21 Ιουλίου, 2014

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ κ. ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ


Εμφανώς συγκινημένος, ο νέος Μητροπολίτης κ. Χαρίτων, αφού ευχαρίστησε θερμά τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, τον τοποτηρητή μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ καθώς και τους μητροπολίτες που τον επέλεξαν, είπε χαρακτηριστικά ότι «από τον μητροπολιτικό θρόνο πλέον, αφουγκράζομαι τους χτύπους της καρδιάς του μακαριστού πνευματικού μου πατέρα κυρού Βασιλείου. Νιώθω τις αγωνίες του. Ελπίζω να μην πάψει με την παρουσία του να είναι κοντά μου».

Ο κ. Χαρίτων ανέφερε ότι «σε τέτοιες περιστάσεις, συνηθίζεται ο νέος μητροπολίτης να εκθέτει το πρόγραμμα και τα οράματά του για την ποιμαντορία του. Εγώ θα παρεκκλίνω λίγο. Θα ακολουθήσω τα βήματα του εκλιπόντος μητροπολίτη και τις αρχές του στην ποιμαντορία μου». Πρόσθεσε ακόμη ότι «η θύρα της καρδιάς μου και της μητροπόλεως θα είναι ανοιχτές για όλους». 

Στην αρχή της τελετής, εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου απεύθυνε χαιρετισμό ο μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας. Ο κ. Βαρνάβας, κομίζοντας τις πατριαρχικές ευλογίες στο νέο μητροπολίτη Ελασσώνος, ευχήθηκε στον κ. Χαρίτωνα να βαδίσει στα χνάρια του μακαριστού προκατόχου του.


Ο τοποτηρητής της περιοχής μέχρι την εκλογή του κ. Χαρίτωνα μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ κατά τον χαιρετιστήριο λόγο του υπογράμμισε την καθαρότητα του χαρακτήρα του νέου μητροπολίτη καθώς και την βαθιά του κατάρτιση. 

«Ο μητροπολίτης μας είναι και πρέπει να παραμείνει κυματοθραύστης, εδραίωμα της αλήθειας, στερέωμα της πίστεως, φύλακας πατρώων θεσμών κι εχθρός των νεωτερισμών» , είπε χαρακτηριστικά.Τέλος, ο πατήρ Δημήτριος Παπαγεωργίου, γενικός αρχιερατικός επίτροπος της Μητροπόλεως Ελασσώνος, σίγουρος ότι ο κ. Χαρίτων «θα υπερβάλλει εαυτόν και θα αφήσει απτά δείγματα της ποιμαντορίας του», υποσχέθηκε ότι οι ιερείς της μητροπόλεως θα είναι «συγκυρηναίοι στην πορεία του».



ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ κ. ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ

 


Σήμερα και ώρα 7ην μ.μ. θα τελεσθεί η Ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτου Ελασσώνος. O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ελασσώνος κ. Χαρίτων (κατά κόσμον Χρίστος Τούμπας) γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1975.

Είναι  απόφοιτος της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Θεσσαλονίκης και Θεολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1996 και Πρεσβύτερος του 1998. Από της χειροτονίας του υπηρετεί ως Εφημέριος της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος. 

Από το 2000 Γραμματεύς, από 17.7.2003 Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και από 23.5.2008 Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος. Μητροπολίτης Ελασσώνος εξελέγη από την Ιεραρχία στις 25.6.2014 και χειροτονήθηκε στις 29.6.2014.





ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ

 

«Το μόνο ζητούμενο είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός και η έναρξη ειλικρινών και έντιμων διαπραγματεύσεων, με στόχο την επίτευξη της ειρήνης στην πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής» επεσήμανε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος σχετικά με τα τραγικά γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας.

«Ο κύκλος της ωμής βίας πρέπει να κλείσει τώρα. Σπαράζει η καρδιά όλων μας στη θέα των άψυχων κορμιών των αμάχων, ιδιαίτερα των μικρών παιδιών, που δεν επιτρέπεται να πληρώνουν με το αίμα τους αυτή την ατέρμονη αντιπαλότητα».

«Οι εμπλεκόμενες πλευρές και οι δυνατοί του κόσμου, ας δώσουν επιτέλους ένα τέλος σε αυτή την τραγωδία. Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για να χαθεί έστω και μία ακόμη ανθρώπινη ζωή» πρόσθεσε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας.
 

40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ

 

Η Πάτρα τίμησε τους ήρωες της Κύπρου.

Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο, για τους πεσόντες κατα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 τελέστηκε χθες στον ιερό ναό του Αποστόλου Ανδρέα Πατρών. Στη Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν οι μητροπολίτες Σπάρτης κ. Εστάθιος και Πατρών κ. Χρυσόστομος.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο κ. Χρυσόστομος μίλησε για την Κυπριακή τραγωδία και το “μεγάλο έγκλημα πού συνετελέσθη καί συντελείται στήν μαρτυρική Κύπρο, με τήν ανοχή τών μεγάλων δυνάμεων, χωρίς να βρίσκεται κάποια λύση”. Ακολούθησε η τέλεση ιερού μνημοσύνου για τα θύματα της εισβολής.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ
ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΚΥΠΡΟΣ 1974-2014 ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ

 «Σκοτστε μας καί γράψετε κι’ μς τόν σκοτωμόν μας.
Μά τοτοι ολ’ ο σκοτωμοί, ν ολοι γιά κακόν σας».(Βασίλης Μιχαηλίδης)

Σαράντα χρόνια πέρασαν πό τήν 20ή ουλίου 1974, τήν θλιβερή μέρα πού τό βάρβαρο πόδι το «ττίλα» πάτησε τά γιασμένα χώματα τς Κύπρου καί αματοκύλησε τό μορφο λληνικό νησί, ξ ατίας τν ποχθονίων σχεδίων τν μισελλήνων ξένων δυνάμεων, λλά καί τν λαθν τν μετέρων, πως εναι διχόνοια, πού πάντοτε δήγησε τό θνος μας σέ δυνηρές περιπέτειες. σφαξαν, κρέμασαν, βίασαν, σκότωσαν μέ ποιο λλο τρόπο, καί δήγησαν στήν σκλαβιά τούς δελφούς μας Κυπρίους το βορείου τμήματος τς νήσου. καναν πρόσφυγες τούς σεμνούς καί τίμιους δελφούς μας, πού πί αἰῶνες κατοικοσαν τό πανέμορφο νησί. πολογισμός... 200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί, 1619 γνοούμενοι.

Ρήμαξαν τίς κκλησιές καί ξεθεμέλιωσαν Προσκυνήματα, καψαν Μοναστήρια καί μετέτρεψαν γιάσματα, σέ σταύλους, ποθκες, κέντρα διασκεδάσεως καί μαρτίας, κόμη καί σέ δημόσια ορητήρια. Σαράντα χρόνια μετά, παραμένει σκλαβωμένο τό ραιότερο μέρος τς μεγαλονήσου Κύπρου καί οδεμία δικαίωση πλθε γιά τά φοβερά γκλήματα, τά ποα λαβαν χώρα ες βάρος τν λλήνων Κυπρίων ρθοδόξων Χριστιανν, καί δή ες βάρος το μάχου πληθυσμο τν λικιωμένων, τν γυναικν καί τν μικρν παιδιν. λα διεπράχθησαν μέ ασχίστης μορφς βαρβαρότητα, τ νοχ τν Μεγάλων Δυνάμεων, ο ποες κώφευσαν, μλλον πέθαλψαν τό μεγίστης ασχύνης, γιά τήν νθρωπότητα λόκληρη, φρικδες γκλημα πού συνετελέσθη στό νησί το ποστόλου Βαρνάβα.

Φρικωδέστερο λων εναι τό γκλημα τν γνοουμένων, ο ποοι δηγήθηκαν σέ τόπους γνώστους, χωρίς ποτέ νά πληροφορηθ κάποιος γιά τήν τύχη τους.  φυγαν ο γονες τους μέ τόν βάσταχτο πόνο καί καϋμό, κρατντας στό στθος τους τήν φωτογραφία τν παιδιν τους. Ζον κόμη μέ τήν γωνία ο γυνακες, τά παιδιά τους καί τά δέλφια τους. Σαράντα χρόνια μετά τήν Τουρκική εσβολή, φέρομε στό νο μας, τούς ρωες το πελευθερωτικο γνος το 1955-1959. Νοερά βρισκόμαστε μαζί μέ τούς Κυπρίους δελφούς μας στό βουνό το Μαχαιρ καί δάκρυ τιμς προσφέρομε στόν σταυραετό τς λευτερις, τόν λεβεντόψυχο, τόν «ς χρυσόν ν χωνευτηρί» δοκιμασθέντα, τόν λιοπρόσωπο, τόν μάρτυρα Γρηγόρη Αξεντίου, καί κομε τήν μάνα το ρωα νά λέγ στό παιδί της:

«Ξύπνα Γληόρη μου νά δς πού κόντεψεν νίκη...»
Καί μέ τήν περηφάνεια ρωίδος μάνας λληνίδος,
νά καυχται γιά τόν λεβέντη γυιό της:
«Χαλάλιν τς πατρίδος μου γυιός μου, ζωή του,
τζι’ φο ν παραδόθηκεν
τζι’ μεινεν τζιαί σκοτώθηκεν,
ς σι τήν ετζιήν μου».

Σαράντα χρόνια μετά τήν τραγωδία το 1974, προσκυνομε στά «Φυλακισμένα Μνήματα» τά για χώματα, πού κλείνουν μέσα τους τά ερά καί περήφανα κόκκαλα τν παλληκαριν τς Ε.Ο.Κ.Α., πού γωνίστηκαν νάντια στήν γγλική τυραννία, καί τούς βλέπομε μέ τς ψυχς μας τά μάτια, μέ πρτο τό παλληκάρι μέ τό γέρωχο παράστημα, τόν ρωα μαθητή, τόν λίγα μέν τη ζήσαντα, τήν δέ Κύπρον καί τόν κόσμον λον, ρωισμ πλουτήσαντα, τόν Παλληκαρίδη δηλαδή, τόν δεκαοχτάχρονο Εαγόρα... τούς βλέπομε λοιπόν,

«Νά χαιρετον τόν λιο καί τήν ξαστεριά,
νά χαιρετον τήν νοιξη καί τήν λευτεριά,
μέσα πό τς γχόνης τό βαρύ σχοινί,
μέσα πό το θανάτου τήν καταπακτή».
 
Καί παρακάτω, βαδίζοντας στά χνάρια κείνων, ναπαύονται συχα, γαλήνια, μέ μιά κραυγαλέα σιωπή, τά παλληκάρια πού πεσαν τό 1974, ψώνοντας στήν Μακεδονίτισσα τύμβο γάπης γιά τήν Πατρίδα καί στήνοντας τρόπαια προσφορς καί θυσίας γιά τήν λευτεριά τς Κύπρου.Παρηγοριά μας το Κύπριου ποιητή τά λόγια:

«τουν βουλή ’πού τόν Θεόν γιά νά γεν κι’ γίνην...
Σκοτστε μας καί γράψετε κι’ μς τόν σκοτωμόν μας.
Μά τοτοι ολ’ ο σκοτωμοί, ν ολοι γιά κακόν σας».

Σαράντα χρόνια μετά, μέ πόνο ψυχς καί δάκρυα στά μάτια, σπαζόμαστε τίς πλάκες τν μαρτυρικν τάφων καί μνημείων, τούς σταυρούς, τά κριώματα καί τίς γχόνες τν πολλν καί δόξ γλαϊσμένων, τν εκλεν ρώων τς Κύπρου μας, μεταξύ τν ποίων σήμερον χαίρονται πολλά Πατρινόπουλα καί χαιν γωνιστν πληθύς. Τούς τάφους ατν γονυπετες προσκυνομε καί τούς γωνιστάς μακαρίζομε. Κατασπαζόμεθα τά ρωικά παιδιά μας, τόν πολοχαγό Νικόλα Κατούντα, τόν ρωικό δεκανέα Χρστο Γρίβα, τόν Χρστο Γκαβό, τόν Κωνσταντνο ντωνόπουλο, τόν Γιώργη Μαρτζάκλη, τόν λέξη Χριστόπουλο καί σους λλους, πού τά δέλφια τους στήν Πάτρα, περήφανα τούς κλανε τούς καρτερον μέ πόνο, παναλαμβάνοντας μέ σεμνή περηφάνεια:«Πάντοτε νά τόν καρτερς κενον πού σο λείπει».

πό τόν Ναό το ποστόλου νδρέου τν Πατρν καί νώπιον τς γίας του Κάρας καί το Σταυρο το Μαρτυρίου του, μες ο Πατρινοί το σήμερα, διαβεβαιομε τούς δελφούς μας Κυπρίους, τι διος παλμός πάρχει στίς καρδιές μας μέ κενον πού δονοσε τίς καρδιές τν νέων, πού τό 1955 ξεχύθηκαν στούς δρόμους τς χαϊκς πρωτευούσης σάν να ποτάμι λευτερις, διατρανώνοντας τήν λληνικότητα τς Κύπρου καί τήν πόφασή τους νά θυσιασθον γιά τήν λευθερία της. Ποιός μπορε νά λησμονήσ τίς παλλαϊκές συγκεντρώσεις, μέ πικεφαλς τήν γεσία τς τοπικς μας κκλησίας καί πρωτοπόρα τά νειάτα τν Πατρν, πού μέ θνικό παλμό καί σφρίγος γωνιστικό δωσαν μαρτυρία πέρ τν δικαίων τς Κύπρου μας;

Τόν παρελθόντα κτώβριο, κατόπιν ατήματος το Μακαριωτάτου ρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, συνωδεύσαμε τήν χαριτόβρυτο Κάρα το γίου νδρέου στήν Κύπρο, που πλήθη Λαο, μέ πικεφαλς τήν κκλησιαστική καί Πολιτική γεσία, πεδέχθησαν τόν Πρωτόκλητο πόστολο το Κυρίου. κε μς δόθη εκαιρία, νά διακηρύξωμε τήν διαρκ ποστήριξη το Πατραϊκο Λαο πρός τούς Κυπρίους δελφούς μας, τήν γάπη μας γιά τήν Κύπρο καί τήν συμπαράστασή μας στόν ερό γνα γιά τήν πανένωσή της καί τήν πελευθέρωση το σκλαβωμένου τμήματός της. Μς δόθη πίσης εκαιρία νά περπατήσωμε στόν κατεχόμενο καί αματοβαμμένο τόπο, νά δομε τίς ρημαγμένες κκλησιές καί τά κατεστραμμένα ερά Θυσιαστήρια.

Νά προσκυνήσωμε, κάτω πό τό γρυπνο βλέμμα το Τούρκου κατακτητή, στό σκλαβωμένο Μοναστήρι το Πρωτοκλήτου τν ποστόλων, στήν μαρτυρική «Χερσόνησο τν γίων», στήν Καρπασία, καί νά συνομιλήσωμε μέ τόν ρωα Παπα-Ζαχαρία καί τούς ναπομείναντες γκλωβισμένους, πού ρνονται πεισματικά νά γκαταλείψουν τόν δικό τους γιασμένο τόπο. λήθεια, τούς θαυμάζει κανείς, γιατί δέν νταλλάσσουν τό σέβας τους στά ερά καί τά σια καί τήν γάπη τους στήν Πατρίδα ντί πινακίου φακς. μες σήμερα πό τήν Πάτρα, διακηρύττομε τι ποτελε ντροπή γιά τόν κόσμο (δέν θά επω τόν πολιτισμένο) μή πίλυση το χρονίζοντος, ς μή φελεν, προβλήματος τς Κύπρου, πού προβάλλει ς πικίνδυνο μελάνωμα στό σμα τς νθρωπότητος.

Δέν το ποτέ δυνατόν νά φαντασθ κανείς, τι ν χομε περάσει στήν δεύτερη δεκαετία το 21ου αἰῶνος, θά φαρμόζωνται κόμη τακτικές δικίας καί βαρβαρότητος ες βάρος νός πολιτισμένου Λαο, ποος ες οδέν πταισεν, στε νά φίσταται μυρίας ταλαιπωρίας καί πολυώδυνα βάσανα.δελφοί μας Κύπριοι, σοι κοσμετε μέ τήν ραία παρουσία σας τήν πόλη το Πρωτοκλήτου, καί ο ν τ μαρτυρικ Κύπρ ζντες καί πεισματικς καί λληνοπρεπς γωνιζόμενοι γιά τά δίκαια τς Πατρίδος σας, τς Κύπρου μας, καί σοι ες ποιο μέρος τς γς ερίσκεσθε, μς συγκινετε μέ τήν προσήλωσή σας στά για το Γένους μας καί τς νδόξου Φυλς μας. 
  
γώνας σας θά πιφέρ καρπούς, φο ποτίζετε μέ συνέπεια τό δένδρο πού εσκιόφυλλο θά δροσίσ τά παιδιά σας, στά ποα παραδίδετε τήν ερά παρακαταθήκη καί σκυτάλη τν ερν γώνων. Θαυμάζομε τήν γεμάτη ρωισμό καρδιά σας καί νώνομε τά δάκρυά μας καί τίς προσευχές μας μέ τά δικά σας πονεμένα δάκρυα καί τίς θερμές πρός τόν Θεόν εχές καί λιτές σας, γιά τήν λευτεριά τς κατεχομένης Κύπρου, γιά τήν δικαία πίλυση το Κυπριακο ζητήματος. Στό διάβα τν αώνων τό Γένος μας πολλά πέστη, μως ποτέ δέν λύγισε. Ατή λήθεια γινε τραγούδι καί πάντηση στούς βαρβάρους, πού κατά καιρούς θέλησαν νά συλήσουν τά σια καί ερά μας:

«Τήν Ρωμηοσύνη μήν τήν κλας,
κε πού πάει νά σκύψ,
μέ τό σουγιά στό κόκκαλο,
μέ τό λουρί στό σβέρκο,
νά τη πετιέται πό ’ξαρχς
κι’ ντριεύει καί θεριεύει
καί καμακώνει τό θεριό
μέ τό καμάκι το λιου». (Γιάννης Ρίτσος)

ξ λλου εναι νωπή καί θά παραμέν πάντοτε πίκαιρη φωνή το οιδίμου θνομάρτυρος ρχιεπισκόπου Κυπριανο (†1821), πού ρχεται πό τό βάθος το χρόνου, ποιητικά διασκευασμένη πό τόν ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη:

«
Ρωμηοσνη ν φυλ συντζιαιρη το κσμου.
Καννας δν ερθηκε γι ν τν ξιλεψ.
Καννας γιατ σιπει την πο τψη Θες μου.
Ρωμηοσνη ν ν χαθ ντας κσμος λεψ.

Σφάξε μας ολους κι’ ς γεν τό γαμαν μας αλάκιν,
κάμε τόν κόσμον μακελλειόν καί τούς Ρωμηούς τραούλλια,
μμά ’ξερε πώς λαντρον ντας κοπ καβάκιν
τριγύρω του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Τό ’νίν ντάν νά τρώ’ τήν γν, τρώει τήν γν θαρκέται,
μά πάντα κενον τρώεται καί κενον καταλυέται».