16 Ιουνίου, 2014

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "ΗΓΕΜΩΝ"

 
Το άκρως απόρρητο τουρκικό σχέδιο
για την εισβολή στη Θράκη, στη Χίο και τη Μυτιλήνη.

ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΙ
ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ
TOY GREEKAMERICANNEWSAGENCY ΑΠΌ ΤΟ 2008

Το άκρως απόρρητο σχέδιο «Ηγεμών» για την περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει πέραν των 6 ναυτικών μιλίων τα χωρικά της ύδατα Επίθεση στο Δ’ Σώμα Στρατού από τη Βουλγαρία, με ανορθόδοξο πόλεμο και πρόκληση αεροναυτικού επεισοδίου μεταξύ Λέσβου και Χίου. Σε πρόσφατο δημοσίευμα με θέμα τις παραβιάσεις των Τούρκων, είχε αναφερθεί η πρωτοβουλία του ΥΕΘΑ, Δ. Αβραμόπουλου, να θέσει το θέμα στον τούρκο ομόλογό του Ισμέτ Γιλμάζ σε τηλεφωνική επικοινωνία τους, ενώ στη συνέχεια κάλεσε τον τούρκο πρέσβη στην Αθήνα, ζητώντας του να μεταφέρει τις απόψεις του στον υπουργό του Αχμέτ Νταβούτογλου.

Το αποτέλεσμα ήταν την ίδια ημέρα να καταγραφούν 21 παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη, οι οποίες συνοδεύτηκαν από μία «φιλική» αντιμετώπιση του Έλληνα υπουργού από τον τούρκο ομόλογό του και μία υπόσχεσή του να υπάρξει στο μέλλον μία αμοιβαία ανταλλαγή επισκέψεων των δυο υπουργών, με σκοπό την αποκλιμάκωση της εντάσεως κ.λ.π.

Το διάβημα:Η αναποτελεσματικότητα του παραπάνω διαβήματος οφείλεται στο γεγονός ότι η ελληνική πλευρά δεν φαίνεται διατεθειμένη να αντιμετωπίσει την αυταπόδεικτη πραγματικότητα ότι οι τουρκικές προκλήσεις είναι δομικό στοιχείο της τουρκικής πολιτικής έναντι της χώρας μας, το οποίο δεν αλλάζει ούτε με ζεϊμπέκικα του ανεκδιήγητου ατόμου, που υπεδύθη κάποτε τον υπουργό Εξωτερικών και στη συνέχεια τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, ούτε με τις μετέπειτα κουμπαριές ή την απόφαση για τη «στρατηγική συνεργασία» και τα κοινά υπουργικά συμβούλια και, φυσικά, ούτε με τα περίφημα (αμερικανικής εμπνεύσεως) «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», τα οποία οι τούρκοι υπέγραφαν χωρίς να τα εφαρμόζουν ποτέ.

Ένας απολογισμός αποτελεσμάτων ότι με την πολιτική αυτή αποφεύγεται μία όξυνση των σχέσεών μας με την Τουρκία αποδεικνύει ότι το επιχείρημα αυτό δεν ευσταθεί. Με την πολιτική αυτή η Τουρκία παγίωσε σε επίπεδο εντυπώσεων τις παράλογες διεκδικήσεις της στη διεθνή κοινή γνώμη και διατηρεί, με τις προκλήσεις της την πρωτοβουλία και τη δυνατότητα για κλιμάκωσή τους σε χρόνο της δικής της επιλογής και τελική κατάληξη ένα θερμό επεισόδιο με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Οι αλλαγές των κανόνων των διεθνών σχέσεων και οι αλλαγές ισορροπιών στο διεθνές σύστημα των τελευταίων δύο δεκαετιών, στο διάστημα των οποίων σημειώθηκε μία σειρά συρράξεων με σκοπό τη διάλυση των κρατών, την αλλαγή καθεστώτων κ.α., έχουν καταστήσει το διεθνές περιβάλλον ιδιαίτερα ρευστό και επικίνδυνο, ιδίως στην ευρύτερη περιοχή μας.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στον αραβικό κόσμο και η επιπλέον αστάθεια που προέκυψε από τα γεγονότα της Ουκρανίας, κατέστησαν επίσης επιτακτική την ανάγκη διατηρήσεως της συνοχής του ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα κάθε απόπειρα διαταράξεώς της να είναι ιδιαίτερα ανεπιθύμητη. Το στοιχείο αυτό προσδίδει στην Ελλάδα τη δυνατότητα ασκήσεως μίας άλλης πολιτικής για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικής πολιτικής. Και αυτή είναι η δημοσιοποίηση των τουρκικών σχεδίων εις βάρος της Ελλάδας, τα οποία διέρρευσαν το 2010, μετά την εσωτερική διαμάχη στο τουρκικό πολιτικό σύστημα.

Στην Ελλάδα τα σχέδια αυτά, που διέρρευσαν γύρω από την υπόθεση Εργκένεκον, έγιναν γνωστά από την αποκάλυψη των σχεδίων επιχειρήσεων «Βαριοπούλα» και το ναυτικό προσάρτημά τους στο σχέδιο “Suga”. Μέσω αυτών οι τούρκοι στρατιωτικοί σχεδίαζαν να υπονομεύσουν το καθεστώς Ερντογάν, προκαλώντας μία έκρυθμη κατάσταση με την Ελλάδα, με προβοκάτσιες που προέβλεπαν ακόμη και την κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους από τους ίδιους τους τούρκους, την οποία θα επέρριπταν στην Ελλάδα.

Το αξιοσημείωτο εδώ ήταν ότι, ενώ η υπόθεση Βαριοπούλα αποκάλυπτε ένα κανονικό σχέδιο επιχειρήσεων, οι τούρκοι δεν έδειξαν ιδιαίτερη ανησυχία για την αποκάλυψη των σχεδίων τους, γεγονός που προκάλεσε προβληματισμό για το αν η διαρροή αυτή ήταν απρόβλεπτη ή όχι.

Οι προϋποθέσεις της Άγκυρας για την υλοποίηση των κινήσεών της:
Ένα από τα συμπεράσματα που προκύπτουν από στοιχεία του σχεδίου, που λόγω χώρου δεν ήταν δυνατόν να αναφερθούν εδώ, είναι το γεγονός ότι οι τούρκοι θέτουν ορισμένες προϋποθέσεις για την υλοποίηση του σχεδίου τους. Κύρια μεταξύ αυτών είναι η ύπαρξη, στο εγγύς περιβάλλον και στη διεθνή κοινότητα, ευνοϊκών συνθηκών για την Τουρκία και η «βελτίωση του επιπέδου κατανοήσεως από τη διεθνή κοινότητα των ιδιαιτεροτήτων της Τουρκίας».

Οι εκτιμήσεις:Σε κάθε περίπτωση, οι τούρκοι και δεν φαίνεται να ορρωδούν μπροστά στο ενδεχόμενο να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους, γεγονός που προκύπτει από την εκτίμησή τους ότι «μετά το αρχικό σοκ, που θα υποστούν οι χώρες της περιοχής, αλλά και οι διεθνείς οργανισμοί, θα υπάρξει παρέμβαση για κατάπαυση του πυρός», εξ ου και η ανάγκη μειώσεως του χρόνου εκτελέσεως της επιχειρήσεως σε 3-4 ημέρες. Μία άλλη διαπίστωσή τους είναι ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πριν την επίλυση του Κυπριακού, διότι στην περίπτωση αυτή η Κύπρος θα είναι «ενέχυρο» στα χέρια των τούρκων.
 

Βασικά στοιχεία της τουρκικής πολιτικής εν προκειμένω είναι η διατήρηση του casus belli ως επιχείρημα νομιμοποιήσεως ενδεχόμενης τουρκικής επιθετικής ενέργειας στο μέλλον και η δημιουργία εντάσεως στο Αιγαίου, κλιμακούμενης αναλόγως των συνθηκών, μέχρι η Τουρκία να βρεθεί στην πλεονεκτική θέση, εξασφαλίζοντας την ανοχή της διεθνούς κοινότητας για τις τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή.

Από την σκοπούμενη αυτή ένταση στο Αιγαίο προκύπτει η αντίρρησή μας ότι οι τουρκικές προκλήσεις δεν μπορούν να σταματήσουν με τηλεφωνήματα, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, χορούς και άλλα… πανηγύρια.

Πως θα έσπαγαν τα σύνορα τα στρατεύματα του Ερντογάν!
Το (στημένο) επεισόδιο με πυραυλάκατο στο Αιγαίο.

Οι ελληνικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της αρμόδιας υπηρεσίας των Ε.Δ. (Διακλαδική Διεύθυνση Στρατιωτικών Πληροφοριών), είχαν πληροφορίες για μάι άλλη, πολύ σημαντικότερη επιχείρηση, στο πλαίσιο ενός σχεδίου με την ονομασία «Egemen” (Ηγεμών) τελείως άγνωστη στο ελληνικό κοινό. Σημειώνεται ότι «Egemen» ήταν οι ανοιχτή ονομασία του σχεδίου, ενώ η μυστική ονομασία του ήταν «ERTUGRUL», από το όνομα ενός Οθωμανού λοχαγού του πυροβολικού, ο οποίος, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, προσέβαλε με πυρά της πυροβολαρχίας του το Καστελλόριζο και καταβύθισε μεγάλο αγγλικό πολεμικό σκάφος…

Συγκεκριμένως, οι ελληνικές υπηρεσίες απέκτησαν τον Οκτώβριο του 2010 τις πρώτες πληροφορίες για το σχέδιο Egemen της 1ης Στρατιάς (Κωνσταντινούπολη) του τουρκικού στρατού, το οποίο αφορούσε Σεμινάριο επί επιχειρησιακών σχεδίων που διεξήχθη στην έδρα της Στρατιάς στο διάστημα 5-7 Μαρτίου 2003. Μέχρι τον Μάιο του 2011 οι ελληνικές υπηρεσίες είχαν ήδη συλλέξει και αξιολογήσει όλο το πρωτογενές πληροφοριακό υλικό του εν λόγω Σεμιναρίου, το οποίο αφορούσε αφενός την αντιμετώπιση εσωτερικών απειλών (άνοδος των ισλαμιστών στην εξουσία) και αφετέρου επιχειρήσεις εναντίον της Ελλάδας, στο θέατρο επιχειρήσεων του Έβρου (περιοχή ευθύνης της 1ης Στρατιάς).

Υλικό 253 σελίδων: Το σύνολο του πληροφοριακού υλικού ήταν 253 σελίδες, το οποίο, όπως αναφέρεται σε ένα δελτίο πληροφοριών, αφενός επιβεβαιώνει προηγούμενες αναφορές για το θέμα και, αφετέρου, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την επιθετική ενέργεια των τούρκων εναντίον της Ελλάδας στον Έβρο και την εξασφάλιση της περιοχής των μετόπισθεν της 1ης Στρατιάς.

Το υλικό περιελάμβανε τον χρονικό πίνακα διεξαγωγής του Σεμιναρίου (15 σελίδες) με βαθμό ασφαλείας ΑΠΟΡΡΗΤΟ, την παρουσίαση σε Powerpoint (44 σελίδες), επίσης ΑΠΟΡΡΗΤΟ, της Διεύθυνσης Επιχειρήσεων της 1ης Στρατιάς και, τέλος, τα απομαγνητοφωνημένα κείμενα οκτώ κασετών (194 σελίδες) που περιελάμβαναν τις συζητήσεις που έγιναν κατά την εξέταση των τρόπων ενεργείας των σχηματισμών της 1ης Στρατιάς.Σημειώνεται ότι στο Σεμινάριο επί του Σχεδίου Egemen (Ertugrul) συμμετείχαν 147 αξιωματικοί (26 ανώτατοι και 121 ανώτεροι) από το Γενικό Επιτελείο, των Χερσαίων Δυνάμεων, του Ναυτικού, της Αεροπορίας και της Στρατοχωροφυλακής.

Ακόμη, στο Σεμινάριο μετείχαν ως παρατηρητές άλλοι 15 αξιωματικοί (τρεις ανώτατοι και 12 ανώτεροι), ήτοι ένα τόσο μεγάλο σύνολο (162) ανώτατων και ανώτερων αξιωματικών, που μόνο σε συνωμοτική ενέργεια για ανατροπή του καθεστώτος δεν παρέπεμπε. Σκοπός του Σεμιναρίου ήταν η βελτίωση των υπαρχόντων σχεδίων και των παραρτημάτων τους, υπό το φως των διαπιστώσεων που θα προέκυπταν από το Σεμινάριο.

Όπως επισημαίνεται στην εισαγωγή ενός δελτίου πληροφοριών, η σημασία του υλικού έγκειται στο γεγονός ότι αυτό αναφέρεται σε υπαρκτό σχέδιο επιχειρήσεων της 1ης Στρατιάς, το οποίο λόγω της φύσεως του εδάφους και της ίδιας οργανώσεως των σχηματισμών και άλλων παραγόντων (π.χ. ασκήσεις των τούρκων, νέα δομή των χερσαίων δυνάμεων κ.α.) εκτιμάται ότι θα παραμείνει σε γενικές γραμμές το ίδιο.

Σημ: Οι όποιες έκτοτε αλλαγές επισημάνθηκαν έγκαιρα, εξ όσων γνωρίζουμε, κατά τη διάρκεια του 2013, με μία κύρια αλλαγή να αναφέρεται στη διενέργεια επιθετικής ενέργειας από τη θάλασσα στο νότιο τομέα της περιοχής ενδιαφέροντος κ.α., δεν αλλάζουν σημαντικά τον κεντρικό κορμό του σχεδίου.

Στην ουσία, το Σεμινάριο αφορούσε στην αξιολόγηση ενός εναλλακτικού σχεδίου του γενικού σχεδίου επιχειρήσεων Egemen, το οποίο συντάχθηκε το 2000. Το Σεμινάριο μετέπεσε αργότερα σε εργασίες σχεδιασμού, ο οποίος προβλέπεται να εφαρμοσθεί άμεσα σε περίπτωση που η Ελλάδα προβεί ή δείξει την πρόθεση επεκτάσεως των χωρικών της υδάτων πέραν των 6 ναυτικών μιλίων. Από τα στοιχεία του σχεδίου προκύπτει ότι η τουρκική ενέργεια στη Θράκη είναι υποστηρικτική των επιχειρήσεων στο Αιγαίο.

Επισημαίνεται ότι ως αφορμή για την εφαρμογή των τουρκικών σχεδιασμών προβλέπεται η πρόκληση αεροναυτικού επεισοδίου στην περιοχή μεταξύ Λέσβου και Χίου (υποθετική παρενόχληση τουρκικής πυραυλακάτου από ελληνικό αεροσκάφος, αν κα η γκάμα των τουρκικών προκλήσεων, όπως προκύπτει από τη δική μας πείρα και πρόσφατα στη Συρία, είναι ανεξάντλητη). Ο στρατηγικός αντικειμενικός σκοπός της επιχείρησης είναι η προσβολή των ασθενών σημείων του Δ’ Σώματος Στρατού, στη συνέχεια υπερκέραση της ελληνικής αμυντικής τοποθεσίας και τέλος η καταστροφή κατά τμήματα των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονται ανατολικά της γραμμής Αισίμη–Άβας!

Στις συζητήσεις για το σχέδιο υπήρξαν συγκεκριμένες αναφορές στον σκοπό καταστροφής των ελληνικών δυνάμεων μέχρι την περιοχή αυτή. Μία από αυτές, που έγινε από τον διοικητή του 2ου Σώματος Στρατού προς τον διοικητή της 1ης Στρατιάς στρατηγό Τσετίν Ντογάν, αναφέρει επί λέξει: «Μία επιχείρηση που θα γίνει στη Θράκη, κα ειδικά η εδαφική εισβολή, θα προκαλέσει σε σύντομο χρονικό διάστημα την παρέμβαση των χωρών της περιοχής και οργανισμών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Αξιολογώντας όλα τα παραπάνω, πρέπει η επιχείρηση να διαρκέσει 3-4 ημέρες το πολύ. Εξαιτίας αυτού, στόχος της επιχείρησης αντί να είναι η κατάληψη των διαβάσεων Μάκρης και Κίρκης, που περιλαμβάνεται στα υπάρχοντα σχέδια, πρέπει να είναι η καταστροφή, μέσω επιθέσεων, του εχθρού που βρίσκεται στην περιοχή και μέχρι την περιοχή Άβας–Αισίμη».

Σε γενικές γραμμές, αυτό που προκύπτει από το παραπάνω Σεμινάριο είναι ότι η επιχείρηση αυτή αποσκοπεί στον εγκλωβισμό και την καταστροφή του κύριου όγκου των δυνάμεων του Δ΄ Σώματος Στρατού, προκειμένου αυτό να το εκμεταλλευτεί η Τουρκία στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν, με την Ελλάδα αποδυναμωμένη τελείως μετά το συντριπτικό πλήγμα της καταστροφής των δυνάμεών της στη Θράκη να παραιτηθεί του δικαιώματος επεκτάσεως των χωρικών της υδάτων και να δεχθεί κάθε άλλη απαίτηση των τούρκων στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Η περιγραφή των προβλεπόμενων από το σχέδιο Egemen επιχειρήσεων, οι οποίες αναφέρονται με κάθε λεπτομέρεια, δεν έχει αξία για τον μέσο αναγνώστη, πλην ορισμένων λεπτομερειών που έχουν την δική τους σημασία. Συγκεκριμένα, στις αποστολές των τουρκικών ειδικών δυνάμεων που προβλέπονται από το σχέδιο αναφέρεται: «Στην περιοχή του Δ΄ Σώματος Στρατού θα χρησιμοποιηθούν τμήματα ανορθόδοξου πολέμου, τα οποία θα διεισδύσουν από τη Βουλγαρία, διότι οι ελληνικές δυνάμεις δεν έχουν επαρκή μέτρα ασφάλειας στις εν λόγω περιοχές».

Αμέσως δε μετά αναφέρεται:«Στην περιοχή ευθύνης του Δ’ Σώματος Στρατού υπάρχει υποδομή υποστηρίξεως των τουρκικών επιχειρήσεων ανορθόδοξου πολέμου», που επιβεβαιώνει τις πληροφορίες για την οργάνωση εξτρεμιστικών στοιχείων της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.

Πως μπορεί η Ελλάδα να σταματήσει τα σχέδιά τους: Αυτό που μπορεί, όμως, να κάνει η Ελλάδα είναι να προβεί στις δέουσες ενέργειες για την ενημέρωση της
Ε.Ε. με τα στοιχεία των ελληνικών υπηρεσιών, καθώς και του ΝΑΤΟ, που, ασχέτως με την πάγια τακτική του για αποφυγή μίας αδιανόητης συρράξεως μεταξύ δύο συμμαχικών χωρών, στην παρούσα περίοδο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε αναταράξεις που θα εξασθένιζαν την Ατλαντική Συμμαχία.

Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα έχει ήδη προβεί σε ανάλογη ενέργεια σε σχέση με τις παραβιάσεις στον εναέριο χώρο της, παρέχοντας εδώ και καιρό στο ΝΑΤΟ την εικόνα των ραντάρ στο Αιγαίο, κάτι που δεν είχε όμως αποτέλεσμα λόγω των ισχυρισμών των τούρκων για το εύρος του εθνικού εναέριου χώρου μας κ.λ.π.

Προκλήσεις: Με την ενημέρωση αυτή και με δεδομένο το ιστορικό της Τουρκίας, που είναι βεβαρημένο με πλήθος τεχνητών προκλήσεων και προκλητικών ενεργειών εις βάρος γειτονικών χωρών, η Ελλάδα θα μπορούσε να ανατρέψει μελλοντικές προσπάθειες της Τουρκίας, να επικαλεσθεί μία αφορμή που θα προκαλέσει η ίδια, η οποία θα της επιτρέψει να θέσει σε εφαρμογή τα σχέδιά της. Τα στοιχεία που υπάρχουν για τους τουρκικούς σχεδιασμούς εις βάρος της χώρας μας, μέρος των οποίων δημοσιοποιούνται σήμερα, είναι τόσο συντριπτικά, που σίγουρα θα έχουν θετικά αποτέλεσμα. 

Οι πληροφορίες δεν είναι μόνο ένα πολύτιμο όπλο σε περίοδο πολέμου, αλλά και ουσιαστικό στοιχείο διατηρήσεως της ειρήνης δια της υποστηρίξεως πολιτικών στόχων με την κατάλληλη χρήση τους. Η αξία άλλωστε των πληροφοριών έγκειται μόνο στη χρήση τους και την κατάλληλη αξιοποίησή τους και όχι στη διαφύλαξή τους για μελέτη από ιστορικούς…

Πηγή: Δημοκρατία
 

16/6/2014 - ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΜΕΤΟΧΩΝ ΣΤΟ ΤΑΙΠΕΔ

 

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με 11 αποφάσεις της (2179-2189/2014) απέρριψε τις προσφυγές οκτώ Δημοσιών φορέων (Ανωνύμων Εταιρειών) που ζητούσαν να ακυρωθούν οι αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων με τις οποίες το Ελληνικό Δημόσιο μεταβίβασε, χωρίς αντάλλαγμα, στο ΤΑΙΠΕΔ μετοχές των εν λόγω φορέων.

Το ΣτΕ απέρριψε τις προσφυγές των Σωματείων και εργαζομένων πολιτών στον ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΟΔΙΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, Ελληνικά Πετρέλαια, «Ελληνικό - Εταιρεία διαχείρισης και Αξιοποίησης Ακινήτων Ελληνικού Αεροδρομίου Α.Ε.» και «Εγνατία Οδός Α.Ε.». Οι σύμβουλοι Επικρατείας κατά πλειοψηφία απέρριψαν ως απαράδεκτους όλους τους ισχυρισμούς των επίμαχων φορέων, καθώς έκριναν ότι οι συνδικαλιστικοί φορείς (Σύλλογοι, κ.λπ.) δεν έχουν έννομο συμφέρον να προσφύγουν στο ΣτΕ.

Όμως, εννέα μέλη του δικαστηρίου μειοψήφησαν υποστηρίζοντας ότι τα Σωματεία δικαιούνται (έχουν έννομο συμφέρον) να προσφύγουν στο ΣτΕ για το ζήτημα της μεταβίβασης των μετοχών στο ΤΑΙΠΕΔ . Ακόμη, το ΣτΕ αποφάνθηκε κατά πλειοψηφία ότι ούτε οι εργαζόμενοι πολίτες που προσέφυγαν στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχουν έννομο συμφέρον, γιατί σε αντίθετη περίπτωση οι αιτήσεις ακυρώσεως τους «θα προσλάμβαναν χαρακτήρα λαϊκής αγωγής».

Παράλληλα, αναφέρει το ΣτΕ, ότι η αποξένωση του Ελληνικού Δημοσίου από τις μετοχές των επίμαχων φορέων «δεν συνεπάγεται περιορισμό των δραστηριοτήτων» των φορέων αυτών ώστε να προκύψει κατάργηση θέσεων εργασίας. Ως προς το δεύτερο αυτό νομικό σκέλος υπήρξε και πάλι μειοψηφία δέκα μελών του ΣτΕ που εξέφρασε αντίθετη άποψη. Διευκρινίζεται ότι από την εταιρεία «Εγνατία Οδός Α.Ε.» μεταβιβάστηκαν δικαιώματα για την λειτουργία, συντήρηση και εκμετάλλευση του αυτοκινητόδρομου Εγνατία οδός.



Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΛΛΟΧΕΥΕΙ

 

Κανείς δεν ήξερε τι θα ξημερώσει, κάθε μέρα για μια τριετία. Κανείς δεν ήξερε σε ποιο νομισματικό καθεστώς θα «ξυπνούσε» η χώρα κάθε μέρα την τριετία 2010- 2012. Το «αφήγημα» της Τράπεζας της Ελλάδος είναι άκρως αποκαλυπτικό για εκείνη την τραγική περίοδο. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας δεν ήταν ένας εφιάλτης, ούτε ένας δήθεν «μπαμπούλας» - επικοινωνιακό τέχνασμα της κυβέρνησης για να περάσουν τα μέτρα, όπως ισχυριζόταν τότε η αντιπολίτευση. Για τρία χρόνια ένα «χέρι» ήταν έτοιμο να πατήσει το «enter» που θα έθετε αυτομάτως την Ελλάδα εκτός ευρώ και θα έστελνε τη χώρα στην άβυσσο της χρεοκοπίας.

Η ελληνική οικονομία μέσα από μια επώδυνη και αιματηρή πορεία ξέφυγε από το καταστροφικό σπιράλ, όταν το πολιτικό σύστημα και η κυβέρνηση ανέλαβαν τις ευθύνες τους. Σχεδόν κανείς στην Ευρώπη δεν πίστευε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να σπάσει τον φαύλο κύκλο, πολύ περισσότερο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα όχι μόνο να ισοσκελίσει τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα και μάλιστα τέτοιου ύψους και να βρίσκεται στο κατώφλι της ανάπτυξης.

Δικαιολογημένη η ευφορία, αλλά αδικαιολόγητος ο οποιοσδήποτε εφησυχασμός. Χαράζει η «επόμενη ημέρα» της οικονομίας, αλλά ακόμη δεν έχει διασφαλιστεί. Το «εύκρατο κλίμα» ακόμη δεν έχει παγιωθεί. Η οικονομία άρχισε να κινείται ωθούμενη από τον τουρισμό και τις εξαγωγές. Ωστόσο, και οι δυο αυτοί συντελεστές μεγέθυνσης του ΑΕΠ είναι εξαιρετικά «ευπαθείς». Τόσο εξαιτίας εξωγενών παραγόντων, όσο και κυρίως επειδή το υπόβαθρο και η δομή τους δεν έχουν μετασχηματιστεί.

Το «ελληνικό θαύμα» που τράβηξε το ενδιαφέρον και ιδίως η μείωση των τιμών έδωσαν ώθηση στον τουρισμό, στα έσοδα και σιγά σιγά και στην απασχόληση. Ωστόσο ελλοχεύουν κίνδυνοι από κινήσεις, όπως ορισμένων αμετανόητων που θεώρησαν ότι με τη μεγάλη αύξηση των αφίξεων μπορούν να κερδοσκοπήσουν. Ο τουρισμός σε μεγάλο βαθμό είναι «φήμη». Αν το νέο ελληνικό brand name δυσφημιστεί... η χώρα θα χάσει έναν από τους κυριότερους μοχλούς ανάπτυξης.

Το ίδιο ισχύει και για τη δημοσιονομική κατάσταση. Οι επιτυχίες στηρίζονται πρωτίστως στην άνευ προηγουμένου περικοπή δαπανών και στην αύξηση των φορολογικών εσόδων. Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με δραστικό περιορισμό της φοροδιαφυγής είναι ακόμη το μεγάλο ζητούμενο! Χωρίς όμως να αντιμετωπιστεί η μεγαλύτερη μάστιγα της ελληνικής οικονομίας, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για μείωση των φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη. Η χώρα ξέφυγε από την επικίνδυνη ζώνη, αλλά δεν έχει απομακρυνθεί αρκετά από την εστία της φωτιάς.

Οσοι σπεύδουν να σημάνουν λήξη συναγερμού βρίσκονται σε πλάνη. Δυστυχώς, δεν επιτρέπεται εφησυχασμός. Απαιτούνται ακόμη προσεκτικές κινήσεις για να μην καταρρεύσει αυτή η εύθραυστη ισορροπία. Κανείς δεν θέλει να ξαναζήσουμε «μέρες τρόμου»...



ΠΩΣ «ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ» Η ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Ο τρόπος που «εκδικείται» η αλήθεια είναι να υπάρχει. Υπάρχοντας εκθέτει και διασύρει όσους την παραγνωρίζουν, την παίρνουν αψήφιστα, τη λογαριάζουν εξουδετερωμένη ολοκληρωτικά από τη χρησιμότητα. Ακόμα και σε κοινωνίες πρωτόγονων εκτιμήσεων της ποιότητας, οι άνθρωποι χαμογελούν ειρωνικά ή και δυσφορούν βλέποντας να αναρριχώνται σε θώκους επισημότατους «βασιλιάδες γυμνοί», τσίτσιδοι. Το ειρωνικό χαμόγελο απλών, απλοϊκών ανθρώπων είναι η «εκδίκηση» της αλήθειας: Σπάζει κόκαλα, γιατί συνεχίζει να είναι, παρά πάσαν προσδοκίαν, αυτονόητη.

Ο τρόπος που «εκδικείται» η αλήθεια είναι σκληρός. Διαπομπεύει όσους την καπηλεύονται, εκτοπίζει και εξαφανίζει όσους προσχηματικά την υψώνουν μπαϊράκι, όσους μετέρχονται την απομίμηση σαν γνησιότητα. Σε ποιο πεδίο πραγματώνεται (γίνεται πράξη) η «εκδίκηση» της αλήθειας, και γιατί είναι δυσδιάκριτη στους πολλούς; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό, επειδή αφορά την αλήθεια, δεν μπορεί να έχει τη χρηστικότητα της πληροφορίας. Είναι, ήταν και θα είναι πάντοτε αδύνατο να γνωστοποιήσει κανείς ως πληροφορία, το «γιατί» ερωτεύθηκε τον μεγάλο της ζωής του έρωτα. Αν μπορεί να εντοπίσει τους λόγους, σίγουρα δεν γνώρισε ποτέ τον μεγάλο έρωτα. Αν κάποτε τον γνώρισε, χαμογελάει έκτοτε συγκαταβατικά ή ειρωνικά για τις φτηνιάρικες σαπουνόπερες. Χωρίς επιχειρήματα.

Η αλήθεια «εκδικείται», όταν λειτουργεί η ζωή, μην ψάχνουμε για φανερώσεις αλήθειας όταν είναι συντελεσμένος ο θάνατος. Ενας ζωγράφος ζωγραφίζει όσο παλεύει (με νύχια και με δόντια – χρώμα, σχήμα, γλώσσα των αισθήσεων) να «πει» τον έρωτά του, να φανερώσει - κοινωνήσει το θαύμα του έρωτά του, την έξοδο από το θανατερό καβούκι της εγωλαγνείας. Αυτός ζωγραφίζει για να υπάρχει, ενώ η πλειονότητα των ομοτέχνων του ζωγραφίζει για να συνδικαλίζεται, να «διαπλέκεται» με τους γκαλερίστες, να κομπάζει στα ΜΜΕ.

Αλήθεια υπάρχει όσο και όπου υπάρχει «σχέση»: έρωτας για ελευθερία από το εγώ, πόθος για την πραγμάτωση και φανέρωση της ετερότητας. Ολες οι άλλες «αλήθειες» είναι συνήθως ατομικές απόψεις, ατομικές προτιμήσεις, θεωρήσεις, πεποιθήσεις, βεβαιότητες για το «καλό» και το «κακό», γι’ αυτό που πρέπει και γι’ αυτό που δεν πρέπει. Τα ατομικά κτήματα έχουν συνήθως «κωδικές» τεκμηριώσεις της «αλήθειας» τους, επιχειρήματα και αναλύσεις της εγκυρότητάς τους. Και πασχίζουν πολλοί, πάμπολλοι αξιοσέβαστοι άνθρωποι, να αξιολογήσουν και συγκρίνουν ποιο υποκατάστατο της ζωής κομίζει λιγότερη αποφορά θανάτου από τα άλλα: Να προτιμήσουν τις προτάσεις Κουβέλη ή τις προτάσεις Λυκούδη, τους οραματισμούς Λαφαζάνη ή τους σχεδιασμούς Σταθάκη.

Δεν πρόκειται για τη ζωγραφική πια, δεν πρόκειται για τον έρωτα, αλλά μόνο για συνταγές χρηστικής «αποτελεσματικότητας». Συνταγές καθόλου περιττές, καθόλου περιφρονητέες, αλλά σήμερα πια ριζικά αυτονομημένες, αποκομμένες από το πάθος μετοχής στη ζωή, από τη χαρά κοινωνίας της ζωής. Σήμερα ζωγραφίζεις ή ερωτεύεσαι μόνο για το γούστο σου, μόνο για να κατέχεις, να καταναλώνεις – γι’  αυτό και δεν υπάρχει  πουθενά η παραμικρή υποψία για  την  πολιτική  ως  χαρά  μοιρασιάς της ζωής. Δεν μοιάζει να υπάρχει ζωγράφος  που  να  παλεύει  να  «πει» όποια  αλήθεια μόνο και συνεχώς κατακτιέται,  χωρίς  ποτέ να κατέχεται.

Σήμερα μοιάζει καταργημένη και ανύπαρκτη κάθε ευαισθησία συμμετοχικού κάλλους, κάθε αληθινός έρωτας, κάθε Τέχνη που αντιμάχεται τον εντυπωσιασμό και υπηρετεί την αποκάλυψη. Μοιάζει ολική η έκλειψη της πολιτικής. Ομως η αλήθεια υπάρχει, απίστευτα δυναμική: υπάρχει και «εκδικείται». Σκληρή η «εκδίκηση» της αλήθειας, επειδή και τα όσα διακυβεύονται μέγιστα και τίμια. Πόσοι και ποιοι σήμερα θα θεωρούσαν «επιτυχία» μια καριέρα Γεράσιμου Γιακουμάτου ή Αντζελας Γκερέκου, ποιος γονιός θα λαχταρούσε για το παιδί του τη δημόσια εικόνα του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ή της Κατερίνας Παπακώστα;

Η αλλαγή του κοινωνικού αισθητηρίου για την επιτυχία και την ευτυχία, όπως και των κριτηρίων για την αξιολόγηση της ποιότητας δεν μετριέται ποσοτικά ή με δημοσκοπήσεις. Είναι αλλαγή που η δυναμική της τεκμαίρεται από τη σιωπή των μορφασμών, τη σκοτεινιά των βλεμμάτων, τη θελημένη αφωνία – τέτοιους παράγοντες, απροσδιόριστους. Τα σμήνη των σωματοφυλάκων και των «μπράβων», γύρω από τους νομείς της εξουσίας, έχουν ως κύριο ρόλο να τους κρατούν στο απυρόβλητο της «εκδίκησης» του ειρωνικού χαμόγελου απλοϊκών ανθρώπων, σοφών από πείρα.

Κάποιοι ακόμα βρίζουν, βωμολοχούν – είναι ο «τρόπος» που εκτονώνεται ο πρωτογονισμός, όχι ο «τρόπος» που «εκδικείται» η αλήθεια. Με εκρήξεις βωμολοχιών και χυδαιολογίας, γλώσσα του υποκόσμου, έχουν απομνημειωθεί να αυτοδιασύρονται ακόμα και ο κ. Μεϊμαράκης ή ο κ. Σαμαράς. Η αλήθεια «εκδικείται» στον αβίαστο μορφασμό του ταξιτζή, του κάθε βιοπαλαιστή, του κάθε άνεργου, όταν προφέρουν ονόματα σαν να τα φτύνουν – Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης, Στουρνάρας – ονόματα που την προφορά τους την έπλασε στα ξεραμένα χείλη των Ελλήνων η χολή της άδικης στέρησης, ο απροσμέτρητος πανικός της ομηρίας στην ανήκεστη φτώχεια και αναξιοπρέπεια.

Καινούργιοι κάθε τόσο υπουργοί σε συμβατικές, συνεχείς αναπλάσεις κυβερνητικών σχημάτων, σχημάτων απροσχημάτιστα εντεταλμένων να παράσχουν «προστασία» στους αυτουργούς του εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας. Υπερδανεισμού μόνο για να συντηρείται το πελατειακό κράτος, το τρελό φαγοπότι της κομματοκρατίας, να μην αγγίζει ποτέ ο νόμος τους «νταβατζήδες» που διαγουμίζουν τη χώρα. Ποτέ σε μια τόσο μικρή χώρα τόσοι και απανωτοί κυβερνητικοί ανασχηματισμοί δεν προκαλούσαν τέτοιον διεθνή ενθουσιασμό επιδοκιμασίας – επαίνους Τόμσεν (ΔΝΤ), συγχαρητήρια Ολι Ρεν (Ε.Ε.) και πάει λέγοντας.

Όσοι πιστεύουμε ακόμα τρελά, παράταιρα, στη ζωγραφική, όχι στους γκαλερίστες, στην «εκδίκηση» της αλήθειας που αντιμάχεται τον θάνατο, συνεχίζουμε την αποκαλυπτική των ουσιωδών σπουδή μας: Πώς προφέρουν οι εκτός τηλεοπτικής οθόνης Ελληνες τα ονόματα των καινούργιων υπουργών, με ποιο απαρόμοιαστο μείγμα αποτροπιασμού και συγκατάβασης – Κικίλιας, Βορίδης, Τασούλας, Μηταράκης – ήχος και μορφασμός που παίζει ανάμεσα σε ξόρκι και ξόδιασμα.