TO ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ

 

To ενεργειακό παιγνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο είναι περίπλοκο και δύσκολο, καθώς οι παίκτες είναι πολλοί κι έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα πολλές φορές. Χαρακτηριστικά όμως κοινά μπορούν να παρατηρηθούν κι έτσι να αποκωδικοποιήσουμε τις συμμαχίες και τα συμφέροντα των κρατών.

Η στήριξη Ισραήλ και Αιγύπτου στη Λευκωσία ώστε να μην υπάρξει είσοδος της Τουρκίας στα ενεργειακά αποθέματα της Μεγαλονήσου, είναι ο λόγος που η Αθήνα και η Λευκωσία πολέμησαν «μέχρις εσχάτων» στην Ελβετία για να εξασφαλίσουν την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και τον τερματισμό των τουρκικών εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της κατοχικής δύναμης.

Το Ισραήλ και η Τουρκία έχουν κάκιστες σχέσεις μεταξύ τους για ένα και μόνο λόγο. Τα χρήματα. Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει εκνευριστεί και θυμώσει με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου επειδή ο τελευταίος δεν συμφωνεί με το σχέδιο κατασκευής του αγωγού από το Εβραϊκό Κράτος προς την Τουρκία για να μεταφέρεται το ισραηλινό φυσικό αέριο προς την Ευρώπη.

Αντίθετα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ σκέφτεται σοβαρά και σχεδιάζει επί τούτου την κατασκευή του αγωγού EastMed μέσω της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας, ακόμα και αν αυτή είναι χρονοβόρα και πιο ακριβή λύση.

Η Τουρκία ασκεί επιθετική πολιτική για ένα και μόνο λόγο. Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα στην ανατολική Μεσόγειο που δεν έχει ίχνος πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η ενεργειακή ανεπάρκεια της Τουρκίας αναγκάζει την Άγκυρα να ασκεί αυτή την πολιτική η οποία χρησιμοποιεί τη δύναμη των όπλων.

Φυσικά οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ πλήττονται κι από το γεγονός πως το Τελ Αβίβ στηρίζει τους Κούρδους του Ιράκ στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ανεξάρτητο κράτος, κάτι που η Άγκυρα ως ενδεχόμενο. Όπως βλέπουμε ένας άξονας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας είναι εφικτός καθώς τα κοινά συμφέροντα πάντα υπερέχουν των συναισθημάτων.