ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

 

Συνεχίζοντας την Ιεραποδημία στην Αγία γη, επόμενος προορισμός είναι η Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, ένα καστρομονάστηρο που βρίσκεται στην έρημο της Ιουδαίας και που ανέδειξε δεκάδες Αγίων.

Οι οποίοι μόνασαν εντός των τειχών της. Μέσα στο αρχαίο καθολικό της Μονής, φυλάσσεται το άφθαρτο σκήνωμα του Θαυματουργού Αγίου. Όπου δέχεται ως γνήσιος οικοδεσπότης τους προσκυνητάς της Μονής, μέσα στην λάρνακα την οποία και αχνοφωτίζουν τα μελισσοκέρια.

Η αρχαία Μονή, ιδρυμένη το 483 μ.Χ. συνέβαλε στην διαμόρφωση της Ορθόδοξης λατρείας, του τυπικού καθώς και της Ιεράς υμνογραφίας μιας και μεταξύ άλλων, ανεδείχθησαν από αυτήν κορυφαίοι Υμνογράφοι και δογματικοί Θεολόγοι.

 Όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός- του οποίου το κελί διασώζεται- και ο θετός αδελφός του Άγιος Κοσμάς Επίσκοπος Μαϊουμά επίσης Υμνογράφος της του Χριστού Εκκλησίας.

Η Μονή, λεηλατήθηκε πολλές φορές στο πέρασμα των χρόνων. Κτισμένη στην δυτική πλευρά του χειμάρρου των Κέδρων που την διασχίζει μέσα σε ένα ερημικό τοπίο γεμάτο από ασκητήρια αναχωρητών που ασκήθηκαν στην περιοχή.

 Η Μονή δέχεται καθημερινά τους προσκυνητές έχοντας - κατά το Αγιορείτικο τυπικό - επιλέξει το άβατο για τις γυναίκες, οι οποίες όμως έχουν την δυνατότητα να προσκυνήσουν στην είσοδο της Μονής αποτμήματα Ιερών Λειψάνων.

Τα οποία επί τούτου προσκομίζουν οι μοναχοί της Μονής. Μέσα στο καθολικό ως ήδη αναφέραμε, αναπαύεται μέσα σε λάρνακα ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος. Το Ιερόν και άφθαρτο λείψανο του, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη μερικές δεκαετίες μετά την κοίμηση του (+533 μ.Χ.).

Το δε 1204 μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους, μεταφέρθηκε στην  Βενετία...Όμως, το 1965 γίνεται αποδεκτό το αίτημα επιστροφής του Ιερού λειψάνου στην Μονή όπου έζησε και κοιμήθηκε οσιακώς εννέα αιώνες μετά!

Έτσι, τον μήνα Οκτώβριο του αυτού έτους, ο Άγιος Σάββας ο ηγιασμένος επέστρεψε στον τόπο του, αφού πρωτίστως του είχαν αλλάξει τα άμφια που οι Λατίνοι του είχαν φορέσει, αντικαθιστώντας τα με την Ορθόδοξη αμφίεση.

Απέναντι από το καθολικό, υπάρχει ο τάφος του Αγίου και κάτω από αυτόν, μία κρύπτη η οπή της οποίας βρίσκεται μπροστά στην πόρτα του Ναού. Αυτή αποσφραγίζεται μόνον σε μία περίπτωση:

Όταν κοιμηθεί ένας μοναχός, αφαιρούν την πλάκα και τον κατεβάζουν σε αυτήν την σπηλαιώδη κρύπτη όπου τον τοποθετούν επί του εδάφους χωρίς να τον θάψουν!

Πάραυτα, αυτή είναι η ευλογία του Αγίου, τα τοποθετημένα επί του εδάφους ουσιαστικά άταφα λείψανα των πατέρων της Μονής, αποσυντίθενται χωρίς την ελάχιστη δυσοσμία...

Τα σώματα των πατέρων τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, αναμένουν την ώρα όπου :''ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ’ ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον'' (Α'Θεσ. 4,16).

Κοντά στον τάφο του Αγίου που βρίσκεται στον αύλειο χώρο της Μονής, υπάρχει το Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου όπου φυλάσσονται  τα μαρτυρικά Λείψανα των σφαγιασθέντων Αγίων Πατέρων, ευωδιάζοντα και χαριτόβρυτα. Βλέπεις τις κεφαλές τους παρατεταγμένες την μία δίπλα στην άλλη, θεωρώντας τους αγίους Πατέρας συνυπάρχοντες και στην παρούσα αλλά και στην αιώνια ζωή.

Τα γεγυμνωμένα οστέα, υπενθυμίζουν στους ζώντες το πρόσκαιρο της ζωής την μετάβαση ''ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί θυμηδέστερα'', τον μόνιμο και διηνεκή αγώνα για την κατάκτηση της Βασιλείας των Ουρανών.

Από τον εξώστη της Μονής, θεωρείς τα σπήλαια και τα ασκητήρια των μοναστών, μιας σιωπηλή αγία πολιτεία που οι πολίτες της πλέον βρίσκονται όχι μεταξύ ουρανού και γης, όπως οι Αγιοσαββίτες μοναχοί, αλλά οικιστές του παραδείσου τον οποίον τόσο πόθησαν απαρνούμενοι ακόμα και την ίδια τους την ζωή για τον Χριστό.

Όμως το οδοιπορικό μας συνεχίζεται. Το προσκύνημα στην Αγία γη, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς να επισκεφτείς τον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί, όπου ο Κύριος ως άνθρωπος εν ποταμό, προσήλθε να δεχθεί το βάπτισμα υπό των του Προδρόμου χειρών.

Φθάνοντας στο σημείο όπου κατά την παράδοση βαπτίστηκε ο Χριστός μας, βλέπουμε την Μονή του Τιμίου Προδρόμου, του ανθρώπου που κλήθηκε από τον Χριστό μας ως ο μέγιστος των προφητών όλων των εποχών.

Βλέπεις τα Ιορδάνεια ρείθρα και θυμάσαι τον υμνωδό να φέρνει τον γυμνόποδα προφήτη, να διστάζει μπροστά στην ιερά αποστολή Του λέγοντας: ''πώς φωτίσει ο λύχνος τό Φως; πώς χειροθετήσει δούλος τόν Δεσπότην; αγίασον εμέ καί τά ύδατα Σωτήρ, ο αίρων τού κόσμου τήν αμαρτίαν...''( ιδιόμελον Μ.Αγιασμού).

Οι ευλαβείς προσκυνητές, ενδεδυμένοι με τους λευκούς χιτώνες εισέρχονται στα νερά του Ιορδάνου την στιγμή που ο Μητροπολίτης ψάλει το ''εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε''.

Δέχονται την αρχιερατική ευλογία του συμβολικού αυτού ''βαπτίσματος'' εκεί ακριβώς όπου πριν τόσους αιώνες ''η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις''...

Πως όμως θα αποχωρήσεις από την περιοχή του Ιορδάνου, εάν πρώτα δεν επισκεφθείς την όαση μέσα στην έρημο, την Μονή του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου, όπου ο Ηγούμενος γέρων Χρυσόστομος με ανοικτές αγκάλες εν μέσω κωδωνοκρουσιών υποδέχεται τους προσκυνητές με μια αφοπλιστική αγάπη που σε κάνει να μην θέλεις να φύγεις από εκεί!

Στο μοναστήρι αυτό έζησε ο Αββάς Γεράσιμος που έδειξε πως τα θηρία ημερεύουν σε αντίθεση με τους ανθρώπους μιας και πολύτιμος συνοδοιπόρος του υπήρξε ένα λιοντάρι που σε κάποια στιγμή βρήκε πληγωμένο και το θεράπευσε.

Και το λιοντάρι, αυτό το ανήμερο θηρίο, όταν πλέον αποθεραπεύτηκε θέλησε να παραμείνει κοντά στον Άγιο, τον φίλο του Θεού που ζούσε την προπτωτική κατάσταση όταν ο άνθρωπος μιλούσε με τον Θεό και βασίλευε ως κορωνίδα της Θείας Δημιουργίας.

Όταν κοιμήθηκε ο Άγιος, το λιοντάρι τον αποζητούσε με οδυνηρούς βρυχηθμούς. Και όταν  το οδήγησαν στον φρεσκοσκαμμένο τάφο και αυτό, το ζώο το άλογο, κατάλαβε πως είχε πεθάνει ο ευεργέτης του, έβγαλε φωνή και έπεσε νεκρό, εκεί στο σημείο που βρισκόταν ο άνθρωπος που αγάπησε...

 Σκεπτόμενοι πως λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα , στην λωρίδα της Γάζας και λίγο μακρύτερα στην περιοχή της Συρίας σκοτώνονται μικρά παιδιά, σκεπτόμεθα με θλίψη πως το μεγαλύτερο θηρίο επάνω στην γη, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος...  

Ένα ακόμα ιστορικό μοναστήρι είναι η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, με τον ευλαβέστατο Ηγούμενο να σε υποδέχεται επίσης εγκάρδια στην Μονή όπου φυλάσσεται άφθαρτο το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Ρουμάνου.

Κτισμένη μέσα στο φαράγγι Αινών, έχει την ξέχωρη ευλογία να περικλείει το σπήλαιο όπου ο θρυλικός Προφήτης Ηλίας κρύφτηκε ώστε να ξεφύγει από την μανία της αιμοδιψούς Ιεζάβελ...

Το βραχώδες τοπίο με τα ερημοπούλια να πεταρίζουν μέσα στο φαράγγι προκαλεί δέος στον προσκυνητή της αρχαίας Μονής μέσα στην οποία αθλήθηκαν πνευματικά εκατοντάδες Αγίων και μαρτύρων, τα τίμια λείψανα των οποίων αναπαύονται εκεί!

Στο μοναστήρι αυτό κάποτε υπήρχε και η Εικόνα της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας που σήμερα ευλογεί την νήσο Αμοργό αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα. Πέραν των άλλων, εντύπωση προκαλούν δύο ηγουμενικοί τάφοι. Ο ένας του Αντωνίου και ο άλλος του Γερμανού.

Δύο νέοι άνθρωποι, που έχασαν πρόωρα την ζωή τους ο πρώτος την ώρα που εκτελούσε εργασίες στην Μονή και καταπλακώθηκε από τους βράχους και ο δεύτερος όταν εκτελέστηκε άνανδρα από τα χέρια αγνώστου δολοφόνου...  

 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΥΡΙΟ