24 Δεκεμβρίου, 2011

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ !


"Ο Χριστός γεννάται, ας τον δοξάσετε. Ο Χριστός έρχεται από τους ουρανούς, ας τον υποδεχτείτε. Ο Χριστός κατέβηκε και βρίσκεται στη γη, ας υψωθείτε. Άσατε τώ Κυρίω πάσα η γη"  (Ψαλ.  95.1), και για να τα πω και τα δύο με μια λέξη, ας ευφρανθούν οι ουρανοί και ας σκιρτήσει από χαρά ολόκληρη η γη, για τον Ουράνιο, που έγινε επίγειος.

Ο Χριστός σαρκώθηκε,  γεμίστε από ευφροσύνη και χαρά.... Πάλι διαλύεται το σκοτάδι,  πάλι εμφανίζεται το φως (όπως τότε στη Δημιουργία το φως διέλυσε το σκοτάδι της αβύσσου    (βλ.  Γεν. 1:  2-3)... Ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι ας δει το λαμπρό φως της κατανοήσεως των θείων Μυστηρίων  (πρβλ. Ησ.  9:2).   "Τά αρχαία παρήλθεν,   ίδού γέγονε τά πάντα καινά"  (Β' παρ.  5,  17)...

Ο τύπος του Μελχισεδέκ εκπληρώνεται  (βλ. Εβρ.  7,3). Ο "άμήτωρ" γίνεται "άπάτωρ". Οι φυσικοί νόμοι καταλύονται. Ο ουράνιος κόσμος πρέπει να συμπληρωθεί  (βλ. Λκ.  15,  3-7). ο Χριστός διατάζει. Ας μην αντιστεκώμεθα. "Πάντα τά εθνη κροτήσατε χείρας (Ψαλ.  46,1),  "ότι παιδίον έγεννήθη ημίν, Υιός καί εδόθη ημίν, ού ή άρχή επί του ώμου Αυτού (διότι εξυψώνεται μαζί με τον Σταυρόν) καί καλείται τό όνομα Αυτού μεγάλης βουλής  (της θελήσεως του Πατρός) άγγελος"  (Ησ.  9,5).

Ο Ιωάννης ας βροντοφωνήσει:   "Ετοιμάσατε την όδόν Κυρίου"  (Μθ. 3,3). Και εγώ θα διαλαλήσω τη σημασία της ημέρας: Ο άσαρκος παίρνει σάρκα. Ο Λόγος ενώνεται με την ύλη. Ο αόρατος γίνεται ορατός.  Εκείνος τον οποίο δεν μπορούσε κανείς να εγγίσει,  είναι δυνατόν να ψηλαφηθεί. Ο άχρονος αποκτά αρχή, Ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός ανθρώπου, αλλά "Ιησούς Χριστός, χθες και' σήμεοον ό αυτός καί εις τους αίωνας" (Εβρ.  13,8).

Οι Ιουδαίοι ας σκανδαλίζονται. Οι   Έλληνες ας ειρωνεύονται. Και οι αιρετικοί ας κουράζονται με' τις φλυαρίες τους. Θα τον πιστεύ-σουν όταν θα τον δουν να ανεβαίνει στον ουρανό. Και αν όχι    τότε, οπωσδήποτε, όταν θα τον δουν να έρχεται από τους ουρανούς και να κάθεται σαν Κριτής..... Γιορτάζομε σήμερα τον ερχομό του Θεού προς τους ανθρώπους για να έλθομε να κατοικήσουμε κοντά στο Θεό ή για να επανέλθουμε (γιατί έτσι νομίζω ότι είναι σωστότερο να ειπωθεί). 

Για να ντυθούμε το νέο άνθρωπο - αφού ξεντυθούμε τον παλαιό. Και όπως έχομε πεθάνει μαζί με τον Αδάμ,  έτσι ας ζήσουμε μαζί με το Χριστό, ας γεννηθούμε μαζί Του, ας συσταυρωθούμε και ας ταφούμε μαζί Του,  για να αναστηθούμε με την ανάσταση Του.Διότι πρέπει να υπομείνω την αντίστροφη πορεία που οδηγεί στο αγαθό. Και όπως από τα πιο ευχάριστα ήλθαν τα δυσάρεστα,  έτσι και από τα δυσάρεστα να επιστρέψουν τα πιο ευχάριστα. 

"Ού γάρ επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν ή χάρις" (Ρωμ.  5,20).  Και  αν  η γεύσις  (του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού Γεν.  2,17)  έφερε την καταδίκη,  δεν  δικαίωσε πολύ περισσότερο το πάθος του Χριστού......Ήταν ο Λόγος του Θεού, ο προαιώνιος, ο αόρατος, ο μη δυνάμενος να περιορισθεί, το Φως που προέρχεται από το Φως (τον Πατέρα), η Αρχή που προέρχεται από την Αρχή,  η πηγή της αθανασίας και της· ζωής,  το αντίγραφο του πρωτοτύπου κάλλους, η αναλλοίωτη σφραγίδα, η απαράλλακτη εικόνα,  ο όρος και  ο Λόγος του Πατρός. Αυτός εισέρχεται στη δική του εικόνα (στον άνθρωπο), ντύνεται με σάρκα χάριν της σαρκός κάι αναμειγνύεται με ψυχή λογική χάριν της Ψυχής μου, καθαρίζοντας έτσι το όμοιο με το όμοιο.

Και γίνεται κατά πάντα,  εκτός από την αμαρτία, τέλειος άνθρωπος (Εβρ. 4,15)..... Ω, πόσo αξιοθαύμαστη είναι η νέα ένωση! Ω, πόσο παράδοξη είναι η σύνθεση! Αυτός που υπάρχει, δημιουργείται.  Αυτός που είναι αδημιούργητος, πλάθεται. Εκείνος που δίνει τον πλούτο,  γίνεται φτωχός. Γίνεται φτωχός,  διότι παίρνει τη σάρκα μου,   για να γίνω εγώ πλούσιος με τη θεότητά του.  εκείνος, που είναι γεμάτος αδειάζει.

Αδειάζει για λίγο καιρό από τη δόξα του,  για να γευθώ εγώ την πληρότητά του. Πόσος ο πλούτος της αγαθότητος; Τι μεγάλο είναι το μυστήριο που με περιβάλλει; Έλαβα τη θεία εικόνα και  δεν τη φύλαξα παίρνει  τη σάρκα μου και για να διατηρήσει την εικόνα και  για να κάνει τη σάρκα αθάνατη. Έρχεται σε δεύτερη συνάφεια πολύ περισσότερο παράδοξη από την πρώτη, καθόσον τότε μεν  (κατά τη δημιουργία του ανθρώπου) έδωσε το καλύτερο  (την εικόνα του),  τώρα δε παίρνει το χειρότερο (δηλαδή την ανθρώπινη σάρκα).

Αυτό είναι ακόμη   πιο πολύ ταιριαστό στο Θεό,  αυτό είναι,  για όσους διαθέτουν κρίση, ακόμη πιο υψηλό...

Απόσπασμα από το λόγο στη Γέννηση του Σωτήρος
του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
_________________________

Αγαπητοί Επισκέπται του Ιστολογίου

Ευχόμεθα από καρδιάς, όπως η φετινή γέννηση του Θεανθρώπου να διαλύσει με το φώς του Άστρου εκ του Σπηλαίου της Βηθλεέμ όλα τα σκοτάδια της ζωής του καθενός μας.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους !

Voiotosp.blospot.com