ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ (ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

 

 

Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης. Η προετοιμασία των πιστών αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, αποτελώντας για τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού». Σε όλη τη χώρα, αλλά και σε πόλεις και χωριά των Κυκλάδων και της Δωδεκανήσου οι πιστοί προστρέχουν στα πολλά προσκυνήματα όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της. 

Μεταξύ άλλων, στην Παναγία της Τήνου, στην Παναγία της Εκατονταπυλιανής, στη Χοζοβιώτισσα της Αμοργού, στην Παναγία στο Κάτω Κουφονήσι, στην Παναγία Φανερωμένη στην Άνδρο, στην Όλυμπο της Καρπάθου, στον Επιτάφιο της Παναγίας στην Πάτμο... Η Παναγία, το ιερότερο από τα πρόσωπα της Ορθοδοξίας, δοξάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. 

Η λατρεία που έχουν οι πιστοί στη «μητέρα» του Θεού και των ανθρώπων αποδεικνύεται από τα πολλά ονόματα:

Μεγαλόχαρη,

Εκατονταπυλιανή,

Φανερωμένη,

Κοσμοσωτήρα,

Χοζοβιώτισσα,

Εικοσιφοίνισσα,

Βρεφοκρατούσα,

Ελεούσα,

Θαλασσινή,

Γιάτρισσα,

Μυρτιδιώτισσα

και πολλά ακόμη περίπου τα 600 ονόματα.  

 «Ω του παραδόξου θαύματος!

η πηγή της ζωής, εν μνημείω τίθεται,

και κλίμαξ προς ουρανόν, ο τάφος γίνεται.

Ευφραίνου Γεθσημανή, της Θεοτόκου

το άγιον τέμενος. Βοήσωμεν οι πιστοί,

τον Γαβριήλ κεκτημένοι ταξίαρχον,

Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σου ο Κύριος,

ο παρέχων τω κόσμω δια σου το μέγα έλεος».

Επισημαίνεται, ότι δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν όλα, αφού μόνο στη Νάξο υπάρχουν πάρα πολλές εκκλησίες αφιερωμένες στην Παναγία, αλλά και στα υπόλοιπα νησιά. Και μπορεί το επίκεντρο των εκδηλώσεων να είναι η Παναγία της Τήνου και η Παναγία Σουμελά, όμως, σε κάθε γωνιά της χώρας υπάρχει και μια ξεχωριστή Παναγιά. Ιδού ένα μικρό οδοιπορικό:

Η Παναγία της Τήνου.

Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και «με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία», στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων», στο Κεχροβούνι. Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836, καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.

Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού με την Ορθοδοξία. Στην Τήνο παράλληλα με την εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι Έλληνες τιμούν κι αυτούς που χάθηκαν, όταν οι Ιταλοί τορπίλισαν και βούλιαξαν την «Έλλη» μέσα στο λιμάνι του νησιού ανήμερα της Παναγιάς.

Παναγία Σουμελά.

Η Παναγία Σουμελά αποτελεί το σύμβολο της ποντιακής πίστης, αν και η πρώτη ονομασία της θαυματουργής εικόνας ήταν Αθηνιώτισσα. Την εικόνα της Παναγίας Σουμελά αγιογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Μετά τον θάνατό του τη μετέφερε στην Αθήνα ο μαθητής του Ανανίας και τοποθετήθηκε σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Έτσι αρχικά ονομάστηκε ως Παναγία η Αθηνιώτισσα.

Στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μΧ), σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα, και τους κάλεσε στην εκκλησία. Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά.

Ακολουθήστε με...».Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά». Το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μοναχοί έθαψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης.

Η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου, στην Καστανιά Βέροιας. Η Παναγία Σουμελά διοργανώνει στην Καστανιά Ημαθίας, την Τετάρτη και την Πέμπτη την 1601η Πανηγυρική Γιορτή του 15 Αυγούστου, η οποία αποτελεί συνέχεια της εθνικο-θρησκευτικής παράδοσης του Ελληνισμού στον Πόντο.

Χιλιάδες προσκυνητές καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα συμμετάσχουν στις ιερές ακολουθίες και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις ακολουθεί στην συνέχεια η επίσημη λιτάνευση της Αγίας Εικόνας και κατάθεση στεφάνου στην προτομή του Αλέξανδρου Υψηλάντη.  Το μεσημέρι πραγματοποιούνται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή Ποντιακών Σωματείων.

Η Παναγία στο Μικρόκαστρο Κοζάνης.

Ιδιαίτερος είναι ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, του δήμου Βοΐου. Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας, που χρονολογείται από το 1603, ενώ εντύπωση προκαλεί η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων από τη Σιάτιστα. Το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών έρχεται από την τουρκοκρατία, όταν αποτελούσε ευκαιρία για τους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.

Παναγία της Εκατονταπυλιανής.

Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικιά, της Πάρου. Για το ναό υπάρχουν δύο ονομασίες: «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή». Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει ενενήντα εννέα φανερές πόρτες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Η πόρτα αυτή θα φανεί και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη. Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής.

Η πρώτη πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σε ένα μικρό ναό που βρίσκονταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής.  Κατά την προσευχή της έκανε τάμα ότι αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό.

Η προσευχή της εισακούστηκε. Βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής.  Μία δεύτερη παράδοση αναφέρει ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε.

Η Χοζοβιώτισσα της Αμοργού.

Στην Αμοργό, πάνω σε έναν γκρεμό 300 μέτρων δεσπόζει το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στις 15 Αυγούστου.  Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής. Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις:

Η πρώτη λέει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους.  Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε.

Άλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952.

Η «Οφιούσα» της Κεφαλονιάς.

Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως. Εκεί από τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (6 Αυγούστου) εμφανίζονται μέσα και έξω από τον ναό μικρά φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας». Στη θέση αυτή, λέει η παράδοση, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο.

Όταν το μοναστήρι δέχτηκε επίθεση από πειρατές οι καλόγριες για να μην πέσουν στα χέρια τους παρακάλεσαν την Παναγία να τις κάνει πουλιά, ή φίδια. Έτσι, σαν φίδια, ιερά πλέον, γυρίζουν κάθε χρόνο στις αρχές του Αυγούστου και όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν. Την παραμονή της Κοιμήσεως «πλημμυρίζουν» τον ναό. Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940 και το 1953, όταν το νησί δοκιμάστηκε από τους σεισμούς.

Παναγία Αγιασώτισσα.

Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα. Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα από τη Λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.

Η Παναγία της Ολύμπου στην Κάρπαθο.

Διαφορετικός είναι ο εορτασμός στην Όλυμπο της Καρπάθου. Οι Λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό. Ο χορός αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες.

Ο επιτάφιος της Παναγίας στην Πάτμο.

Στο νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο, οι μοναχοί τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.

 Κουφονήσια - Με τα καΐκια στην Παναγιά.

Το Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους κατοίκους και κατόπιν εκείνοι μεταφέρονται με τα καΐκια τα οποία κάνουν αγώνες για το ποιος θα περάσει τον άλλο στο Πάνω Κουφονήσι.

Άνδρος - Παναγία Φανερωμένη.

Το Κάστρο Φανερωμένης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στην περιοχή του Κορθίου, σε ύψωμα κοντά στο χωριό Κοχυλού. Το Δεκαπενταύγουστο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι στην Παναγία τη Φανερωμένη, που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο.

ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ

 

Μακαριώτατε ποιες οι εντυπώσεις από την επίσκεψή σας στα ιστορικά Άγραφα;

Είχα πει στον εαυτό μου να επιδιώξω όσο τον δυνατόν συντομότερα να επισκεφτώ τα Άγραφα, διότι πάντοτε πίστευα και πιστεύω πως τα Άγραφα είναι η καρδιά της Ρούμελης.

Θαύμασα το περιβάλλον, την ομορφιά της φύσης, τους ανθρώπους και κυρίως όλα τα ιστορικά στοιχεία, που είναι οι ρίζες που έθρεψαν τους ορθοδόξους στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Έχουμε ένα χρέος απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους και μια υποχρέωση σ' αυτούς τους τόπους,  να τους συντηρήσουμε και να τους διατηρήσουμε.

Σε πολλές Ιερές Μητροπόλεις γίνονται συχνά χειροτονίες νέων κληρικών άμισθων. Πως θα αντιμετωπίσει περαιτέρω αυτό το θέμα η Εκκλησία, τη στιγμή που οι νέοι αυτοί κληρικοί δεν θα έχουν πέρα από μισθό, ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε ασφάλεια;

Είναι ένα πρόβλημα της Εκκλησίας και της Πολιτείας βέβαια. Αυτές οι χειροτονίες πρέπει να γίνονται με αυστηρά κριτήρια, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα οικονομικά είναι δύσκολα κι αυτοί οι άνθρωποι θα έρθουν σε μια δύσκολη κατάσταση. Το μελετάμε το θέμα. Μερικές Μητροπόλεις έχουν θεσπίσει κάποιους τρόπους, αλλά ακόμη είναι αρχή και δεν ξέρουμε πως θα προχωρήσουμε. Είναι όντως ένα καυτό πρόβλημα της Εκκλησίας, όπου με τη Βοήθεια του Θεού θα βρεθεί η λύση.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα πάτε καλά με την σημερινή κυβέρνηση και γι΄ αυτό οι σχέσεις εκκλησίας – πολιτείας είναι καλές. Οι ίδιοι κύκλοι όμως ισχυρίζονται ότι αν αλλάξει η κυβέρνηση και έλθει στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα υπάρξουν προβλήματα; Εσείς τι λέτε;

Αλίμονο αν κάθε φορά η Εκκλησία ταυτίζονταν με το κάθε κόμμα. Η Εκκλησία έχει τους νόμους της, έχει την πορεία της, έχει τους στόχους της κι αν θέλαμε να το πούμε λίγο πιο απλοϊκά, αναφέρω το εξής: "για την πολιτεία ισχύει το εδώ και τώρα, για την Εκκλησία ισχύει το νυν και αεί".

Έντονα ακούγεται τελευταία και πως θα εφαρμοστεί και στην Εκκλησία κάποιος ας πούμε ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, με την συγχώνευση Μητροπόλεων αλλά και ενοριών. Μάλιστα λέγεται ότι αυτά είναι υπογεγραμμένα στα Μνημόνια και θα εφαρμοστούν; 

Αυτά είναι θέματα εκκλησιαστικά, της ιεραρχίας και της τακτικής της Εκκλησίας. Επομένως, δεν είναι θέματα που θα μπορεί να τα ρυθμίζει το κράτος, ούτε καν οι έξω από την Ελλάδα. Εάν η Εκκλησία θέλει να κάνει τομές ή να κάνει αλλαγές, είναι θέμα δικό της καθαρά και δεν είναι κανενός άλλου.

Μακαριώτατε πολύς ο λόγος τελευταία για το θέμα των περιβόητων γάμων των ομοφυλόφιλων και κυρίως για την περίπτωση της υιοθεσίας παιδιών από μέρους των. Ποια η θέση της Εκκλησίας;

Αν και στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει ακόμη υιοθεσίες, αλλά επιδιώκονται, έχω να πω πως η Εκκλησία είναι κάθετη σ’ αυτά τα πράγματα. Η Εκκλησία έχει τη διδασκαλία της, αρνείται αυτού του είδους τους γάμους και τις σχέσεις και θα συνεχίσει να την υποστηρίζει. Εάν η Πολιτεία θέλει να κάνει τομές δικές της, αυτό θα είναι προς κακό της πολιτείας, της κοινωνίας και των ανθρώπων. Η Εκκλησία είναι σταθερή και δεν μπορεί να κάμει αλλαγές αυτού του είδους.

Μακαριώτατε πως σχολιάζετε την κατάργηση της αργίας της Κυριακής;

Αυτά που θέλουν να πάνε στην Εκκλησία για να εκκλησιαστούν και να προσευχηθούν θα πάνε στην εκκλησία και  θα βρουν το χρόνο και θα πάνε άλλη μέρα να ψωνίσουν. Δεν είναι το θέμα τα ψώνια ή για να κερδίσουν χρόνο ή χρήμα, αυτές είναι αφέλειες. Εάν η Εκκλησία λέει να παραμείνουν τα καταστήματα κλειστά, δεν το βλέπει από οικονομικής πλευράς, αλλά από πλευράς για να ξεκουραστεί ο άνθρωπος.

Είναι η μέρα που τη θέσπισε ο Θεός για να αναπαύεται ο άνθρωπος, να είναι με την οικογένειά του, να προσευχηθεί, να πάει στην εκκλησία. Είναι αφιερωμένη στο Θεό και στην οικογένεια η Κυριακή. Αυτό είναι βασικό για εμάς. Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή, έχει ανάγκη την ξεκούραση, τη σωματική και πνευματική ηρεμία.

Πόσο θα αντέξει ο λαός ακόμα την υπάρχουσα κρίση και πως μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτή;

Δεν μπορούμε να καθόμαστε να κλαίμε και να μοιρολογούμε. Πρέπει να κάνουμε βήματα σωστά και ουσιαστικά. Κι αυτά τα βήματα είναι η  αυτογνωσία και η αυτοκριτική. Αν δεν κάνει ο καθένας από εμάς την αυτοκριτική του για να δούμε τι φταίει και να διορθωθούμε  θα συνεχίσει να επικρατεί αυτή η κατάσταση.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας σήμερα και ποια η μεγαλύτερη ελπίδα σας;

Όταν πιστεύει κανείς στον Θεό κι αγωνίζεται αυτό έχει σημασία. Όλα τα υπόλοιπα είναι εφήμερα. Άλλωστε το είπε κι ο ίδιος ο Κύριός μας "Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα".

Ποιος πρέπει να είναι ο λόγος της Εκκλησίας σήμερα και ποιες οι ποιμαντικές της προτεραιότητες;

Ο Λόγος ο Εκκλησιαστικός δεν αλλάζει στην ουσία, στο δόγμα του. Αλλάζει στον τρόπο. Τα ίδια πράγματα, οι ίδιες  αλήθειες λέγονται με ένα διαφορετικό τρόπο, καθώς ο χρόνος προχωράει και η ίδια η Εκκλησία πρέπει να γίνει κτήμα των ανθρώπων, με ένα τρόπο που ταιριάζει στην εποχή μας. Οι στόχοι της Εκκλησίας είναι δύο, πρώτον ο άνθρωπος να αγαπήσει το Θεό με όλη του τη δύναμη και με τη ψυχή του και δεύτερον να αγαπήσει τον συνάνθρωπο.

Όταν ο νέος πλησίασε τον Κύριο και του είπε «Κύριε ποιο είναι το νόημα της ζωής; Θέλω να είμαι κι εγώ ένα ευτυχισμένος άνθρωπος» τότε ο Κύριος του απάντησε: «Να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου τη δύναμη και τον συνάνθρωπο σαν τον εαυτό σου". Η ζωή κρίνεται βάσει των δύο αυτών νόμων.  Επομένως δεν έχει δυνατότητα η Εκκλησία να αλλάξει πορεία και να μην λατρεύει το Θεό και να αγαπάει τον άνθρωπο. Κι αυτά τα δυο δείχνουν την καθημερινή πορεία μας.

Την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου ή την έλλειψη, την ανάγκη του συνανθρώπου ή την βοήθεια. Σ’ αυτή την κρίση λοιπόν, και με αφορμή τη συνέντευξη αυτή θα ήθελα να πω  ένα μεγάλο ευχαριστώ προς στους Έλληνες, πως στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, ο καθένας με τον τρόπο του βοήθησε κι έτσι χιλιάδες συνάνθρωποι μας βρήκαν ανακούφιση και παρηγοριά. 

Δεν λύθηκε το πρόβλημα τους, αλλά βοηθήθηκαν από τους συνανθρώπους τους κι αυτό είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας.

Η Συνέντευξη παραχωρήθηκε στα Άγραφα στην Δημοσιογράφο κ. Βάσω Φεγγούλη.