14 Μαΐου, 2014

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ 1ΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ ΔΙΣ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ



Συνήλθε σήμερα Τετάρτη 14 Μαΐου 2014, στην πρώτη Συνεδρία Της για το μήνα Μάιο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά την έναρξη της Συνεδρίας, ο Μακαριώτατος ευχήθηκε στα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου με την ευκαιρία της εορτής της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της Εξουσιοδοτήσεως. Διαρκής Ιερά Σύνοδος όρισε τις εορταστικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό της ιεράς μνήμης του Αγίου Αποστόλου Παύλου.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επίσης ενέκρινε:

–Την πραγματοποίηση, στις 17 Μαΐου, καλλιτεχνικής εκδήλωσης με τον τίτλο: «Ρεσιτάλ πιάνου από τον Χρήστο Καραβασίλη στον Φιλολογικό Σύλλογο "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"». Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Υποεπιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

–Την πραγματοποίηση τριημέρων Εκδηλώσεων στην Αθήνα και στο Ναύπλιο, «δια την προσωπικότητα του Ιωάννου Καποδιστρίου», υπό της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος. Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν στο Ναύπλιο, την Κυριακή 1η Ιουνίου, με την τέλεση Συνοδικής Θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ. Κατά τη Θεία Λειτουργία θα μιλήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος.

–Τη διοργάνωση Ημερίδος, στις 19 Ιουνίου ε.ε. με θέμα: «Προβληματισμοί για το Μάθημα των Θρησκευτικών», κατόπιν προτάσεως της Συνοδικής Επιτροπής επί της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου, με ομιλητή τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο.

–Την πραγματοποίηση του 3ου Πανελληνίου Συνεδρίου των Υπευθύνων Ιερέων Νεότητος και Κατηχητών των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά το διάστημα από 25 έως 27 Αυγούστου ε.ε. στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, ύστερα από πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί της Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενημερώθηκε από την Συνοδική Επιτροπή επί της Κοινωνικής Προνοίας και Ευποιΐας για τον Απολογισμό των Δαπανών για την Φιλανθρωπική Διακονία κατά το έτος 2013, υπό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Το δαπανηθέν ποσό ξεπερνά τα 122.000.000 € και καλύπτει όλες τις σιτιστικές ανάγκες ως και τα λειτουργικά έξοδα των Ιδρυμάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τέλος, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έλαβε αποφάσεις σχετικά με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.
Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου




ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Τριήμερο εθνικό πένθος κήρυξε η Τουρκία μετά την τραγωδία στο ανθρακωρυχείο της Σόμα, ο επίσημος και προσωρινός απολογισμός της οποίας έχει φθάσει τους 205 νεκρούς. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, ο οποίος ακύρωσε το ταξίδι του στην Αλβανία, θα μεταβεί στον τόπο της καταστροφής το μεσημέρι.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο οποίος επίσης ακύρωσε το ταξίδι του στην Κίνα, αναμένεται επίσης σήμερα στη Σόμα. Το δυστύχημα προκλήθηκε από έκρηξη, η οποία συνοδεύτηκε από πυρκαγιά στο ανθρακωρυχείο της Σόμα, που βρίσκεται σε απόσταση εκατό χιλιομέτρων από τη Σμύρνη.

Σύμφωνα με τις πρώτες μαρτυρίες, η έκρηξη προκλήθηκε από ηλεκτρικό μετασχηματιστή και προκάλεσε κατάρρευση στοών παγιδεύοντας τους εργάτες. Ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας Τανέρ Γιλντίζ που βρίσκεται στον τόπο του δυστυχήματος εξήγησε στους δημοσιογράφους ότι ο απολογισμός ανέρχεται σε 205 νεκρούς, αλλά είναι προσωρινός.

Ο υπουργός Ενέργειας διευκρίνισε ότι η πυρκαγιά συνεχίζει να καίει στις υπόγειες στοές. Σύμφωνα με τις Αρχές, από τους 787 εργαζόμενους που βρίσκονταν στο εσωτερικό του ανθρακωρυχείου την ώρα της έκρηξης έχουν ανασυρθεί 363 άνθρωποι, στους οποίους περιλαμβάνονται οι 205 νεκροί. Σύμφωνα με μαρτυρίες συγγενών, μεταξύ των εργατών υπάρχει αδιευκρίνιστος αριθμός ανηλίκων.

Ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση) Οζγκιούρ Οζέλ, ο οποίος έχει εκλεγεί στη Μάνισα, υποστηρίζει ότι οι νεκροί ανέρχονται στους 350. Παράλληλα, δημοσιογραφικές πληροφορίες κάνουν λόγο για αυξανόμενη οργή κατά της τουρκικής κυβέρνησης για την καταστροφή. Τουρκικά συνδικάτα διατυπώνουν επικρίσεις κατά της κυβέρνησης για την ανεπάρκεια των κανόνων ασφαλείας.

Η τουρκική κυβέρνηση απέρριψε τον περασμένο μήνα αίτημα της αντιπολίτευσης για διερεύνηση του θέματος της τήρησης των κανόνων ασφαλείας στα τουρκικά ορυχεία. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία του ανθρακωρυχείου της Σόμα, η Soma Komur Isletmeri, εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία, η καταστροφή σημειώθηκε "παρά τα ύψιστα μέτρα ασφαλείας και τις επιθεωρήσεις".

Ο υπουργός Εργασίας της Τουρκίας ανακοίνωσε ότι η τελευταία επιθεώρηση στο ανθρακωρυχείο είχε πραγματοποιηθεί στις 17 Μαρτίου και ότι η εταιρεία εφάρμοζε τους ισχύοντες κανόνες ασφαλείας. Η Τουρκία έχει τις χειρότερες επιδόσεις στον τομέα της ασφάλειας των ορυχείων στην Ευρώπη, καθώς 2.554 μεταλλωρύχοι έχουν χάσει τη ζωή του από το 1991. Στον απολογισμό δεν περιλαμβάνονται οι νεκροί της Σόμα.

Εάν υπήρξε αμέλεια, δεν θα κλείσουμε τα μάτια. Θα λάβουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, ανάμεσά τους και διοικητικά και νομικά μέτρα", δήλωσε στους δημοσιογράφους ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, όπου τα εργατικά ατυχήματα είναι συχνά. Παράλληλα, το γραφείο του τοπικού εισαγγελέα άρχισε σήμερα έρευνα για το θέμα.

Από το πρωί τα σωστικά συνεργεία εργάζονται με φρενήρεις ρυθμούς, ενώ δημοσιογράφοι και συγγενείς κρατούνται σε απόσταση για να μην εμποδίζουν τις επιχειρήσεις διάσωσης. Τα ασθενοφόρα κυκλοφορούν γύρω από την είσοδο του ανθρακωρυχείου με βραδύτερους όμως ρυθμούς σήμερα. Από το πρωί, λιγότεροι από δέκα ανθρακωρύχοι ανασύρθηκαν από τις στοές, οι περισσότεροι νεκροί σκεπασμένοι με κουβέρτες.

Κατά τη διέλευση των φορίων προς τα ασθενοφόρα δεκάδες χέρια απλώνονταν για να ανασηκώσουν τις κουβέρτες. Ομάδα είκοσι ψυχολόγων έχει σπεύσει στην περιοχή για να παράσχει ψυχολογική υποστήριξη στους συγγενείς των θυμάτων. Οι περισσότεροι από τους εργάτες προέρχονταν από την περιοχή της Σόμα.


 


(14 ΜΑΪΟΥ) ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 
 

Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξί της. Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ αυτήν, και περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Και όμως κάποτε η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, και συνέτρεχαν κατ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού.

Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξη την Έκθεσι της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου, για να ιδή το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολι, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορος Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες, και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωΐ της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του, ξεκινούσε από το ιερό παλάτιο για να μεταβή στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.

Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό. Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο παρεκάθητο και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εις πολλούς και αγαθούς χρόνους ο Θεός αγάγει την βασιλείαν υμών», και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερόν παλάτιον.

Αλλά και στα σημερινά μας λειτουργικά βιβλία, στο Πεντηκοστάριο, βλέπει κανείς τα ίχνη της παλαιάς της λαμπρότητος. Παρουσιάζεται σαν μία μεγάλη δεσποτική εορτή, με τα εκλεκτά της τροπάρια και τους διπλούς της κανόνες, έργα των μεγάλων υμνογράφων, του Θεοφάνους και του Ανδρέου Κρήτης, με τα αναγνώσματά της και την επίδρασί της στις προ και μετά από αυτήν Κυριακές, και με την παράτασι του εορτασμού της επί οκτώ ημέρες κατά τον τύπο των μεγάλων εορτών του εκκλησιαστικού έτους.

Ποιό όμως είναι το θέμα της ιδιορρύθμου αυτής εορτής; Όχι πάντως κανένα γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας. Το θέμα της είναι καθαρά εορτολογικό και θεωρητικό. Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής είναι η 25η από του Πάσχα και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα. Σημειώνει δηλ. το μέσον της περιόδου των 50 μετά το Πάσχα εορτασίμων ημερών. Είναι δηλαδή ένας σταθμός, μία τομή. Ωραία το τοποθετεί το πρώτο τροπάριο του εσπερινού της εορτής:

«Πάρεστιν η μεσότης ημερών,
των εκ σωτηρίου αρχομένων εγέρσεως
Πεντηκοστή δε τη θεία σφραγιζομένων,
και λάμπει τας λαμπρότητας
αμφοτέρωθεν έχουσα
και ενούσα τας δύο
και παρείναι την δόξαν προφαίνουσα
της δεσποτικής αναλήψεως σεμνύνεται».

Χωρίς δηλαδή να έχη δικό της θέμα η ημέρα αυτή, συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξαν της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθή μετά από 15 ημέρες. Ακριβώς δε αυτό το μέσον των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα εβραϊκό επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το μέσον. Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας, η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθή ο Χριστός σαν Μεσσίας – μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός».

«Δια ταύτην την αιτίαν την παρούσαν εορτήν εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες, τον Μεσσίαν τε ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων. Είναι Μεσσίας ο Ιησούς η δεν είναι; Είναι η διδασκαλία του Ιησού εκ Θεού η δεν είναι; Νέο λοιπόν θέμα προστίθεται: ο Χριστός είναι διδάσκαλος. Αυτός που ενώ δεν έμαθε γράμματα, κατέχει το πλήρωμα της σοφίας, γιατί είναι η Σοφία του Θεού, η κατασκευάσασα τον κόσμον.

Ακριβώς από αυτόν τον διάλογο εμπνέεται μεγάλο μέρος της υμνογραφίας της εορτής. Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού. Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του, είναι η του Θεού Σοφία. Εκλέγομε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τροπάρια, το δοξαστικό των αποστίχων του εσπερινού του πλ. δ’ ήχου:

Μεσούσης της εορτής
διδάσκοντός σου, Σωτήρ,
έλεγον οι Ιουδαίοι.
Πως ούτος οίδε γράμματα, μη μεμαθηκώς;
αγνοούντες ότι συ ει η Σοφία
η κατασκευάσασα τον κόσμον.
Δόξα σοι».

Λίγες σειρές πιο κάτω στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου, αμέσως μετά την περικοπή που περιλαμβάνει τον διάλογο του Κυρίου με τους Ιουδαίους «Της εορτής μεσούσης», έρχεται ένας παρόμοιος διάλογος, που έλαβε χώραν μεταξύ Χριστού και των Ιουδαίων «τη εσχάτη ημέρα τη μεγάλη της εορτής», δηλαδή κατά την Πεντηκοστή. Αυτός αρχίζει με μία μεγαλήγορο φράσι του Κυρίου.«Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω.ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος»(Ιω.7,37-38).

Και σχολιάζει ο Ευαγγελιστής.«Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν» (Ιω. 7, 39).  Δεν έχει σημασία ότι οι λόγοι αυτοί του Κυρίου δεν ελέχθησαν κατά την Μεσοπεντηκοστή, αλλά λίγες ημέρες αργότερα. Ποιητική αδεία μπήκαν στο στόμα του Κυρίου στην ομιλία Του κατά την Μεσοπεντηκοστή. Ταίριαζαν εξ άλλου τόσο πολύ με το θέμα της εορτής. Δεν μπορούσε να βρεθή πιο παραστατική εικόνα για να δειχθή ο χαρακτήρ του διδακτικού έργου του Χριστού.

Στο διψασμένο ανθρώπινο γένος, η διδασκαλία του Κυρίου ήλθε σαν ύδωρ ζων, σαν ποταμός χάριτος που εδρόσισε το πρόσωπο της γης.  Ο Χριστός είναι η πηγή της χάριτος, του ύδατος του αλλομένου εις ζωήν αιώνιον, που ξεδιψά και αρδεύει τις συνεχόμενες από βασανιστική δίψα ψυχές των ανθρώπων. Που μεταβάλλει τους πίνοντας σε πηγές.«Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσι ύδατος ζώντος» (Ιω. 7, 38). «και γενήσεται αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον», είπε στην Σαμαρείτιδα (Ιω. 4, 14).

Που μετέτρεψε την έρημο του κόσμου σε θεοφύτευτο παράδεισο αειθαλών δένδρων φυτευμένων παρά τας διεξόδους των υδάτων του αγίου Πνεύματος. Το γόνιμο αυτό θέμα έδωσε νέες αφορμές στην εκκλησιαστική ποίησι και στόλισε την εορτή της Μεσοπεντηκοστής με εξαιρέτους ύμνους. Διαλέγομε τρεις, τους πιο χαρακτηριστικούς: Το κάθισμα του πλ. δ’ ήχου προς το «Την Σοφίαν και Λόγον», που ψάλλεται μετά την γ’ ωδή του κανόνος στην ακολουθία του όρθρου:

«Της σοφίας το ύδωρ και της ζωής
αναβρύζων τω κόσμω, πάντας, Σωτήρ,
καλείς του αρύσασθαι
σωτηρίας τα νάματα•
τον γαρ θείον νόμον σου
δεχόμενος άνθρωπος,
εν αυτώ σβεννύει
της πλάνης τους άνθρακας.

Όθεν εις αιώνας
ου διψήσει, ου λήξει,
του κόρου σου δέσποτα, βασιλεύ επουράνιε.
Δια τούτο δοξάζομεν
το κράτος σου, Χριστέ ο Θεός,
των πταισμάτων άφεσιν αιτούμενοι,
καταπέμψαι πλουσίως
τοις δούλοις σου».

Το απολυτίκιο και το κοντάκιο της εορτής, το πρώτο του πλ. δ’ και το δεύτερο του δ’ ήχου:

«Μεσούσης της εορτής
διψώσάν μου την ψυχήν,
ευσεβείας πότισον νάματα•
ότι πάσι, Σωτήρ εβόησας•
Ο διψών ερχέσθω προς με και πινέτω.
Η πηγή της ζωής, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι».

«Της εορτής της νομικής μεσαζούσης,
ο των απάντων ποιητής και δεσπότης,
προς τους παρόντας έλεγες, Χριστέ ο Θεός•
Δεύτε και αρύσασθαι ύδωρ αθανασίας.
Όθεν σοι προσπίπτομεν και πιστώς εκβοώμεν•
Τους οικτιρμούς σου δώρησαι ημίν,
συ γαρ υπάρχεις πηγή της ζωής ημών».

Και τέλος το απαράμιλλο εξαποστειλάριο της εορτής:

«Ο τον κρατήρα έχων
των ακενώτων δωρεών,
δος μοι αρύσασθαι ύδωρ
εις άφεσιν αμαρτιών•
ότι συνέχομαι δίψη,
εύσπλαγχνε μόνε οικτίρμον».

Αυτή με λίγα λόγια είναι η εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Η έλλειψις ιστορικού υποβάθρου, της στέρησε τον απαραίτητο εκείνο λαϊκό χαρακτήρα, που θα την έκανε προσφιλή στον πολύ κόσμο. Και το εντελώς θεωρητικό της θέμα δεν βοήθησε τους χριστιανούς, που δεν είχαν τις απαραίτητες θεολογικές προϋποθέσεις, να ξεπεράσουν την επιφάνεια και να εισδύσουν στην πανηγυριζόμενη δόξα του διδασκάλου Χριστού, της Σοφίας και Λόγου του Θεού, της πηγής του ακενώτου ύδατος.

Συνέβη με αυτή, κάτι ανάλογο με εκείνο που συνέβη με τους περιφήμους ναούς της του Θεού Σοφίας, που αντί να τιμώνται στο όνομα του Χριστού ως Σοφίας του Θεού, προς τιμήν του οποίου ανηγέρθησαν, κατήντησαν, για τους ιδίους λόγους, να πανηγυρίζουν στην εορτή της Πεντηκοστής, ή του αγίου Πνεύματος, ή της αγίας Τριάδος, ή των Εισοδίων, ή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ή και αυτής της μάρτυρος Σοφίας και των τριών θυγατέρων της, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.
 



Η ΜΟΣΧΑ ΖΗΤΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΟΔΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΟΑΣΕ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 

Υποχωρήσεις από την πλευρά της Ουκρανίας περιμένει η Μόσχα και θεωρεί πως αν αυτές γίνουν τότε και οι ρωσόφωνοι θα σεβαστούν τον οδικό χάρτη του ΟΑΣΕ. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να σταματήσει το Κίεβο τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στις ανατολικές επαρχίες της χώρας. 

«Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό να τεθεί σε εφαρμογή, το συντομότερο δυνατόν, ο οδικός χάρτης», ανέφερε το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας σε ανακοίνωσή του, κάνοντας ταυτοχρόνως έκκληση στις ουκρανικές αρχές να σταματήσουν «τις επιχειρήσεις αντιποίνων στα νοτιοανατολικά» της Ουκρανίας και να αποσύρει από τις περιοχές αυτές τον τακτικό στρατό και τις άλλες ένοπλες ομάδες.

«Εάν το Κίεβο λάβει αυτά τα μέτρα, αναμένουμε ότι οι ηγέτες των δυνάμεων αυτοάμυνας του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ θα αντιδράσουν με ανάλογο τρόπο. Η εφαρμογή των όρων του οδικού χάρτη θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για να ξεκινήσει ένας εθνικός διάλογος με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων και των περιοχών της Ουκρανίας, με στόχο τη συμφιλίωση και μια συνταγματική μεταρρύθμιση που θα εμποδίσουν τη χώρα να οδεύσει προς την καταστροφή», τονίζει η ρωσική διπλωματία.