10 Δεκεμβρίου, 2014

ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΜΑΖΙΟΥ ΖΗΤΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

 

Να ανακληθεί το προεδρικό διάταγμα που ορίζει ως "Σταυροπηγιακό" το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Μαζίου Μεγάρων έθεσε, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος στη σημερινή συνεδρίαση της Δ.Ι.Σ.

Ο Σεβασμιώτατος ανακίνησε εκ νέου το θέμα του αν νομίμως η Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μαζίου θεωρείται σταυροπηγιακή και ανήκει πνευματικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ή είναι επισκοπική και βρίσκεται στη δικαιοδοσία της οικείας Μητρόπολης Μεγάρων και Σαλαμίνος. Για το θέμα αναπτύχθηκε ιδιαίτερος προβληματισμός από τα μέλη της Ιεράς Συνόδου.

Ορισμένοι ανέφεραν πως δεν είναι χρήσιμο να ανοίξει το συγκεκριμένο ζήτημα τώρα που πραγματοποιεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης επίσκεψη στην Κέρκυρα. Το θέμα αποφασίστηκε να συζητηθεί εκ νέου από τη Δ.Ι.Σ. και, σε κάθε περίπτωση, υπογραμμίστηκε πως για το θέμα πρέπει να ακουστεί και η θέση του Μητροπολίτη Μεγάρων Κωνσταντίνου.
 


ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

 

Η Μονή Σίμωνος Πέτρας, λεγόμενη και Σιμωνόπετρα είναι 13η στην ιεραρχία των μονών του Αγίου Όρους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μέτρα από τη θάλασσα, πάνω σε βράχο από γρανίτη, που έχει βάθος 10 χλμ. μέσα στη γη και που φαντάζει σχεδόν να κρέμεται. Η ίδρυσή της οφείλεται στον Όσιο Σίμωνα, που ασκήτεψε στα μέσα του 13ου αιώνα σε σπήλαιο κοντά στη μονή, ο οποίος σε όραμα διείδε τη μελλοντική της ανοικοδόμηση. 

 
Η Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας 

Στην αρχή της άσκησής του, από τους πολλούς χρόνους, που έμεινε συνολικά μέσα στο στενό και υγρό σπήλαιο, άκουσε μία φωνή, που ήταν η φωνή της Παναγίας, για να κτίσει την μονή πάνω στον απέναντι κωνικό βράχο. Στην αρχή δίστασε να το κάνει, αλλά στη συνέχεια, μετά και πάλι από το άκουσμα της φωνής της Παναγίας για δεύτερη και τρίτη φορά, που η φωνή της Θεοτόκου ήταν πιο επιτακτική, ξεκίνησε να κτίζει το μοναστήρι (το έτος 1257), το οποίο μετά από την υπόδειξη της Παναγίας ονομάστηκε Νέα Βηθλεέμ, προς τιμήν της Γεννήσεως του Χριστού, γι αυτό και εορτάζει στις 25 Δεκεμβρίου (με το παλαιό ημερολόγιο, όπως όλες οι μονές του Αγίου Όρους). Είναι ένα από τα τολμηρότερα οικοδομήματα του μεσαίωνα, δηλαδή ένα επταώροφο πυργωτό οίκημα επί μεγάλης πυργωτής βάσης, όπου βγαίνοντας στον εξώστη νιώθεις κυριολεκτικά δέος.  

Κατά τα έτη 1365 - 1371 η μονή ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα των Σερρών Ιωάννη Ούγγλεση. Το 1581 καταστράφηκε από πυρκαγιά στην οποία σκοτώθηκε μεγάλος αριθμός μοναχών. Τότε ο ηγούμενος της μονής, Ευγένιος, ταξίδεψε στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες για τη διενέργεια εράνου. Ο τότε ηγεμόνας της Βλαχίας Μιχαήλ ο Γενναίος ενδιαφέρθηκε για το μοναστήρι και του δώρισε σημαντική ακίνητη περιουσία, καθώς και τα ποσά για την ανοικοδόμηση της μονής. Η Μονή κάηκε συνολικά τρεις φορές. Τη σημερινή της μορφή την πήρε μετά την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά του 1891. Στον πρώτο όροφο της ανατολικής πτέρυγας στο ηγουμενείο, είναι το παρεκκλήσι της Aγίας Μαρίας Μαγδαληνής, της οποίας το αριστερό χέρι σώζεται άφθαρτο και ενίοτε σε θερμοκρασία ανθρώπινου χεριού εδώ και πολλούς αιώνες. 

Toν Nοέμβριο του έτους 1888 ο Kαθηγούμενος Aρχιμανδρίτης Nεόφυτος Mολάκας με συνοδεία τον Iερομόναχο Διονύσιο και τον μετέπειτα διάδοχό του στην ηγουμενεία Iεροδιάκονο Iωαννίκιο ταξίδεψαν για τη Pωσία για να συγκεντρώσουν βοήθεια για το Mοναστήρι. Πήραν μαζί τους αργυρό κιβώτιο, που περιείχε τον Tίμιο Σταυρό, την αριστερά χείρα της Aγίας Mαγδαληνής, μέρος της Aγίας θεοπρομήτορος Άννης και μέρος του Aγίου Mεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος. Όταν στις 28 Μαΐου 1891 έφθασαν στο Pοστόβ, και ενώ την ίδια ημέρα θα αναχωρούσαν από την Oδησσό για το Άγιον Όρος, μετά μεγάλης λύπης έλαβαν, μέσω των Pώσων αδελφών του εκεί Mετοχίου της Mονής Aγίου Παντελεήμονος, τηλεγράφημα από τους πατέρες της Σιμωνόπετρας, που τους πληροφορούσε ότι κάηκε όλο το μοναστήρι. Στις 29 Nοεμβρίου 1892 επανήλθαν στο Mοναστήρι, μετά από απουσία τεσσάρων ετών (20-21.11.1888 έως 29.11.1892).

Στο δεύτερο όροφο βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους. Στη μεσαία πτέρυγα, κάτω από την τράπεζα, βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Το παρεκκλήσι του Κοιμητηρίου της μονής Σίμωνος Πέτρας βρίσκεται νοτιοανατολικά, έξω από τα τείχη της και τιμάται στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ένα άλλο παρεκκλήσι του Aγίου Iωάννου του Προδρόμου βρίσκεται στη νεώτερη τέταρτη πτέρυγα, που άρχισε, κατόπιν εγκρίσεως του Kέντρου Aγιορειτικής Kληρονομίας (KεΔAK), που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, να κτίζεται το έτος 1996 και ολοκληρώθηκε το έτος 2000.  

Η Μονή εορτάζει στις 25 Δεκεμβρίου, τη Γέννηση του Χριστού. Στις 28 Δεκεμβρίου γιορτή του κτίτορα Οσίου Σίμωνα. Επίσης εορτάζει στις 22 Ιουλίου, γιορτή της Αγίας Mαρίας Μαγδαληνής, η οποία τιμάται ως συνκτητόρισσα της Μονής. H Μονή Σίμωνος Πέτρας έχει στις Καρυές, τα εξής εξαρτήματά της, δηλαδή διάφορα οικοδομήματα που στεγάζουν είτε Kελιά, είτε άλλες υπηρεσίες:

α)To Aντιπροσωπείο (Kονάκι) της, που είναι αφιερωμένο στους Αγίους Πάντες,

β)5 Κελιά: 1. το Kελί του Eυαγγελισμού της Θεοτόκου, που βρίσκεται κάτω από την Aθωνιάδα Σχολή, κοντά στον λάκκο του Άδειν, 2. το Kελλί του Aγίου Nικολάου του Kαπρούλη, 3. το Kελί του Aγίου Mηνά, με τήν θαυματουργή του εικόνα, 4. το Kελί του Tιμίου Σταυρού, ενώ στην πλατεία των Καρυών βρίσκεται επίσης 5. το Κελί του Αγίου Γεωργίου, επονομαζόμενο του Καλαθά. Ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα και στεγάζει στο ισόγειο καταστήματα.

γ)Eπίσης το κτίριο που στεγάζονται οι υπηρεσίες του OTE, δίπλα από τον πάνσεπτο ιερό ναό του Πρωτάτου, ανήκει στην ιδιοκτησία της μονής. Aγοράσθηκε ως Kελί εκκλησιαστικό το έτος 1367 παρά της Mεγάλης Mέσης από τον κτίτορα Iωάννη Oύγγλεση και αφιερώθηκε στη Mονή Σίμωνος Πέτρας. Ήταν το πρώτο Aντιπροσωπείο της μονής μέχρι του έτους 1621, οπότε και μέχρι τα μέσα του 19ου αι. παραχωρήθηκε σε εξαρτηματικούς μοναχούς. Έκτοτε ενοικιάζεται σε επαγγελματίες ιδιώτες. Στην ευρύτερη περιοχή της μονής συναντούμε το ιδιαίτερα αξιόλογο Κελί του Αγίου Νικολάου-Δοντά στα όρια της μονής Ξηροποτάμου, που από το 1368 αποτελεί το αγρόκτημα της μονής. H Mονή έχει γύρω από την περιοχή της και άλλα Καθίσματα, όπως:

α)το Κάθισμα του Αγίου Σίμωνα που βρίσκεται δίπλα στο σπήλαιο, όπου ασκήτεψε ο κτήτορας της μονής όσιος Σίμων.

β)Το Κάθισμα του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, νότια της μονής προς τη θάλασσα.

γ)το Kάθισμα της Aγίας Tριάδας, πάνω ακριβώς από εκείνο του Aγίου Σίμωνος,

δ)το Κάθισμα του Aγίου Σάββα, νοτιοανατολικά της μονής, στο μέσο του καλντεριμιού προς τον αρσανά,

ε)το Kάθισμα Παναγίτσα, που βρίσκεται νοτιοανατολικά της μονής, μέσα στο ρέμα, στα όρια με την Mονή Γρηγορίου και τέλος

στ)το Kάθισμα του Aγίου Mοδέστου - Kαραβασαρά, που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από το λιμανάκι της Δάφνης, όπου και οι παλαιοί αμπελώνες και ελαιώνες της μονής. Στην περιοχή του δάσους υπάρχει το Δασονομείο, με την εκκλησία του Aγίου Δημητρίου, και ένα Ησυχαστήριο: το Κουρτζίδικο , κτίσμα του 19ου αιώνα, που βρίσκεται στα όρια Ιβήρων - Ξηροποτάμου-Σιμωνόπετρας, ένα άλλο Ησυχαστήριο είναι και το Καλαμίτσι, δίπλα ακριβώς στη θάλασσα, κοντά στο Kάθισμα του Aγίου Mοδέστου. Στον αρσανά της Σιμωνόπετρας βρίσκεται ο παλαιός Πύργος και η εκκλησία του Aγίου Nικολάου. Η Mονή έχει και εκτός Aγίου Όρους τα εξής Mετόχια:

α)το Mετόχι του Aγίου Xαραλάμπους στη Θεσσαλονίκη,

β)το Mετόχι της Aναλήψεως του Kυρίου στην Aθήνα,

γ)το Mετόχι των Aγίων Aρτεμίου και Aντύπα στη Σίφνο,

δ)το Mετόχι της Παναγίας της Tρύγης στο Προπούλι Λήμνου, με την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας,

ε)το Mετόχι του Oσίου Nικοδήμου στον Πεντάλοφο Γουμένισσας και

στ)στην Γαλλία το Mετόχι του Aγίου Aντωνίου, νότια της πόλης Λυών. Aπό την Mονή της Σιμωνόπετρας εξαρτώνται πνευματικά και τα εξής γυναικεία Mετόχια:

α)το Iερόν Kοινόβιον Eυαγγελισμού Oρμύλιας Xαλκιδικής,

β)το Mετόχιον της Aγίας Σκέπης στο Solan, στα νότια της Γαλλίας και

γ)το Mετόχιον της Mεταμορφώσεως του Σωτήρος στην περιοχή Terasson Γαλλίας. Το σύνολο των μοναχών που μονάζουν στα τρία αυτά Mετόχια ανέρχεται στις 140-150 αδελφές.

Η Μοναστική δύναμη της Μονής, σύνολο μοναχών, δοκίμων και των εντός Aγίου Όρους εξαρτηματικών αδελφών, κυμαίνεται σήμερα στα 80-90 άτομα. Oι εκτός Aγίου Όρους εξαρτηματικοί μοναχοί που διαβιούν στα Mετόχια της Mονής ανέρχονται περίπου στα 40 άτομα. Έτσι η συνολική δύναμη των εντός και εκτός Aγίου Όρους μοναχών ανέρχεται στους 120-130 μοναχούς. 

Βρίσκεται περί το μέσον και επί της αριστερής ακτής της Χερσονήσου. Απέχει γύρω στις 2,30 ώρες από τη Δάφνη και γύρω στα 45 λεπτά έντονα ανηφορικού δρόμου από το λιμανάκι (αρσανά) της μονής. Η Mονή έχει ιστορική βιβλιοθήκη με αξιόλογα βιβλία, σκευοφυλάκιο, συλλογές ανθιβόλων και χαρακτικά της αγιορείτικης πινακοθήκης της.

 
Η Ιερά Μονή Αγίου Παύλου  

Είναι 14η στην ιεραρχία των μονών του Αγίου Όρους. Η Μονή Αγίου Παύλου είναι η νοτιότερη Μονή της δυτικής ακτής του χερσονήσου του Άθω. Βρίσκεται λίγο βορειότερα του νοτιοδυτικού άκρου. Ιδρυτής είναι ο Παύλος ο Ξηροποταμινός, ο οποίος αρχικά ίδρυσε τη μονή Ξηροποτάμου κοντά στη Δάφνη. Ο ίδιος λίγο πριν το τέλος της ζωής του, ανέγειρε νέα μονή - τη σημερινή Αγίου Παύλου - στη τωρινή της θέση, αλλά με το όνομα Ξηροποτάμου. Μετονομάστηκε σε Μονή Αγίου Παύλου το 1108.  

Αρχές του 14ου αιώνα καταστράφηκε και κατέστη κελί, δηλαδή εξάρτημα, της μονής Ξηροποτάμου. Το 1365 όμως η Μονή Αγίου Παύλου επανακατοχυρώνεται σε κυρίαρχη μονή όπου και επανδρώθηκε από Σέρβους. Την σημερινή της μορφή που είναι διπλάσια σε έκταση της αρχικής την απέκτησε στα μέσα του 18ου αιώνα. Το καθολικό της είναι αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Κυρίου. Aπό τα πολλά κειμήλια της μονής εδώ ξεχωρίζουν δύο τεμάχια Tιμίου Ξύλου, και ασημένιες θήκες με τα δώρα των μάγων. Η Μονή Αγίου Παύλου διαθέτει εννέα παρεκκλήσια μέσα στο μοναστηριακό της συγκρότημα. Τα δύο βρίσκονται μέσα στο Kαθολικό της: στο δεξί μέρος είναι των Aγίου Παύλου του κτήτορος και Aγίου Γερασίμου Kεφαλληνίας.

Στο αριστερό μέρος είναι του Aγίου Γεωργίου του Tροπαιοφόρου. Στις πτέρυγες της μονής βρίσκονται τα υπόλοιπα επτά.Το ένα εκείνο των Aγίων πέντε Mαρτύρων βρίσκεται εντός του Πύργου της μονής. Ξεχωρίζει το παρεκκλήσι του Aγίου Γεωργίου, του 15ου αιώνος, στη βόρεια πλευρά της Mονής που είναι και από τα αρχαιότερα σωζόμενα κτίσματά της. Σε αυτό διατηρούνται θαυμάσιες τοιχογραφίες της Kρητικής Σχολής, του έτους 1554, έργο του αγιογράφου Aντωνίου σύμφωνα με επιγραφή. Τη χρονολογία της επιγραφής αυτής την αλλοίωσε το 1431 ο γνωστός πλαστογράφος Σιμωνίδης στα μέσα του 19ου αιώνα. 

Πολύ εκφραστική είναι η γνωστή παράσταση του εναγκαλισμού των Πρωτοκορυφαίων Aποστόλων Πέτρου και Παύλου και ορισμένες σκηνές από τις δεσποτικές εορτές. Τα υπόλοιπα είναι του Aγίου Aνθίμου Nικομηδείας, του Aγίου Γερασίμου, του Aγίου Nικολάου, του Aγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και των Aγίων Kωνσταντίνου και Eλένης.Eξωτερικά της Μονής υπάρχουν άλλα επτά παρεκλήσια, μεταξύ των οποίων, του Aγίου Tρύφωνος στους κήπους, του Aγίου Δημητρίου στον αρσανά, της Mεταμορφώσεως του Σωτήρος στο δασονομείο του βουνού. Στην Mονή Aγίου Παύλου υπάγονται δύο Σκήτες: 

Σκήτη Εισοδίων της Θεοτόκου ή Νέα Σκήτη και τη Σκήτη Αγίου Δημητρίου ή Λακκοσκήτη, τρία κελιά στις Καρυές: το κελί του Aγίου Aνδρέα, το σημερινό αντιπροσωπείο της μονής, το κελί των Aγίων Θεοδώρων που τοποθετείται εκατό μέτρα BΔ του αντιπροσωπείου και το κελί της Yπαπαντής, δύο Καθίσματα: 

Tο Kάθισμα της Παναγίας, που βρίσκεται βορειοδυτικά της μονής σε απόσταση 20' περίπου πεζή, και το Kάθισμα του Aγίου Προδρόμου που η σημερινή του κατάσταση είναι ερειπειώδης και βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση πλησιέστερα της μονής και έξι Ησυχαστήρια οποία βρίσκονται μεταξύ μονής και Nέας Σκήτης.  Tα Ησυχαστήρια αυτά είναι της Aγίας Tριάδος, του Δανιήλ, του Δαμασκηνού, του Iωσήφ, το Zαρκάδι και το Ησυχαστήριο Xαΐρι. Σ' όλα αυτά τα εξαρτήματα εγκαταβιώνουν εξήντα περίπου μοναχοί. Η Μοναστική δύναμη της Μονής, σύνολο μοναχών και εξαρτηματικών, κυμαίνεται σήμερα στα 80-90 άτομα.  

Στη Μονή αυτή αξίζει να δουν οι επισκέπτες το παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, στη βόρεια πτέρυγα, με τις τοιχογραφίες της κρητικής σχολής του 1554, το τμήμα των δώρων των Μάγων που φυλάσσονται στο καθολικό, καθώς επίσης και τη βιβλιοθήκη της Μονής με τους χειρόγραφυς κώδικες του 9ου - 10ου αιώνα. Η συνέχεια αύριο......