18 Ιουνίου, 2017

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

1).Κατά την Παλαιά Διαθήκη οι Εβραίοι όφειλαν, να εργάζονται έξι η­μέρες την εβδομάδα, και την έβδομη ημέρα να απέχουν από κάθε ασχολία μέχρι και τον περιορισμό ακόμη της οδοιπορίας τους, «τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα (= τελεία αργία, ανάπαυση σε ανθρώπους και κατοικίδια ζώα), Κυρίω τω Θεώ σου » (Έξοδος 21,10 ).

2).Με αυτή την έννοια αρχικά εφαρμόστηκε και η αργία της Κυριακής, «ως ημέρα Κυρίου» και στη Καινή Διαθήκη, αλλά μόνο με τα δύο βασικά στοιχεία.

α).Να απέχουν οι Χριστιανοί από βαριές εργασίες, και

β).Να λατρεύουν τον Κύριο, «λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες, εν τη καρδία αυτών τω Κυρίω», (Εφεσ. 5,9).

Με τη διαφορά ότι τη θέση της τελευταίας ημέρας της εβδομάδος των Εβραίων, το Σάββατον, στο Χριστιανισμό, την κατέλαβε η Κυριακή, «η μία ων Σαββάτων» (Ματθ. 28, 1).

Δηλαδή, η μετά το Σάββατο των Εβραίων πρώτη ημέρα της εβδομάδος, η Κυριακή, αφιερώθη­κε στην Ανάσταση του Κυρίου μας.

 Ο Οποίος ήλθε, και θα έλθει, για να κρίνει την οικουμένη, ζώντας και νεκρούς, «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος», (Σύμβολον Ορθοδόξου Πίστεως, Α' και Β' Οικ. Συνόδων).

3).Η αργία λοιπόν της Κυριακής, είναι αφιερωμένη στον Θεάνθρωπο Κύριό μας, σε αντικατάσταση της αργίας του Σαββάτου των Εβραίων.

Όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία επειδή γνωρίζει, ότι «η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας», ουδέποτε αποτόλμησε να επιβάλει, αναγκαστικά, την αργία της Κυριακής στους Χριστιανούς.

Η επιβολή της υποχρεωτικής αργίας της Κυ­ριακής ορίστηκε με νόμους μεγάλων Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου: Κων­σταντίνου Α', Θεοδοσίου Α', και Λέοντος του σοφού, με τη ρητή επισήμανση ότι από την αργία της Κυριακής εξαιρούνται μόνον οι γεωργοί.

4)-α.Ο Κύριος Ιησούς Xριστός όχι μόνο παραβίασε, αλλά και αποδέ­χτηκε την παραβίαση της αργίας του Σαββάτου των Εβραίων σε λίαν εξαιρετικές περιπτώσεις, με τη γενική δικαιολογία ότι «το σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το σάββατον» (Μάρκ. 2,27-28).

β.Επίσης στην περίπτωση που οι μαθητές του Κυρίου, κάποτε που περνούσαν από τα σπαρμένα χωράφια, που ήσαν έτοιμα για θερισμό, έκοβαν και έτριβαν στάχια και έτρωγαν τον καρπό τους, και για την πράξη τους αυτή τους κατηγόρησαν στο Χριστό, ότι παραβαίνουν την αργία του Σαββάτου.

Ο Χριστός όχι μόνον δεν εκάκισε την πράξη των μαθητών του, αλλά καταλόγισε άγνοια του νόμου στους κατηγόρους τους, και τους έδωσε αποστομωτικές απαντήσεις από το νόμο, σχετικές με την αργία του Σαββάτου.

«Και αποκριθείς προς αυτούς είπεν ο Ιησούς, ουδέ τούτο ανέγνωτε ό εποίησε Δαυίδ οπότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού πάντες;... ουκ ανέγνωτε εν τω νόμω ότι τοις σάββασιν οι ιερείς εν τω ιερώ το σάββατον βεβηλούσι (=με τα σφάγια για τις θυσίες), και αναίτιοί εισί; », (Μάρκ. 2,27-28, Λουκ. 6,1-5, Ματθ. 12,1-8).

Εκ των ως άνω ρητώς και κατηγορηματικώς αναφερομένων από το Χριστό, ο ιερός Αυγουστίνος δηλώνει απερίφραστα, «ότι την Κυριακή οι Χριστιανοί να εργάζονται », (ΠΗΔΑΛΙΟΝ. σελ. 84, υποσήμ, 1).

5).Με το θέμα της αργίας της Κυριακής ασχολήθηκε η τοπική Σύνοδος της Λαοδικείας και αποφάσισε ότι οι Χριστιανοί, αν υπάρχει ανάγκη και δε μπορούν να κάνουν διαφορετικά, μετά τον εκκλησιασμό τους, να εργάζονται και την Κυριακή,«...την δε Κυριακήν προτιμώντας, είγε δύναιντο (=αν μπορούν ), σχολάζειν ως Χριστιανοί» ( Καν, 29 ).

6).Συνεπώς, εκ των όσων αναφέρθηκαν ανωτέρω η φιλόστοργος Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία, θέλει μεν τους Χριστιανούς να αργούν την ημέρα της Κυριακής.

Η οποία είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου μας, και αφού εκτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, να ασχολούνται με θέματα φιλανθρωπίας.

Αν όμως δεν μπορούν να αργήσουν, γιατί υπάρχει αδήριτος ανάγκη, τότε να εργάζονται όπως και οι αγρότες. Αυτή είναι η θέση της Εκκλησίας όσον αφορά το θέμα της αργίας της Κυριακής.

7).Όμως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τους εργαζόμενους σε ιδιωτικές Επιχειρήσεις, και οι οποίοι έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτήσουν την ξεκούρασή τους.

Εν προκειμένω τον λόγο στο θέμα αυτό τον έχει η Πολιτεία, η οποία οφείλει να σκεφθεί και να αποφασίσει σύμφωνα με το Σύνταγμα και τα απαράβατα δίκαια των εργαζομένων.

Μια λύση, στην προκειμένη περίπτωση, που προτείνεται, αν επιμείνει η Πολιτεία να καταργήσει την αργία της Κυριακής, είναι η εφαρμογή του παλαιού νόμου της Πολιτείας, ως προς την αργία της Κυριακής.

Να ανοίγουν οι επιχειρήσεις, και γενικώς η αγορά, μετά από τις 09.00' το πρωί, περί το τέλος δηλαδή της Θείας Λειτουργίας, και με διπλό ημερομίσθιο.

Ας δούμε όμως τι έλεγε και Άγιος Παΐσιος 
περί της Αργίας της Κυριακής.

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κανονικὰ πρὶν ἀπὸ τὸν Ἐσπερινὸ τῆς γιορτὴς ἢ τῆς Κυριακῆς σταματάει κάθε ἐργασία. Καλύτερα εἶναι νά δουλέψει κανεὶς περισσότερο τὴν προπαραμονή, ὅταν αὐτὸ μπορεῖ νά ῥυθμισθεῖ, καὶ νά μὴ δουλέψει μετὰ τὸν Ἐσπερινὸ τῆς παραμονῆς. 

Ἄλλο εἶναι νά κάνει κανεὶς σὲ μιά γιορτή ἢ τὴν Κυριακὴ ἕνα ἐλαφρὸ πρᾶγμα τὸ ἀπόγευμα, ὅταν εἶναι μεγάλη ἀνάγκη, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ πάλι μὲ τρόπο.

Παλιὰ καὶ οἱ χωρικοί πού ἦταν ἔξω στά χωράφια, μόλις ἄκουγαν τὴν καμπάνα τοῦ Ἐσπερινοῦ, ἔκαναν τὸν σταυρὸ τους καὶ σταματοῦσαν τὴν δουλειά. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ γυναῖκες πού κάθονταν στήν γειτονιά.

Σηκώνονταν, ἔκαναν τὸν σταυρὸ τοὺς καὶ ἄφηναν τὸ πλέξιμο ἢ ὅ,τι ἄλλο ἔκαναν. Καὶ ὁ Θεὸς τοὺς εὐλογοῦσε. Εἶχαν τὴν ὑγεία τους καὶ χαίρονταν... 

Τώρα κατήργησαν τίς γιορτές, ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ τελικὰ ὅσα βγάζουν ἀπὸ τὴν δουλειά τους τὰ δίνουν στούς γιατροὺς καὶ στά νοσοκομεῖα...

Μιά φορά ἦρθε ἕνας πατέρας στό Καλύβι καί μοῦ λέει: «Τὸ παιδί μου ἀρρωσταίνει συχνὰ καὶ οἱ γιατροὶ δέν μποροῦν νά βροῦν τὶ ἔχει».

«Νά σταματήσεις νά δουλεύεις Κυριακὴ καὶ ὅλα θ’ ἀλλάξουν», τοῦ εἶπα. 

Πράγματι σταμάτησε, καὶ τὸ παιδάκι του ἔγινε καλά.

Πάντα λέω στούς λαϊκοὺς νά σταματήσουν νά δουλεύουν Κυριακὲς καὶ γιορτές, γιά νά μὴν τοὺς βροῦν στήν ζωὴ τους συμφορές.

Ὅλοι μποροῦν νά ῥυθμίσουν τὴν δουλειά τους. Ὅλη ἡ βάσῃ εἷναι ἡ πνευματικὴ εὐαισθησία. Ἂν ὑπάρχει εὐαισθησία, βρίσκονται λύσεις γιά ὅλα.

Καὶ ἂν λίγο ζημιωθοῦν ἀπὸ μιά λύση, θὰ πάρουν εὐλογία διπλή. Πολλοὶ ὅμως δέν τὸ καταλαβαίνουν. Οὔτε στήν Θεία Λειτουργία πηγαίνουν. Ἡ Θεία Λειτουργία ἁγιάζει. 

Ἂν δέν πάει ὁ Χριστιανὸς τὴν Κυριακὴ στήν Ἐκκλησία, πῶς θὰ ἁγιασθῇ; Δυστυχῶς ὅμως πᾶνε σιγά-σιγὰ οἱ ἄνθρωποι νά μὴν ἀφήσουν οὔτε γιορτὲς οὔτε τίποτε.

Βλέπεις, ἀκόμη καὶ τὰ ὀνόματα τὰ ἀλλάζουν, γιά νά μὴ θυμοῦνται τοὺς Ἁγίους τους. Τὸ Βασιλικὴ τὸ κανοῦν Βίκυ· τὸ Ζωή, Ζωζώ, καὶ ἔτσι λέει δύο φορές... «ζῶο»! Ἔβαλαν τὴν γιορτὴ τῆς Μάνας, τοῦ Μάη, τοῦ Ἀπρίλη...

Σὲ λίγο θὰ ποῦν: «Σήμερα εἶναι ἡ γιορτὴ τῆς ἀγκινάρας, τὴν ἄλλη τοῦ κυπαρισσιοῦ, τὴν ἄλλη τὰ γενέθλια αὐτοῦ πού βρῆκε τὴν ἀτομικὴ βόμβα ἢ τὸ ποδόσφαιρο». Δέν ἀφήνει ὅμως ὁ Θεός...

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ πρωί. Ὥρα Θείας Λειτουργίας. Ὅμως στήν νεοελληνικὴ μας κοινωνία τῶν... προχωρημένων ἀντιλήψεων ἡ ζωὴ διοργανώνεται ἁγνοώντας χαρακτηριστικά, τὶ σημαίνει κάλεσμα τῆς καμπάνας καὶ συνάξη στήν Θεία Λειτουργία.

-Φροντιστήρια κανονίζουν μαθήματα τὴν ἵδια ὥρα μὲ τὴν Λειτουργία.

-Ἐκδρομεῖς καὶ ταξιδιῶτες κανονίζουν ταξίδια Κυριακὴ πρωί-πρωί.

-Ἐργαζόμενοι ῥυθμίζουν τίς δουλειὲς τους ἤ τὸν ὕπνο τους τὴν ἴδια ὥρα, ποὺ στούς Ναοὺς γίνεται ἡ Λειτουργία.

Πόσο θλιβερὴ ἄγνοια ἔχουν !

Τὶ χάνουν !

Τὶ στεροῦνται προτιμῶντας κάτι ἄλλο, οὔτε κἄν τὸ σκέπτονται! 

Ὢ ἂν καταλάβαιναν, σὲ τί προσφορὰ πλούτου χάριτος στρέφουν τὴν πλάτη τους!

Ὢ ἂν ἤξεραν, τὶ «δικαιώματα» δίνουν στό διάβολο καὶ πόσο πιὸ εὐάλωτοι γίνονται στίς παγίδες του, μένοντας γυμνοὶ ἀπὸ τὴν «χάρη» τῆς Θείας Λειτουργίας!

Ὢ ἂν εἶχαν ἐπίγνωση, πόσο τραγικὰ λάθος ἀξιολογήσεις κάνουν, ἀδικῶντας ἔτσι τὸν ἑαυτὸ τους!...

Κάποτε, ἕνας ψαρᾶς ἐπῆγε σὲ ἕναν εὐλαβέστατο καὶ ἅγιο μοναχὸ στό Ἅγιον Ὅρος Κυριακὴ βράδυ φρέσκα ψάρια γιά τὴν ἑορτή πού θὰ εἶχε τὴν ἄλλη ἡμέρα, τὴν Δευτέρα.

Ὁ Γέροντας παραξενεύτηκε, καὶ τὸν ἐρώτησε:

-Ποτὲ τὰ ἐπιασες;

Ἐκεῖνος ἀπάντησε:-Σήμερα τὸ πρωί.

Εἶναι φρέσκα-φρέσκα!

Τότε ὁ ἅγιος ἐκεῖνος τοῦ λέει:

-Παιδί μου, δέν μπορῶ νά τὰ ἀγοράσω.

Εἶναι ἀφορισμένα. Γιατὶ τὰ ἔπιασες τὴν Κυριακή.

Ὁ ψαρᾶς δέν μποροῦσε νά τὸ καταλάβει αὐτό.

Τότε τοῦ λέει ὁ Γέροντας: Θέλεις νά βεβαιωθεῖς γι' αὐτό; 

Δῶσε ἕνα ψάρι στό γάτο μου. Καὶ θὰ τὸ ἰδεῖς.

Δέν θὰ τὸ φάει. Καὶ πράγματι.

Ὁ γάτος δέν τὸ ἔφαγε.

Βέβαια αὐτὸ δέν ἦταν φυσικό.

Οἱ γάτες «τρελαίνονται» γιά ψάρια. 

Καὶ δέν γνωρίζουν, σὰν ζῷα, καταστάσεις χάριτος.

Ὁ γάτος ἐκεῖνος δέν ἔφαγε τὸ ψάρι, κατὰ εἰδικὴ ὑπερφυσικὴ ἐνέργεια τoῦ Θεοῦ.

Ὄχι γιά τὴν ψυχὴ του.

Ἀλλὰ για τὴν ψυχὴ τοῦ ψαρᾶ, ποῦ ἀπὸ ἄγνοια δέν σεβόταν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς. 

Αὐτό, φυσικά, συγκλόνισε τὸν ψαρά, καὶ στό ἐξῇς σεβόταν τίς  Κυριακές καί τίς μεγάλες ἑορτές.


Δεν υπάρχουν σχόλια: