07 Αυγούστου, 2014

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΕ ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ

 

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΟΒΡΑ ΒΕΡΟΙΑΣ

Στις ανατολικές πλαγιές του Βερμίου, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Βέροιας βρίσκεται η Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά. Η Μονή είναι κτισμένη ανάμεσα σε δύο λόφους, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο περιτριγυρισμένη από πυκνή βλάστηση. Η Μονή είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και αποτελεί μία από τις αρχαιότερες μονές της περιοχής. Ο χρόνος ιδρύσεως της Μονής παραμένει άγνωστος, εικάζεται ότι ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα, ωστόσο οι πρώτες ασφαλείς μαρτυρίες για την λειτουργία της προέρχονται από έγγραφα του 17ου αιώνα. 

Η Μονή έχει λειτουργήσει αδιαλείπτως μέχρι το 1822. Η μεγαλύτερη ιστορική στιγμή της Μονής είναι συνδεμένη με την Ελληνική επανάσταση του 1821 και τους ηρωικούς αγώνες των Μακεδόνων οπλαρχηγών και κατοίκων της περιοχής. Στην εξέγερση του 1822 η Μονή λεηλατήθηκε και κάηκε από τους Τούρκους στην περίφημη μάχη της Δοβρά. Μετά από μακρόχρονες προσπάθειες η Μονή αναστηλώθηκε για να έρθει και πάλι στο προσκήνιο το 1950, όταν στα παράπλευρα της Μονής οικόπεδα, χτίσθηκε Παιδούπολη με την ονομασία «Καλή Παναγία» για ορφανά και άπορα Ελληνόπουλα που λειτούργησε οργανωμένα, κάτω από την εποπτεία του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας μέχρι το 1986, η Μονή επανιδρύθηκε το 1995 ως Ανδρώα Κοινοβιακή Μονή.


Στους χώρους της Μονής λειτουργούν οι εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις και το εκπαιδευτικό Κέντρο Βυζαντινών Τεχνών (αγιογραφία, ψηφιδωτό, ξυλογλυπτική και συντήρηση). Η ανασύσταση της Μονής συνοδεύτηκε και από μια εκ βάρθων ανακαίνιση των κτιρίων διατηρώντας όμως την παλιά αρχιτεκτονική. Στο παλαιό καθολικό, που είναι μια ξυλόστεγη τρίκλιτη βασιλική με εξωνάρθηκα, συντηρήθηκαν όλα τα παλαιότερα αρχιτεκτονικά μέλη, ανακαινίστηκε και συντηρήθηκε η περίτεχνη ξύλινη Μακεδονική οροφή, αντικαταστάθηκαν παράθυρα, στασίδια και το τέμπλο. Με την ίδια αρχιτεκτονική οικοδομήθηκε και νέο κτίριο που περιλαμβάνει το αρχονταρίκι και τα κελιά των μοναχών. 

Επίσης ανακατασκευάστηκε το Αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής και διαμορφώθηκε ο αύλειος χώρος. Από το 2005 η αδελφότητα του μοναστηριού συνθέθηκε με τον νεοφανή Άγιο της Ρωσικής γης, Άγιο Λουκά τον Ιατρό και Θαυματουργό επίσκοπο Συμφερουπόλεως. Η Ιερά Μονή κατέχει ένα τεμάχιο Ιερού λειψάνου του Αγίου.  Τα πολλά θαύματα και η έντονη παρουσία του Αγίου στο μοναστήρι και στην γύρω περιοχή έκαναν τον Άγιο αμέσως γνωστό και με πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου και με την υποστήριξη ευλαβών Χριστιανών εγείρεται η πρώτη μεγάλη εκκλησία προς τιμή του αγίου Λουκά του Ιατρού τουλάχιστον στην Ελλάδα μέσα στον χώρο της Ιεράς Μονής. 

Κάθε Σάββατο τελείται Θ. Λειτουργία και κάθε Τρίτη το απόγευμα τελείται στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου εσπερινός και παράκληση και έχει την ευκαιρία ο κάθε πιστός να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα λείψανά του.Παράλληλα αναπτύχθηκαν και οι άλλοι χώροι της Μονής. 

Από το 1995 λειτουργεί στα παλιά κτίρια της Παιδούπολης Σχολή βυζαντινής αγιογραφίας, στην οποία διδάσκονται 150 μαθητές ετησίως.To Οδοιπορικό μας συνεχίζεται........ 





Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ

 

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΣ  ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ  ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ

«...Εις δε τις τών απάντων τας της ευσεβείας Δόγματα
      μη κρατεί και ασπάζοιτο,...έστω ανάθεμα...και του
     χριστιανικού καταλόγου, ως αλλότριος, εξωθείσθω
     και εκπιπέπτω...» (ΚανώνΑ΄ ΣΤ΄Οικουμενικής Συνόδου)

Εάν ήθελε ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος να είναι σωστός και Ορθόδοξος ως Πατριάρχης όλων των Ορθοδόξων δηλαδή Οικουμενικός θα έπρεπε να μην διακατέχεται από την ματαιόδοξη υψηλοφρονία του απροσίτου Πάπα..... Ο κ. Βαρθολομαίος ολισθαίνει συνεχώς γι΄αυτό απειλείται συχνά - πυκνά με διακοπή του  μνημοσύνου του, από τα Δίπτυχα. Εναγκαλίζεται και συμπροσεύχεται με τον αιρεσιάρχη Πάπα, που δεν είναι διόλου «Επίσκοπος» ούτε καν «Εκκλησία», ούτε Ιεροσύνη κατέχει, ούτε καν μυστύρια έχει.

Ερωτάται ο κ. Βαρθολομαίος, συμφωνεί με τον ΜΕ΄ Κανόνα των Αγίων Αποστόλων, που λέγει ότι: «όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος  συμπροσευχηθεί μόνον αλλά όχι και να συλλειτουργήσει, με αιρετικούς, να αφορίζεται»;

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον ΞΕ΄ Κανόνα των Αγίων Αποστόλων, που λέγει ότι: «όποιος μπεί σε συναγωγήν αιρετικών για να  προσευχηθεί, εάν μεν είναι κληρικός, να καθαιρείται, εάν λαϊκός, να αφορίζεται;»

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον ΣΤ' της εν Λαοδικεία Συνόδου, που λέγει ότι:«δεν συγχωρεί να μπαίνουν οι αιρετικοί εις την εκκλησίαν μας» και κατά δε τον ΛΒ' «δεν πρέπει κανείς να λαμβάνει από τους αιρετικούς ευλογίες;» 

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με τον Θ' του Τιμοθέου που «δεν συγχωρεί να στέκονται παρόντες αιρετικοί εν τω καιρώ της Θείας  Λειτουργίας, εκτός μόνον αν υπόσχωνται να μετανοήσουν, και να αφήσουν την αίρεσιν;».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Θ' Κανόνα της εν Λαοδικεία  Συνόδου που αφορίζει «τους Χριστιανούς όπου πηγαίνουν εις τα κοιμητήρια, ή τα μνήματα των αιρετικών για να προσευχηθούν, ή χάριν ιατρείας των ασθενών αυτών;»

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με τον ΛΖ' της αυτής εν Λαοδικεία Συνόδου, που λέγει ότι:«δεν πρέπει να συνεορτάζει κανείς Χριστιανός με τους αιρετικούς, ούτε να δέχεται τα αποδιδόμενα από αυτούς δώρα της εορτής των;» και μετά έχουν το θράσσος οι αιρετικοί να επιχειρούν να μας καθυποτάξουν με προσβλητικά δώρα, επιστρέφοντας σε μας λείψανα, κλεμμένα από εμάς, και παραχωρώντας αγιασμένα μέρη που, έτσι και  αλλιώς, δικαιωματικώς μας ανήκουν.

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο που λέγει ότι:«Να μην προτιμείς την ομόνοια παραπάνω  από την αλήθεια, άλλά να αντιστέκεσαι γενναίως μέχρι θανάτου... να μην προδώσεις καθόλου την αλήθεια» και «να μην αποδεχθείς κανένα νόθο (αιρετικό) δόγμα, με το πρόσχημα της αγάπης», αλλά «να πολεμείς την αίρεση, η οποία δεν μπορεί να ξεπλυθεί ακόμη και με το αίμα του μαρτυρίου».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, που είχε, όπως όλοι οι Άγιοι Πατέρες, αγάπη για τους ετεροδόξους, και ποθούσε, την επανένωσή τους μαζί μας και επεδίωκε, την ειρήνη των Χριστιανών; Όμως, συστηματικώς διαλαλούσε λέγοντας ότι:«Είναι πολύ καλύτερο ο επαινετός από τον Θεό πόλεμος (με  τους αιρετικούς) παρά να έχουμε ειρήνη μαζί τους, που μας χωρίζει από τον Θεό».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Μέγα Βασίλειο που ρητώς λέγει πως:«δεν έχουμε τίποτε κοινό πού να μας ενώνει με τους αιρετικούς. Αυτοί που αποσχίστηκαν από την Εκκλησία δεν έχουν πλέον την χάριν του Άγιου Πνεύματος» και «μηδέ αδελφούς ονομάζειν».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Φώτιο, τον Μέγα, όπου κατά την Ογδόη Οικουμενική Σύνοδο του 879 στην Κωνσταντινούπολη, η οποία  εδογμάτισε και ρητώς αφόρισε τον κάθε Πάπα διαχρονικώς που είπε ότι:«Όλοι μας, έτσι φρονούμε και με αυτό τον τρόπο πιστεύουμε. 

Όσο για αυτούς που έχουν διαφορετική γνώμη από την δική μας η προβάλλουν διαφορετικόν όρον από αυτόν που παρελάβαμε, τους θέτουμε κάτω από το ίδιο ανάθεμα,(τους αφορίζουμε). Και όποιος τολμήσει να διασκευάσει, να προσθέσει η να αφαιρέσει η να βγάλει δικό του Όρο πίστεως με θράσος (όπως ο Πάπας με το  Φιλιόκβε) είναι άξιος κάθε καταδίκης και αποκομμένος από κάθε Χριστιανική ομολογία. 

Οποιος λοιπόν φτάσει σε τέτοια άφρονη κατάντια και τολμήσει να συντάξει άλλο Σύμβολο Πίστεως και να ονοματίσει άλλον Ορισμό, να προσθέσει η να αφαιρέσει από όσα μας παραδόθηκαν από την Πρώτη, Μεγάλη,Αγία Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, ας είναι αναθεματισμένος, καταραμένος!».

Συμφωνεί, ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιο, ο οποίος με απόφαση Συνόδου του 1009, «δικαίως διέγραψε από τα δίπτυχα της Ανατολικής Εκκλησίας, το όνομα του συνωνύμου του Πάπα Ρώμης Σεργίου του Δ΄ επειδή χρησιμοποίησε το Σύμβολον της Πίστεως με την προσθήκη του Φιλιόκβε, και από τότε μέχρι σήμερα κανένα παπικόν όνομα δεν καταγράφτηκε σε αυτά»;

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με την ιστορική, Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως  του 1054 (όπου τελέσθηκε και το οριστικόν Σχίσμα) η οποία κατεδίκασε τις Λατινικές κακοδοξίες και αποκάλεσε το «Φιλιόκβε», όχι «τοπικόν έθιμον», αλλά «βλάσφημον δόγμα»;

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Άγιο Γερμανό Β΄ Κωνσταντινουπόλεως (1222-1240) που λέγει ότι:«Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεσθε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες. Ει’ δ’ άλλως, θα υποστήτε την ίδια κόλασι μ’ αυτούς»..

Συμφωνεί, ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά που κατεδίκασε τις Παπικές αιρέσεις με τις Συνόδους του 1341,  του 1347 και του 1351 και με σθένος ξεσκέπασε τον φιλοπαπικό Βαρλαάμ  τον Καλαβρό, τον άλλο ουνίτη της εποχής εκείνης;  Ο Άγιος Γρηγόριος δεν συμβιβάστηκε ούτε σε ένα ιώτα η μία κεραία και καταδικάζει εντόνως το Φιλιόκβε αποκαλώντας το «έκφυλη προσθήκη» και καλούσε τους πιστούς να επαγρυπνούν μετά τρόμου στα θέματα της πίστεως, λέγοντας χαρακτηριστικά πως: 

«Η σιγή στα θέματα της πίστεως είναι ένα τρίτο είδος αθεΐας μετά από την  άρνηση του Θεού και την απόρριψη του Ιησού Χριστού».Ο Άγιος μάλιστα παρακαλεί εντόνως και προτρέπει τους πιστούς λέγοντας:«να αποφεύγετε όσους έχουν ενωτικές (οικουμενιστικές) τάσεις διότι αυτοί είναι ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι...»και καταλήγει ουσιαστικώς εκφράζοντας και εκπληρώνοντας την  καθολική συνείδηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μέχρι της εποχής του αλλά και προφητικώς ακόμη του μέλλοντος αιώνος έλεγε ότι:

«Όλοι συνολικώς οι Άγιοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι Σύνοδοι και οι Άγιες Γραφές στην ολοκληρία τους,  μας συμβουλεύουν αυστηρώς να αποφεύγουμε τους ετερόφρονες και να διακόπτουμε κάθε επικοινωνία μαζί τους», «να τους αποφεύγετε είπαν όπως φεύγει κάποιος από ένα φίδι». 

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος που είναι φίλος του Αγίου Όρους, με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, (και όλους τους Αγιορείτες Αγίους) που έχουν πει  ότι οι Λατίνοι «είναι παμπάλαιοι αιρετικοί»;

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Άγιο Νεκτάριο, Επίσκοπο Πενταπόλεως που λέει ότι: «Ο Πάπας σαν λέγει πως είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, εξόρισε από τη Δυτική εκκλησία τον Χριστό...Αυτός ο υπερβολικός τύφος του Πάπα, αυτή η μοναρχομανία του γέννησε τόσες αιρέσεις».Προς τι λοιπόν οι ασπασμοί του κ. Βαρθολομαίου και οι προσφωνήσεις του ως «Αγιώτατο Αδελφό» προς τον Πάπα;  

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος ,με τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό που δεν δέχτηκε να υπογράψει την ψευδο-ένωση δηλώνοντας ότι: «Οι Λατίνοι δεν είναι μόνο σχισματικοί, αλλά μάλιστα αιρετικοί, τους αποστραφήκαμε επειδή είναι αιρετικοί και για αυτό διαχωριστήκαμε από αυτούς».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τα γραφόμενα του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, ο οποίος αποκαλεί το Π.Σ.Ε «αιρετικόν, ανθρωποπαγή και ανθρωπολατρικόν σύλλογον» και καταδικάζει την συμμετοχήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως «δουλικόν εξευτελισμόν!»,λέγοντας τα εξής λόγια:«Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα… Ο παπισμός, με την ηθική του είναι κατά πολύ αρειανισμός… το δόγμα περί αλαθήτου του Πάπα είναι όχι μόνο αίρεσις αλλά παναίρεσις.

Διότι καμία αίρεσις δεν εξηγέρθη τόσο ριζοσπαστικώς και τόσον ολοκληρωτικώς κατά του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του, ως έπραξε τούτο ο παπισμός διά του αλαθήτου του Πάπα-ανθρώπου. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Το δόγμα αυτό είναι αίρεσις των αιρέσεων, μία άνευ προηγουμένου ανταρσία κατά του Θεανθρώπου Χριστού».

Επίσης ο Άγιος Ιουστίνος ομολογεί ότι:«Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδο-χριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης.Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών (ανθρωπισμών), με επί κεφαλής τον Παπισμόν. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι οι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι  τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν.

Το  κοινόν ευαγγελικό όνομά των είναι η παναίρεσις. Διατί;  Διότι στο διάστημα της ιστορίας οι διάφορες αιρέσεις ηρνούντο ή παραμορφώνουν ιδιώματα τινά του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού  οι δε ευρωπαϊκές αυτές αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρο τον Θεάνθρωπο  και στην θέση του τοποθετούν τον Ευρωπαίον άνθρωπον. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, Προτεσταντισμού, Οικουμενισμού και άλλων αιρέσεων, ων το όνομα «λεγεών».

Το Ορθόδοξο δόγμα, μάλλον το πανδόγμα περί της Εκκλησίας, απερρίφθη και αντικατεστάθη δια του λατινικού αιρετικού παν-δόγματος περί του πρωτείου και του αλάθητου του πάπα, δηλαδή του ανθρώπου.

Εξ΄ αυτής δε της παναιρέσεως γεννήθηκαν και γεννώνται συνεχώς άλλες αιρέσεις:

Το Filioque,
Η αποβολή της Επικλήσεως,
Τα άζυμα,
 Η εισαγωγή της κτιστής χάριτος,
Το καθαρτήριον πύρ,
Το θησαυροφυλάκιο των περισσών έργων,
Η μηχανοποιημένη διδασκαλία περί της σωτηρίας και ως εκ τούτου μηχανο-ποιημένη διδασκαλία περί της ζωής,
Ο παποκαισαρισμός,
Η Ιερά Εξέτασις,
Τα συγχωροχάρτια,
Ο φόνος του  αμαρτωλού δια την αμαρτία,
Ο ιησουϊτισμός,
Η σχολαστική,
Η καζουϊστική,
Ο μοναρχισμός και
Ο κοινωνικός ατομικισμός διαφόρων ειδών...

Ο  αιρετικο-ουμανιστικός χωρισμός και η διαίρεση της αγάπης και της αλήθειας είναι σημάδι ελλείψεως της  θεανθρώπινης  πίστεως και της απολεσθείσης πνευματικής θεανθρώπινης ισορροπίας και ορθοφροσύνης.

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τον Άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, που λέγει ότι:«Ο Παπισμός προκάλεσε στην Εκκλησία μεγαλύτερη ζημία από όση προκάλεσαν όλες μαζί οι αιρέσεις και τα σχίσματα, και λόγω της βλασφημίας εναντίον του Άγιου Πνεύματος με την διδασκαλία περί του Filioque έχασαν το Άγιο Πνεύμα, και όλα σ' αυτούς είναι αχαρίτωτα, και κανένα μυστήριο τους δεν είναι έγκυρο».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με τον Ισαπόστολο, Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που προειδοποιούσε τους Χριστιανούς λέγοντάς τους «να φοβούνται τον πάπα, διότι αυτός ενσαρκώνει την ύπουλη μορφή του αντίχριστου» και έλεγε μάλιστα:«Τον Πάπα να καταριέστε, γιατί αυτός θα είναι  ο αίτιος του χαλασμού του τόπου».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με τον Γέροντα π. Φιλόθεο Ζερβάκο όπου έλεγε:«Οι Λατίνοι εναντιούμενοι εις το Πνεύμα το Άγιον… προσέθεσαν, σκοτισθέντες υπό του πονηρού, και το «εκ του Υιού». Ακολούθως οι Παπολάτραι υπέπεσαν εις μυρίους κακοδοξίας και αιρέσεις… εύχομαι η χάρις του Θεού να σε φυλάξει από τους λύκους, τους αιρετικούς».  

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με το Συνοδικό της Ορθοδοξίας που ουσιαστικώς εγράφη με την επιστασία του Αγίου  Πνεύματος και που έπρεπε να διαβάζεται ολόκληρο, αυτούσιο; όπου εκεί αναθεματίζονται όλες οι αιρέσεις και οι αιρετικοί, η κάθε μία ξεχωριστά για να μή μείνει δε καμμία εκτός του αναθέματος, υπάρχει στο τέλος ένας γενικός αναθεματισμός:«Όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα!».

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με αυτό το γενικό ανάθεμα;

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος, με αυτήν την κατά πάντα ύποπτη και ανίερη άρση των αναθεμάτων; Για ποιό βεβιασμένο λόγο έγινε αυτή η άρση; Ποιούς σκοπούς και ποιά συμφέροντα εξυπηρετεί; Αποδείχθηκε εντέλει εύλογη και καρποφόρα η όχι; 

Συμφωνεί ο κ. Βαρθολομαίος,με τις επίσημες, βλάσφημες και παντελώς απαράδεκτες αποφάσεις των Βατικανίων δογματικών Συνοδικών που λέγουν ότι:

1/«Ο Πάπας...είναι άνθρωπος-Θεός».
2/ «Η εξουσία του είναι απεριόριστη... εκτείνεται στα ουράνια, τα γήϊνα και τα καταχθόνια...».
3/«Ο Πάπας... είναι αλάθητος όπως ο Θεός... έχει τη δύναμη να κάνει καθετί, που ο Θεός κάνει...»
4/«Ο Πάπας είναι Τοποτηρητής του Θεού».
5/«Ο Πάπας έχει το δικαίωμα να διορθώνει καθετί, το οποίον θεωρεί αναγκαίο μέσα στην Καινή Διαθήκη.»  
6/«Ο Πάπας δύναται να μεταβάλλει και τα ίδια τα Μυστήρια, που έχουν οριστεί από τον Ιησού Χριστό».
7/«Ο Πάπας είναι πιο ψηλά απ’ όλους τους νόμους».
8/«Αν ο Πάπας αποφασίσει ενάντια στην κρίση του Θεού, τότε η κρίση του Θεού πρέπει να διορθωθεί, να μεταβληθεί».
9/«Ο Πάπας είναι το φως της αλήθειας και ανταύγειά της».
10/«Ο Πάπας είναι το παν επί πάντων και δύναται τα πάντα...».

Με αυτόν το ψευτο-θεάνθρωπο θέλει να ενωθούμε ο κ. Βαρθολομαίος που επιθυμεί να διορθώνει την κρίση του Θεού; Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί  θα θέλαμε να καταγραφεί στην Εκκλησιαστική Ιστορία ο κ. Βαρθολομαίος σαν ήρωας της Πίστεως, και όχι ως προδότης.

Θέλουμε να βλέπουμε έναν Πατριάρχη που να λέει  κατά πρόσωπο και να ομολογεί ευθέως στον Πάπα: «Δεν είσαι Εκκλησία! (όπως του το είχε βροντοφωνάξει ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρός Σεραφείμ),είσαι αιρετικός, και  αμετανόητος!» και ότι το Βατικανό δεν είναι Εκκλησία.

Δεν θέλουμε να  ακούμε τον κ. Βαρθολομαίο να αποκαλεί τον Πάπα «Άγιο» διπλωματικώς, με Λειτουργική τάχα έννοια και να του αποδίδει οποιαδήποτε «Παν-αγιοσύνη».

Δεν θέλουμε εμείς οι Ορθόδοξοι όσο αμαρτωλοί και αν είμεθα  να βλέπουμε τον Πάπα όχι απλώς να παρίσταται, αλλά να είναι μάλιστα ενδεδυμένος με τα «αλάθητα» άμφιά του και να λαμβάνει με αυτόν τον τρόπο σχεδόν ενεργό μέρος σε Πατριαρχική Θ. Λειτουργία...

Δεν επιθυμούμε να ακούμε τον Πάπα να απαγγέλει, εκ μέρους του Ορθοδόξου πληρώματος, το «Πάτερ ημών» σε Θεία Λειτουργία  εντός του Πατριαρχικού Ναού, εφ’ όσον δεν έχουμε τον ίδιο Θεό Πατέρα.

Ο δικός μας Πατέρας κ. Βαρθολομαίε, ο Πατήρ Ημών, εκπορεύει αποκλειστικώς το Άγιο Πνεύμα και δεν είναι υποταγμένος στην  εξουσία και αυθεντία του Πάπα.

Θέλουμε να ακούμε έναν Πατριάρχη που να  αντιλαλεί το ηρωϊκό, του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού εκείνο «ΟΧΙ, δεν θα πάρω», και «δεν θα συμμετάσχω» και «δεν συνδιαλέγομαι μαζί σας» σε Διαθρησκειακά, άκαρπα Συνέδρια και πληκτικές, περιβαντολογικές  Ημερίδες.

Θέλουμε έναν Πατριάρχη να  ακούμε να διαλαλεί: «Δεν πρόκειται να θυσιάσω τα αδιαπραγμάτευτα Δόγματα της Εκκλησίας που ηγετικώς υπηρετώ, χάριν της όποιασδήποτε ενότητος η μάλλον πλανεμένης ομονοίας».

Δεν είδαμε ποτέ τον κ. Βαρθολομαίο να καταδικάζει τον Παπισμό και την Ουνία  ως αίρεση.

Δεν τον ακούσαμε ποτέ να απαιτεί ευθέως, προσωπικώς και δημοσίως από τον Πάπα, να αρνηθεί το «Φιλιόκβε», το Πρωτείο και το αλάθητό του.

Δεν είδαμε και δεν τον ακούσαμε τον κ. Βαρθολομαίο να κατηγορεί τον Πάπα που δεν απέτρεψε την καταστροφή της Μικράς Ασίας αλλά εμμέσως υποστήριξε την άδικη και φρικτή σφαγή του Ορθοδόξου Λαού της Σμύρνης. 

Δεν θέλουμε να βλέπουμε τον κ. Βαρθολομαίο να αναγνωρίζει μια υποτιθέμενη εκκλησιαστική υπόσταση σε όλες τις τριακόσιες και πλέον αιρετικές ψευδοεκκλησίες του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των εκκλησιών». 

Δεν θέλουμε να βλέπουμε έναν Πατριάρχη να πέφτει θύμα του βλασφήμου του αντιδογματικού, αιρετικού αυτού πληθυντικού:«των Εκκλησιών» που καθιστά «πολυ-σώματο» τον Ιησού Χριστό.

Θέλουμε να ακούμε έναν Πατριάρχη να ομολογεί τον Ένα, Αποκλειστικό Κύριο, την Μία, Μοναδική Εκκλησία, την Μία, Ανόθευτη Αλήθεια, το Ένα και Αποκλειστικό Βάπτισμα Σωτηρίας.

Ακούμε συνεχώς έναν Πατριάρχη να κάνει δημόσιες ομολογίες χωρίς εντροπή λέγοντας πως έχουμε τον ίδιο Θεό με τα άλλα δόγματα, τις μονοθεϊστικές θρησκείες, το Ιουδαϊσμό, τον Μωαμεθανισμό, των οποίων Εθνών τα είδωλα-σεβάσματα είναι κατά την  Θεόπνευστη Αγία Γραφή, ανυπόστατα.
  
Δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα διότι κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Θεόν ουκ έχουσι», ούτε τον Πατέρα έχουν, ούτε τον Υϊό, είναι λοιπόν κυριολεκτικώς, ΑΘΕΟΙ !

Δεν θέλουμε πια έναν Πατριάρχη που να εξομοιώνει τους Ορθοδόξους με τις Ιουδαϊκές «Συναγωγές» και τα Εβραϊκά τα Λόμπυ.

Δεν μισούμε τους  ανθρώπους, αυτοί οι ίδιοι απέρριψαν τον Λυτρωτή Ιησού σαν Θεό τους, απαρνήθηκαν και σταύρωσαν τον Σωτήρα και τώρα με τον Διεθνή Σιωνισμό και Μασονισμό επιδιώκουν, μέσω της Νέας Τάξεως πραγμάτων την εγκαθίδρυση του αναμενόμενου μεσσία τους.

Θέλουμε να δούμε έναν Πατριάρχη να καλεί Σύνοδο και να καταδικάσει επισήμως τον Τεκτονισμό.

Δεν ακούσαμε ποτέ τον κ. Βαρθολομαίο να αποκυρήσσει παγκοσμίως τον Διεθνή Σιωνισμό, να καταδικάζει με Σύνοδο «Υπερτελή» την Μασονία, σαν επίσημη θρησκεία της Νέας Εποχής, γιατί ο κ. Βαρθολομαίος δεν τους ξεσκεπάζει άραγε;

Δεν είδαμε επίσης ποτέ τον κ. Βαρθολομαίο να ασκεί πίεση στους «Πλανητάρχες» να ελευθερώσουν την Κύπρο για την οποία δεν έκανε ποτέ, τίποτε ο κάθε Πάπας, ούτε βοήθησε να αποτραπεί η βάρβαρη εκείνη εισβολή, ούτε ποτέ διέταξε να αποτρέψουν  τους απαγχονισμούς των νέων, αγνών και ηρωϊκών αγωνιστών της ΕΟΚΑ.

Δεν είδαμε τον κ. Βαρθολομαίο έστω και μια φορά, να αφουγκραστεί την Γνήσια, κρυστάλλινη και Ορθόδοξη φωνή των Αρχιερέων της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος που συχνά αναφέρονται στις Παπικές του ιδιαιτερότητες όπως οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται: Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Γόρτυνος κ. Ιερεμίας, Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Κονίτσης κ. Ανδρέας, Αιτωλίας κ. Κοσμάς, Γλυφάδος κ. Παύλο, των Αγιορειτών Πατέρων και άλλων μαχητών υπέρ της Ορθοδοξίας Αρχιερέων.

Το μεγαλύτερο όμως κακό που κάνει ο κ. Βαρθολομαίος είναι να ασκεί πίεση και να επεμβαίνει όλως αντικανονικά και αντεθνικά σε θέματα της αδελφής Αυτοκέφαλης  Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και σε άλλες αδελφές Εκκλησίες του Εξωτερικού όπως π.χ. Ιεροσολύμων, Τσεχίας, Αυστραλίας, Αμερικής και άλλων - έως πότε όμως;

Όσο για το Παγκόσμιο Περιβάλλον, για το οποίο τόσο πολύ εναγωνίως, υπερβολικώς και μακροχρονίως ασχολείται ο κ. Βαρθολομαίος, θα θέλαμε να του υπενθυμίσουμε πως υπεράνω του κοσμικού, φυσικού και φθαρτού  Περιβάλλοντος, του οποίου οι «ουρανοί απωλούνται», διαμένει εις τον αιώνα το Περιβάλλον του Χριστού, της Εκκλησίας και της πνευματικής Του οικογενείας, το οποίο έχει την περισσότερη και ασυγκρίτως ανώτερη αξία.

Συνεπώς ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος εκ των ως άνω αναφερθέντων και πολλών άλλων, στερείται Ορθοδόξου φρονήματος και δεν μπορεί να φέρει το βάρος του Οικουμενικού Πατριάρχου της Ορθοδοξίας.

Voiotosp.blogspot.gr