ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

 

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή άλλως η Σαρακοστή που σημαίνει «Μεγάλες 40 Ημέρες» ή η Μεγάλη Νηστεία είναι η πιο σημαντική περίοδος νηστείας στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο των Ορθοδόξων Χριστιανών, όπου προετοιμάζει τους Χριστιανούς για τη μεγαλύτερη εορτή του εκκλησιαστικού ημερολογίου, το Πάσχα.

Είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα, προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή των Ορθοδόξων Χριστιανών, μοιάζει πολύ με τη Σαρακοστή στο Δυτικό Χριστιανισμό.

Υπάρχουν κάποιες διαφορές στον υπολογισμό της σαρακοστής (πέραν του υπολογισμού της ημέρας του Πάσχα) και το πώς αυτή ασκείται τόσο λειτουργικά στη δημόσια λατρεία της εκκλησίας όσο και ατομικά.

Μια διαφορά μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Δυτικής Εκκλησίας, είναι ο υπολογισμός της ημερομηνίας του Πάσχα (βλέπε Ορθόδοξο Πασχάλιο). Τις περισσότερες χρονιές, το Πάσχα των Ορθοδόξων πέφτει μετά το Πάσχα των Δυτικών και μπορεί να φτάσει έως και πέντε εβδομάδες αργότερα· σποραδικά, οι δύο ημερομηνίες συμπίπτουν.

Όπως και με τη Σαρακοστή των Δυτικών, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαρκεί σαράντα ημέρες, αλλά σε αντίθεση από τους Δυτικούς, προσμετρώνται και οι Κυριακές. 

Επισήμως, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αρχίζει την Καθαρά  Δευτέρα, επτά εβδομάδες πριν το Πάσχα (η Τετάρτη τέφρας δεν παρατηρείται στην Ανατολική Εκκλησία) και διαρκεί για 40 συνεχόμενες ημέρες, ολοκληρώνοντας με την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία της Παρασκευής την Έκτη Εβδομάδα.

Η επόμενη ημέρα, ονομάζεται το Σάββατο του Λαζάρου, την ημέρα πριν την Κυριακή των Βαΐων. (Συνεπώς, στην περίπτωση που οι ημερομηνίες του Πάσχα συμπίπτουν, η Καθαρά Δευτέρα είναι δύο ημέρες πριν από την Τετάρτη τέφρας).

Η νηστεία συνεχίζεται καθ' όλη την επόμενη εβδομάδα, γνωστή ως Εβδομάδα των Παθών ή Αγία Εβδομάδα ή Μεγάλη Εβδομάδα και δεν τελειώνει παρά μόνο μετά την Πασχαλινή Αγρυπνία, ενωρίς το πρωί του Πάσχα (Κυριακή του Πάσχα).

Ο σκοπός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι να προετοιμάσει τους πιστούς, όχι μόνο για να τιμήσουν, αλλά και να εισέλθουν στα Άγια Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού. Το σύνολο του Ορθοδόξου βίου επικεντρώνεται γύρω από την Ανάσταση.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή προτίθεται να είναι το «εργαστήρι», όπου ο χαρακτήρας του πιστού ανυψώνεται και εδραιώνεται πνευματικά· όπου η ζωή του ξανά αφιερώνεται στις αρχές και τα ιδεώδη του Ευαγγελίου· όπου η νηστεία και η προσευχή κορυφώνονται με τη βαθιά πεποίθηση της ζωής· όπου η απάθεια και η αδιαφορία μετατρέπονται σε έντονες δραστηριότητες πίστης και καλών έργων.

Η ίδια η Σαρακοστή δεν είναι προς χάριν της Σαρακοστής, όπως και η νηστεία δεν είναι προς χάριν της νηστείας. Μάλλον, αυτά είναι τα μέσα με τα οποία και για τα οποία, ο πιστός προετοιμάζει τον εαυτό του για να φτάσει, να αποδεχθεί και να επιτύχει το κάλεσμα του Σωτήρος του.

Ως εκ τούτου, η σημασία της Μεγάλης Σαρακοστής εκτιμάται ιδιαιτέρως, όχι μόνο από τους μοναχούς οι οποίοι αυξάνουν σταδιακά το χρονικό διάστημα της Σαρακοστής, αλλά και από τους ίδιους τους λαϊκούς.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο ασκητισμός δεν είναι αποκλειστικά και μόνο για τους "επαγγελματίες" θρησκευτικούς, αλλά και για κάθε λαϊκό άτομο επίσης, σύμφωνα με την αντοχή του. Ως εκ τούτου, η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα ιερό Εκπαιδευτήριο της Εκκλησίας, για να χρησιμεύσει στον πιστό να συμμετάσχει, ως μέλος του Μυστικού Σώματος του Χριστού.

Παρέχει στον κάθε ενδιαφερόμενο, μια ετήσια ευκαιρία για αυτοεξέταση και τη βελτίωση των προτύπων της πίστης και της ηθικής στην Χριστιανική του ζωή. Η βαθιά πρόθεση του πιστού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ενθυλακώνεται στα λόγια του Αποστόλου Παύλου:

«Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ό,τι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου. Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού δια του Ιησού Χριστού.» (Προς Φιλιππησίους 3:13-14).

Μέσω της αφιέρωσης περισσότερου χρόνου από ό, τι συνήθως στην προσευχή και τον διαλογισμό για την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση από την Εκκλησία, ο πιστός στον Χριστό γίνεται μέσω της χάριτος του Θεού πιο θεοειδής.

Η στάση προς αυτήν την περίοδο είναι πολύ θετική, δεν είναι τόσο πολύ μια περίοδος μετανοίας, όπως τη σκέφτονται οι «Δυτικοί», ως μια προσπάθεια να ανακαταλάβουμε την πραγματική μας κατάσταση όπως ήταν με τον Αδάμ και την Εύα πριν από την πτώση - για να ζήσουμε καθαρές ζωές.

Η τήρηση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής χαρακτηρίζεται από τη νηστεία και την αποχή από ορισμένες τροφές, εντατικοποίηση της ιδιωτικής και δημόσιας προσευχής, αυτοεξέταση, εξομολόγηση, προσωπική βελτίωση, μετάνοια, ελεημοσύνη και αποκατάσταση για τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν.

Τα τρόφιμα που παραδοσιακά απέχουμε είναι το κρέας, τα ψάρια, τα αυγά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το κρασί και το λάδι. Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, απέχουν μόνο από το ελαιόλαδο· ενώ σε άλλες, από όλα τα φυτικά έλαια. 

Αφότου η αυστηρή νηστεία, σύμφωνα με τους κανόνες, απαγορεύεται το Σάββατο και την Κυριακή, το κρασί και το λάδι επιτρέπονται τα Σάββατα και τις Κυριακές. Εάν η Μεγάλη Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου πέφτει κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τότε το ψάρι, το κρασί και το λάδι, επιτρέπονται εκείνη την ημέρα. 

Ωστόσο, το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αποφεύγονται εντελώς, έως ότου σπάσει η νηστεία, την Κυριακή του Πάσχα (Πάσχα). Εκτός από τις πρόσθετες ιερές ακολουθίες που περιγράφονται παρακάτω, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αναμένονται να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή και να αυξήσουν την ιδιωτική τους προσευχή. 

Σύμφωνα με την θεολογία των Ορθοδόξων, όταν αυξάνει ο ασκητισμός, θα πρέπει επίσης να αυξάνεται και η προσευχή.Οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες έχουν αναφερθεί στη νηστεία χωρίς προσευχή ως «τη νηστεία των δαιμόνων» δεδομένου ότι οι δαίμονες δεν τρώνε σύμφωνα με την άυλη φύση τους, αλλά ούτε και κάνουν προσευχή.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μοναδική σε αυτό, ιερατικά, οι εβδομάδες δεν διατρέχουν από την Κυριακή έως το Σάββατο, αλλά μάλλον αρχίζουν τη Δευτέρα και λήγουν την Κυριακή και οι περισσότερες εβδομάδες ονομάζονται για το δίδαγμα από το Ευαγγέλιο που θα διαβαστεί στη Θεία Λειτουργία την περάτωση της Κυριακής τους.

Αυτό είναι για να δείξει ότι ολόκληρη η εποχή είναι αναμενόμενη, που οδηγεί μέχρι τη μεγαλύτερη Κυριακή όλων: το Πάσχα.Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Νηστείας, ένα ειδικό βιβλίο ακολουθίας χρησιμοποιείται, γνωστό ως το Τριώδιον κατανυκτικόν (ή κοινώς Τριώδιο), το οποίο περιέχει τα Νηστίσιμα κείμενα για την Ιερουργία (Ωρολόγιον) και Θείες Λειτουργίες.  

Το Τριώδιο ξεκινά κατά τη διάρκεια της προ-Νηστίσιμης περιόδου για να συμπληρώσει ή να αντικαταστήσει τμήματα των τακτικών λειτουργιών. Αυτή η αντικατάσταση ξεκινά σταδιακά, αρχικά επηρεάζοντας μόνο την ανάγνωση των Επιστολών και του Ευαγγελίου.

Και αυξάνει βαθμιαία έως την Μεγάλη Εβδομάδα, όταν αντικαθιστά εξ ολοκλήρου, όλα τα άλλα λειτουργικά υλικά (κατά τη διάρκεια του  εξαλείφεται ακόμη και το Ψαλτήρι και όλα τα κείμενα λαμβάνονται αποκλειστικά από το Τριώδιον).

Το Τριώδιον χρησιμοποιείται έως ότου σβήσουν τα φώτα πριν το μεσονύκτιο κατά την Πασχαλινή Αγρυπνία, οπότε αντικαθίσταται από το Πεντηκοστάριο η οποία αρχίζει με την εξ ολοκλήρου αντικατάσταση των κανονικών λειτουργιών (κατά τη διάρκεια της Διακαινησίμου εβδομάδας) και σταδιακά μειώνεται έως ότου οι κανονικές λειτουργίες επανακτήσουν ακολουθώντας το Μεθεόρτιο της Πεντηκοστής.

Κατά τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν τελείται η πλήρης Θεία Λειτουργία, επειδή η χαρά της Θείας Ευχαριστίας (κυριολεκτικά «Έκφραση ευχαριστιών») είναι αντίθετη προς τη στάση της μετάνοιας, η οποία υπερτερεί κατά τις ημέρες αυτές.

Δεδομένου ότι θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό αυτή την εποχή, να λαμβάνονται τα Ιερά Μυστήρια (Θεία Κοινωνία), η Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων επίσης καλούμενη και Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διάλογου μπορεί να εορτάζεται στις καθημερινές.

Αυτή η ακολουθία αρχίζει με την Ακολουθία του Εσπερινού κατά την οποία ένα μέρος (πρόσφορο) από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο διατηρήθηκε την προηγούμενη Κυριακή, φέρεται στην τράπεζα της πρόθεσης.

Αυτή ακολουθείται από μια πανηγυρική μεγάλη είσοδο όπου τα Ιερά Μυστήρια φέρονται στην Αγία Τράπεζα και εν συνεχεία, παρακάμπτοντας την αναφορά (ευχαριστιακή προσευχή), ακολουθείται η σκιαγραφία του υπολοίπου της Θείας Λειτουργίας,  συμπεριλαμβανομένης της Θείας Κοινωνίας.

Οι περισσότερες ενορίες και Μονές εορτάζουν αυτή τη λειτουργία μόνο τις Τετάρτες, Παρασκευές και στις εορτές, αλλά μπορεί να εορτασθεί οποιαδήποτε καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. 

Επειδή η Θεία Λειτουργία δεν εορτάζεται τις καθημερινές, τα Τυπικά  καταλαμβάνουν τον χώρο από τις Θείες Λειτουργίες, κατά πόσο ή όχι μια λειτουργία εορτάζεται τον εσπερινό.

Το Σάββατο και την Κυριακή η Θεία Λειτουργία μπορεί να εορταστεί ως συνήθως. Τα Σάββατα, εορτάζεται η συνηθισμένη Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου· τις Κυριακές χρησιμοποιείται η μακρύτερης διάρκειας Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου.

Οι ακολουθίες των Θείων Λειτουργιών κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, είναι πολύ μακρύτερης διάρκειας και η δομή των ακολουθιών διαφέρει τις καθημερινές. Το σύνηθες εσπερινό μικρό Απόδειπνο αντικαθίσταται από την πολύ μεγαλύτερης διάρκειας ακολουθία του Μεγάλου Απόδειπνου.

Ενώ στην Ρωσική παράδοση το Μέγα Απόδειπνο χρησιμοποιείται την Παρασκευή το βράδυ (αν και κάποια σημεία διαβάζονται αντί να ψάλλονται και ορισμένο υλικό της Σαρακοστής, αντικαθίσταται από μη-Σαρακοστιανούς ύμνους), στην Ελληνική πρακτική.

Το συνηθισμένο Απόδειπνο χρησιμοποιείται μαζί με, κατά τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες, το εν τέταρτο από τον Ακάθιστο ύμνο προς την Θεοτόκο. Αύριο η συνέχεια...