19 Νοεμβρίου, 2010

Μπουτάρης "Δεν έκανα τίποτα για να ζητήσω συγχώρεση από τον Άνθιμο"

image

Αμετακίνητος στις θέσεις του και ιδιαίτερα αιχμηρός απέναντι στον μητροπολίτη Άνθιμο εμφανίστηκε σε συνέντευξή του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρης.

Ο κ. Μπουτάρης, αφού επέμεινε ότι θα φτιάξει τζαμί και αποτεφρωτήριο για να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι, είπε ότι δεν θα ζητήσει ποτέ συγχώρεση από τον μητροπολίτη Άνθιμο.«Δεν πρόκειται. Δεν έκανα τίποτα για το οποίο να ζητήσω συγχώρεση.

Αν θέλει ας με συγχωρέσει από μακριά. Και ο Ψωμιάδης που πήρε την πρωτοβουλία για να «χαϊδέψει» τους χριστιανούς θα του βγει ανάποδα», είπε συγκεκριμένα και πρόσθεσε ότι ο μητροπολίτης είναι «προφανώς φιλόδοξος».

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης δήλωσε ακόμα ότι η ορκωμοσία είναι πολιτική. «Εάν θέλουν κάποιοι να φωνάξουν παπά να φωνάξουμε, αλλά θα φωνάξουμε και ραβίνο αν οι Εβραίοι θέλουν να ορκιστούν και θρησκευτικά», είπε ενώ ξεκαθάρισε ότι με τον περιφερειάρχη Κεντρ. Μακεδονίας, Π. Ψωμιάδη, θα συνεργάζεται μόνο θεσμικά.

Εν ολίγοις, ο κ. Μπουτάρης δεν σκοπεύει να τα «βρει» με τον μητροπολίτη, όπως είχε ακουστεί, ενώ διαμηνύει «Παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα. Δεν μπορείς να ανακατεύεσαι σε αυτό το επίπεδο σε κοσμικά θέματα».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΑ ΨΕΛΝΕΙ ΣΕ ΗΧΟ ΒΑΡΥ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΓΚΑΤΖΙΡΟΥΛΗ

image

«Ο Λόγος εις την χρειάν θεραπεύει την καρδίαν». Έτσι ο Λαός δικαιολογεί την αναγκαιότητα της απάντησης στην πεισμοσύνη του αργόσχολου γέρου, που επιλεχτικά θυμάται όσα νομίζει ότι τον εξυπηρετούν. Αυτό φαίνεται έντονα για πολλά χρόνια τώρα, όταν στο φυλλάδιο που κυκλοφορεί με τίτλο «Ελεύθερη πληροφόρηση» ξαναζεσταίνεται το κουρκούτι του. Ξαναθυμάμαι την λαϊκή ρήση, «όλοι λέγαν, ξαναλέγαν και ο γέρος με το κουρκούτι του». Δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα, αλλά συνεχώς μου έρχονται στο νου σχετικές λαϊκές σοφίες και επιμένει το χέρι μου στην διατύπωση ακόμη μιας: «Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη». Παρακάμπτει μια ολόκληρη επταετία πλήρους παρέκκλισης Κανόνων και Νόμων.

Μιας φρικώδους εκκλησιαστικής εκτροπής με θύματα Κληρικούς όλων των βαθμίδων με διαδικασίες χιτλερικής θηριωδίας. Που βρισκόταν τότε ο κ. Γκατζιρούλης; Προσπαθεί να ξεχάσει (;), ότι έγινε προσπάθεια με εισηγητή στην Ιεραρχία «τον πλέον ανεπίληπτον» και «ιδικόν του φίλον και ομότροπον» τον Σεβ. Δρυϊνουπόλεως κ. Ανδρέαν. Αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, με ερώτημα την άρση του επιτιμίου: 23 ναι υπέρ της άρσεως, 46 όχι, δηλαδή να παραμείνει το επιτίμιο με 46 Αρχιερείς της Ιεραρχίας την 7-10-1998, Συνεδρίαν Β΄φύλλον Ι.

Στην ίδια συνεδρία, σε διαλογική συζήτηση ο μακαριστός Χριστόδουλος είπε τα εξής: «Πέραν τούτων έγιναν κατά το διαρρεύσαν διάστημα πολλά λάθη και εδέχθη την εκπαραθύρωσιν του Προκατόχου αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου και εις θέματα του Ν 214 έκανε λάθη με τους μακαριστούς Παντελεήμονα Θεσσαλονίκης και Ιακώβου πρώην Αθηνών. Το επιτίμιον της ακοινωνησίας επεβλήθη ως επεβλήθη σχεδόν δια βοής και ελαφρά τη καρδία. Επεβλήθη όμως και η απόφασις της Εκκλησίας είναι δι εμέ 8ον μυστήριον και έπρεπε να το σεβαστούν οι αδελφοί και να προσέλθουν εν μετανοία. Έγιναν πολλαί προσπάθειαι δυστυχώς δεν ευοδόθησαν εξαιτίας πολλών ευθυνών κυρίως δικών τους. Προτείνω ευλαβώς να επανέλθουμε εις την τότε απόφασιν μας. Ο Νικόδημος να γίνη Λιοσσίων και ο Κων/νος Φαρσάλων και Δομοκού. Εάν δεν δεχθούν να πάνε σε Μονήν να μονάσουν να ησυχάση και η Εκκλησία.

Έγραφα στο προηγούμενο κείμενό μου πολλά, που τα αντιπαρέρχεται ο πρώην συλλειτουργός μας κ. Νικόδημος. Πως ανατέθηκε η εισήγηση τα έγραψα, αλλά θα τα επαναλάβω, μήπως η νέα ανάγνωση βρει τον αποδέκτη της παρούσης απάντησης σε διάλλειμα της γεροντικής παράνοιας (Αλτσχαϊμερ).Επί μακαριστού Χριστοδούλου στην Δ.Ι.Σ. προτού ασθενήσει, ζήτησα με την ευκαιρία του θανάτου του μακαρίτη Κωνσταντίνου την άρση της ακοινωνησίας και του πρώην συλλειτουργού μας Γκατζιρούλη. Στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου 2007, της οποίας προήδρευσε ο μακαριστός Λαγκαδά, όταν ο Χριστόδουλος ευρίσκετο στην Αμερική, εγώ έθεσα το θέμα της άρσης, γιατί πίστευα και πιστεύω, ότι έπρεπε να λήξει το θέμα.Πρώτος υπέγραψα το αίτημα για συζήτηση στην Ιεραρχία, με πρόεδρο τον νυν Αρχιεπίσκοπο και ακολούθησαν τριάντα δύο υπογραφές.Αλλά ο λαός μας λέει: «Είδες κακό γέρο; Ήταν από τα νειάτα του» και άλλη «Όπου τα παιδομάθει, δεν τα γεροντοαφήνει» και άλλη «πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος και ύστερα το χούι του».

Τέλος η αρχαία γραμματεία μας θυμίζει «Φύσιν πονηράν μεταβαλείν ου ράδιον». Δεν μετανοώ ότι άκουσα και τήρησα τις εντολές της Εκκλησίας και δεν άφησα τον καταληψία να τα κάνει μπάχαλο στην Αττική. Οι σκόπιμοι καιροσκόποι που του συμπαραστάθηκαν, προς ίδιον όφελος, κατάφεραν να διορισθεί Τοποτηρητής ο ευκολοδιαχείριστος Άγιος Μεγάρων με τα γνωστά τραγικά γεγονότα του Κεφαλαρίου, του Αμαρουσίου κ.λ.π.. Όταν με βιαιοπραγίες μετέτρεψαν την Εκκλησία σε πεζοδρόμιο, κατά την γνωστή τακτική των παρεκκλησιαστικών «μισθοφόρων», ώσπου κατέλαβαν την εκκλησιαστική εξουσία, με την βοήθεια των τανκς και των ομοϊδεατών τους συνταγματαρχών. Αυτά ξέχασε ο γέρος του Ωρωπού. Ποιοι Κανόνες και ποιοι Νόμοι εφαρμόσθηκαν αλήθεια τότε; Εφάρμοσαν τους Κανόνες ΚΑΤΙΝΑ χωρίς ντροπή.

Μήπως, αλήθεια, η οκταμελής Σύνοδος ήταν κανονικότερη και μεγαλύτερη της Ιεραρχίας; Θα μου πει κάποιος, είχαν εξαιρεθεί όσοι εξελέγησαν από την 21η Απριλίου και μέχρι την 10η Ιανουαρίου 1974. ΝΑΙ. Όπως και να έχει το θέμα, ο αριθμός οκτώ είναι πολύ μικρότερος του τριάντα δύο. Επιλεκτικά θυμάται τα γεγονότα, ότι μπορεί 36 χρόνια τώρα να βρίζει, ενώ κατά την παντοδυναμία του εδιώκονταν όσοι τολμούσαν να έχουν το θάρρος και την δύναμη να αντισταθούν στο ΚΑΘΕΣΤΩΣ της Εκκλησιαστικής εκτροπής. Ξεχνάει (;) η αποκρύπτει (;) τις ανακρίσεις που διεξήγαγαν για να φιμώσουν τους μακαριστούς Μητροπολίτες Πειραιώς Χρυσόστομο και Κορίνθου Παντελεήμονα, που τολμούσαν να καταγγείλουν τις αντικανονικότητες του εκκλησιαστικού καθεστώτος.

Τόσον, που οι εκκλησιαστικοί πραξικοπηματίες έπεισαν τους Συνταγματάρχες να μην δέχονται τους ξεσηκωμένους Ιεράρχες από φόβο μη τους πείσουν, ότι η Εκκλησία έχει ξεσηκωθεί και έχει μετατραπεί σε καζάνι, που είναι έτοιμο να εκραγεί. Αλήθεια, πως ξέφυγε στο ανύστακτο μάτι του επίλεκτου συνδιαχειριστή της εκκλησιαστικής εκτροπής Γκατζιρούλη ότι κατορθώσαμε τότε να δεχθεί τον μακαριστό Πειραιώς, μέλος της «Κυβέρνησης», που ζει σήμερα; Όταν άκουσε τον Πειραιώς μια ώρα, σταμάτησαν οι ανακρίσεις. Αυτό το γεγονός το γνωρίζει Αρχηγός Αυτοκέφαλης Εκκλησίας που ζει και σήμερα!. Είναι ευκολονόητη η επιλεκτική στοχοποίηση μου.

Παραβλέπει εκείνους που πρωτοστάτησαν στην επιβολή του επιτιμίου. Όσους εργάστηκαν για την απομάκρυνση του από το θρόνο που κατέλαβε με τις γνωστές μεθοδεύσεις απομάκρυνσης του κανονικού Ποιμενάρχου, όπως άλλωστε έγινε και με πολλούς άλλους – θύματα της Εκκλησιαστικής θηριωδίας, για τους οποίους μεγάλο μέρος ευθύνης φέρει ο διαστρεβλωτής της ιστορικής πραγματικότητας. Δεν υπήρξα εμπνευστής καμιάς από τις δυσμενείς αποφάσεις του 1974. Δεν συμμετείχα στην επιλογή των τίτλων, που απονεμήθηκαν με την απομάκρυνση των δώδεκα.

Όλα όσα περί φιλοδοξιών μου είναι στην σφαίρα ΜΟΝΟΝ της γεροντικής του αρρωστημένης φαντασίας, του συντάκτη του εντύπου, του κ. Γκατζιρούλη. Υπήρξα αποτελεσματικός, και αυτό δεν μπορεί να το συγχωρέσει, κατά την διάρκεια που ο Τοποτηρητής Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ μου ανέθεσε το διακόνημα να τον εκπροσωπήσω στην ταλαίπωρη Μητρόπολη Αττικής.Ναι πάλαιψα με τα σκοτεινά καταγώγεια του ευσεβιστικού «μαχαλά». Δεν θα βρεθεί ούτε ένας που να πει με το χέρι στην καρδιά του ότι του ζήτησα τίποτα, απολύτως τίποτα, γύρω απ΄ αυτά που μου αποδίδει ο μοναχικός πεισματάρης. Είναι αλήθεια ότι αποτελούσα τον τρόμο για τους διεκδικητές του θρόνου των Αθηνών. Είχαν χάσει τον ύπνο τους.

Μόνο εγώ κοιμόμουν ήρεμος επειδή είχα εναποθέσει την υπόθεση στον Άγιον μου, ο Οποίος κέρδισε την μάχη και κατατρόπωσε τους σκευωρούς και μου προσέφερε απλόχερα την Ζάκυνθο, που «ωραία και μόνη με κυριεύει». Μου χάρισε την έδρα που δεν απόλαυσε Εκείνος, όταν οι μικρότητες των ανθρώπων της εποχής του εξέλεξαν κάποιον αμελητέον ονόματι Κολοκυθά για Επίσκοπο Κεφαλληνίας και Ζακύνθου. Μ’ έφερε στην Καθέδρα όπου υπηρέτησα δεκατετράχρονος ως κλητήρας. Με κατέστησε λειτουργό του μεγαλόπρεπου Θυσιαστηρίου Του, εκεί που εννιάχρονος, στα εγκαίνια του Ναού, κρατούσα την λαμπάδα.

Ικανοποίησε τον πόθο του μακαριστού πατέρα μου, που τον μετέτρεψε σε θερμή προσευχή του στον Άγιο μας. Πουθενά δεν θα ήμουν ευτυχέστερος από την Ζάκυνθο. Αυτό που τους καίει είναι ότι δεν πίστευαν στην αποδοχή μου από τον απαιτητικό λαό της ευλογημένης αυτής επαρχίας μου, παρά τις αφιλότιμες προσπάθειες αδελφών, τους οποίους ΌΛΟΥΣ συγχωρώ, όπως και τον πρώην συλλειτουργόν μου Νικόδημον, τον οποίον ΚΑΛΩ να εγκαταλείψει τον πείσμονα αδιέξοδο δρόμο και να δεχθεί με ταπείνωση την επιεική λύση, ούτως ώστε η απολογία να είναι ΚΑΝΟΝΙΚΗ και όχι εν ανυπακοή στις αποφάσεις της Εκκλησίας. Θα αρέσει πολύ στον Ουρανό, αν μας δεις όλους αγκαλιασμένους ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου, ανταλλάσσοντες το «αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν».

Η εμμονή στην τρελή κούρσα του αρρωστημένου εγωϊσμού δεν ταιριάζει σε ανθρώπους της ηλικίας μας που θέλουμε «ευσεβώς ζην».

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

image_thumb244_thumb1_thumb1_thumb1_[1]

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος προφήτης Αβδιού. Καταγόταν από την Συχέμ. Έζησε δε προ της γεννήσεως του Χριστού το έτος 800 π.Χ. Εις την ελληνικήν γλώσσαν το όνομα του ερμηνεύεται δούλος ή εξομολογούμενος. Πρότερα υπηρετεί στον βασιλέα της Σαμάρειας Αχαάβ και έπειτα στον βασιλέα Οχοζίαν. Ο βασιλεύς απέστει­λε τον Αβδιόν για να παρακάλεση τον Ηλίαν και να τον φέρη πλησίον του. Αλλά ο Ηλίας ελυπήθη τον Αβδιόν και δεν τον κατέκαυσε όπως τους άλλους πεντακοντάρχους. Από τότε άφησε τον βασιλέα και υπηρετεί τον Ηλίαν. Απέ-θανεν και ετάφη στον τάφον των πατέρων του.

2) Ο άγιος μάρτυρας Βαρλαάμ. Καταγόταν από την Αντιόχειαν της Συρίας. Εμαρτύρησε δια την πίστιν του εις τον Χριστόν.

3) Ο άγιος μάξρτυρας Ηλιόδωρος. Εμαρτύρησεν στην Λαγιδώ της Παμφυ­λίας θανατωθείς δια σπάθης.

4) Ο άγιος μάρτυρας 'Αξης.

5) Οι άγιοι εκατόν πεντήκοντα μάρτυρες στρατιώτες θανατωθέντες μετά του αγίου Αζη.

6) Οι άγιες γυνή και θυγατέρα του έπαρχου.

7) Ο άγιος Αγάπιος.

8) Οι άγιοι Άνθιμος, Θουλλέλαιος, Χριστόφορος, Ευφημία και Πανχάριος.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1826 επί του λόφου του Αρείου Πάγου, οι Τούρκοι εθανάτωσαν δια σουβλισμού αιχμαλώτους Έλληνας.

Το 1912 αι δυνάμεις προσκόπων του ελληνικού στρατού μάχονται εναντίον των Τούρκων παρά το χάνι Εμίν Αγά.

Το 1919 στο μέτωπο στη Μ. Ασία σημειώνεται δράση περιπόλων.

Το 1920 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία μάχεται με περιπόλους και πυρο­βολικό εναντίον των Τούρκων.

Το 1921 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δέχεται επιθέσεις τουρκικών απο­σπασμάτων.

Το 1940 στο αλβανικό μέτωπο οι ελληνικές δυνάμεις δι' επιθέσεων των ε­ναντίον των Ιταλών, καταλαμβάνουν τα υψώματα της Ντάρζας. Η ιταλική αε­ροπορία εβομβάρδισε το Βαθύ Σάμου.