06 Ιουνίου, 2009

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

normal_5NPentikosti

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ


Ογδόη Κυριακή από το Πάσχα σήμερα, Κυριακή της Πεντηκοστής. Μεγάλη και σημαντική ημέρα˙ κατέβηκε το Πνεύμα το Άγιο στους Μαθητάς και Αποστόλους, και τους έκανε ουρανομύστες και τους έκανε πανσόφους και κήρυκες της πίστεως, τους έκανε λιοντάρια και γενναίους, και βγήκαν μετά στον κόσμο και κήρυξαν το Ευαγγέλιο εώς εσχάτου γης.


Το σημερινό ανάγνωσμα του Ιερού Ευαγγελίου αναφέρεται στην περίπτωση εκείνη της γιορτής της Σκηνοπηγίας, και μάλιστα κατά την όγδοη μέρα αυτής, που ήτο παρών και ο Ιησούς, και καθώς έβλεπε άφθονα νερά να χύνωνται και φώτα να είναι αναμμένα, είπε στους ακροατές και Μαθητές Του: «Αν διψά κάποιος, ας έλθει σε Μένα να πιει, και το νερό που θα του δώσω Εγώ, θα είναι μοναδικό». Και εννοούσε το Πνεύμα το Άγιο, που θα ελάμβαναν οι Απόστολοι μετά την Ανάσταση και κατά την ημέρα της Πεντηκοστής κυρίως.


Εκείνοι δεν το αντελήφθησαν τότε. Αργότερα, όταν Το έλαβαν, εδόξασαν τον ένα Παράκλητο, το Φιλάνθρωπο Χριστό μας, που έστειλε τον άλλο Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο, για να συνεχίσει το έργο της Εκκλησίας και να μη μας αφήσει ορφανούς και μόνους. Και καθώς μιλούσε ο Ιησούς στην εορτή της Σκηνοπηγίας, Τον έβλεπαν οι άνθρωποι και απορούσαν και θαύμαζαν οι αγαθοί, και σκεπτόντουσαν όχι καλά οι δυσκολεμένοι και έγινε σχίσμα στο λαό˙ άλλοι έλεγαν πως είναι ο Προφήτης, κι άλλοι πως δεν είναι, αφού κατάγεται από τη Γαλιλαία και όχι από την Ιουδαία, που έλεγαν οι Γραφές.


Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι είχαν βάλει εγκάθετους να συλλάβουν το Χριστό και να Τον πάνε δεμένο. Εκείνοι καθώς άκουγαν την αθάνατη διδασκαλία Του, μαγεύτηκαν, και πήγαν μ΄ άδεια χέρια στους Γραμματείς και Φαρισαίους. Και όταν τους ρώτησαν αυτοί γιατί δεν Τον έφεραν, τους είπαν: «Αυτόν να φέρωμε; Το χρυσό στόμα; Την άκρα καλοσύνη;». Και τους μάλωσαν οι Φαρισαίοι και τους είπαν πως είναι πλανεμένοι, γιατί κανένας απ΄ αυτούς και από τους άρχοντες δεν Τον πίστεψε. Στην ουσία όμως πλανεμένοι ήταν εκείνοι˙ είχαν το πνεύμα της πλάνης. Ο κοσμάκης ο απλός έβλεπε τον Φιλάνθρωπο Χριστό και τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος ολόκληρη επάνω Του, γι΄ αυτό και τον θαύμαζε και Τον αγαπούσε.


Κι έκαμαν συνέδριο οι Φαρισαίοι τι να κάνουν. Κι ανάμεσα τους ο Νικόδημος, ο μυστικός Μαθητής, τους είπε: «Πρέπει πρώτα να Τον κρίνωμε, να δούμε τι κάνει, και μετά να τον δικάσωμε». Και εκείνοι τον εμάλωσαν. Κι ο Χριστός συνέχιζε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Εκείνος που μ΄ ακολουθεί, δεν θα ναι στα σκοτάδια, αλλά θα βρει το Φως της ζωής».


Το Πνεύμα το Άγιο, ας φωτίζει και μας, κι ας φροντίζει όλους μας, να βρίσκωμε το Χριστό μας, την πόρτα και την στράτα της Εκκλησίας, και να φτάσωμε μια μέρα, εμπνευσμένοι και γεμάτοι από Κείνον, στη Θεία Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.