18 Φεβρουαρίου, 2009

ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ 12/2/2009


Χ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Σ Μ Ο Σ -Π Ρ Ο Σ Φ Ω Ν Η Σ Η



του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου στην Ημερίδα της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής επί Ειδικών Ποιμαντικών θεμάτων και Καταστάσεων στην Θεσσαλονίκη

12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009


Με ιδιαίτερη χαρά παρίσταμαι στην Ημερίδα αυτή διότι συναντώ τους αγαπητούς αδελφούς μου Αρχιερείς, αλλά και τους αγαπητούς Κληρικούς που διακονούν στις Μητροπόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Δοξάζω τον Θεό γι' αυτήν την δωρεά.
Ιδιαιτέρως θα ήθελα να εκφράσω την χαρά μου για την επικοινωνία μου με τον αγαπητό αδελφό Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο, με τον οποίο συνδεόμαστε πολλά χρόνια και αγωνισθήκαμε, με διαφόρους τρόπους, για το καλώς εννοούμενα δίκαια της. Εκκλησίας μας. Βεβαίως, κάθε πρόσωπο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα την δική του ειδοποιό διαφορά, τα δικά του χαρίσματα, τον δικό του τρόπο εκφράσεως. Άλλωστε, όταν κάνουμε λόγο για πρόσωπα πάντοτε εννοούμε τα κοινά γνωρίσματα, αλλά και τις ιδιαιτερότητες του κάθε προσώπου.

Έτσι, ούτε απολυτοποιούμε τα πράγματα, αλλά ούτε και τα υποβιβάζουμε, αρκεί να συντελούν όλοι στην δόξα του Θεού και την ενότητα της πίστεως εν τη Εκκλησία. Τον ευχαριστώ ιδιαιτέρως γιατί ανέλαβε ευχαρίστως την πραγματοποίηση αυτής της Ήμερίδος στην Μητροπολιτική του περιφέρεια.

Η παρουσία και άλλων αγαπητών Αρχιερέων στην παρούσα Ημερίδα αυξάνει την χαρά μου, γιατί με όλους τους Μητροπολίτας συσκεπτόμαστε και συνεργαζόμαστε εν πνεύματι αγάπης και ελευθερίας μέσα στο συνοδικό σύστημα και το ιεραρχικό πολίτευμα της. Εκκλησίας, για την δόξα του Θεού και τον έπαινο της Εκκλησίας μας.

Η παρούσα "Ημερίδα την όποια διοργανώνει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την ευθύνη της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής. Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων και Καταστάσεων, της όποιας προεδρεύει ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, θα ασχοληθή με ένα σοβαρό θέμα για την αρτιότερη, κατά τον δυνατόν, ποιμαντική καθοδήγηση των Χριστιανών.

Βεβαίως η Εκκλησία της Ελλάδος ασκεί την διοίκηση της Εκκλησίας, αλλά δεν υποκαθιστά η αντικαθιστά την ποιμαντική μέριμνα και καθοδήγηση των Χριστιανών που γίνεται με τις άοκνες προσπάθειες των εκασταχού Μητροπολιτών.

Με άλλα λόγια η ποιμαντική καθοδήγηση γίνεται από τους Μητροπολίτας και τους Κληρικούς, οι οποίοι διακονούν με την άδεια των Αρχιερέων, αλλά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της. Ελλάδος στο πλαίσιο των Ιερών Κανόνων των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων μελετά τα μείζονα θέματα και δίδει τις δέουσες οδηγίες.

Τα πορίσματα της παρούσης Ήμερίδος, όπως και των άλλων Ημερίδων και Συνεδρίων, καταλήγουν στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο και την Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου όλα το Συνοδικά μέλη συζητούν με υπευθυνότητα και διάκριση τα μείζονα θέματα που απασχολούν το πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Θα ληφθούν σοβαρώς υπ' όψη τα όσα θα αποφασίσετε στην παρούσα Ημερίδα.

Το θέμα της Ήμερίδος αυτης «Η αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών στα πλαίσια του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως είναι αρκετά ενδιαφέρον, κυρίως από ποιμαντικής πλευράς. Η. Εκκλησία με το Μυστήριο της Εξομολογήσεως θεραπεύει τις πνευματικές ασθένειες των ανθρώπων. Ο Χριστός επανειλημμένως στα αγιογραφικά, πατερικά και λειτουργικά κείμενα χαρακτηρίζεται ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, η Εκκλησία ονομάζεται θεραπευτήριο- ιατρείο και οι Κληρικοί τιτλοφορούνται πνευματικοί ιατροί-θεραπευτές.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει θέση ο δυτικός σχολαστικισμός και ηθικισμός. Μια δε διαφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας από τις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες είναι η διαφορά μεταξύ δικανικής και θεραπευτικής αντιμετωπίσεως των προβλημάτων του ανθρώπου. Στην δύση ερμηνεύουν την ενανθρώπηση του Χρίστου μέσα από δικανικές - νομικές διαδικασίες, ως μια. εξιλέωση της θείας δικαιοσύνης, ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία η ενανθρώπηση του Χριστού ερμηνεύεται μέσα από την αγάπη Του και την ίαση της πεπτωκυίας ανθρωπίνης φύσεως. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει ότι ο Χριστός με την ενανθρώπηση Του προσέλαβε όλη την ανθρώπινη φύση για να την θεραπεύση, διότι «το απρόσληπτον και άθεράπευτον».


Αν οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν πλήρως τα θεραπευτικό αυτό έργο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα λύνονταν πάρα πολλά προβλήματα σε προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. Η Ενορία στην πλήρη έκφραση της μπορεί να λειτουργήση ως μια θεραπευτική κοινότητα, της οποίας κέντρο είναι το μυστήριο της θείας. Ευχαριστίας.


Επειδή, όμως, στην Εκκλησία δεν ζούμε μονοφυσιτικά, γι' αυτό δεχόμαστε και την βοήθεια της ιατρικής Επιστήμης όπου και όταν αυτή μπορη να βοηθήση. Άλλωστε ο άνθρωπος. είναι μια ψυχοσωματική οντότητα και δέχεται ποικίλες επιδράσεις, αφού τα ψυχικά προβλήματα αντανακλούν και στο σώμα και οι σωματικές ασθένειες. επηρεάζουν κατά διαφόρους βαθμούς και την ψυχή.

Σε μία εποχή στην οποία παρατηρείται ή διεπιστημονική μέθοδος επιλύσεως διαφόρων προβλημάτων, καθώς επίσης και η επιστήμη αναγνωρίζει τον ρόλο της πίστεως των ανθρώπων για την θεραπεία τους, γίνεται αντιληπτό ότι χρειάζεται συνεργασία μεταξύ Εκκλησίας και επιστήμης, χωρίς όμως να καταργούνται τα όρια μεταξύ τους και οι προϋποθέσεις με τις οποίες εργάζεται η καθεμιά.

Είμαι σίγουρος ότι ή Ημερίδα αυτή θα στεφθεί από επιτυχία, πράγμα το οποίο επιβεβαιώνει ή παρουσία ικανών Εισηγητών και πεπειραμένων πνευματικών πατέρων πού εργάζονται στον ευαίσθητο χώρο της εξομολογητικής και ποιμαντικής των Χριστιανών.


Εύχομαι καλή δύναμη στο ποιμαντικό σας έργο, το οποίο πρέπει να γίνεται μέσα σε θεολογικά και εκκλησιολογικά πλαίσια, κάτω από την ποιμαντική αρμοδιότητα των κατά τόπους Επισκόπων.

+ Ο Αθηνών καί Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος




† Ἡ Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ὁσιομάρτυρας ἡ Ἀθηναία - (19 Φεβρουαρίου)

Ἡ Ὁσία Φιλοθέη γεννήθηκε τὸ ἔτος 1522 μ.Χ. στὴν τουρκοκρατούμενη τότε Ἀθῆνα. Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς της ὀνομάζονταν Ἄγγελος καὶ Συρίγα Μπενιζέλου. Ἡ μητέρα της ἦταν στείρα καὶ ἀπέκτησε τὴν Ἁγία μετὰ ἀπὸ θερμὴ καὶ συνεχῆ προσευχή.

Κύριος ποὺ ἱκανοποιεῖ τὸ θέλημα ἐκείνων ποὺ Τὸν σέβονται καὶ Τὸν ἀγαποῦν, ἄκουσε τὴν δέησή της. Καὶ πράγματι, μία ἡμέρα Συρίγα μπῆκε κατὰ τὴν συνήθειά της στὸ ναὸ τῆς Θεοτόκου γιὰ νὰ προσευχηθεῖ καὶ ἀπὸ τὸν κόπο τῆς ἔντονης καὶ ἐπίμονης προσευχῆς τὴν πῆρε γιὰ λίγο ὕπνος. Τότε ἀκριβῶς εἶδε ἕνα θαυμαστὸ ὅραμα. Ἕνα φῶς ἰσχυρὸ καὶ λαμπρὸ βγῆκε ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Θεομήτορος καὶ εἰσῆλθε στὴν κοιλιά της. Ἔτσι ξύπνησε ἀμέσως καὶ ἔκρινε ὅτι τὸ ὅραμα αὐτὸ σήμαινε στὴν ἱκανοποίηση τοῦ αἰτήματός της. Ἔτσι κι ἔγινε. Ὕστερα ἀπὸ λίγο καιρὸ ἡ Συρίγα ἔμεινε ἔγκυος καὶ ἔφερε στὸν κόσμο τὴ μονάκριβη θυγατέρα της.

Μαζὶ μὲ τὴν Χριστιανικὴ ἀνατροφή, ἔδωσαν στὴν μοναχοκόρη τους καὶ κάθε δυνατή, γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, μόρφωση. Ἔτσι ἡ Ρηγούλα, αὐτὸ ἦταν τὸ ὄνομά της προτοῦ γίνει μοναχή, ὅσο αὔξανε κατὰ τὴν σωματικὴ ἡλικία, τόσο προέκοπτε καὶ κατὰ τὴν ψυχή, ὅπως λέει τὸ συναξάρι της.

Σὲ ἡλικία 14 χρονῶν, οἱ γονεῖς της τὴν πάντρεψαν μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τῆς Ἀθήνας. Ἀργότερα, ἀφοῦ πέθαναν οἱ γονεῖς καὶ ὁ σύζυγός της, ᾖρθε ἡ ὥρα νὰ πραγματοποιήσει ἕνα μεγάλο πόθο της. Ἀφιερώνεται ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Χριστό, γίνεται μοναχὴ καὶ παίρνει τὸ ὄνομα Φιλοθέη.

Κατ’ ἀρχήν, ὕστερα ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα τοῦ Πρωτόκλητου, τὸν ὁποῖο εἶδε σὲ ὅραμα, οἰκοδόμησε ἕνα γυναικεῖο μοναστῆρι μὲ ἀρκετὰ κελιά, στὸ ὁποῖο καὶ ἔδωσε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου γιὰ νὰ τὸν τιμήσει. Στὸ μοναστῆρι πρόσθεσε καὶ ἄλλα ἀναγκαῖα οἰκοδομήματα καὶ ἐκτάσεις καὶ τὸ προικοδότησε μὲ μετόχια καὶ ὑποστατικά, ποὺ ὑπερεπαρκοῦσαν γιὰ τὴ διατροφὴ καὶ συντήρηση τῶν μοναζουσῶν.

Τὸ μοναστῆρι αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα σῳζόταν στὴν Ἀθῆνα, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ πολλὰ ἔτη μετὰ τὴν κοίμηση τῆς Ἁγίας καὶ ἦταν πλουτισμένο, ὄχι μόνο μὲ ὑποστατικὰ καὶ διάφορα μετόχια, ἀλλὰ καὶ μὲ πολυειδὴ χρυσοΰφαντα ἱερατικὰ ἄμφια καὶ σκεύη, ἀπαραίτητα γιὰ τὶς ἐτήσιες ἱερὲς τελετὲς καὶ ἀγρυπνίες. Προπαντὸς ὅμως τὸ μοναστῆρι σεμνυνόταν καὶ ἐγκαλλωπιζόταν μὲ τὸ θησαυρὸ τοῦ τιμίου καὶ ἁγίου λειψάνου τῆς Ἁγίας, τὸ ὁποῖο ἦταν ἀποθησαυρισμένο καὶ ἀποτεθειμένο στὸ δεξιὸ μέρος τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, ὅπου καὶ τὸ ἀσπάζονταν μὲ εὐλάβεια ὅλοι οἱ Χριστιανοί. Τὸ τίμιο λείψανο τῆς Ἁγίας σκορποῦσε εὐωδία, γεγονὸς ποὺ ἀποτελοῦσε ἐμφανῆ μαρτυρία καὶ ἀπόδειξη τῆς ἁγιότητας αὐτῆς.

Τὸ παράδειγμά της, λοιπόν, νὰ ἀφιερωθεῖ στὸν Χριστό, τὸ ἀκολουθοῦν καὶ ἄλλες νέες. Σὲ λίγο διάστημα, ἡ μονὴ ἔφθασε νὰ ἔχει διακόσιες ἀδελφές. Ἡ μονὴ τῆς Ὁσίας Φιλοθέης γίνεται πραγματικὸ λιμάνι. Ἐκεῖ βρίσκουν προστασία ὅλοι οἱ ταλαιπωρημένοι ἀπὸ τὴν σκλαβιά. Ἐκεῖ οἱ ἄρρωστοι βρίσκουν θεραπεία, οἱ πεινασμένοι τροφή, οἱ γέροντες στήριγμα καὶ τὰ ὀρφανὰ στοργή. Ἡ Ὁσία, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν Τούρκων, οἰκοδομεῖ διάφορα φιλανθρωπικὰ ἱδρύματα, νοσηλευτήρια, ὀρφανοτροφεῖα, «σχολεῖα διὰ τοὺς παίδας τῶν Ἀθηναίων, διὰ ν’ ἀνοίξη τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν πρὸς τὴν παράδοσιν καὶ τὴν δόξαν τῶν προγόνων των». Πρωτοστατεῖ σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἔργα ἡ ἡγουμένη Φιλοθέη. Διδάσκει μὲ τὰ λόγια καὶ μὲ τὴ ζωή της. Στηρίζει τοὺς πονεμένους σκλάβους μὲ τὴν προσευχή της. Ἰδιαίτερες εἶναι οἱ φροντίδες της γιὰ νὰ σώσει ἀπὸ τὸν ἐξισλαμισμὸ ἢ τὴν ἁρπαγὴ τῶν Τούρκων τὶς νέες Ἑλληνίδες. Ἡ ὅλη ὅμως δράση τῆς Ἁγίας Φιλοθέης ἐξαγρίωσε κάποτε τοὺς Τούρκους. Κάποια στιγμὴ τὴν συλλαμβάνουν καὶ ἐκείνη μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία ὁμολογεῖ: «Ἐγὼ διψῶ νὰ ὑπομείνω διάφορα εἴδη βασανιστηρίων γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖο λατρεύω καὶ προσκυνῶ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιά, ὡς Θεὸ ἀληθινὸ καὶ ἄνθρωπο τέλειο καὶ θὰ σᾶς χρωστάω μεγάλη εὐγνωμοσύνη ἂν μπορεῖτε μία ὥρα πρωτύτερα νὰ μὲ στείλετε πρὸς Αὐτὸν μὲ τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου». Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἡρωικὴ αὐτὴ ἀπάντηση πρὸς τοὺς κατακτητές, ὅλοι πίστευαν ὅτι ἡ πανευτυχὴς καὶ φερώνυμη Φιλοθέη ἐντὸς ὀλίγου θὰ ἐτελειοῦτο διὰ τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου. Ὅμως, κατὰ θεία βούληση, τὴν τελευταία σχεδὸν στιγμὴ πρόφθασαν κάποιοι Χριστιανοὶ καὶ καταπράυναν τὸν ἡγεμόνα μὲ διάφορους τρόπους. Ἔτσι πέτυχαν νὰ ἐλευθερώσουν τὴν Ἁγία.

Ἀφεθεῖσα πλέον ἐλεύθερη, ἡ Ἁγία Φιλοθέη, ἐπέστρεψε ἀναίμακτη στὸ μοναστῆρι της, ὅπως ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου ὁ μυροβλύτης Νικόλαος καὶ πολλοὺς αἰῶνες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Φρόντιζε δέ, ὄχι μόνο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς δικῆς της ψυχῆς ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ἀφοῦ τοὺς μὲν ἐνάρετους τοὺς στερέωνε στὴν ἀρετή, τοὺς δὲ ἁμαρτωλοὺς τοὺς βελτίωνε ἠθικὰ καὶ τοὺς ὁδηγοῦσε στὴ μετάνοια. Καὶ ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ πέρασε στὴ νῆσο Τζια (Κέα), ὅπου πρὸ πολλοῦ εἶχε οἰκοδομήσει μετόχι, γιὰ νὰ ἀποστέλλει ἐκεῖ τὶς μοναχὲς ἐκεῖνες ποὺ φοβοῦνταν γιὰ διαφόρους λόγους νὰ διαμένουν στὴν Ἀθῆνα. Στὴν Τζια ἔμεινε ἀρκετὸ χρόνο καὶ κατήχησε θεαρέστως τὶς ἀσκούμενες ἀδελφὲς στὴν ἀκριβῆ τήρηση τῶν κανόνων τῆς μοναστικῆς ζωῆς. Μόλις τελείωσε τὸ ἔργο της ἐκεῖ, ἐπέστρεψε καὶ πάλι στὴν Ἀθῆνα.

Ἔτσι λοιπόν, ἡ Ἁγία Φιλοθέη, ἀφοῦ ἔφθασε στὴν τελειότητα καὶ στὴν πράξη καὶ στὴν θεωρία, ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐπιτελεῖ θαύματα, ἀπὸ τὰ ὁποία, πρὸς ἀπόδειξη τοῦ θαυματουργικοῦ της χαρίσματος, θὰ μνημονεύσουμε ἕνα μόνο, τὸ ἀκόλουθο: Ζοῦσε στὴν ἐποχή της ἕνας νέος, ποιμένας προβάτων, ὁ ὁποῖος ἀπὸ πολὺ μικρὸς εἶχε συνηθίσει στὶς κλεψιὲς καὶ στὶς ρᾳδιουργίες. Ὁ νέος αὐτός, κατὰ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, κυριεύθηκε ἀπὸ τὸν Σατανᾶ. Ἐξ αἰτίας τούτου περιφερόταν στὰ βουνὰ καὶ στὶς σπηλιὲς γυμνὸς καὶ τετραχηλισμένος , θέαμα ὄντως ἐλεεινό. Πολλὲς φορές, ὅταν συνερχόταν ἀπὸ τὴν τρέλα, στὴν ὁποία τὸν εἶχε ὁδηγήσει ὁ Σατανᾶς, σύχναζε στὰ γύρω μοναστήρια γιὰ νὰ βρεῖ θεραπεία στὴν ἀσθένειά του. Δὲν μποροῦσε ὅμως νὰ πετύχει τίποτε. Κάποιοι, ποὺ τὸν εὐσπλαγχνίστηκαν, τὸν ὁδήγησαν στὴν Ἁγία Φιλοθέη ἡ ὁποία, ὕστερα ἀπὸ πολὺ καὶ ἐκτενῆ προσευχὴ τὸν λύτρωσε ἀπὸ ἐκείνη τὴ διαβολικὴ μάστιγα. Ἔπειτα, ἀφοῦ τὸ νουθέτησε ἀρκετά, τὸν εἰσήγαγε καὶ στὴν τάξη τῶν μοναχῶν. Καὶ ἔτσι ὁ νέος ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἐκάρη μοναχός, πέρασε τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του μὲ μετάνοια καὶ ἄσκηση, θαυμαζόμενος ἀπ’ ὅλους.

Μάταια οἱ Τοῦρκοι προσπαθοῦν νὰ ἀνακόψουν τὴν δράση της. Ὥσπου μία νύχτα, στὶς 2 Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1588, πῆγαν στὸ μονύδριο ποὺ εἶχαν οἰκοδομήσει στὰ Πατήσια (ἔτυχε τότε νὰ ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ ἡ Ἁγία μαζὶ μέ τὶς ἄλλες ἀδελφὲς βρίσκονταν στὸν ἱερὸ ναὸ ἐπιτελώντας ὁλονύκτια ἀγρυπνία) καὶ πέντε ἀπὸ αὐτοὺς ἀνέβηκαν στὸν ἐξωτερικὸ τοῖχο καὶ πήδησαν μέσα στὴν αὐλή. Στὴν συνέχεια εἰσέβαλαν στὸ ναό, ὅπου ἅρπαξαν τὴν Ἁγία καὶ τὴν μαστίγωσαν μὲ μανία καὶ βαναυσότητα. Τὸ ἀσκητικό της σῶμα δὲν ἄντεξε πολύ. Ἡ Δορκὰς τῶν Ἀθηνῶν ὑπέκυψε.

Εἴκοσι ἡμέρες μετὰ ἀπὸ τὴν κοίμηση τῆς Ἁγίας, ὁ τάφος της εὐωδίαζε. Ἀκόμη, ὅταν μετὰ ἀπὸ ἕνα ἔτος ἔγινε ἡ ἀνακομιδή, τὸ τίμιο λείψανό της βρέθηκε σῶο καὶ ἀκέραιο. Ἐπιπλέον ἦταν γεμάτο μὲ εὐωδιαστὸ μύρο, τρανὴ καὶ λαμπρὴ ἀπόδειξη τῆς θεάρεστης καὶ ἐνάρετης πολιτείας της, πρὸς δόξα καὶ αἶνο τοῦ Θεοῦ καὶ καύχημα τῆς πίστεώς μας. Τὸ ἱερὸ λείψανό της βρίσκεται σήμερα στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῶν Ἀθηνῶν.



ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΙΣ ΣΕΡΡΑΣ 17 Φεβρουαρίου

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἐκλεκτοί Σύνεδροι τῆς Ἡμερίδος Στελεχῶν Εὐρωπαϊκῶν Θεμάτων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Μακεδονίας καί Θράκης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Κατά τό παρελθόν, κοινό πωσδήποτε χαρακτηριστικό τν σχέσεων μεταξύ κρατν καί θνν πρξε γονη ν πολλος καί στείρα ντιπαράθεση λόγ τν πολιτισμικν, πολιτικν, κοινωνικν καί λλων διαιτεροτήτων τους. Ατές ο διαφορές, μως σήμερα, περισσότερο πό κάθε λλη περίοδο, κδηλώνονται μέ τόση νταση, πού πιβάλλει μία μεση καί ριζική νατοποθέτηση τν γετν καί τν λαν, ς πρός τό θέμα τν σχέσεων καί τν νεργειν γιά τήν μείωση τν ντάσεων καί τόν περιορισμό τν τραγικν συνεπειν.

Σ’ατό θέλουμε νά πιστεύουμε τι συμβάλλει Ερωπαϊκή νωση. Γιά τήν κκλησία Ερωπαϊκή νωση δέν εναι μόνον μία πολιτικο-οικονομική συνεργασία ρισμένων κρατν. ν ταν κάτι τέτοιο, κκλησία δέν θά εχε λόγους νά τήν παρακολουθε καί νά ξιοποιε τίς ποιες προσπάθειές της. Ερώπη ς πολιτισμικός χρος εναι τό πνευματικό νάστημα το Χριστιανισμο. Γι’ ατό λοιπόν περάσπιση τς Ερωπαϊκς νότητας γιά τήν κκλησία, δέν εναι πολιτική πράξη λλά πνευματικό καθκον. Γιά τήν διαφύλαξη το στόχου ατο, προτεραιότητα χει διαφύλαξη τς πνευματικς νότητας κάθε λαο καί σεβασμός τς διοπροσωπίας του, καί πως χαρακτηριστικά εχε πε κ. Ζάκ Ντελόρ: «άν γιά νά χουμε τήν νωση θά πρέπει νά ξαφανίσουμε τήν διοπροσωπία τν μελν της, τότε νωση θά πάψει νά εναι Ερωπαϊκή». Βασικό μέλημα λων μας λοιπόν, εναι διατήρηση τς διοπροσωπίας τν κρατν-μελν τς Ερώπης, μις Ερώπης πού δέν θά σοπεδώσει τίς διαφορές τν λαν, δέν θά ξεχάσει τίς παραδόσεις τους, λλά θά φεληθε πό τήν πολυμορφία τους. Θά πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε μες πλέον ο Ερωπαοι πολίτες, τι ο λαοί νώνονται μόνον ταν συνδεθον μέ πνευματικούς δεσμούς.

Μ ατς τς προοπτικς κα γαθς θσεις κα προτσεις καλούμαστε ν σφυρηλατσουμε, χι μνον τν ντητα τς πστεως, λλ κα τν ντητα τς νθρπινης δημιουργας κα προκοπς, σ ,τι μς προσφρεται ς χρισμα, δωρε κα εκαιρα παραγωγικς διαδικασας μσα στ Ερωπαϊκ Κοινωνα πο ζομε.

Σς Ελογ λοιπν καί χαιρετίζω τν λη προσπθεια πο καταβλλει Πρεδρος τς Εδικς Συνοδικς πιτροπς Παρακολουθσεως τν Ερωπαϊκν Θεμτων τς κκλησας μας, Σεβασμιτατος Μητροπολτης Καισαριανς, Βρωνος κα μηττο κ. Δανιλ κα τ μλη Ατς, γι τν νημρωση τν Στελεχν τν ερν Μητροπλεων τς κκλησας τς λλδος π θεμτων Ερωπαϊκς νσεως, σέ συνεργασία μέ τά Γραφεα τς Ερωπαϊκς πιτροπς καί το Ερωπαϊκο Κοινοβουλίου στήν θήνα ς δέ καί τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Σερρν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγον, ποος προθύμως δέχθη τήν διοργάνωσιν τς μερίδος ατς ες τήν εράν Μητρόπολίν Του καί κατέβαλε κάθε φιλότιμον προσ-πάθειαν δία τήν πιτυχίαν τς διεξαγωγς Ατς.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ