ΤΑ... ΔΑΚΡΥΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ

 

Δεν μέμφομαι τον Στέλιο Κούλογλου. Αυτός τουλάχιστον έχοντας συναίσθηση των κινδύνων που ελλοχεύουν, λόγω του ευρωπαϊκού αέρα που εισπνέει, επιχειρεί κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο να σώσει τα προσχήματα.

Αυτός τουλάχιστον προσπαθεί, εν αντιθέσει με την πλειονότητα των κυβερνητικών στελεχών που δεν εννοούν να αντιληφθούν ότι με δική τους ευθύνη ανεκόπη η πορεία προς την ανάπτυξη, έστω κι αν αυτό υποκρύπτει αγωνία λόγω της διαφαινόμενης δυσαρμονίας του εκλογικού σώματος με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική.

Τα λεχθέντα από μέρους του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως όσα αφορούν το "στρατηγικό λάθος" να ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά πριν κλείσει την αξιολόγηση, δεν συνιστούν σε καμία περίπτωση αναγνώριση της προσπάθειας που είχε καταβάλλει η κυβέρνηση Σαμαρά και των θυσιών του ελληνικού λαού, αλλά μεταμέλεια "ειδικού σκοπού".

Και επειδή η μεταμέλεια δεν είναι τόσο λύπη για το κακό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, όσο φόβος για όσα ενδεχομένως να γίνουν εξ αιτίας τους, είναι προφανές γιατί επελέγη η συγκεκριμένη χρονική στιγμή κάποιοι να αρχίσουν να... χύνουν δάκρυα για τον Σαμαρά.

Δεν πρόκειται ούτε για συναίνεση ούτε για αναγνώριση του κακού που έκαναν οι σύντροφοί του στη χώρα. Πρόκειται απλώς για τη διαπίστωση ότι το παραμύθι με τους δράκους, που πουλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, δεν πείθει πλέον κανέναν μια και οι δράκοι απέκτησαν εξουσία.

Επιπροσθέτως η "αναγνώριση" του λάθους δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένας τακτικός ελιγμός να φανεί στη κοινή γνώμη ότι η Νέα Δημοκρατία διαπράττει το ίδιο ή και παρόμοιο λάθος με το να ζητάει εκλογές.

Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά της κυβέρνησης Σαμαρά με τη κυβέρνηση Τσίπρα. Ο σημερινός πρωθυπουργός προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά σε μια στιγμή που, κατά γενική ομολογία, η Ελλάδα έβγαινε από τη κρίση.

Και μάλιστα το έκανε με τη... βοήθεια θεσμικών(δανειστές) και τη συνδρομή εξωθεσμικών(επιχειρηματικά συμφέροντα) παραγόντων. Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας πάνω από το εθνικό συμφέρον το κομματικό, προκειμένου να καταγραφεί ιστορικά η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς με... επιστάτη τους ΑΝΕΛ, υπονόμευσε την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που διαφεύγει του Στέλιου Κούλογλου. Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες προκειμένου να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του. Προκάλεσε τις εκλογές αρνούμενος να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Φώτη Κουβέλη, τον οποίον σκόπευε να προτείνει ο Αντώνης Σαμαράς.

Κάποτε ίσως μάθουμε γιατί έκανε πίσω ο Φώτης Κουβέλης και ποιοι τον πίεσαν ώστε να αρνηθεί. Αλλά πέραν όλων αυτών μήπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ βγάζει τη χώρα από το τέλμα και την οδηγεί στην ανάπτυξη, όπως τότε η κυβέρνηση Σαμαρά, ώστε κάποιοι να συνδέουν το αίτημα για εκλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη με τις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να ρίξει το Σαμαρά;