25 Οκτωβρίου, 2014

ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΑΚΟΥΕΙ;


ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: ΠΕΦΤΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ – Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Κατά της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, με αφορμή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, τάσσεται η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Alco για το Newsit.gr.


Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί προβάδισμα στα επίπεδα των Ευρωεκλογών, εμφανίζοντας όμως κάμψη σε σχέση με προηγούμενες μετρήσεις,  η Χρυσή Αυγή και το ΠΑΣΟΚ σε ακόμα μια δημοσκόπηση εμφανίζονται με μεγάλη πτώση στα ποσοστά τους, ενώ ισχυροποιείται το Ποτάμι.

Στην πρόθεση ψήφου η διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι 4,4 μονάδες, ενώ τρίτο κόμμα είναι η Χρυσή Αυγή με το ποσοστό της όμως πολύ μειωμένο, τέταρτο κόμμα το Ποτάμι με ποσοστό 4,5%. Ακολουθεί το ΚΚΕ με ποσοστό 4,3%, το ΠΑΣΟΚ με 4% και οι ΑΝΕΛ με 2,9%. Εντυπωσιακό είναι ότι στον πολιτικό χάρτη δεν υπάρχει η ΔΗΜΑΡ.


Από το αποτέλεσμα της πρόθεσης ψήφου μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ελαφριά κάμψη σε σχέση με προηγούμενες μετρήσεις με αυτό να συμπίπτει χρονικά μετά την κρίση στις αγορές.

ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΨΗΦΟΥ
Στο ερώτημα «Ποιος ευθύνεται περισσότερο για την αναταραχή στις αγορές» οι ερωτώμενοι σε μεγάλο ποσοστό λένε ότι φταίει η κυβέρνηση, ενώ μεγάλο είναι και το ποσοστό που ρίχνει την ευθύνη και στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο ερώτημα αν είναι σαφής η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος, οι απαντήσεις δείχνουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό ότι δεν έχει καταφέρει να πείσει.
Σχεδόν παρόμοιες είναι οι απαντήσεις στο ερώτημα ποιος είναι πιο ικανός να πετύχει καλύτερη συμφωνία για το χρέος. 

 
Ο κόσμος φαίνεται επίσης ότι δεν επιθυμεί εκλογές αφού στο δίλημμα εκλογές ή Πρόεδρος Δημοκρατίας απαντά, εκλογή Προέδρου. Η δημοσκόπηση έγινε από τις 21 έως τις 23 Οκτωβρίου σε δείγμα 1.000 ατόμων από την Alco

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΟ I-PHONE 6 ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ;

 

Ένα πανάκριβο κινητό τηλέφωνο, προφανώς το νέο iphone 6, αγοράζει το Υπουργείο Εξωτερικών προφανώς για τον υπουργό Ευάγγελο Βενιζέλο! Η απόφαση, που είναι αν μη τι άλλο προκλητική στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, δημοσιεύθηκε στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ και έχει ως εξής:

“Εγκρίνουμε τη δέσμευση πίστωσης ύψους 699,00 ΕΥΡΩ για την πληρωμή ισόποσης δαπάνης σε βάρος της πίστωσης του προϋπολογισμού εξόδων του Υπουργείου Εξωτερικών, Ειδικός Φορέας 09-110 K.A.E.1725, οικονομικού έτους 2014για την πληρωμή δαπάνης για ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΣΥΣΚΕΥΗΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ“…
 


ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΖΗΜΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΕ ΔΗΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

 

Καταγραφή των ζημιών κάνουν από σήμερα το πρωί τα συνεργεία των Δήμων και των συναρμόδιων υπηρεσιών στο Περιστέρι, τη Νίκαια και τις υπόλοιπες περιοχές που επλήγησαν από την ισχυρή βροχόπτωση.

Σε γειτονιές του Ιλίου, της Νίκαιας και της Ανθούπολης, οι κάτοικοι προσπαθούν να συνέλθουν από την καταστροφή που υπέστησαν. Συνεργεία της Πυροσβεστικής συνεχίζουν την απάντληση υδάτων από καταστήματα και γραφεία, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι κάτοικοι με δικά τους μέσα απομακρύνουν τα νερά από τα σπίτια τους.

Σύμφωνα με τον γ.γ. Πολιτικής Προστασίας Σεραφείμ Τσόκα, δεν υπάρχουν αγνοούμενοι στο γκαράζ του σούπερ μάρκετ στο Ίλιον που πλημμύρισε. Τόσο στο σούπερ μάρκετ όσο και στο κλειστό γήπεδο του Περιστερίου συνεχιζόταν μέχρι το πρωί του Σαββάτου η άντληση υδάτων.

Κατά τον κ. Τσόκα, προβλήματα έχουν σημειωθεί σε 10 δήμους ενώ έχουν παρασυρθεί από τα νερά 250 με 300 αυτοκίνητα. Επίσης, ζημιές υπάρχουν σε σπίτια και ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία καταγραφής τους. Όπως, είπε μέσα σε μιάμιση ώρα έπεσαν 14 εκατοστά νερού ενώ αν έβρεχε όλη ημέρα υπό κανονικές συνθήκες το ύψος της βροχής θα έφθανε τα 5 εκατοστά.

Συγκλονιστικές είναι οι μαρτυρίες των κατοίκων στη Νίκαια, αλλά και των εργαζομένων στο σούπερ μάρκετ του Ιλίου, οι οποίοι έβλεπαν έντρομοι τη στάθμη των νερών να ανεβαίνει και τελικά σχημάτισαν ανθρώπινη αλυσίδα για να καταφέρουν να βγουν.

Αποδέκτης παραπόνων από κατοίκους των περιοχών που επλήγησαν έγινε ο υπουργός Εσωτερικών Αργύρης Ντινόπουλος, ο οποίος επισκέφθηκε αρκετές γειτονιές.  «Υποχρεωσή μου είναι να μεταφέρω τα όσα είδα στον πρωθυπουργό για να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα» δήλωσε ο υπουργος. Στο Ίλιον βρέθηκε η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, η οποία τόνισε ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι η ώρα των διαπιστώσεων, αλλά της έμπρακτης συμπαράστασης στους πολίτες.

Την Παρασκευή υπήρξαν 850 κλήσεις για επέμβαση της Πυροσβεστικής για άντληση υδάτων και κοπές δέντρων και μέχρι τις 3 το μεσημέρι του Σαββάτου τα 80 συνεργεία της θα έχουν αντιμετωπίσει όλα τα περιστατικά, όπως δήλωσε το πρωί ο Περιφερειακός Διευθυντής του Σώματος Δημοσθένης Αναγνωστάκης.

Οι δήμαρχοι Περιστερίου και Iλίου, Α. Παχατουρίδης και Ν. Ζενέτος αντίστοιχα, παρείχαν το βράδυ προσωρινή στέγαση σε οικογένειες που χρειάστηκαν βοήθεια. Σύμφωνα με τον κ. Παχατουρίδη το πρόβλημα προκλήθηκε πέραν του όγκου της βροχής και σε δύο παλιά σπίτια που έχουν κτιστεί σε λάθος σημείο.

Από την πλευρά του ο κ. Ζενέτος είπε ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί με το αντιπλημμυρικό της οδού Καλπακίου που εκτελείται από την Περιφέρεια Αττικής. Πρόσθεσε μάλιστα πως αν είχαν προχωρήσει τα έργα 200 μέτρα περισσότερο δεν θα παρουσιάζονταν προβλήματα.

Για τριτοκοσμική εικόνα μίλησε στο ο δήμαρχος Πειραιά, Γιάννης Μώραλης, ο οποίος τόνισε οτι χρειάζεται καλύτερος συντονισμός. Ο ίδιος πρότεινε να γίνει σύσκεψη όλων των συναρμόδιων φορέων. Ο κ. Μώραλης συγκάλεσε σύσκεψη προκειμένου να γίνει αποτύπωση της κατάστασης στον Πειραιά.

Η σύσκεψη έγινε παρουσία του αντιπεριφερειάρχη Πειραιά, Γιώργου Γαβρίλη με τους αρμόδιους αντιδημάρχους, τον γγ του Δήμου, Βασίλη Ταταρόπουλο καθώς και υπηρεσιακούς παράγοντες. Μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε η λειτουργία τηλεφωνικού κέντρου για την καταγραφή των ζημιών στις οικίες.

Οι δημότες Πειραιά μπορούν να απευθυνθούν στα τηλέφωνα 213-1601802, 213-1601866 και στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών (Ηρώων Πολυτεχνείου 19, 3ος όροφος) προκειμένου να δηλώσουν τη ζημιά.

Οι επαγγελματίες του Δήμου μπορούν να απευθυνθούν στη Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Αττικής που έχει την αρμοδιότητα καταγραφής των ζημιών.

Στη Θεσσαλονίκη
Στη Θεσσαλονίκη η Πυροσβεστική δέχθηκε συνολικά 40 κλήσεις για κοπές δέντρων, ενώ προέβη σε έξι αντλήσεις υδάτων την Παρασκευή και σε άλλες τρεις το πρωί του Σαββάτου στις περιοχής της Τούμπας και της Πυλαίας.

Απαγόρευση κυκλοφορίας στην Εγνατία
Εξάλλου στη Θράκη, λόγω θυελλωδών ανέμων απαγορεύτηκε με αποφάσεις των Διευθύνσεων Αστυνομίας Ροδόπης και Ξάνθης η κυκλοφορία όλων των φορτηγών αυτοκινήτων ωφέλιμου φορτίου άνω των 3,5 τόνων, και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας της Εγνατίας Οδού, μεταξύ του δυτικού ανισόπεδου κόμβου Κομοτηνής και του ανισόπεδου κόμβου Βαφέικων Ξάνθης.

Οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις θα ισχύσουν για όσο χρονικό διάστημα επικρατούν οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες στην περιοχή, ενώ η κυκλοφορία των παραπάνω οχημάτων θα διεξάγεται μέσω της Εθνικής Οδού Κομοτηνής – Πόρτο Λάγος – Ξάνθης.

 

ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΟ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ (Β΄ ΜΕΡΟΣ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

 

3. Δικτατορία στην Συρία και εμφύλιος πόλεμος στον Λίβανο
Την εποχή που πήγαινα στην Συρία και τον Λίβανο υπήρχαν διαφορετικές πολιτικές καταστάσεις στις δύο αυτές Χώρες. Στην Συρία υπήρχε το δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ, πατέρα του σημερινού Προέδρου, ο οποίος ανήκε στην θρησκευτική μουσουλμανική αίρεση των Αλαουλιτών, που με κάποιες λεπτές διαφορές ομοιάζουν με τους Αλεβίτες. Αποτελούν ένα μικρό ποσοστό στον πληθυσμό, αλλά κατόρθωσαν να καταλάβουν την εξουσία και να κυβερνούν την Χώρα. Παντού έβλεπε κανείς αγάλματα του προέδρου Άσαντ (η λέξη άσαντ στην συριακή γλώσσα σημαίνει λιοντάρι) και ο στρατός είχε την διακυβέρνηση της Χώρας. Η ενδυμασία των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου και της Μέσης Εκπαίδευσης ήταν στρατιωτική. Στην αρχή αισθανόμουν βαθύτατη έκπληξη βλέποντας μικρά παιδιά, ακόμη και του δημοτικού σχολείου, αγόρια και κορίτσια, να είναι ενδεδυμένα με στρατιωτικές στολές.

Μάλιστα, πληροφορήθηκα ότι οι μαθητές, κατά καιρούς, εκπαιδεύονταν και στα όπλα. Σίγουρα οι ηγέτες προσπαθούσαν να επιβάλλουν την ψυχολογία των πολεμιστών. Οι άνθρωποι απέφευγαν να ομιλούν ελεύθερα. Μάλιστα, σε μερικά σπίτια είδα ένα μικρό σύμπλεγμα τριών πιθήκων που ο ένας κάλυπτε τα μάτια, ο άλλος τα αυτιά και ο τρίτος το στόμα. Και στην ερώτησή μου για το τί σημαίνει αυτό, μου απαντούσαν: «Στην Συρία για να περάσης καλά δεν πρέπει να βλέπης, δεν πρέπει να ακούς και δεν πρέπει να μιλάς». Ο Πρόεδρος Άσαντ έδωσε ελευθερίες σε όλες τις θρησκευτικές κοινότητες της Συρίας να επιτελούν την λατρεία τους και να ασκούν ελεύθερα όλες τις θρησκευτικές δραστηριότητές τους, αρκεί να μη καταφέρονταν εναντίον του καθεστώτος. Έτσι, οι Χριστιανοί ήταν ικανοποιημένοι από αυτήν την κατάσταση, γιατί προστατεύονταν από ακραία μουσουλμανικά στοιχεία. Ομίλησα σε Πανεπιστήμια, σε Ενορίες, ερχόμουν σε επικοινωνία με τους Ρωμηούς Χριστιανούς και μετέφερα την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας.

Όμως, εκείνο που παρατηρούσα ήταν ότι υπήρχε μεγάλη φτώχεια, μεγάλη στέρηση των υλικών αγαθών, προφανώς γιατί πολλά χρηματικά ποσά πήγαιναν στον εξοπλισμό του στρατού. Στόν Λίβανο υπήρχε μια άλλη, εντελώς διαφορετική κατάσταση, δηλαδή υπήρχε παντελής αναρχία, και οι άνθρωποι ζούσαν σε μια εμπόλεμη περιοχή. Ο Βόρειος Λίβανος ήταν υπό την κατοχή των Σύρων, γι’ αυτό υπήρχαν παντού Σύροι στρατιώτες, μαζί με Λιβανέζους, για να ελέγχουν τα πάντα. Και στον Νότιο Λίβανο γίνονταν διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ Λιβανέζων και Εβραίων. Λόγω του εμφυλίου πολέμου υπήρχαν δύο κυβερνήσεις, μία των Μουσουλμάνων και μία των Μαρωνιτών, δηλαδή των Μονοθελητών Χριστιανών. Σε κάθε τομέα υπήρχαν δύο υπουργοί και εξέδιδαν διαταγές, οπότε αντιλαμβάνεται κανείς το χάος που υπήρχε στην περιοχή. Και ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών Μαρωνιτών (Μονοθελητών) κράτησε δεκαπέντε χρόνια, από το 19751990. Οι Ρωμηοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί αν και δεν συμμετείχαν στον εμφύλιο αυτόν σπαραγμό, εν τούτοις υφίσταντο τις συνέπειές του.

Η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής αγίου Ιωάννου Προδρόμου Douma Λιβάνου μοναχή Μαριάμ (Zacca) σε μια ομιλία της που έκανε την 21 Οκτωβρίου 1995 στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι, και την μετέφρασε ο π. Αντώνιος Γρηγοριάτης, αφού προσδιορίζει ότι ο πόλεμος στον Λίβανο ήταν «πόλεμος εμφύλιος και αστικός», «βαβυλωνιακός πόλεμος» ή «πόλεμος του χάους», πόλεμος «ανταγωνισμού ειδικών συμφερόντων, φεουδαρχικών περιφερειακών και παγκοσμίων επί φθορά και ζημία της μικρής αυτής χώρας και των δύστυχων κατοίκων της». Στην συνέχεια αναφέρει ότι λίγες περιοχές του Λιβάνου και λίγοι κάτοικοι εξαιρέθηκαν από τις συνέπειες του τραγικού πολέμου, ενώ κάθε Λιβανέζος στο τέλος της ημέρας έλεγε: «Δόξα τώ Θεώ, ακόμη είμαι ζωντανός». Αυτό που λέει η Ηγουμένη το έζησα προσωπικά. Η αγωνία και η αβεβαιότητα είχαν γεμίσει την ψυχή μου. Πρώτη φορά αισθανόμουν κάθε βράδυ με την δύση του ηλίου να καταλαμβάνομαι από αίσθημα μικρής λύπης. 

Βλέποντας τον ήλιο να δύη και να πέφτη μέσα στην Μεσόγειο Θάλασσα. Νόμιζα ότι έχανα κάτι, έφευγε ένα δικό μου πράγμα, κρυβόταν ο δικός μου ήλιος! Πρώτη φορά αγαπούσα τόσο πολύ τον ήλιο και τον αισθανόμουν ως προστάτη. Και το πρωΐ που πήγαινα προς την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπελεμέντ για την Ακολουθία του Όρθρου και έβλεπα τον ήλιο να ανατέλλη, χαιρόμουν για την παρουσία του, για τον εκ νέου ερχομό του. Ποτέ άλλοτε δεν είχα αυτό το αίσθημα». Προφανώς προερχόταν από τον κίνδυνο της νύχτας. Θα αναφέρω μερικά αποσπάσματα από αυτήν την ομιλία της Ηγουμένης για να διαπιστωθή η τραγικότητα της καταστάσεως. «Αυτή (η βία) ξέσπασε με τον πιο παράδοξο τρόπο που κανείς δεν θα μπορούσε να τον φαντασθή. Μάχες, βαρβαρότητες, ανεξέλεγκτοι βομβαρδισμοί, καταδιώξεις, αρπαγές ταυτοτήτων, παγιδευμένα οχήματα, δυναμιτίσεις, συλλήψεις. Όλα αυτά στις συνοικίες και τους δρόμους, μέσα στα σπίτια. Δεν έμεινε τίποτε εγκληματικό που να μήν εφαρμοσθή. Ακόμη στραγγαλισμοί, αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί, πριονισμοί, κατεδάφιση οικιών πάνω στα κεφάλια των ενοίκων. Δεν σεβάστηκαν και δεν άφησαν όρθιο κανένα ιερό και όσιο.

Μέσα σ’ αυτόν τον «ωκεανό» (τής εγκληματικής αθλιότητος) δεκάδες χιλιάδων πέθανανοι πρόχειρες στατιστικές μιλούν για περίπου διακόσιες χιλιάδες, δηλαδή σχεδόν το 7% των κατοίκων του Λιβάνου. Ακόμη ένας περίπου όμοιος αριθμός κατοίκων έχουν καταστή ανάπηροι. Οκτακόσιες χιλιάδες (Λιβανέζων) έχουν μεταναστεύσει, δηλαδή το έν τέταρτο του πληθυσμού. Ως προς αυτούς που εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους αριθμούνται με εκατοντάδες χιλιάδων. Όλων αυτών οι ιδιοκτησίες καταπατήθηκαν, τα σπίτια τους γκρεμίστηκαν ή κάηκαν. Πολυάριθμες σφαγές έλαβαν χώραν εδώ κι εκεί. Εκατοντάδες προσώπων στραγγαλίσθηκαν μέσα στον ίδιο συνοικισμό ή στο ίδιο χωριό, χωρίς να γίνουν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά, στους νέους, τους γέρους ή τους ανίσχυρους (ανάπηρους). Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίσθηκαν. Στόν Λίβανο δεν έχει μείνει έστω και μία οικογένεια (ένα και μόνο σπιτικό), που να μήν έχη χάσει ένα από τα μέλη της ή από τους συγγενείς της». Θα παραθέσω και ένα άλλο απόσπασμα από αυτήν την ομιλία.

«Και τί θα μπορούσα να πω για τις Εκκλησίες τα Μοναστήρια και τα τζαμιά; Εκεί όπου η διαμάχη υπήρξε παθιασμένη αυτά δέχθηκαν καταστροφικές πιέσεις ή κατεδαφίστηκαν. Και οι άνθρωποι της Εκκλησίας, επίσκοποι, ιερείς ή μουσουλμάνοι σεΐχηδες μερικές φορές εξετέθησαν στο φόνο, στον ξυλοδαρμό ή στον τραυματισμό με απώτερο σκοπό να πάρη η διαμάχη αγριότερο χαρακτήρα ή να κτυπηθή η αντίθετη πλευρά ακόμη στα πρόσωπα που ήσαν σύμβολα της πίστεώς της.  Εκεί η μικρή αυτή χώρα είχε καταδικαστή να βρίσκεται σκλαβωμένη στον Άδη, που διήρκεσε δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, κατά τα οποία οι προκλήσεις αποχαλινώθηκαν και τα σκότη επισκοτίστηκαν. Μέχρι που τελείωσε ο πόλεμος με κάποιες φαινομενικές συμφωνίες και με κάποιες διευθετήσεις επιπόλαιες, που δεν ανταποκρίθηκαν στο επίπεδο των επιδιώξεων αυτών που ήλπιζαν σ’ ένα αύριο λαμπρό, ούτε στο επίπεδο των διαστάσεων του πολέμου και του μεγέθους των θυσιών που απαίτησε. 

Ο Λίβανος δεν βγήκε από τον πόλεμο προς την ελευθερία. Βγήκε προς την σκλαβιά... και πάλι».«Έτσι έχομε ζήσει όλα αυτά τα πολλά χρόνια και κάθε φορά που μια κατάπαυση του πυρός αναγγελλόταν. Οι μηχανές του θανάτου έσκαζαν πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων, για να τους εξαναγκάσουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τα χωριά τους, τις πόλεις τους. Άνθρωποι έχουν ζήσει μέσα σε καταφύγια πολλούς μήνες. Άλλοι μυημένοι στα μυστικά των πυροβόλων όπλων σε μερικά λεπτά άρχιζαν να στοχεύουν τους έτι ζώντας και τους έπαιρναν το ψωμί τους και κατέβαιναν στα καταφύγια να κοιμηθούν ανάμεσα στους ποντικούς, στους αρουραίους και στα υγρά των αποχετεύσεων... Και όλα αυτά κράτησαν χρόνια και χρόνια. Πολλοί έχασαν την ελπίδα τους και την ειρήνη της καρδιάς, αλλά πολύ περισσότερο το μίσος ξέσπασε στην πιο ειδεχθή μορφή του.

Και ο διάβολος χαιρόταν. Χαίρεται πολύ για όσα γίνονται στο Λίβανο. Και οι δυνάμεις του σκότους χόρεψαν και το κοσμικό κακό σιγοτραγουδούσε πάνω στους τάφους και πάνω στα αποσυντεθειμένα πτώματα τα πεταγμένα στους δρόμους και μέσα στις καρδιές των ζωντανών. Πιστέψτε με η αποφορά των νεκρών αναδινόταν από τους δρόμους, από τις πόλεις, τα χωριά του βουνού και οι τοίχοι των κτισμάτων είχαν διαρραγή και τα παράθυρά τους και οι στέγες τους. Και το μίσος διαχύθηκε σ’ όλη τη χώρα και ο φόβος κατέφαγε τις καρδιές, τα πνεύματα και τις ψυχές και όλος ο κόσμος περίμενε το τέλος που δεν ερχόταν ποτέ». Τα ίδια συμβαίνουν σήμερα στην Συρία και το Ιράκ. Αυτήν την κατάσταση συναντούσα όταν πήγαινα στον Λίβανο, την τραγική εκείνη περίοδο.Οι φοιτητές στην Θεολογική Σχολή μου διηγόταν πολλές τραγικές περιπτώσεις, και ο καθένας είχε μια τρομακτική εμπειρία από την οικογένειά του ή τους φίλους του.  

Κάθε Παρασκευή που οι φοιτητές έφευγαν από την Θεολογική Σχολή για να πάνε στα σπίτια τους αποχαιρετιόμασταν με την λύπη, με το ενδεχόμενο να μη συναντηθούμε ξανά. Και κάθε Δευτέρα που επέστρεφαν στην Θεολογική Σχολή ήταν ένα πανηγύρι διότι επέστρεψαν ζωντανοί. Στην Βυρηττό, στην Τρίπολη, και στα χωριά της Κούρας, όπου πήγαινα για να ομιλήσω, συναντούσα παντού στρατιώτες με όπλα στα χέρια τους και εξασκούσαν συνεχή έλεγχο. Είδα μπροστά στα μάτια μου να σκοτώνουν ανθρώπους. Μάλιστα, όταν είχα πάει στο Νοσοκομείο της Βηρυττού πληροφορήθηκα ότι εκείνη την ημέρα είχαν προσκομίσει έναν βαρειά τραυματισμένο και ενώ του έκαναν εγχείριση, εκείνοι που τον τραυμάτισαν εισήλθαν βίαια στο χειρουργείο και τον σκότωσαν επάνω στο χειρουργικό κρεββάτι, την ώρα της εγχειρίσεως. 

Κάποιος άλλος καυχόταν ότι σκότωσε εκατό ανθρώπους και στην ερώτηση γιατί το έκανε απάντησε επειδή του έδωσαν εκατό δολάρια. Έτσι, κάθε ζωή του ανθρώπου κόστιζε ένα δολάριο. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι μέσα σε αυτήν την κατάσταση συνέχιζε να λειτουργή η ζωή, να είναι ανοικτοί οι Ναοί και οι θρησκευτικοί χώροι λατρείας, να γίνονται γάμοι, βαπτίσεις, οι άνθρωποι να διασκεδάζουν με έναν εκπληκτικό τρόπο. Όταν θα εκδοθή το βιβλίο μου που προανέφερα θα παρουσιασθή όλη αυτή η κατάσταση που έζησα και θα είναι ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο στην εποχή μας.
  
4. Σύγχρονη κατάσταση
Σήμερα τα πράγματα στην Συρία και τον Λίβανο είναι κάπως διαφορετικά σε όλους τους τομείς, δηλαδή ο πόλεμος γίνεται στην Συρία, ενώ στον Λίβανο υπάρχει μια σχετική ηρεμία, όμως και αυτός δέχεται όλες τις συνέπειες της αιματοχυσίας που γίνεται στην γειτονική χώρα. Για να δούμε τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των κρατών, πρέπει να δοθούν μερικά πληροφοριακά στοιχεία, σχετικά με τους Σουνίτες και τους Σιΐτες. Σουνίτες και Σιΐτες είναι τα δύο θρησκευτικά κινήματα του Μουσουλμανισμού και δημιουργήθηκαν από τους διαδόχους του Μωάμεθ και μεταξύ τους υπάρχει μεγάλο μίσος και εχθρότητα.

Οι Σουνίτες (άνθρωποι της παραδόσεως και της κοινότητος) είναι η πλειοψηφία των Μουσουλμάνων που αποδέχονται ως ηγέτες του Μωάμεθ, τον Αμπού Μπάκρ (πεθερό του Μωάμεθ), τον Ομάρ και τον Οσμάν. Δίνουν σημασία στην ηγεσία της πρώτης γενιάς των Μουσουλμάνων και στην κοινότητα. Η ταχύτατη εξάπλωσή τους πέρα από την Αραβία εκλήφθηκε ως βοήθεια από τον Θεό, ευαρέσκειά του και απόδειξη της αλήθειας του Ισλάμ.

Οι Σιΐτες (από τον όρο «σία» και μεταφράζεται ως «ομάδα του» ή «οπαδοί του») προήλθαν από την άποψη ότι ο πραγματικός διάδοχος του Μωάμεθ θα έπρεπε να είναι ο Άλι (εξάδελφος και γαμβρός του Μωάμεθ). Τον οποίον όμως η πλειοψηφία του Μουσουλμάνων τον απέρριψαν, τον θανάτωσαν, μαζί με τον γιό του Χουσεΐν. Έτσι, οι Σιΐτες παρουσιάζονται ως θύματα, και εκφράζουν την άποψη ότι η απόρριψη του Άλι σημαίνει την επικράτηση του κακού πάνω στο καλό.

Οι Σιίτες δίνουν προτεραιότητα στην ιερή ηγεσία του ιμάμη, στην διαμαρτυρία, τον μαρτυρικό θάνατο, την εκδίκηση για τον θάνατο του Άλι και του Χουσεΐν. Τα Κράτη όπου κυριαρχεί ο Μουσουλμανισμός έχουν διαφορετικές επιρροές. Αναλογικά, από τους Σουνίτες και τους Σιΐτες και αυτό επηρεάζει τις μεταξύ τους σχέσεις και τις ισλαμικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Συγκεκριμένα:
  
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι η πρώτη ισλαμική ομάδα στον κόσμο που δημιουργήθηκε στην Αίγυπτο στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Η Φατάχ (Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) είναι μια πολιτικοστρατιωτική οργάνωση των Παλαιστινίων, που ιδρύθηκε το 1958 από Παλαιστίνιους παλαίμαχους των αραβοϊσραηλιτικών συγκρούσεων, που έγιναν μεταξύ 1945-1956, μεταξύ των οποίων ήταν ο Γιασέρ Αραφάτ. Πρωτεύουσά της είναι η Ραμάλα στην δυτική όχθη του Ιορδάνου.

Η Χαμάς (Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης) είναι μια σουνιτική παλαιστινιακή παραστρατιωτική οργάνωση και πολιτικό κόμμα στην Γάζα. Κατέχει την πλειοψηφία των μελών του εκλεγμένου νομοθετικού συμβουλίου στην Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή. Η Χεζμπολάχ (Ομάδα του Θεού) είναι σιϊτική στρατιωτική και πολιτική οργάνωση, που δραστηριοποιείται στον Λίβανο. Η Αλ Κάϊντα (Ίδρυμα ή Βάση) είναι ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμιστών, ένα διεθνές τρομοκρατικό δίκτυο, που πρωτοεμφανίσθηκε δημόσια το 1989 και δραστηριοποείται σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Το ISIS (Ισλαμικό Κράτος Ιράκ και Συρίας) είναι μια τζιχαντιστική στρατιωτική οργάνωση του Ιράκ και της Συρίας, η οποία την 29-6-2014 ανακήρυξε μονομερώς την ίδρυση του Χαλιφάτου σε περιοχές της Συρίας και του Ιράκ. Πάντως, ο εμφύλιος πόλεμος μαίνεται στην Συρία. Πρόεδρος είναι ο γιός του Ασαντ και οι αντικαθεστωτικοί στρέφονται εναντίον του και φυσικά ο κυβερνητικός στρατός πολεμά τους πρώτους. Στά βόρεια της Συρίας και του Ιράκ έχει δημιουργηθή το Χαλιφάτο από φανατικούς μουσουλμάνους. Οι Χριστιανοί βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση, αλλά επειδή φοβούνται το τί θα επακολουθήση αν κυριαρχήσουν οι φανατικοί Μουσουλμάνοι, διακριτικά αποδέχονται το καθεστώς που τους προσφέρει μια ελευθερία και τους προστατεύει. 

Σε πολλές πόλεις της Συρίας, κυρίως στο Χαλέπι, η κατάσταση είναι απελπιστική. Η ιστορική και πανέμορφη αυτή πόλη έχει καταστραφή και ερειπωθή σε πολλές περιοχές από τους βομβαρδισμούς και τις συρράξεις. Πολλοί Χριστιανοί εξαναγκάσθηκαν να φύγουν από την πόλη αυτή. Ο πόλεμος αυτός έχει στοιχεία γεωπολιτικά, ενεργειακά, κοινωνικά και θρησκευτικά. Είναι περίεργο το τί συμβαίνει στην περιοχή αυτή. Η Ορθόδοξη Ρωσία υποστηρίζει το δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ, ο οποίος προστατεύει τους Χριστιανούς.Ενώ οι Χριστιανικές χώρες της Αμερικής και της Ευρώπης υποστηρίζουν τους αντικαθεστωτικούς, οι οποίοι όμως αποβλέπουν στην εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από την περιοχή. 

Φαίνεται ότι η κρίση είναι πολυεπίπεδη. Τώρα με το Χαλιφάτο διαφοροποιήθηκαν οι συσχετισμοί. Για να γίνη κατανοητή κάπως η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Συρία, στο Ιράκ και γενικότερα στην Μέση Ανατολή θα δώσω μερικά στοιχεία που παρουσιάζονται σε μια ομιλία του Χρήστου Ιακώβου, που είναι ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής. Και συμπίπτουν κατά βάση και με δικές μου εκτιμήσεις, που προέρχονται από την προσωπική έρευνά μου, κυρίως από τότε που δραστηριοποιούμουν στον Λίβανο και την Συρία και συνέλεγα πληροφορίες από τους κατοίκους των περιοχών αυτών.  

Η Μέση Ανατολή ήταν υποτεταγμένη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνος, πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε άρχισε και η απελευθέρωση των περιοχών αυτών. Ο Χριστιανικός πληθυσμός στην Μέση Ανατολή τότε έφθανε το 20% του συνολικού πληθυσμού της περιοχής. Και σήμερα έπειτα από εκατόν χρόνια συρρικνώθηκε στο 4%. Από επίσημα στοιχεία που υπάρχουν οι Χριστιανοί ανέρχονται περίπου στα 13 εκατομμύρια. Στόν αριθμό αυτόν συμπεριλαμβάνονται οι Ρωμηοί Ορθόδοξοι που υπάγονται στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιοχείας που ανήκει στην παλαιά Πενταρχία και μάλιστα καταλαμβάνει την τρίτη θέση μετά το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και της Αλεξανδρείας.

Ανέρχονται δε περίπου στα δύο εκατομμύρια Χριστιανών. Οι υπόλοιποι Χριστιανοί είναι ομάδες διαφόρων αιρετικών κοινοτήτων, ήτοι νεστοριανοί, μονοφυσίτες, μονοθελήτες κλπ. που σχηματίσθηκαν από τις χριστιανικές ομάδες που συγκεντρώθηκαν στην περιοχή εκείνη στα όρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έξω από αυτά, κατά τον 4ο και 5ο αιώνα μετά την καταδίκη τους από τις Οικουμενικές Συνόδους. Αυτούς τους Χριστιανούς είχε υπ’ όψη του ο Μωάμεθ και οι πρώτοι οπαδοί του, και δέχθηκαν επιδράσεις.

Πέρα από τους Ρωμηούς Ορθοδόξους και τους Μονοφυσίτες και Μονοθελήτες Χριστιανούς, στην περιοχή υπάρχουν και Χριστιανοί που ανήκουν στον Παπισμό και τους Προτεστάντες που ήλθαν στην περιοχή μετά που αυτή έγινε αποικία των Ευρωπαϊκών Κρατών, όπως της Αγγλίας και της Γαλλίας, από το τέλος του 19ου αιώνος έως τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά προήλθαν και από την ιεραποστολή που είχε αναπτυχθή στην περιοχή. Οι αποικιοκράτες έδιναν προνόμια στους αυτόχθονες Χριστιανούς και γι' αυτό οι Μουσουλμάνοι έβλεπαν «τούς Χριστιανούς γείτονές τους ως συνενόχους στην αποικιακή καταπίεση.

Οι αυτόχθονες Χριστιανοί έγιναν ο στόχος της αντιαποικιακής αντίδρασης». Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας είναι ότι η εχθρότητα των ακραίων Μουσουλμάνων προς τους Χριστιανούς της περιοχής οφείλεται και στην πολιτική των ΗΠΑ και εκλαμβάνουν τους Χριστιανούς «ως μέρος μιας χριστιανικής συνωμοτικής σταυροφορίας εναντίον της Θρησκείας του Ισλάμ».Έτσι, ακόμη και οι μη ακραίοι Μουσουλμάνοι της περιοχής πιστεύουν ότι «οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής.

Είναι όργανα είτε των δυτικών επιδρομέων εναντίον των μουσουλμάνων (όπως στην περίπτωση του Ιράκ) είτε υπoστηρικτές των σκληρών και "αθέων" τυράννων και δικτατόρων (όπως στή Λιβύη, την Τυνησία, την Συρία και την Αίγυπτο)». Αυτό έχει οδυνηρές συνέπειες στους Χριστιανούς που ζουν στην Μέση Ανατολή. Για παράδειγμα, στο Ιράκ από τότε που ανατράπηκε ο Σαντάμ Χουσεΐν 60 Χριστιανικές Εκκλησίες δέχθηκαν επίθεση, και σκοτώθηκαν πάνω από χίλιοι Χριστιανοί. Επίσης, στο Ιράκ από 1,5 εκτομμύρια Χριστιανών που κατοικούσαν εκεί τα δύο τρίτα εξαναγκάσθηκαν να φύγουν από την Χώρα και να μεταναστεύσουν στην Συρία, όπου και εκεί βρήκαν δυσκολίες.

Ακόμη, στην Συρία οι Χριστιανοί μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιέρχονταν στον Γαλλικό έλεγχο, αποτελούσαν το 30% του συνολικού πληθυσμού, ενώ σήμερα, εκατό χρόνια μετά, έχουν συρρικνωθή στο 10%. Από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στην Συρία το 2011, επειδή θεωρήθηκε ότι οι Χριστιανοί είναι υποστηρικτές του καθεστώτος του Άσαντ, δέχθηκαν επιθέσεις, οπότε πάνω από 40 Εκκλησίες έπαθαν ζημίες ή καταστράφηκαν και πάνω από χίλιοι Χριστιανοί σκοτώθηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι εκτοπίσθηκαν.

Βέβαια, πρέπει να γίνη κατανοητό ότι οι Χριστιανοί αφ’ ενός μεν βρήκαν μια προστασία από τα υπάρχοντα καθεστώτα, χωρίς να τα υποστηρίζουν ανοικτά, αφ’ ετέρου δε φοβούνται για το τί θα υποστούν αν κυριαρχήσουν τα ακραία μουσουλμανικά στοιχεία στην περιοχή. Πάντως, είναι προφανές ότι όλη αυτή η κατάσταση έχει αρνητικές επιπτώσεις στους Χριστιανικούς πληθυσμούς, είτε ευθύνονται είτε όχι, και θα αποδειχθή αυτή η κατάσταση ως «μιά ιστορική καταστροφή για τους Χριστιανούς, αλλά και τους μετριοπαθείς Μουσουλμάνους».

Συνεπώς βρίσκονται σε κίνδυνο η ζωή των Χριστιανών, οι περιουσίες τους και οι λατρευτικοί χώροι. Πρόκειται για ένα ξερρίζωμα των Χριστιανών από τις περιοχές αυτές, στις οποίες ήταν αυτόχθονες. Έχουν έλθει στην επιφάνεια πληροφορίες που απαγχονίζονται Χριστιανοί, επειδή δεν δέχονται να αλλαξοπιστήσουν και δεν δέχονται να αρνηθούν τον Χριστό, όπως τους διατάζουν οι ακραίοι Τζιχαντιστές Μουσουλμάνοι. Πολλοί είδαμε τέτοια βίντεο και αισθανθήκαμε αποτροπιασμό. Σήμερα στις περιοχές αυτές αλλά και σε άλλες ανατολικότερες επαναλαμβάνονται οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων αιώνων και αναδεικνύονται νέοι μάρτυρες του Χριστού, οι οποίοι δίνουν την καλή μαρτυρία της πίστεως.

Τούς θέτουν διλήμματα, όπως ή να φύγουν, ή να αλλάξουν την πίστη τους και να γίνουν Μουσουλμάνοι ή να δεχθούν μεγάλο φόρο, αν μείνουν Χριστιανοί, ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα αποκεφαλισθούν. Ολόκληροι Χριστιανικοί πληθυσμοί απομακρύνονται από τις οικίες τους και τις πόλεις που ζούσαν και άλλοι αποκεφαλίζονται ή σκοτώνονται. Υπάρχουν μερικά επίσημα στοιχεία για το θέμα αυτό που δημοσιεύθηκαν πριν λίγο καιρό. Είναι σημαντικές οι πληροφορίες που μας δίνει ο Στάθης Ευσταθιάδης και θα τα παραθέσω στην συνέχεια: Από δελτίο της αρμόδιας Επιτροπής του ΟΗΕ στις 16 Απριλίου 2013 πληροφορούμαστε ότι ο αριθμός των Χριστιανών που σκοτώθηκαν, δολοφονήθηκαν και αγνοούνται «πιστεύεται ότι έχει ξεπεράσει τους 1.220». 

Ένας συρορθόδοξος Κληρικός του Αμμάν (μονοφυσίτης) δήλωσε στο αραβικό CNN ότι «έχουμε διωγμό αντίστοιχο των σφαγών του Διοκλητιανού». Και συνέχισε: «όσοι δεν πρόλαβαν να φύγουν θα έχουν την τύχη των ομοδόξων μας του Ιράκ».Και επειδή γίνεται λόγος για τους Χριστιανούς του Ιράκ, πρέπει να καταγραφούν οι δηλώσεις της Νίνας Σίας εκπροσώπου της αμερικανικής επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία την διετία 2012-2013 στο Ιράκ «δολοφονήθηκαν, στραγγαλίστηκαν και εξαφανίσθηκαν συνολικά 2.310 Ιρακινοί, μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων, Χριστιανοί στην πλειοψηφία». Επίσης τα Χριστούγεννα του 2012 «δέν υπήρχε ούτε μία εκκλησία για να λειτουργήσει», αφού είχαν πυρποληθή και ισοπεδοθή, ενώ οι περισσότεροι Κληρικοί είχαν εγκαταλείψει το Ιράκ ή κρύφτηκαν «επειδή ήταν και παραμένουν ο κύριος στόχος των ισλαμιστών». 

Και αυτά γίνονται στο Ιράκ, μετά τον Μάϊο του 2005, που τελείωσε «επισήμως» ο πόλεμος. Φαίνεται ότι «άρχισε μια οργανωμένη συστηματική δίωξη των ιρακινών Χριστιανών». Το έτος αυτό (2013), που είναι επέτειος των 1700 χρόνων από το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313 μ.Χ.) με το οποίο καθορίσθηκε η ανεξιθρησκεία στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, συμβαίνουν φοβεροί διωγμοί εναντίον Χριστιανών (ορθοδόξων, μονοφυσιτών), οι οποίοι αποκεφαλίζονται και δολοφονούνται, καταστρατηγούνται οι θρησκευτικές ελευθερίες και επανέρχονται η βία και η απανθρωπιά.

Τα όσα γίνονται στην Συρία, στο Ιράκ και στα ανατολικά Κράτη, δυστυχώς γίνονται με την συνδρομή, ανοχή, αλλά και συμμετοχή δυτικών χριστιανικών Κρατών, επειδή πάνω απ' όλα κυριαρχούν το οικονομικά συμφέροντα. Θα μνημονεύσω την περίπτωση του Ρωμηού ιερέα π. Βασιλείου Νάσαρ ο οποίος καταγόταν από την επαρχία της Χάμα της Συρίας, απόφοιτος της Μπελεμεντείου Θεολογικής Σχολής του Λιβάνου, και συγκαταλέγεται μεταξύ των φοιτητών μου, έκανε δε και το Μεταπτυχιακό του στην Ποιμαντική. 

Χειροτονήθηκε Ιερέας και ανέπτυξε μεγάλη δράση μεταξύ των νέων της Μητροπόλεως Χάμα και Χόμς. Το μεσημέρι της 25ης Ιανουαρίου του 2012 πληροφορήθηκε ότι ένας άγνωστος άνδρας κείτονταν νεκρός σε κάποιο πεζοδρόμιο της πόλεως Χάμα πλησίον του σπιτιού όπου έμενε. Το χριστιανικό του καθήκον τον οδήγησε, με κίνδυνο της ζωής του, μαζί με τον Ιερομόναχο π. Παντελεήμονα  Αλ Ίσα, να πάνε στον τόπο όπου κείτονταν ο νεκρός και να του προσφέρουν τα αναγκαία. Από παντού δέχονταν ριπές. Και οι δύο Ιερείς κραύγαζαν: «Είμαστε ιερείς». 

Όμως, οι αντάρτες εξακολουθούσαν να κτυπούν αλύπητα, και μία σφαίρα κτύπησε θανάσιμα τον π. Βασίλειο, εκτελώντας το ανθρωπιστικό του καθήκον σε έναν νεκρό. Δεν είναι πρόθεσή μου να αναζητήσω τα αίτια αυτού του προβλήματος το οποίο βανανίζει την Μέση Ανατολή, αλλά και πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη μας. Έχουν γραφή πολλά γύρω από το θέμα αυτό. Σε μια ανάλυση που έγινε πρόσφατα από τις «νέες εποχές» της εφημερίδος «Το Βήμα» καταγράφονται αυτές οι απόψεις. Κυρίως τονίζονται τρία σημεία.

Πρώτον, όλη αυτή η ακαταστασία στην περιοχή οφείλεται στην ενεργειακή κρίση, που σημαίνει ότι από τις εθνοτικές συγκρούσεις που παρατηρήθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνος με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οδηγούμαστε σήμερα στους πολέμους για την ενέργεια, δηλαδή οι πόλεμοι είναι ενεργειακοί. Αυτό σημαίνει ότι χύνεται πολύ αίμα εκεί που υπάρχει ο μαύρος χρυσός.

Υποστηρίζεται ότι «πολύ λίγες συγκρούσεις έχουν αποκλειστικά εθνοτικά χαρακτηριστικά, ενώ σχεδόν όλες οι νέες εστίες βίας γίνονται με στόχο πλουτοπαραγωγικές πηγές ή κάποιου είδους περιφερειακή αυτονομία που τις διασφαλίζε (Νίκος Χριστοδουλάκης). Αυτό συνδέεται και με την γεωπολιτική πλευρά του θέματος, δηλαδή την προσπάθεια των Μεγάλων Δυνάμεων να κυριαρχήσουν πάνω σε μερικές ευαίσθητες περιοχές για να κυβερνούν τον κόσμο.

Δεύτερον, οι πόλεμοι σε διάφορες περιοχές του Πλανήτη οφείλονται στην μετανάστευση που δημιουργείται από διάφορες ανάγκες. «Η διαχείριση των ενεργειακών πηγών είναι μια προφανής και εύκολη απάντηση. Αλλά το ζήτημα είναι βαθύτερο και αφορά τη σχέση ανάμεσα στους ανθρωπίνους πληθυσμούς και στις δυνατότητες ή τις αντοχές του πλανήτη». Η μετανάστευση γίνεται με τις «γιγαντιαίες μετακινήσεις πληθυσμών που οφείλονται στις κληματικές αλλαγές και τις αλυσιδωτές επιπτώσεις τους πάνω στις κοινωνίες.

Μέ τη σειρά της η μαζική μετανάστευση πυροδοτεί νέες σειρές γεγονότων» στους τέσσερους μεγάλους κύκλους αίματος, ήτοι τον χώρο του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, την ζώνη του Ισλάμ από το Πακιστάν έως τη Λιβύη, την Υποσαχάρια Αφρική, και «τίς μάζες των απελπισμένων ανθρώπων, τα εκατομμύρια των προσφύγων που θαλασσοπνίγονται ή πεθαίνουν προσπαθώντας απεγνωσμένα να αποδράσουν από τις χώρες των πολέμων, της βίας, της κλιματικής αλλαγής και της στέρησης» (Αντώνης Λιάκος).

Τρίτον, αιτία των πολέμων είναι η απειλή του ανεξέλεγκτου θρησκευτικού φανατισμού που δεν είναι ανεξάρτητος από την πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων που κυβερνούν τον κόσμο. Σήμερα, «ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται σε έναν πρωτοφανή αναβρασμό, όπου και πάλι σύνορα καταργούνται, αναβιώνουν χαλιφάτα και χημικά όπλα κινδυνεύουν να βρεθούν σε ανεξέλεγκτα χέρια, ενδυναμώνοντας τον κίνδυνο τρομοκρατικών ενεργειών, ενώ αεροπορικές επιθέσεις έρχονται να αναιρέσουν προηγούμενες υποσχέσεις για μη επέμβαση».

Επίσης, κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Αγγλογάλλοι (μέ την άτυπη συμφωνία με την τσαρική Ρωσία) «χάραξαν αυθαίρετα και με βάση τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα τα σύνορα των νέων κρατών στην Μέση Ανατολή, αγνοώντας τις εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές της εύφλεκτης αυτής περιοχής. Έτσι, σήμερα, με την δύναμη των όπλων και του θρησκευτικού φανατισμού, οι ακραίοι ισλαμιστές, ενδυναμωμένοι και εξοργισμένοι από τη αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003, τινάζουν στον αέρα τα τεχνητά σύνορα και δημιουργούν το νέο Χαλιφάτο».

Ακόμη, η δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ και η μη δημιουργία του Παλαιστινιακού Κράτους δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην Μέση Ανατολή (Γιάννης Καρτάλης).Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι οι Έλληνες δεν υπάρχουν μόνον στο κρατικό μόρφωμα που λέγεται Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο, με την έννοια του ελληνισμού, των ελληνιστών, κυρίως με τους Ρωμηούς. Η Ρωμηοσύνη δεν είναι κάτι διαφορετικό, αλλά ο ελληνισμός και ο Χριστιανισμός με οικουμενική διάσταση. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για μας που δεν την αξιοποιούμε. 

Όλα τα Κράτη έχουν την εξωτερική τους πολιτική και προσπαθούν να κάνουν διεισδύσεις σε άλλες χώρες, έξω από τον εθνικό χώρο τους. Παραδείγματα είναι η Αμερική, η Ρωσία, η Γαλλία, η Γερμανία. Ακόμη και η Τουρκία αξιοποποιεί τον Μουσουλμανισμό. Εμείς έχουμε μια ισχυρά παράδοση, λόγω ελληνισμού και ρωμηοσύνης, την οποία δεν αξιοποιούμε δημιουργικά. Ασκούμε μια κοντόφθαλμη εξωτερική πολιτική, αισθανόμαστε τον ελληνισμό ως ελλαδισμό, κάνουμε λόγο ότι είμαστε ένα μικρό Κράτος και ζητάμε απλώς προστασία από άλλα μεγάλα Κράτη, και δεν αξιοποιούμε όλο το περιεχόμενο της Ρωμηοσύνης ούτε κάν της αρχαίας Ελλάδας.

Μάλιστα, κάποιοι θεωρούν και τα περί Ρωμηοσύνης ως προδοσία του ελληνισμού, πράγμα που μας το ενέσπειραν οι ξένοι για να ξεχάσουμε το παρελθόν μας και την ιστορία μας και να εξακολουθούμε να είμαστε δικά τους προτεκτοράτα, χωρίς ουσιαστική ταυτότητα, χωρίς μνήμη και γνώση του παρελθόντος, αλλά με μια γεροντική άνοια.

Μαζί με την ενθύμηση της μεγαλειώδους Ρωμηοσύνης μας, θα πρέπει να σκεπτόμαστε τους Χριστιανούς και τα αδέλφια μας, τους Ρωμηούς, που βρίσκονται στην Μέση Ανατολή, γιατί και αυτοί μας θεωρούν αδέλφια τους, και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, επειδή περνούν μεγάλη δοκιμασία, προκαλούνται να ομολογήσουν την πίστη τους και δέχονται έναν ανηλεή διωγμό. Αυτό δεν πρέπει να μας αφήση ασυγκίνητους.–

Το Κείμενο υπογράφει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος.