ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

 

Αγαπητοί Φίλοι και Φίλες του Ιστολογίου μας,Από σήμερα μέχρι και την Μεγάλη Παρασκευή θα βρεθούμε μέσα από το Οδοιπορικό μας νοερά στην Αγία Γη, εκεί όπου Χριστός γεννήθηκε, βαπτίσθηκε, εμαρτύρησε, ετάφη και Ανέστη.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν  νοερά Εκεί που ο Ουρανός χαμηλώνει.

Εκεί που ο Ουρανός ενώνεται με τη Γη.

Εκεί που η Σιωπή χτυπάει μέσα στην ψυχή, την ανακουφίζει και την γιατρεύει.

Εκεί που κάτι σ᾿ ακουμπάει,

Εκεί που ο Ουρανός σ᾿ αγγίζει και γίνεται η μεγάλη συνάντηση Θεού και ανθρώπου που είναι μυστική, προσωπική, αγαπητική, Χαριτόβρυτη.

Εκεί που νιώθει  ο άνθρωπος ότι θα Τον συναντήσει

Εκεί που θα νοιώσουμε σίγουρα την Χάρη Του.

Εκεί, στο Κέντρο της Γης, κοντά στον Αιώνιο Μαγνήτη!

Εκεί στον Πανάγιο Τόπο που όποιος τον επισκεφτεί ως ερευνητής, ως επισκέπτης, ως πιστός ή ως άπιστος θα αναφωνήσει ότι ο Τάφος Του πραγματικά είναι...Ζωντανός…!

Ένα ταξίδι ζωής στους Αγίους Τόπους, αποτελεί τον διακαή πόθο όλων των ευσεβών Χριστιανών, που αποζητούν μια ευκαιρία για να επισκεφθούν έστω για μία φορά στην ζωή τους, τους Αγίους Τόπους, επάνω εις τους οποίους βάδισε ο ίδιος ο Θεός, όταν περπάτησε ανάμεσα στους ανθρώπους.

Κάποτε, χρειάζονταν πολλές ημέρες ώστε να καταφέρουν ο Χαντζήδες, όπως τιμητικά ονομάζονταν οι προσκυνητές μετά την ιεραποδημία τους στα Ιεροσόλυμα και το συμβολικό βάπτισμα τους στα νερά του Ιορδάνου, να φθάσουν στην Αγία Γη.

Η πορεία προς την Αγία Γη, διαρκούσε ημέρες ή και μήνες σε αντίθεση με την εποχή μας, που η ευρηματικότητα του ανθρώπου μείωσε τις τεράστιες αποστάσεις καθιστώντας τον κυρίαρχο των αιθέρων.

Διασχίζοντας το Αιγαίο το οποίον και διαδέχεται η Μεσόγειος θάλασσα, βλέπεις το απέραντο γαλάζιο να απλώνεται σαν βαρύτιμο χειροποίητο χαλί κάτω από τα πόδια σου με τον απογεματινό ήλιο να γυαλίζει μέσα από τις μπλε αποχρώσεις του.

Πόσες χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές έκαμαν αυτό το ταξίδι ζωής στο παρελθόν, είτε διαπλέονταν την θάλασσα, είτε διασχίζοντας τους αιθέρες ώστε το όνειρο αυτό να πραγματοποιηθεί;

Αυτοί οι ευλογημένοι Χατζήδες που λάμβαναν τον τιμητικό αυτό τίτλο, τον οποίον διατηρούσαν έως και τον θάνατο τους αφού πολλές φορές τον προσέθεταν δίπλα στο όνομα ή στο επίθετο τους!

Αλλά ακόμα και σε αυτόν τον θάνατο, τους συνόδευε το σάβανο, που προμηθεύονταν από τα Ιεροσόλυμα για να τους σκεπάσει στην μεγάλη ώρα, την ώρα της εξόδου από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, από τα επίγεια στα ουράνια...

Βλέποντας τα σύννεφα από κάτω να μοιάζουν θαρρείς παγόβουνα αναδυόμενα μέσα από την θάλασσα, οι κορυφές των οποίων προεξέχουν πάνω από αυτήν. Και όσο το ταξίδι συνεχίζεται, τόσο ο νους, μαζί του ταξιδεύει... 

Η ιεραποδημία , είχε προγραμματιστεί για να συμπέσει με την μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Τι πιο ωραίο να εορτάζεις την μεγάλη αυτή εορτή, στον φρικτό Γολγοθά, επί του οποίου υψώθηκε ο Τίμιος Σταυρός του Λυτρωτού μας, θρόνος και υποπόδιον στην γη, του δι' ημάς Σταυρωθέντος και Αναστάντος Χριστού; 

Τέτοιες σκέψεις περνούν από το νου, καθώς η απόσταση μειώνεται όλο και περισσότερο ώστε να φθάσεις εκεί που πριν είκοσι αιώνες, περπάτησε ο ίδιος ο Θεός! Φθάνοντας στην μεγαλούπολη του Τελ Αβίβ, που στα εβραϊκά σημαίνει ανοιξιάτικος λόφος, διερχόμενος προς Ιεροσόλυμα, συναντάς δύο αρχαίες πολιτείες την Λύδα και την Ρέμλη.

Η μεν Ρέμλη, είναι η αρχαία Αριμαθαία, από την οποίαν καταγόταν ο ευσχήμων Ιωσήφ ο οποίος μαζί με τον Νικόδημο, «τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού». 

Η Λύδα, είναι ως η παράδοσις διασώζει, η γενέτειρα της μητέρας του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, γιαυτό και η πόλις περικοσμείται από το ομώνυμο μεγάλο προσκύνημα και για τους Χριστιανούς αλλά και για τους μουσουλμάνους, την Μονή του Αγίου Γεωργίου όπου στο υπόγειο του μεγαλοπρεπούς ναού, υπάρχει ο τάφος του Μεγαλομάρτυρος Στρατηλάτου.

Χιλιάδες προσκυνητών μεταξύ των οποίων πολλοί μουσουλμάνοι, προσέρχονται ευλαβικά να προσκυνήσουν το παλικάρι του Θεού, τον στρατηλάτη Άγιο που κατάφερε μετά από τόσους αιώνες από το φρικτό του μαρτύριο, να ζει στην συνείδηση των Χριστιανών όλων των εποχών. 

Η πορεία προς την Αγία Πόλη, περνά μέσα από τις συνεχώς αυξανόμενες περιοχές των Ισραηλινών εποίκων που από τις τέσσερις γωνιές της γης, ήρθαν να πραγματοποιήσουν το όνειρο ζωής του κάθε Εβραίου που δεν είναι άλλο από την επιστροφή και η μόνιμη εγκατάσταση του , στην γη των προγόνων του. 

Η διαμονή στην κωμόπολη Μπετσαχούρ στο γνωστό χωριό των ποιμένων, μας φέρνει κοντά στην δεύτερη γνωστή σε όλο τον κόσμο πόλη μετά τα Ιεροσόλυμα, την Βηθλεέμ, όπου και το σπήλαιο της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Η νύχτα απλώνει το πέπλο της πάνω από τους Αγίους Τόπους.

Μια τέτοια νύχτα θα ήταν  όταν οι ποιμένες έγιναν μάρτυρες της καλής αγγελίας ενός μοναδικού γεγονότος που χώρισε την ανθρώπινη ιστορία στην προ και την μετά Χριστόν εποχή...

Κοιτώντας δεξιά και αριστερά, επιστρατεύουμε την φαντασία μας  ώστε να ''εξαφανίσουμε'' τις άχαρες πολυκατοικίες που σήμερα δεσπόζουν στην περιοχή. Να φαντασθούμε πως θα ήταν εκείνα τα χρόνια το χωριό των ποιμένων το παρακείμενο στην πόλη, ένθα εγεννήθει Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός... 

Μας επαναφέρει άξαφνα στην πραγματικότητα η μελωδική του χότζα φωνή, από το φωτισμένο με πράσινο φως- το αγαπημένο χρώμα του Ισλάμ- από το τζαμί που βρίσκεται απέναντι μας.

Όπου όταν εκείνος προσκαλεί σε προσευχή τους πιστούς της δικής του θρησκείας, υπενθυμίζοντας μας έτσι, πως αν οι άνθρωποι θέλουν μπορούν να συνυπάρξουν, αρκεί οι θρησκείες να ενώνουν και όχι να τους χωρίζουν...

Η νύχτα προχωρά, αφήνοντας τον προσκυνητή με την αίσθηση μιας ανείπωτης χαράς, για το ότι βρίσκεται σε έναν ξέχωρο και μοναδικό τόπο επάνω στην γη: στα μέρη όπου περπάτησε ο Χριστός.

Η μέρα που ανατέλλει, σηματοδοτεί την έναρξη της προσκυνηματικής επισκέψεως στην Αγία Πόλη με πρώτο σταθμό το κέντρο της Χριστιανοσύνης, τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως στα σπλάχνα του οποίου κρύβεται ο Πανάγιος Τάφος Του Χριστού μας.

Το αιώνιο και ακατάλυτο σύμβολο της ελπίδας για την αιωνιότητα. Στην πόλη όπου συναντώνται οι τρεις μεγαλύτερες μονοθεϊστικές θρησκείες,ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ που χρησιμοποιεί στοιχεία και των δύο.

Τα θρησκευτικά κέντρα , οι τόποι λατρείας των τριών αυτών θρησκειών, είναι για τους Εβραίους το εναπομείναν τοίχος των δακρύων από τον αύλειο χώρο του αρχαίου Ναού του Σολομώντος, για τους Χριστιανούς ο Ναός της Αναστάσεως με τον Πανάγιο Τάφο του Σωτήρος Χριστού.

Και για τους Μουσουλμάνους το τέμενος του Ομάρ, η τέμενος Άλ- Άκτσα, το οποίον έχει κτισθεί εκεί που κάποτε δέσποζε ο Δεύτερος Ναός μετά από αυτόν του Βασιλέως Σολομώντα, του Ζοροβάβελ που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να συγκριθεί σε κάλλος με τον πρώτο και μέσα στον οποίον κάποτε βρισκόταν η κιβωτός της Διαθήκης. 

Αυτός είναι και ο λόγος της διεκδικήσεως του τόπου όπου σήμερα βρίσκεται το τέμενος του Ομάρ, από τους Εβραίους που επιθυμούν κάποτε να ξαναδούν να υψώνετε στο σημείο αυτό ο περικαλλής πρώτος Ναός του σοφότερου μεταξύ των ανθρώπων, Σολομώντα.  

Ασφαλώς για τους μουσουλμάνους το τέμενος του Ομάρ με τον χρυσό τρούλο που το ξεχωρίζει μέσα στην Αγία Πόλη, αποτελεί κέντρον θρησκευτικής ευλάβειας για αυτούς μιας και στην παράδοση τους, ο ''προφήτης'' Μωάμεθ ανελήφθη από το σημείο αυτό για τον ουρανό, έπειτα από την ολονύχτια πορεία του από την Μέκκα. 

Εκατοντάδες άνθρωποι κάθε φυλής και γλώσσας κατακλύουν τον Πανίερο της Αναστάσεως Ναό. Οι Ρωμαιοκαθολικοί, ή Λατίνοι έχουν και αυτοί λιτανεία πέριξ του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου και των λοιπών εσωτερικών του Ναού προσκυνημάτων.

Δηλαδή της Ιεράς Αποκαθηλώσεως, του Φρικτού Γολγοθά, της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού, που περιλαμβάνονται μέσα στον Μεγάλο Ναό. Τι συναισθήματα προκαλεί το γεγονός πως βρισκόμαστε δίπλα στον Τάφο Του Χριστού μας βλέποντας εκατοντάδες ανθρώπους διαφορετικών δογμάτων και ομολογιών να προσεύχονται με διαφορετικές γλώσσες στον ίδιο Θεό! 

Περιδιαβαίνοντας μέσα στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως, αισθάνεσαι τα γεγονότα να ζωντανεύουν μέσα σε αυτήν την Εκκλησία που στα σπλάχνα της κρύβει τους πολυτιμότερους θησαυρούς επί της γης.

Να συνταιριάζει αρμονικά τον θάνατο και την ζωή, την Σταύρωση και την Ανάσταση του Θεού και του ανθρώπου. Εισερχόμενοι από την Αγία Αυλή προς τον Ναό, ο προσκυνητής αντικρίζει την σκισμένη κολόνα εκ της οποίας θαυματουργικά το Ι549 μ.Χ. με την προσευχή του Ορθοδόξου Πατριάρχου Ιεροσολύμων εξήλθε το Άγιο Φως.

Όταν οι Αρμένιοι τον εμπόδισαν να εισέλθει εντός του Παναγίου Τάφου για να κάνει ότι επί αιώνες τώρα συμβαίνει την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, να βγάλει με τα χέρια του μέσα από τον Πανάγιο Τάφο το Φως της Αναστάσεως! Αυτό και μόνον το γεγονός, μαρτυρά πως μόνον μέσα στην Ορθόδοξη Πίστη, υπάρχει η αλήθεια και το φως! 

Το πρώτο που βλέπεις εισερχόμενος μέσα στον Ναό, είναι μια πέτρινη πλάκα επάνω στην οποίαν τέθηκε το Σώμα Του Χριστού μας μετά την αποκαθήλωση Του από τον Γολγοθά, που σε θωρεί σιωπηλός να περνάς μπροστά Του, ανυποψίαστος για όσα συνέβησαν εκεί πριν από είκοσι αιώνες...   

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΥΡΙΟ.