31 Μαΐου, 2010

Η ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΩΡΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ .

4 ΕΩΣ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010

 

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣΑγαπητέ επισκέπτη του blog,

Στις 4  Μαΐου 2001 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος αναβάθμισε, ανά την υφήλιο τον αιρεσιάρχη πάπα, και τον έστεψε πνευματικό πλανητάρχη. Το ίδιο δυστυχώς θα συμβεί και με την ίδια συνταγή στην Κύπρο τις προσεχείς ημέρες. Οι πληροφορίες μας αναφέρουν, ότι το κλίμα είναι τεταμένο με αφορμή αυτή την επίσκεψη. Εμείς σήμερα θα αναφερθούμε στην Ουνία και τι λένε οι Άγιοι Πατέρες για τον πάπα, κάνοντας έτσι σύγκριση, μεταξύ του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, του μακαριστού Χριστοδούλου και του νυν Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου. Θα επανέλθουμε όμως στις 4/6/2010, για να σας ενημερώσουμε για τις Ιστορικές και Θεολογικές προσεγγίσεις σχετικά με τον Παπισμό.

Voiotosp.blogspot.com  31/5/2010

Α) Ό Άντίπαπας καί ό άντι-Άντίπαπας

Ό άγιος Μάρκος στή ψευτοσύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας, στερήθηκε καί τό φαγητό ακόμη καί αντί αυτού τού είπαν ότι πρέπει νά τού δοθεί σχοινί γιά κρέμασμα, ένώ ό μακαριστός Χριστόδουλος έκάθησε στήν «τράπεζαν Ίεζάβελ», στή Νουτσιατούρα καί εκεί, όπως καί οί λατινόφρονες στή Φερράρα, τά λαμπρά της πίστεως πρωτοτόκια άντήλλαξε μέ πανάκριβα δώρα και πλούσια εδέσματα. Ό άγιος Μάρκος, πολέμησε τούς λατινόφρονες καί έσφαξε τήν νοητή Μαδιανίτιδα, τήν δυτική Εκκλησία, μέ τό μαχαίρι του Πνεύματος, ενώ ο μακαριστός Χριστόδουλος γιά νά φέρει τον πάπα στήν Ελλάδα, τήν γλώσσα του τήν έκανε όργανο του διαβόλου έπιτηδειότατο, καί μέ χαρά του πρόσφερε στον πάπα ασημένιο στεφάνι νίκης!

Ό άγιος Μάρκος έβόησε: «Στώμεν καλώς εις τήν διδασκαλίαν τών προγόνων μας, στώμεν εις τά έθιμα τής Εκκλησίας μας. Μήν άκούσωμεν φωνήν άλλοτρίαν, μή ύποταχθώμεν εις τον άντάρτην καί άντίχριστον». Ό μακαριστός Χριστόδουλος όμως ξέχασε τότε τό «πολυτίμητον τζιβαϊρικόν» καί έβόησε, στώμεν κα­λώς, «δεν επιτρέπεται μέ βάση τό παρελθόν νά κανονίζουμε τήν σημερινή μας στάση», «ποιος θά μας δικαιώσει... ιδίως άπό τούς έξω, πού είναι στήν Ευρώπη»; Καπηλεύτηκε καί μερικά λόγια του αγίου Μάρκου δεν τόλμησε όμως, να επαναλάβει τά λόγια του αγίου: «τάς τών δυτικών φωνάς... ουτε γνωρίζω, ούτε παραδέχομαι, τεκμαιρόμενος ότι διεφθαρμέναι εισί».

Ό άγιος Μάρκος πολέμησε τήν βλασφημία τών λατίνων στο Σύμβολο τής Πίστεως, ένώ ό μακαριστός Χριστόδουλος, όχι μόνο τήν ανέχθηκε, άλλά καί μέ τήν παραδοχή δύο Εκκλησιών, Όρθοδόξου καί Ρωμαιο­καθολικής, δεν εσεβάσθη το Σύμβολο τής Πίστεώς μας.Ό άγιος Μάρκος ώνομάστηκε άπό τήν Εκκλησία μας «ό Άντίπαπας», γιατί εναντιώθηκε στον πάπα καί τον ταπείνωσε. Ό μακαριστός Χριστόδουλος ονομάσθη από τους σκανδαλισθέντες Ορθοδόξους Χριστιανούς ως ό άντι-Άντίπαπας, γιατί προσκύνησε τον πάπα καί τον υπερύψωσε καί θέλησε νά ταπεινώσει τον Άντίπαπα. Λέγει ακόμη ό άγιος Αθανάσιος ότι, «κάθε ορθόδοξος είναι Άντίπαπας», άρα ό μακαριστός Χριστόδουλος εκήρυξε γυμνή τη κεφαλή υπέρ του πάπα και όχι υπέρ των Πατέρων της Εκκλησίας.

Β)  Η  Ο Υ Ν Ι Α

Μετά την οριστική αποκοπή του πάπα από τό σώμα της Εκκλησίας τό 1054 ό πάπας όχι μόνο παρέμεινε αμετανόητος, υποστηρίζοντας τίς αιρέσεις καί τίς πλάνες του αλλά παρουσιάζει τόν εαυτό του ότι αυτός έχει τήν αλήθεια καί επιδιώκει μέ τόν οποιοδήποτε τρόπο νά επαναφέρει δήθεν στήν αλήθεια όλους τους λαούς ύπό τήν εξουσία του. "Ενα μέσο πού εχει επινοήσει γιά τήν πραγματοποίηση του σκοπού αυτού είναι ή ουνία, ή οποία μέ τήν σειρά της διαδίδει τά ιμπεριαλιστικά σχέδια του παπισμού μέ τήν προπαγάνδα.

Ή γένεση της ουνίας τοποθετείται τό 1215 στήν Φράγκικη Σύνοδο του Λατερανού καί κατ' άλλους τό 1254 επί Φράγκου Πάπα Ίννοκεντίου του Δ' ένώ ή επισημοποίησή της έγινε τό 1438-9 στήν Σύνοδο της Φεράρας. Στήν Κωνσταντινούπολη οί Ουνίτες γιά πρώτη φορά εμφανίσθηκαν τό 1583 καί μέ τήν πάροδο τών ετών ή δράση τους ήταν πιό οργανωμένη καί πιό εμφανής, μέ αποτέλεσμα νά δημιουργηθεί ποιμαντικό πρόβλημα.

Μπροστά σ' αυτόν τόν κίνδυνο τό Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκάλεσε Πανορθόδοξη Σύνοδο τό 1722, έπί Πατριαρχείας Ιερεμίου του Γ' πού κατεδίκασε τήν Ουνία καί εξέδωσε σχετική εγκύκλιο πρός ενημέρωση του πιστού λαού. Παρόμοιες εγκύκλιοι έξεδώθησαν τό 1838, 1870, 1872, καί 1907. Τήν Ουνία τήν κατεδίκασε καί ή ελληνική δικαιοσύνη τό 1929 μέ απόφαση Εφετείου καί τό 1930 του Αρείου Πάγου.

Ουνία σημαίνει ένωση πού προέρχεται από τήν Πολωνική λέξη unia (=ένωση). Μέ τόν όρο αυτό unia οί Φράγκοι εννοούν τήν ένωση όλων των λαών ύπό τήν εξουσία του Πάπα, ενώ Ουνίτης σημαίνει πιστός πού διατηρεί έξωτερικώς τά Ορθόδοξα τυπικά καί έθιμα αναλόγως της χώρας όπου διαμένει ένώ είναι ενωμένος δογματικά καί διοικητικά μέ τόν πάπα καί τό Βατικανό. Τά μέσα πού χρησιμοποιεί ή Ουνία γιά νά περάσει ή προπαγάνδα του παπισμού είναι ή 'Ίδρυση καί συντήρηση φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων, σχολείων, ή έκδοση βιβλίων, ό οικονομικός δελεασμός κυρίως τών πολιτικών μέ αντάλλαγμα τήν αδιαφορία τών αστυνομικών αρχών γιά νά πραγματοποιεί τά σχέδιά της ανενόχλητα, κ.ά.

Στόχος της είναι νά λατινοποιήσει - έκφραγκέψει τά ορθόδοξα κράτη ύποδύοντας τούς Όρθοδόξους ιερείς μέ ορθόδοξη αμφίεση, ορθόδοξα μυστήρια ύπό τόν έλεγχο καί τίς εντολές του Βατικανού. Τό πιό αποτελεσματικό μέσο πού χρησιμοποιεί ή Ουνία όπως τό εχει αποτυπώσει ή ιστορία είναι ή βία. Οί απάνθρωπες βιαιοπραγίες μέ τήν συγκατάθεση καί τήν αδιαφορία υπευθύνων πολιτικών αρχών κυρίως στά ανατολικά κράτη τήν ανύψωσαν στά μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον του ανθρωπίνου προσώπου.

Τά εγκλήματά της ξεπερνούν κάθε προηγούμενο σέ επινόηση καί εφευρετικότητα. Είναι πλείστα τά παραδείγματα στά οποία μπορούμε νά αναφερθούμε στό πρόσφατο παρελθόν. Ουνίτες έμπαιναν μέ τή βία σέ όρθοδόξους ναούς κάνοντας κατάληψη, τούς Ιερείς τούς σκότωναν αφού τούς κακοποιούσαν βάναυσα, όσοι πιστοί αντιστέκονταν τούς έκαναν μαρτύρια σπάζοντας τά χέρια τά πόδια, στίς γυναίκες έκοβαν τά στήθη, ενώ τά παιδιά τά έβαζαν πάνω σέ σχάρα καί τά έκαιγαν («Εκκλησία» αρ. 35 σελ. 283-4, 1930).

Παρόμοια γεγονότα διεδραματίσθησαν τό 1968 στήν Τσεχοσλοβακία. Ή ειρωνεία ήταν ότι τήν στιγμή πού γινόντουσαν οί σφαγές σέ ομόδοξη χώρα ό Οίκ. Πατριάρχης τότε Άθηναγόρας υποδεχόταν τόν πάπα μέ αδελφικούς εναγκαλισμούς προφανώς γιά νά δείξει τήν «χριστιανική αγάπη» καί «φιλοξενία» στόν Πάπα καί στήν Δύση όπως επεδίωξε ό μακαριστός Χριστόδουλος το 2001. Ή ενέργεια του τότε Οίκ. Πατριάρχου Άθηναγόρα νά δεχθεί τόν Πάπα καί ταυτόχρονα νά σφάζονται από τούς Ουνίτες ορθόδοξοι, δέν είναι τίποτε άλλο παρά άμνηστεία τών εγκλημάτων του πάπα καί του Βατικανού μέσω της Ουνίας.

Οί άνθρωποι οί όποιοι άμνηστεύουν τόσο εύκολα τέτοιου είδους εγκλήματα δέν έχουν παρά νά χαρακτηρισθούν τουλάχιστον άνιστόριτοι, πρόσωπα πού ζημιώνουν τήν Εκκλησία καί τό έθνος μας, εξυπηρετώντας καί προωθώντας τά σχέδια του Βατικανού. Ό ρόλος του μακαριστού Χριστοδούλου τότε, στήν επίσκεψη του Πάπα ήταν αρκετά υποκριτικός. Υποκρίνετο τότε στόν ελληνικό λαό λέγοντας ότι βρέθηκε πρό τετελεσμένων γεγονότων διότι προσκαλέσθηκε ό πάπας ώς αρχηγός κράτους άπό τόν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ενώ δέν ρωτήθηκε ό ίδιος αλλά καί ούτε κάν ενημερώθηκε (Τα ίδια ακριβώς που λέει σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου).

Αυτό όμως που είπε τότε, ο μακαριστός Χριστόδουλος δεν ήτο αλήθεια διότι όπως έγραψε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ό κ. Κ. Στεφανόπουλος σέ απαντητική του επιστολή της 30 Μαρτίου πρός τόν Χριστιανικό Σύλλογο «"Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς» Χαλκίδας, στό ερώτημα «γιατί δέν ενημερώθηκε ή Εκκλησία», ή απάντηση ήταν ή έξης: Σέ ανακοινωθέν της Ι.Σ. της 1ης Δεκεμβρίου 2000 λίγο πρίν τήν αναχώρηση γιά τό Βατικανό του Προέδρου της Δημοκρατίας ό μακαριστός Χριστόδουλος είπε ότι «δέν έχει αντίρρηση νά έλθει στήν Ελλάδα ό Πάπας» άλλά ούτε έχει αρμοδιότητα ή Εκκλησία νά συμφωνήσει ή όχι.

Επομένως ό τότε Αθηνών ήταν όχι μόνον ενήμερος καί σύμφωνος γιά νά έλθει ό Πάπας στήν Ελλάδα άλλά τακτοποίησε καί τήν υποδοχή του. Ό μακαριστός είχε κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος. Υποτίμησε τήν νοημοσύνη του Όρθοδόξου Έλληνα αψηφώντας τό ρωμαίϊκο φιλότιμό του καί τήν ιστορική του μνήμη. Ό Έλληνας ρωμιός παραχώρηση μπορεί νά κάνει γιά τό κοινό καλό χωρίς νά μειώνει τήν πίστη του, άλλά όμως ποτέ δέν προδίδει τόν συνάνθρωπο, τό έθνος καί τήν πίστη του.

Μέ τήν ενέργειά του λοιπόν αυτή ό μακαριστός Χριστόδουλος απεδείχθη αναληθής έναντι του ελληνικού λαού ότι δήθεν δέν ήξερε τίποτα γιά τήν επίσκεψη του Πάπα στήν Ελλάδα, και αμνήστευσε όλα τά εγκλήματα της Ουνίας πού από το 1054 μέχρι και σήμερα δέν έχουν σταματήσει. Ήταν ό πρώτος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών πού υπεδέχθη τον πάπα στήν Ελλαδική Εκκλησία. Εκεί έφτασε δυστυχώς η Εκκλησία της Ελλάδος επί της ποιμαντορίας του μακαριστού Χριστοδούλου.

Με την φιέστα αυτή λοιπόν της υποδοχής τότε του πάπα, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι ό Ποντίφηκας εχει αποστολική διαδοχή είναι εκκλησία καί πως τελεί μυστήρια. Οί πατέρες της Εκκλησίας όμως λένε τό ακριβώς αντίθετο καί επί πλέον «τόν πάπα νά καταράσθε διότι αυτός θά είναι ή αιτία του κακού» (Αγ. Κοσμάς ό Αιτωλός) «φεύγετε τούς Παπικούς, ώς φεύγει τίς άπό όψεως» (Αγ. Μάρκος Εφέσου ό Ευγενικός).

Τέλος ή επίσκεψη του Πάπα εις την Εκκλησία της Ελλάδος υπό τον τότε Αθηνών ήταν μέγα ιστορικό, θεολογικό καί εθνικό λάθος. Όπως λάθος είναι και η οσονούπω επίσκεψή του εις την Κύπρο καί δικαίως οι Ιεράρχαι της Κύπρου, διότι είναι πεπεισμένοι πως όσοι πιστεύουν ότι ο πάπας έχει αποστολική διαδοχή, είναι εκκλησία και έχει μυστήρια, άλλο τόσο και αυτοί βρίσκονται εκτός Εκκλησίας.

«Πεπράκαμεν την πίστην ημών

αντηλάξαμεν την ευσέβειαν

δια της παπικής ασεβείας»

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

(Θα επανέλθουμε για το ίδιο θέμα 4/6/2010)

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 31 MAΪΟΥ

image_thumb8444444444444444444484

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος μάρτυρας Ερμείας. Ήταν στρατιώτης στην πόλιν Κόμαννα της Καπαδοκίας. Αυτός δια την πίστιν και ομολογίαν του στον Χριστόν συνελήφθη, ωδηγήθη προ του ηγεμόνος και επειδή αρνήθηκε να θυσιάση στα είδωλα του συνέτριψαν τις σιαγόνες του, του έβγαλαν το δέρμα του προσώπου, του εξερρίζωσαν τους οδόντας και τον έρριψαν σε καμίνι αναμμένο. Αλλά ο άγιος εξήλθε σώος. Τότε τον άγιον τον εβασάνισαν εκ δευτέρου, τον εκρέμασαν και απέκο­ψαν την κεφαλήν του.

2) Οι άγιοι πέντε μάρτυρες. Εξεδήμησαν εις Κύριον συρόμενοι κατά γης.

3) Οι άγιοι μάρτυρες Ευσέβιος και Χαραλάμπης. Δια την φλογεράν πίστιν των εις τον Χριστόν, εμαρτύρησαν μέσα στη φωτιά.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 οι οπλαρχηγοί Στερεάς Γιολδασαίοι και Γουβέλης επιτίθενται εναντίον των Τούρκων του Καρπενησίου.

Το 1822 ο Καρά Αλής φθάνει με πολυάριθμον στόλον και στρατόν στη Χίο.

Το 1825 ο Ελληνικός στόλος επετέθη εναντίον του Τουρκικού στην Σούδαν Κρήτης και επροξένησε σε αυτόν ζημίες.

Το 1919 ο ελληνικός στρατός εκκαθαρίζει την περιοχήν της Περγάμου από άτακτα στοιχεία των Τούρκων.

Το 1920 στο μέτωπο της Μ. Ασίας σημειώνονται μικροσυμπλοκές περιπό­λων.

Το 1921 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δέχεται επιθέσεις άτακτων Τούρ­κων.

Το 1922 σ' ολόκληρο το μέτωπο στη Μ. Ασία σημειώνεται δράση πυροβολι­κού και περιπόλων.

Το 1941 οι Γερμανοί έγιναν κύριοι ολοκλήρου της Κρήτης και ελάχιστοι φωλεαί αντιστάσεως έμειναν.