Ιδιαίτερα ξεχωριστή από άλλες προηγηθείσες,
αποδείχθηκε η τελευταία σύγκληση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η
οποία συνήλθε από 7 έως και 10 Οκτωβρίου 2014.
Βεβαίως, η θεματολογία των τριών
εισηγήσεων των Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης, Μεσσηνίας και Μεσογαίας, είχε
προϊδεάσει σχετικώς, λόγω της εξειδικευμένης γνώσεως και εμπειρίας επί αυτών,
των συγκεκριμένων Ιεραρχών, αλλά και της δεδομένης ευαισθησίας του συνόλου της
Ιεραρχίας για θέματα όπως ο Ελληνισμός, οι σχέσεις με την Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία, η Πανορθόδοξη Σύνοδος του 2016 και ο Ορθόδοξος βιοηθικός
προβληματισμός. Εκείνο όμως που δεν αναμενόταν, ήταν η γενική
τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.
Το γεγονός ότι δεν είχε ορισθεί
κυρίαρχο θέμα για την συγκεκριμένη τακτική σύγκληση του ανωτάτου διοικητικού
οργάνου της Εκκλησίας μας, ώστε να αναγκάσει τον Πρώτο τη Τάξη να επικεντρωθεί
σε αυτό, του προσέφερε την δυνατότητα να αναφερθεί επί πολλών και εξόχως
πολυσημάντων θεμάτων, ζητημάτων και προβλημάτων που απασχολούν, όχι μόνον την
Εκκλησία και ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό, αλλά και την διεθνή κοινότητα ακόμη. Επομένως, συμπερασματικά, μπορούμε, χωρίς κανέναν
ενδοιασμό, να τονίσουμε, ότι τα όσα επισήμως και υπευθύνως κατέθεσαν ως απόψεις
- θέσεις, και, ουσιαστικώς, πρότειναν ο Αρχιεπίσκοπος, καθώς και οι τρεις
εισηγητές - Μητροπολίτες με τις δικές τους εισηγήσεις.
Στην συνέχεια αυτά
συζητήθηκαν μετά από παρεμβάσεις Ιεραρχών, ήσαν εύστοχες επισημάνσεις και
προτάσεις που ξεπερνούν το περιορισμένο βεληνεκές μιας τυπικής και εκ του
Καταστατικού Χάρτου προβλεπομένης Τακτικής Συνεδρίας της Ιεραρχίας, γιατί
κάλυψαν ένα ευρύτατο φάσμα ενδιαφερόντων για την Εκκλησία, τον Λαό μας, την
Πατρίδα και την ανθρωπότητα, τα οποία απασχολούν άμεσα την Ελλάδα αλλά και
ολόκληρο τον Κόσμο και, όπως δείχνει μέχρι τώρα η εξελικτική τους πορεία, ίσως
συνεχίσουν να απασχολούν όλους μας για πολλά χρόνια.
Ο Αρχιεπίσκοπος ξεκίνησε την ομιλία τους προς το Σώμα
της Ιεραρχίας, με το οικονομικό πρόβλημα που ταλανίζει τον τόπο τα τελευταία
έξι χρόνια, οριοθετώντας τις ευθύνες αλλά και περιγράφοντας τον ρόλο που πρέπει
να διαδραματίσει η Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία για να συμπαρασταθεί ουσιαστικά
στον λαό μας, προτείνοντας μάλιστα και παρεμβατικούς άξονες επί των οποίων
απαιτείται να κινηθεί ο Κλήρος:" Συνεδριάζουμε γιά μίαν εἰσέτι φορά -
είπε ο κ. Ιερώνυμος - σέ κρίσιμη συγκυρία γιά τή χώρα μας. Οἱ οἰκονομικές
δυσκολίες παραμένουν, ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀνεργία ἐξακολουθοῦν νά μαστίζουν
τόν ἀγαπητό λαό μας.
Ἐπικρατεῖ βαθειά ἀγωνία γιά τό ἐνδεχόμενο οἱ συνεχιζόμενες θυσίες του νά μείνουν ἐν τέλει χωρίς ἀντίκρισμα. Εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά
έκφράσει καί νά μεταφέρει (παντού) αὐτή τήν ἀγωνία γιά ὅσα δοκιμάζουν
τόν λαό τοῦ Θεοῦ και (παράλληλα) νά τόν διακονεῖ καί νά τόν στηρίζει μέ ὅλες της τίς
δυνάμεις... διότι εἶναι ἐκείνη πού ἀπορροφᾶ ὅλους αὐτούς τούς κραδασμούς, τόν πόνο, τίς ἀνάγκες, τήν ἀπόγνωση τῶν ἀνθρώπων
καί προσπαθεῖ νά τείνει χεῖρα βοηθείας καί νά δώσει δύναμη καί ἐλπίδα, νά ἐμπνεύσει
τό ὅραμα".Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Ιεραρχίας έκανε μια άκρως
καθοριστική αλλά και σκληρή παρατήρηση- τοποθέτηση, από την οποία σαφώς και
εξαρτάται η επιτυχία ή όχι των όποιων παρεμβάσεων - υπέρ των χειμαζομένων
Ελλήνων - της νομίμου Πολιτείας, αλλά και της Καθόλου Ελληνικής Ορθοδοξίας,
απευθυνόμενος στο σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας, αλλά και σε αυτό των
Ορθοδόξων Ιεραρχών ανά τον Ελληνισμό.
Μίλησε δηλαδή για το διαχρονικό "ελάττωμα"
των ερίδων μεταξύ Ρωμηών, που ενδημεί ακόμη και στον εκκλησιαστικό χώρο και το
οποίο, ιστορικά, όποτε εμφιλοχώρησε, είχε δυσμενέστατες επιπτώσεις για ολόκληρο
το Γένος. Συγκεκριμένα ο κ. Ιερώνυμος, επισημαίνοντας τους κινδύνους που
υποβόσκουν όταν διαφαίνονται στον ορίζοντα ανάλογες διαθέσεις και οριοθετώντας
ταυτοχρόνως ξεκάθαρα την στάση - θέση της Εκκλησίας έναντι της πολιτικής, των
πολιτικών, των κομμάτων και του πάσχοντος λαού, τόνισε:" Ἰδιαίτερη
προσοχή ἀπαιτεῖται στίς μεταξύ μας σχέσεις. Διότι κατά τό παρελθόν ἐκκλησιαστικές
ἔριδες συνετέλεσαν στό νά ἐπακολουθήσουν ἐθνικές καταστροφές.
Ἐπιτρέψτε μου νά διατυπώσω τή
γνώμη, ὅτι στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή, ὁ τόπος δέν ἀντέχει ἐπιπρόσθετους ταλανισμούς.Ἔχει ἀνάγκη πολιτικῆς σταθερότητας
τουλάχιστον γιά τά ἔτη πού ἀκολουθοῦν. Ἀπαιτεῖται πολιτική ἑνότητα.......ἐν μέσῳ τῶν συνθηκῶν πού ἔχουν ἀναπτυχθεῖ γύρω μας. Ὁ ρόλος μας καί ἡ θέση μας δέν εἶναι ασφαλῶς νά πολιτικολογοῦμε. Δέν νοεῖται Ἐκκλησία ὡς θεσμός
προσόμοιος τῶν πολιτικῶν. Δέν γνωρίζει κομματικές παρατάξεις οὔτε ἀναμειγνύεται
σέ πολιτικές ἀντιπαραθέσεις. Δέν δύναται ὡστόσο καί νά ἀγνοήσει τά
πολιτικά δρώμενα, κλείνοντας τά μάτια μπροστά στά κοινωνικά προβλήματα.
Ἀντιθέτως, ἔχει τήν ἀποστολή νά μαρτυρεῖ στήν πράξη ἔναντι τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν, ὅταν αὐτές ἐνεργοῦν εἰς βάρος τοῦ λαοῦ ἤ ἐρήμην του.
Χωρίς λοιπόν τήν ἑνότητα τῶν πολιτικῶν μας και τή
σταθερότητα τῶν βουλευτικῶν δομῶν, οἱ θυσίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κινδυνεύουν νά πᾶνε χαμένες, νά πέσουν στό κενό, γεγονός τό ὁποῖο θά ὀξύνει ἔτι περαιτέρω
τίς κοινωνικές ἀνισότητες καί θά δώσει χῶρο σέ ὅσους ἐπιβουλεύονται τό μέλλον τῆς χώρας
μας. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ἄν καί ἀφίσταται τῆς πολιτικολογίας, δέν δύναται ὡστόσο νά ἀποστεῖ καί τῆς εὐθύνης της ἔναντι τῶν ἀνθρώπων,
διότι ὀφείλει νά μεταφέρει τίς ἀγωνίες τοῦ λαοῦ μας στά ὦτα τῶν κυβερνώντων.
Κάποιος νέος μου εἶπε: «Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν· γιατί ὑποθηκεύουν ὅμως τό μέλλον μας; Ἐμεῖς ἁπλά θέλουμε νά ἔχουμε μιά εὐκαιρία νά φτιάξουμε τή δική μας Ἑλλάδα». Σέ αὐτήν ἀκριβῶς τήν κραυγή
ἀγωνίας πρέπει νά σταθοῦμε.
Στόχος μας δέν εἶναι... (εμείς οι Κληρικοί)... νά ἐπικρίνουμε,
ἀλλά νά ἀναδείξουμε τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες μέ τίς ὁποῖες γαλουχηθήκαμε, τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ ὁποῖες κράτησαν καί πρέπει νά συνεχίσουν νά κρατοῦν αὐτόν
τόν τόπο ὄρθιο". Ακολούθως ο
Αρχιεπίσκοπος έθεσε ενώπιον των δικών τους ευθυνών τους Ορθοδόξους Αρχιερείς,
και, εμμέσως, έστειλε το ίδιο ακριβώς μήνυμα και στις πολιτικές εξουσίες της
χώρας : "Ἡ Ἐκκλησία ἔχει χρέος νά στηρίζει καί όχι νά διχάζει τόν λαό. Διαβλέπω ὅτι τά ἑπόμενα ἔτη θά εἶναι δύσκολα.
Χρειάζεται καθείς ἐξ ἡμῶν... (Πολιτικοί και Κληρικοί)... νά ἀναλάβει τήν εὐθύνη πού τοῦ ἀναλογεῖ καί νά ἐπιδείξει ὡριμότητα
καί διάθεση γιά συνεργασία.
Σέ ἀντίθετη περίπτωση, ἡ κατάληξη μπορεῖ νά ἀποβεῖ ὀλέθρια καί ἀντί τῆς ἐξόδου ἀπό τήν κρίση
νά ὁδηγηθοῦμε σέ ἀπευκταῖο τέλμα ".Ασχέτως όμως με τις τοποθετήσεις και πατρικές παροτρύνσεις
προς το σημερινό πολιτικό ελλαδικό σκηνικό, ο κ. Ιερώνυμος, είπε και τα καλά
του λόγια για τον τρόπο αντιμετωπίσεως εκκλησιαστικών προβλημάτων εκ μέρους της
Πολιτείας, τον τελευταίο καιρό, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα το πόσο
αμοιβαία ευεργετικό είναι να συνεργάζονται από κοινού Πολιτεία και Εκκλησία επί
όλων των ζητημάτων που απασχολούν τον άνθρωπο και στους θεσμούς:"Ὀφείλω πάντως
- τόνισε - νά εὐχαριστήσω τήν Ἑλληνική Πολιτεία γιά συγκεκριμένα θέματα.
Μέ τή συνεργασία μας καί κατά τήν παρελθοῦσα Συνοδική
Περίοδο, δόθηκαν λύσεις σε πολλές ἐκκρεμότητες. Καρπός αὐτῆς τῆς συνεργασίας
εἶναι οἱ νέες νομοθετικές ρυθμίσεις πού ἐνέκρινε ἡ Βουλή πρό ὀλίγων ἡμερῶν... (και οι
οποίες είναι πράγματι, πολύ σημαντικές)."Η εισηγητική ομιλία όμως του
Αρχιεπισκόπου προς την Ιεραρχία, δεν θα μπορούσε να μείνει μόνον στα καθ΄ημάς,
την ίδια ώρα που στην διεθνή "γειτονιά" μας, διαδραματίζονται μύρια
όσα εις βάρος άκακων και αόπλων ανθρώπων, από τους οποίους πάρα πολλοί είναι
Χριστιανοί. Γι΄αυτό και ο κ. Ιερώνυμος, "ξεπέρασε" τα Ελληνικά σύνορα
με την αναφορά του στα όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή, διατυπώνοντας φόβους,
επισημαίνοντας κινδύνους που ελλοχεύουν κυρίως από τον επιδεικνυόμενο
θρησκευτικό φανατισμό και προτείνοντας αποφασιστικές παρεμβάσεις:
"Παρακολουθοῦμε - είπε - καιρό τώρα μέ πόνο ψυχῆς τήν ἔκρυθμη κατάσταση
στήν Ἐγγύς Ἀνατολή. Εἶναι πράγματι ἐξαιρετικά ὀδυνηρή ἡ διαπίστωση ὅτι ὅλες αὐτές οἱ ἀναταραχές, ἡ αἱματοχυσία καί οἱ βιαιότητες μέ στόχο χριστιανούς ἀδελφούς μας, ἐκτυλίσσονται
σέ ἐπιφανεῖς ἱστορικές ἑστίες τοῦ χριστιανισμοῦ, ὅπως ἡ Αἴγυπτος καί ἡ Συρία, σέ ἱερούς τόπους καί λίκνα τῆς Ἐκκλησίας πού μᾶς παρέδωσαν τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ καί γέννησαν
πλῆθος ἁγίων καί Πατέρων μέ προεξάρχοντα τόν ἱερό Χρυσόστομο. Πρόκειται γιά
τραγωδία βαθύτατη, τῆς ὁποίας ἀκόμη δέν γνωρίζουμε τήν κατάληξη.Πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νά δράσουμε
ὑπευθύνως, ἐάν θέλουμε νά παραμείνουν ἐν ζωῇ οἱ χριστιανικές κοινότητες τῶν περιοχῶν αὐτῶν.
Ἡ Ἐγγύς Ἀνατολή ἔχει τό παγκόσμιο
προνόμιο, τρεῖς μονοθεϊστικές θρησκεῖες νά συνυπάρχουν εἰρηνικά ἐπί αἰῶνες στό ἔδαφός της: ὁ χριστιανισμός,
ὁ ἰουδαϊσμός καί τό ἰσλάμ. Ἄν ἐκλείψει ἤ διαρραγεῖ αὐτή ἡ τριμερής ἰσορροπία,
τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι τραγικό. Ἀπό τή γεωστρατηγική της θέση, ἡ πατρίδα μας λειτουργεῖ ὡς οὐσιαστικός
παράγοντας γιά τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης στό εὐρύτερο χῶρο. Ἄν συνεχιστοῦν οἱ ἔνοπλες συρράξεις, μεγάλος ἀριθμός προσφύγων καί μεταναστῶν ἐνδέχεται
νά εἰσρεύσει καί στή χώρα μας μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες. Εἶναι ἀνάγκη λοιπόν
νά προβληματιστοῦμε ὅλοι, νά καλέσουμε τόν πιστό λαό νά ἑνώσει τή φωνή του μαζί μας καί νά
προσευχηθοῦμε ὁ Θεός νά διαφυλάξει τούς δοκιμαζόμενους ἀδελφούς
μας.
Οἱ θηριωδίες πού διαπράττονται εἰς βάρος τους ὑπό τό νέφος
τοῦ πολέμου ἐφορμοῦνται ἀπό θρησκευτικό φανατισμό.Αὐτή ἡ καινοφανής νεοϊσλαμική ἀπειλή πού ἁπλώνεται ἀπό τή Μέση Ἀνατολή ὥς τά Βαλκάνια
πρέπει νά ἀντιμετωπιστεῖ καίρια καί μέ σοβαρότητα. Πρέπει νά καταδικάζονται θρησκεῖες καί ζηλωτές
θρησκειῶν πού προωθοῦν τόν φανατισμό, τή βία, τή μισαλλοδοξία, τόν πόλεμο. Δέν εἶναι δυνατόν
θρησκεῖες νά γίνονται μέσα προβολῆς καί προκλήσεως πολέμων, καταστροφῆς, διωγμῶν, ὑποτιμήσεως
καί εὐτελισμοῦ τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου "κατέληξε ο Αρχιεπίσκοπος επί του συγκεκριμένου θέματος.
" Γιά τήν οἰκονομική κρίση – δηλαδή γιά τήν
κρίση, ὅπως ἐκδηλώθηκε στήν οἰκονομία– πολλά ἔχουν εἰπωθεῖ.
Ἕνα μόνο ἀκόμη θα προσθέσω: νά μήν ἐγκαταλείψουμε τόν λαό μας, νά σταθοῦμε κοντά του. Ἀγάπη, καρτερία, ταπεινότητα, συνεργασία καί ἀλληλεγγύη εἶναι οἱ ἀρετές πού θά λειτουργήσουν σωστικά καί θά τόν ὁδηγήσουν σε δημιουργική πορεία. Ὑπογραμμίζω καί ξεχωρίζω μίαν ἐξ αὐτῶν, τήν ὁποία θά ἐξακολουθήσω νά ἐπαναλαμβάνω ὅσο ὁ Θεός μου δίνει ζωή. Πρόκειται για τήν ἀξία τῆς ἑνότητας τοῦ λαοῦ μας, ἡ ὁποία καί πρέπει νά ξεκινᾶ μέσα ἀπό τή δική μας ἑνότητα. Γιατί ή ένότητα συνιστά τήν ταυτότητα της Έκκλησίας ". Και,
ασφαλώς, οι δύο τελευταίες μικρές αλλά ιδιαιτέρας βαρύτητος φράσεις, αλλά και
αυτές που ακολούθησαν κατά την διεύρυνση του ιδίου θέματος, είχαν πολλούς
αποδέκτες.
Συνεχίζοντας ο κ. Ιερώνυμος, συνέδεσε το γενικό οικονομικό
πρόβλημα με τον εκκλησιαστικό χώρο και τις δικές του ανάγκες και υποχρεώσεις,
υπενθυμίζοντας το ύψιστο ζητούμενο της σωστής αξιοποιήσεως της Εκκλησιαστικής
Περιουσίας από το Σώμα της Ιεραρχίας. Τόνισε συγκεκριμένα:"Άρκετά βήματα
έχουν γίνει πρός αυτή τήν κατεύθυνση. Άπαιτείται άκόμη πολύ δουλειά καί
ίδιαίτερη προσοχή καί ασφαλώς, νά όμονοούμαι καί μεταξύ μας. Ἀπαραίτητος κανόνας εἶναι ἡ διαφάνεια
καί ἡ ἐνημέρωση πάντων ὑμῶν περί πάσης πιθανῆς προτάσεως. Δέν γνωρίζουμε τίς ἐποχές πού θά ἔλθουν. Χωρίς οἰκονομική ἀνεξαρτησία θά εἴμαστε διαρκῶς οὐραγοί στίς ἐξελίξεις. Στόχος μας δέν εἶναι ἡ οἰκονομική δύναμη, ἀλλά, δι’ αὐτῆς, ἡ άπρόσκοπτη διακονία καί ἐνίσχυση τοῦ λαοῦ μας.
Όσο πίο γρήγορα λοιπόν δοθεί ή
δυνατότητα στήν Έκκλησία νά αποκτήσει οίκονομική άνεξαρτησία, τόσο καλύτερα θά
είναι γία όλους μας καί φυσικά γιά τόν τόπο. Άναμένουμε τώρα νά διατυπωθούν
προτάσεις άπό είδικούς, μέ γνώμονα τό κοινό καλό καί όχι μεμονωμένα συμφέροντα. Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό τήν καρδιά μου, γιατί ὅλη αὐτή ἡ ἐργώδης προσπάθεια
δέν θά ἦταν δυνατή χωρίς τή δική σας ἀρωγή. Βοηθῆστε λοιπόν νά προχωρήσουμε καί στήν ὑλοποίηση αὐτῶν τῶν ὁραματισμῶν".Ακολούθως ο κ. Ιερώνυμος
αναφέρθηκε στο "καυτό" πρόβλημα της Εκκλησιαστικής Επαιδεύσεως,
λέγοντας:"Σέ λίγους μῆνες εὐελπιστοῦμε νά ἔχουμε ἕτοιμο τόν νόμο γιά τήν Ἐκκλησιαστική
Ἐκπαίδευση.
Ὅλα τά ἁρμόδια Συνοδικά
ὄργανα καλοῦνται νά συντονιστοῦν καί νά ἐντείνουν τήν προσήλωσή τους, ὥστε νά καταλήξουμε σέ αἴσιο καί οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα. Οἱ καιροί ἐπιτάσσουν τήν ἀναγκαιότητα ἐπενδύσεως στόν τρόπο ἀναδείξεως ἀξίων κληρικῶν, μέ ζῆλο Θεοῦ καί γνώση, οἱ ὁποῖοι νά δύνανται νά ἀνταποκριθοῦν στά σύγχρονα προβλήματα. Συχνά ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖται ὡς εὔκολο θύμα, άνάλογα μέ τή διάθεση τῶν κυβερνώντων καί μέ στόχο τήν παραπληροφόρηση
τοῦ λαοῦ (ώστε να μετατοπίζεται το ενδιαφέρον της ενημερώσεως)
και να περνούν έτσι ύποβαθμισμένες οί ἑκάστοτε δυσάρεστες πολιτικές ἐξελίξεις, καθώς καί ἄλλα ἀναφυόμενα ζητήματα. Δέν εἶναι όμως ὥρα μικροψυχίας καί προσκολλήσεως σέ προκαταλήψεις.
Ἀπαιτεῖται νά ὑποστηρίξουμε τό ὑπό ψήφισιν σχέδιο νόμου καί νά ἀφοσιωθοῦμε στήν ὀρθή ἐκκλησιαστική
παιδεία τῶν ὑποψηφίων κληρικῶν".Επεκτείνοντας μάλιστα ο
Αρχιεπίσκοπος το αγωνιώδες ενδιαφέρον του και για την ευρύτερη νεότητα της
Πατρίδος μας, έστειλε ένα εξόχως σημαντικό μήνυμα προς κάθε αρμόδιο και
υπεύθυνο, λέγοντας χαρακτηριστικά: "Ἄνθρωπος χωρίς καλλιέργεια καί ἐσωτερική ἀναφορά στόν Θεό δέν μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στίς δυσκολίες καί τίς προκλήσεις τῆς σύγχρονης ἐποχῆς.
"Καταλήγοντας την ομιλία του ο Πρόεδρος της
Ιεραρχίας, δεν άφησε αναπάντητα τα όσα σχόλια γίνονται εις βάρος του, όποτε
πραγματοποιούνται νέες εκλογές Μητροπολιτών."Κατηγορείται",ό,τι δεν
εφαρμόζει παλαιότερες δεσμεύσεις του, από την εποχή που ήταν Μητροπολίτης
Θηβών, για αλλαγή των διαδικασιών εκλογής.
Με αυτήν επομένως, την άμεση
τοποθέτησή του, επί του συγκεκριμένου ζητήματος, ενώπιον της Ιεραρχίας, αφενός
κάλυψε απολύτως την θεολογική διάσταση του θέματος και αφετέρου, έδωσε να
κατανοηθεί σαφώς η πρακτική του πλευρά, αναγκαία προϋπόθεση για να
πραγματοποιηθεί, μελλοντικώς, η όποια αλλαγή: "Περί τοῦ ζητήματος - είπε - τῆς ἐπανεξετάσεως τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων, γιά τό πῶς πρέπει κάποιος νά ὁδηγεῖται στήν διαποίμανση μιᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἔχω τοποθετηθεῖ ἀρκετές φορές στό παρελθόν. Δέν ἀποτελεῖ ὅμως ἀποκλειστικά δική μου εὐθύνη νά προβῶ αὐτή τή στιγμή σέ ἀλλαγές, οὔτε αἰσθάνομαι ἕτοιμος νά διατυπώσω προτάσεις. Ἀπαιτεῖται νά πηγάσει ἀπό ὅλους μας ἡ τάση γιά ἀναθεωρήσεις στό συγκεκριμένο θέμα. Φρονῶ ὅτι ἴσως χρειαστεῖ νά ἀφιερώσουμε μίαν ὁλόκληρη Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας πρός συζήτησιν.
Πρός στιγμήν, αὐτό πού ἐμεῖς διατρανώνουμε καί πιστεύουμε
εἶναι πώς ὅ,τι πραγματοποιεῖται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ συντελεῖται μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται νά τό ἀντιληφθεῖ καί ὁ λαός μας
πλήρως αὐτό, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐν πρώτοις συνιστᾶ μυστήριο, τό ὁποῖο τελεσιουργεῖται στό πρόσωπο καθενός ἐξ ἡμῶν. Εἶναι ὁ ἱερός χῶρος ὅπου ὁ ἄνθρωπος καταλλάσσεται
μέ τόν Θεό, μέ τόν ἑαυτό του καί μέ τόν κόσμο, μυσταγωγεῖται καί ἁγιάζεται, βρίσκοντας τήν ἀλήθεια, τή γαλήνη καί τήν πληρότητα", κατέληξε ο Αρχιεπίσκοπος
Αθηνών κ. Ιερώνυμος, βάζοντας ο ίδιος πλέον τελεία και παύλα στην όλη
παραφιλολογία επί του συγκεκριμένου θέματος.
Και με αυτόν τον τρόπο, περάτωσε την εισήγησή του.
Επειδή όμως, όπως είπαμε και στην εισαγωγή του αφιερώματος στην πρόσφατη
Σύγκληση της Ιεραρχίας, τα όσα διατυπώθηκαν και κατατέθηκαν ως σκέψεις, απόψεις
και θέσεις, χρήζουν ιδιαιτέρας προσοχής και αναπτύξεως, θα σταματήσουμε την
δεύτερη κατά σειρά αναφορά μας στο πολυδιάστατο αυτό εκκλησιαστικό γεγονός, με
την ολοκλήρωση παρουσιάσεως των κυριοτέρων σημείων της εισηγήσεως του
Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.
Ο κ. Γρηγόρης Καλοκαιρινός είναι Δημοσιογράφος και Μέλος της Συνοδικής
Επιτροπής επί του Τύπου των Δημοσίων Σχέσεων και της Διαφωτίσεως.