Εὐρώπης ὅτι εἶναι θνητός, ὅτι ὅλοι εἴμαστε μελλοθάνατοι. Νομίζουμε ὅτι εἴμαστε μόνιμοι οἰκήτορες τοῦ παρόντος κόσμου καὶ ὄχι διαβάτες καὶ μουσαφίρηδες. Ἡ αἴσθηση τῆς ἐπίγειας ἀθανασίας ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸ ἀσταμάτητο κυνηγητὸ τῆς ἡδονῆς, ἀπὸ τὴ σάρκα, τὸ χρῆμα καὶ τὴ δόξα.  Συχνὰ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὀδυνηρό, μὰ ὁ ἄνθρωπος δὲν τὸ βάζει κάτω.  Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ μᾶς ἀνασηκώσει καὶ νὰ μᾶς πεῖ πὼς εἴμαστε παρεπίδημοι.

Τυφλωμένος καὶ ἀχόρταγος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις, ἔτσι ἑορτάζει καὶ τὶς χριστιανικὲς ἑορτὲς καὶ τὰ Χριστούγεννα. Ἀμφισβητώντας, ἀγνοώντας ἢ ἀπορρίπτοντας τὸ ἐπέκεινα, ὁ ἄνθρωπος ἀφοσιώνεται ὅλος στὸ ἐνθάδε, στὴ μοναδικότητα τοῦ παρόντος, στὴν ἀπόλαυση τῆς ζωῆς. Ἡ καθαρὰ αὐτὴ ὑλιστικὴ θεώρηση τῆς ζωῆς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μία ἀποτυχία τοῦ χριστιανισμοῦ, ποὺ ποτὲ κανέναν δὲν μπορεῖ νὰ ἐξουσιάσει, ἀλλὰ μία ἐλεύθερη ἐπιλογὴ τοῦ ἀνθρώπου στὰ γήινα, πρόσκαιρα καὶ φθαρτά.

Ἡ συρρίκνωση τοῦ ὀρθόδοξου βιώματος ἔκανε καὶ... τοὺς Νεοέλληνες νὰ ἑορτάζουν τὶς ἑορτὲς ἀνεόρταστα. Ἡ ἀγορά, ἡ κατανάλωση, ἡ διαφήμιση, ἡ μόδα, ἡ διατροφή, ἡ ἐνδυμασία, ἡ ἀπόλαυση ὅλων τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ἄφησε ἄχαρη τὴν ψυχή. Χριστούγεννα σὲ μία παραμορφωμένη Ἑλλάδα μὲ πικρὲς στατιστικές. Σαρκώνεται ὁ Χριστὸς γιὰ τὴ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Γιὰ τὴν ἀναστήλωση τοῦ ἱεροῦ καὶ μοναδικοῦ του προσώπου.

Ὁ Νεοέλληνας σφυρίζει ἀδιάφορα καὶ ἀρκεῖται σὲ καλὸ φαΐ καὶ κρασί, τηλεόραση, καναπὲ ἢ πολυθρόνα καὶ γλυκά. Τὸ νήπιο Ἰησοῦς ἀπορεῖ γιὰ τὴν κατάντια τοῦ μεγάλου θαύματος, τοῦ ἀνθρώπου. Ποῦ πιστεύει σὲ ὅ,τι βλέπει καὶ πιάνει. Παραμελεῖ τὴν ψυχή του. Ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ ἐρωτηματικά της συνειδήσεώς του. Ἀπάνθρωπος βίος, ἀγενὴς συμπεριφορά, ἀτομισμὸς καὶ ἀδιαφορία.

Γιὰ ποιοὺς σαρκώθηκε ὁ Χριστός; Γιὰ ὅλους. Οἱ περισσότεροι τὸν περιφρονοῦν ἐπιδεικτικά. Δηλαδὴ ἀπέτυχε; Νομίζω ἐμεῖς ἀποτύχαμε καὶ ἀκόμη δὲν ταπεινωθήκαμε. Δὲν καταλάβαμε ὅτι δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ δικηγόρους ὁ Χριστός. Ἀπὸ νωρὶς κυνηγήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ ἔφυγε γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Ἡ ἐξουσία φοβήθηκε τὴν παρουσία του καὶ κύλησε στὸ αἷμα τὰ νήπια καὶ γέμισε ἀπὸ θρήνους μητέρων ἡ Σιῶν. Νομίζουμε πὼς κάτι εἴμαστε καὶ κάτι κάνουμε.

Δὲν καταλάβαμε πὼς ὡς τιποτένιοι, ἀπορριμμένοι καὶ ταπεινοὶ κάτι κάποτε μποροῦμε νὰ κατορθώσουμε. Ἂς διακόψουμε τὰ πολλὰ λόγια καὶ ἂς ἀφήσουμε νὰ μιλήσει τὸ παράδειγμα. Ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη σήμερα ἀπὸ συμπεριφορὲς καὶ ὄχι ἀπὸ ὁμιλίες. Τὸ νήπιο Χριστὸς στὴ φάτνη τῆς Βηθλεὲμ εἶναι σιωπηλὸ κι ὅμως διδάσκει περίτρανα τὴν ταπείνωση. Οἱ νεοέλληνες χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι ἔχουν μεγάλη τὴν ἀνάγκη τῆς γνήσιας μετάνοιας καὶ τῆς ἀληθινῆς ταπείνωσης. 


 


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Γ.Γ. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Γ. ΚΑΛΑΤΖΗ ΣΤΟ SYROSTODAY.GR

 

Για το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί στην Τήνο με το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα, αλλά και με τις αποδοκιμασίες εις βάρος του Μητροπολίτη Σύρου, κ.Δωρόθεου Β', μίλησε στο syrostoday.gr , o Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Γιώργος Καλαντζής, ο οποίος είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος για το συγκεκριμένο θέμα και είχε εκπροσωπήσει το Υπουργείο στη χειροτονία του Επισκόπου κ. Πέτρου Στεφάνου το καλοκαίρι στη Σύρο. 

Ο κ.Καλαντζής προσδιόρισε τις αλλαγές που γίνονται στο καθεστώς διαχείρισης του Ιδρύματος, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι αυτές προήλθαν καθαρά και μόνο από το υπουργείο και όχι κάτω από την οποιαδήποτε πίεση ασκήθηκε εκ μέρους του Μητροπολίτη Σύρου, όπως έχει εσφαλμένα αναφερθεί κατά κόρον το τελευταίο διάστημα. 

Ο Γενικός Γραμματέας αποδοκίμασε τις έντονες αντιδράσεις που έλαβαν χώρα την περασμένη Κυριακή στον χώρο του Ιερού Ναού της Ευαγγελιστρίας Τήνου εις βάρος του Μητροπολίτη, τονίζοντας ότι αυτές οι τακτικές δεν επιτρέπονται σε τέτοιους ιερούς χώρους, τακτικές που μπορεί να δυναμιτίσουν επικίνδυνα τις σχέσεις μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων.

Πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο συνάντηση μεταξύ εσάς, του Δημάρχου Τήνου, βουλευτών και άλλων φορέων, σχετικά με το θέμα που δημιουργήθηκε με το Ιερό Πανελλήνιο Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου. Μπορείτε να μας πείτε το αντικείμενο της συνάντησης;

“Βεβαίως. Στη συνάντηση συμμετείχαν ο Δήμαρχος Τήνου, κ. Ορφανός, ο Έπαρχος, κ. Γιαγιάς, οι βουλευτές Κυκλάδων, κ.κ. Γιάννης Βρούτσης και Νίκος Συρμαλένιος, ο γ.γ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, κ. Σπυρίδων, ο κ. Κοντογιώργης καθώς επίσης ο κ. Αλαβάνος, ο κ. Μπρουτζάκης και κ. Σώχος. Το αντικείμενο της συνάντησης ήταν τα άρθρα του νομοσχεδίου που αφορούν το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα της Τήνου”.

Από την πλευρά του Δημάρχου του νησιού, ποιο είναι εκείνο το θέμα που έθεσε κατά τη διάρκεια της συνάντησης;

“Ο Δήμαρχος έθεσε το ζήτημα εάν μεταβάλλεται ο χαρακτήρας του ΠΙΙΕΤ από αυτόν που γνωρίζουμε και έχει σήμερα, σε αμιγώς εκκλησιαστικό Ίδρυμα, με την έννοια, δηλαδή, ότι θα λειτουργεί υπό την αποκλειστική και πλήρη αρμοδιότητα της Μητρόπολης και της Ιεράς Συνόδου με τους κανονισμούς που εκείνη εκδίδει για τα Ιδρύματα. Αυτό ήταν το πρώτο ζήτημα που ετέθη προς το υπουργείο.

Η θέση του υπουργείου είναι σαφέστατη, ήταν σαφέστατη και πριν, είναι σαφέστατη και σήμερα, και θα είναι σαφέστατη και αύριο. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε συζήτηση ποτέ και δε ζητήθηκε από κανέναν, ούτε από το υπουργείο, ούτε από την Ιερά Σύνοδο, ούτε από τον επιχώριο Μητροπολίτη, η αλλαγή του χαρακτήρα του Ιδρύματος. Αυτός όμως ο χαρακτήρας είναι ιδιότυπος, επιτρέψτε μου να πω. Είναι και θρησκευτικός.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει Έλληνας που να μην αντιλαμβάνεται το θρησκευτικό του χαρακτήρα. Επειδή όμως αποτελεί ένα σέβασμα πανελληνίου σημασίας και μάλιστα και εκτός των Ελληνικών συνόρων, αυτό το αναβιβάζει από ένα τοπικό προσκύνημα σε ένα προσκύνημα πανελλήνιας σημασίας. Και επειδή είναι πανελλήνιας σημασίας εμπλέκεται και το κράτος, γιατί πλέον αποκτά εθνικό χαραχτήρα.

Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά πρέπει ταυτόχρονα να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι υπάρχει μία παράδοση στη Τήνο που πρέπει να σεβόμαστε αλλά και με την ανάγκη η τοπική κοινωνία, η οποία αντικειμενικά έχει το βάρος της εξυπηρέτησης και της φιλοξενίας χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο, να μπορεί και εκείνη ως “αντίδωρο” - επιτρέψτε μου να πω - με την οικονομική στήριξη του ιδρύματος να προσφέρει στον τόπο μία προοπτική.

Διότι όταν επισκέπτεσαι έναν τόπο, είναι καλό αυτός ο τόπος να είναι όσο δυνατόν πιο ωραίος και φιλόξενος, άρα το ΠΙΙΕΤ πρέπει να στηρίζει κοινωφελείς σκοπούς για την τοπική κοινωνία. Είναι τρεις διαφορετικές παράμετροι, οι οποίοι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να εξυπηρετούνται από μία νομική μορφή. Ο κ. Δήμαρχος είπε ότι, κατά την προσωπική του άποψη και την άποψη κάποιων δικών του νομικών συμβούλων, ο νομοτεχνικός τρόπος που αυτή η ιδέα που σας περιγράφω, διατυπώθηκε στο νόμο δεν είναι ο σωστός. Εκεί υπάρχει μία διαφωνία σε νομοτεχνικό επίπεδο.

Εμείς έχουμε άλλη άποψη, εκείνοι έχουν άλλη άποψη. Θα τη συζητήσουμε όμως και αυτή την άποψη, γιατί κανείς δεν διεκδικεί ότι αυτό που λέει είναι 100% σωστό.

Υπάρχει δηλαδή μία διαδικασία προκειμένου να βρείτε την “χρυσή τομή”;

“Δεν είναι ακριβώς έτσι. Επειδή το θέμα είναι δύσκολο, δεν θέλω να υπάρξει η παρανόηση ότι εδώ έχουμε ένα είδος “παζαριού”. Υπάρχουν βασικές αρχές που ευτυχώς είναι κοινές. Ούτε κάποιος ζήτησε να γίνει εκκλησιαστικό ίδρυμα, ούτε κάποιος θέλει να γίνει εκκλησιαστικό ίδρυμα. Ούτε κάποιος ζήτησε να γίνει δημοτική επιχείρηση, ούτε κάποιος θέλει να γίνει δημοτική επιχείρηση. Ούτε κάποιος θέλησε να γίνει κρατικό νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, όπως είναι όλα τα ΝΠΔΔ στην Ελλάδα, ούτε κάποιος το επιδιώκει αυτό το πράγμα.

Αυτά τα τρία «δεν» είναι η κοινή βάση όλων. Και το ΠΙΙΕΤ με τη μορφή που έχει σήμερα, βασικά εκπληρώνει αυτά τα «δεν» και γι’ αυτό κρατάμε σε πλήρη ισχύ το ν.349/1976. Οπότε εμείς λέμε προς την τοπική κοινωνία, επειδή μπορεί να υπάρχουν δικαιολογημένοι φόβοι και καχυποψίες είτε επειδή κάποιοι έχουν άλλη αντίληψη για το πώς διαβάζεται ο νόμος που ψηφίσαμε είτε γιατί δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα - είναι ανθρώπινοι φόβοι αυτοί- λέμε, λοιπόν, ότι αν υπάρχει κάτι που αντιστρατεύεται τη βασική λογική που σας περιέγραψα και πειστούν οι νομικές υπηρεσίες του υπουργείου γι’ αυτό, δεν έχουμε καμία αντίρρηση να κάνουμε μια νομοτεχνική βελτίωση.

Αλλά η βασική αρχή όμως που είναι αδιαπραγμάτευτη για το υπουργείο είναι αυτή που σας περιέγραψα και οφείλω να σας πω ότι το ίδιο λέει και η Εκκλησία της Ελλάδος, το ίδιο λέει και η τοπική κοινωνία. Σε αυτό δε νομίζω ότι υπάρχει διαφωνία. Συνεπώς οι νομοτεχνικές βελτιώσεις, εάν κριθούν αναγκαίες, μπορούν να γίνουν”

Πιστεύετε ότι από όλες αυτές τις διαδικασίες που μου περιγράψατε, θα πειστεί η τοπική κοινωνία και θα υπάρξει η αναγκαία ηρεμία;

“Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε την ευρύτερη εικόνα που πρέπει να διαχειριστεί το υπουργείο. Υπάρχει μία άποψη που λέει ότι η απάλειψη από τον καταστατικό χάρτη της εκκλησίας, δηλαδή ότι εξαιρείται το ΠΙΕΤ από τους κανονισμούς για τα εκκλησιαστικά ιδρύματα, σημαίνει ότι αυτομάτως γίνεται εκκλησιαστικό ίδρυμα και άρα δεν διοικείται σύμφωνα με το ν.349/1976. Το καταλαβαίνω το επιχείρημα αυτό.

Η θέση του υπουργείου είναι η εξής. Πρώτον, η αμέσως επόμενη πρόταση του νόμου είναι ότι παραμένει σε ισχύ ο ν.349/1976. Δεύτερον, ο λόγος που έγινε όλη αυτή η διαδικασία από μέρους του υπουργείου, διότι το υπουργείο έχει την πρωτοβουλία, δεν έγινε κάποια ωραία ημέρα χωρίς λόγο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων και πολλών προβλημάτων. Υπάρχουν δεκάδες οριζόντια νομοθετήματα, τα οποία αφορούν γενικά τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Αυτό έχει δημιουργήσει πρόβλημα όχι μόνο στο ΠΙΕΤ.

Το πρώτο λοιπόν που τέθηκε ως πρόβλημα είναι ότι λόγω της κατάστασης που βρίσκεται η χώρα και των συγκεκριμένων υποχρεώσεων που έχει σε επίπεδο διεθνών δεσμεύσεών της, υπάρχει νομοθετική παραγωγή που έχει οριζόντιο χαρακτήρα. Ψηφίζεται δηλαδή ένας νόμος και λέει ότι όλα τα ΝΠΔΔ οφείλουν να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα, οργανώνονται έτσι, λειτουργούν έτσι. Είναι δεκάδες οι νόμοι τέτοιου είδους.

Όμως, παραδείγματος χάριν, η Εκκλησία δεν είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, όπως είναι οποιοδήποτε άλλο που μπορείτε να φανταστείτε. Και το ΠΙΙΕΤ δεν είναι ένα σύνηθες ΝΠΔΔ. Έπρεπε λοιπόν η Πολιτεία να βρει έναν τρόπο να εξηγήσει ότι έχουν τη νομική μορφή του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, αλλά αυτό δεν τα καθιστά κρατικά όργανα, κρατικές υπηρεσίες. Δηλαδή, ούτε η Εκκλησία είναι κρατική υπηρεσία, αλλά και ούτε το ΠΙΕΤ είναι κρατικό ίδρυμα. Πχ γίνονται εκλογές για να αναδειχθεί η διοίκησή του. 

Αν το ΠΙΙΕΤ ήταν κανονικό ΝΠΔΔ θα έπρεπε το υπουργείο να ορίζει απευθείας τη διοίκηση, όπως καταλαβαίνετε. Δεν το θέλει κανείς αυτό και δεν το έχει ζητήσει και κανείς αυτό. Έπρεπε να βρούμε μία λύση, ώστε να μην αντιμετωπίζεται ως σύνηθες ΝΠΔΔ και κάθε μέρα ένας δημόσιος λειτουργός που έχει την ευθύνη της υπογραφής του, βλέποντας τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας, να βγάζει το συμπέρασμα ότι το ΠΙΙΕΤ δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα άρα δεν μπορεί να κάνει χρήση των ευεργετημάτων που αφορούν τα εκκλησιαστικά ιδρύματα με την έννοια του θρησκευτικού τους χαρακτήρα.

Για να πετύχεις αυτό το διπλό σκοπό, το πιο απλό πράγμα του κόσμου είναι να καταργήσεις αυτή την εξαίρεση που διαβάζει στον καταστατικό χάρτη ο δημόσιος λειτουργός και αμφισβητεί το θρησκευτικό χαρακτήρα του ιδρύματος, ενώ ταυτόχρονα να κρατάς το νόμο 349/1976 σε λειτουργία και άρα το μήνυμα για τις κρατικές υπηρεσίες είναι σαφές. Το ΠΙΙΕΤ είναι ένα ειδικό νομικό πρόσωπο με πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα, που ανταποκρίνεται στη μακρόχρονη παράδοσή του και στις τοπικές ανάγκες, το οποίο όμως έχει και θρησκευτικό χαρακτήρα και άρα δεν χρειάζεται να πηγαίνει στο ΑΣΕΠ για να κάνει προσλήψεις μέσω αυτού, παραδείγματος χάρη ή να κουρεύει η Τράπεζα της Ελλάδος τα ομόλογά του, όπως συνέβη σε άλλες περιπτώσεις.

Αυτή ήταν και είναι η προσέγγιση και γι’ αυτό γράφτηκε έτσι από νομοτεχνικής πλευράς. Αν κάποιος μείνει στη πρώτη παράγραφο του άρθρου για το ΠΙΙΕΤ και δε διαβάσει τη δεύτερη, προφανώς και θα πρέπει να έχει πολλές απορίες”.

Η τελευταία σας τοποθέτηση απαντά σε εκείνους που θέλουν τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σύρου, να έχει πιέσει το υπουργείο προκειμένου να επέλθει αυτή η αλλαγή στο Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα της Τήνου.

“Το υπουργείο πιέστηκε από την ίδια τη ζωή και τις ανάγκες της καθημερινότητας. Επιτρέψτε μου, όμως, να αναφέρω πάλι ένα ευρύτερο παράδειγμα που αντιμετώπισε το υπουργείο. Το πρώτο πρόβλημα με τη συνεχή παραγωγή νομοθετημάτων για τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ήταν το θέμα των θρησκευτικών κοινοτήτων της χώρας, που είναι οργανωμένες σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Αυτές είναι η εκκλησία και οι ισραηλιτικές κοινότητες. Ψηφίστηκε, λοιπόν, νόμος ο οποίος άλλαζε τον τρόπο της εσωτερικής οικονομικής οργάνωσης όλων των ΝΠΔΔ και τα υποχρέωνε να οργανωθούν με συγκεκριμένο τρόπο και να λογοδοτούν στο υπουργείο Οικονομικών. 

Και πολύ καλά έπραττε ο νόμος αυτός. Όμως εάν πας εσύ και απαιτήσεις από την Εκκλησία της Ελλάδος να λειτουργήσει έτσι στο εσωτερικό της, τότε παραβιάζεις το άρθρο 13 του Συντάγματος περί θρησκευτικής ελευθερίας που προστατεύει το εσωτερικό αυτοδιοίκητο μιας θρησκευτικής κοινότητας. Υπενθυμίζω ότι η Εκκλησία δεν χρηματοδοτείται από το Κράτος. Οι μισθοί των Κληρικών καταβάλλονται απευθείας από το Κράτος και όχι με μεταβίβαση χρημάτων στις Ιερές Μητροπόλεις. Είναι περίπλοκο το θέμα”.

Κ. Καλαντζή, πως κρίνετε τις αποδοκιμασίες κατά του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη;

“Ορισμένα πράγματα για το Υπουργείο Παιδείας έχουν μία μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι θα είχαν αν τα έβλεπε κάποιος μόνο από μια τοπική σκοπιά. Η εικόνα συμπολιτών μας, οι οποίοι σε ιερό χώρο αποδοκιμάζουν με αυτό τον βίαιο τρόπο έναν Ιεράρχη ο οποίος πάει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, αφαιρεί κάθε είδους δυνατότητα να πείσουν ότι δικαίως διαμαρτύρονται, διότι αυτός δεν είναι τρόπος να εκδηλώνεις την αντίδρασή σου.

Το να μεταφέρεις σε ιερούς χώρους αντιδράσεις γηπέδων, χαρακτηρίζει εσένα που το κάνεις. Και, δυστυχώς, επειδή σε μία κοινωνία υπάρχει μία τάση να βλέπουμε, να συζητάμε αυτό που βλέπουμε και ίσως να το μιμηθεί κάποιος άλλος, πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί σε ζητήματα θρησκευτικά, διότι εάν αυτό γίνει στην Τήνο σήμερα, μήπως γίνει αύριο και κάπου αλλού με άλλους πρωταγωνιστές και άλλες θρησκευτικές κοινότητες στη μέση.

Έχει μεγάλη σημασία να είναι σαφές σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας ότι όταν διαμαρτυρόμαστε, για κάτι που μπορεί να έχουμε δίκιο αλλά είναι ένα ζήτημα που αφορά θρησκευτικές κοινότητες, αυτό πρέπει να γίνεται πάντα με σεβασμό απέναντι σε θεσμούς και σύμβολα της θρησκευτικής κοινότητας. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης, πέρα από το πρόσωπο, φοράει ράσο και το ράσο στην ελληνική ιστορία έχει ιδιαίτερη σημασία.

Είναι κρίμα αυτά να τα ποδοπατάμε μόνοι μας, γιατί μετά πως θα ζητήσουμε το λόγο, πώς θα υπερασπιστούμε τους ιερείς μας, εάν γίνει αυτό σε άλλες χώρες; Η Τήνος, όπως και η Σύρος έχουν την ευλογία να κατοικούνται από Έλληνες που ανήκουν στα δύο μεγάλα θρησκευτικά δόγματα της χριστιανοσύνης. Αυτός ο τρόπος συνύπαρξης επί δεκαετίες και αιώνες, είναι κάτι για το οποίο η χώρα μας είναι ιδιαίτερα περήφανη. 

Μας τιμά πάρα πολύ και μάλιστα πρόσφατα είχαμε την τιμή με κοινή συναίνεση όλων και με μια δημόσια δήλωση υποστήριξης της Εκκλησίας της Ελλάδος να λυθεί επιτέλους το ζήτημα της νομικής προσωπικότητας της Καθολικής Εκκλησίας και γενικότερα των θρησκευτικών κοινοτήτων της χώρας. Είναι ένα μεγάλο βήμα προόδου, δημοκρατίας και αλληλοσεβασμού που ταιριάζει στον πολιτισμό μας και σε αυτό που πρεσβεύουμε ως Έλληνες.

Την κορυφαία αυτή στιγμή που προχωράμε με τέτοιο τρόπο, τη στιγμή που εσείς έχετε την ευλογία ως κάτοικοι της Σύρου ή της Τήνου να έχετε Ιεράρχες και από τις δύο μεγάλες Εκκλησίες, οι οποίοι είναι ζωντανά παραδείγματα της αγάπης που κηρύσσει ο Χριστός και προσφέρουν στην Ελλάδα και εκτός των συνόρων της, είναι κρίμα να το χαλάσουμε. Δεν υπάρχει λόγος να το χαλάσουμε αυτό”.