02 Μαρτίου, 2014

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΠΕΝΤΕΛΗΣ π. ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΙΛΙΦΗΣ


Στο πένθος έχει βυθιστεί η μοναστική αδελφότητα της Ι. Μονής Πεντέλης, μετά την κοίμηση του Αρχιμανδρίτη Τιμόθεου Κιλίφη. Ο γηραιός ιερωμένος και αφοσιωμένο μέλος της μοναστικής αδελφότητας για πολλές δεκαετίες, εκοιμήθη το μεσημέρι της Κυριακής ύστερα από μακρά ασθένεια σε ηλικία 86 ετών. Αντισυμβατικός, πολυγραφότατος, πηγή αστείρευτης καλοσύνης και υπερασπιστής του πεντελικού όρους υπήρξε στη ζωή του ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Κιλίφης, ο οποίος συνέγραψε πλήθος εκλαϊκευμένων βιβλίων πνευματικού, εκκλησιαστικού και κοινωνικού περιεχομένου.

Σταθμοί της πορείας του Μακαριστού Γέροντα π. Τιμοθέου

Γεννήθηκε στο Αίγιο το 1928, όπου τελείωσε το εξατάξιο τότε γυμνάσιο το 1948, με καθυστέρηση 2 ετών λόγω της κατοχής. Το 1952 συνεργάστηκε και κατόπιν έγινε μέλος της Αδελφότητας Θεολόγων "Η Ζωή" και το 1960 της Αδελφότητας Θεολόγων "Ο Σωτήρ", απ' όπου κι αποχώρησε το 1972 για να γίνει μοναχός στην Ιερά Μονή Πεντέλης, στην οποία έμεινε μέχρι το θάνατό του.

Πολυγραφότατος συγγραφέας και λογοτέχνης, έχει λάβει πληθώρα λογοτεχνικών βραβείων και τιμητικών διακρίσεων. Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ένωσης και του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων. Στις 20 Δεκεμβρίου 2000, βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών με το βραβείο Α' τάξεως και το Χρυσό Μετάλλιο, για τη λογοτεχνική και την εν γένει προσφορά του στα γράμματα, αλλά και στην κοινωνία.

Η Σύγκλητος της Ακαδημίας Φλωρεντίας, Τεχνών, Λογοτεχνίας, Επιστημών, Εργασίας και Θεάματος, στις 24 Νοεμβρίου 2001, τον ανακήρυξε με - κατά νόμον - απόφασή της, Επίτιμο Ακαδημαϊκό με χρυσό Μετάλλιο, "Για την ένθερμη και γενναιόδωρη συμβολή του στην επιβεβαίωση των υψηλότερων ιδανικών της ζωής, για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό".

Για τους ιδίους λόγους, βραβεύτηκε από τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία Αιγίου και το Δήμο Αιγίου στο χώρο της αίθουσας του Αρχαιολογικού Μουσείου, όπου πλήθος συμπολιτών του, τίμησε τον σεβάσμιο Γέροντα για το έργο του. Μάλιστα ο Γέροντας δε δίσταζε να μιλάει ανοιχτά και να προτρέπει το λαό ν' αντισταθεί στην κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας

Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ




Σήμερα τετάρτη Κυριακ το Τριδίου εναι φιερωμένη στν κδίωξη τν πρωτοπλάστων π τν παράδεισο τς τρυφς. νθρωπος δημιουργήθηκε π τν Θε ς τ τελειότερο κα κλεκτότερο δημιούργημα το Θεο, ς «εκόνα κα καθ’ μοίωσιν» Ατο( Γέν.1,26).

Πλάστηκε ν ζε αώνια μέσα στ χάρη κα τς ελογίες το Θεο, τέρμονο βίο παυτης εδαιμονίας. Ατ τ σημασία χει βιβλικ διήγηση περ το κήπου τς δμ (Γεν.2 ο κεφ.). νθρωπος καμε κακ χρήση τς λεύθερης βούλησής του κα προτίμησε τ κακό. ρχέκακος διάβολος τν παρέσυρε στν πτώση κα τν καταστροφή. Ατ το στέρησε τν παράδεισο, δηλαδ τν έναη κα ζωοποι παρουσία το Θεο κα τν κοινωνία τν κένωτων ελογιν Του.

Μέγα χάσμα νοίχτηκε νάμεσά τους (φ.2,13). γία Γραφ ναφέρει συμβολικ πς ο πρωτόπλαστοι διώχθηκαν π τν κπο τς δμ κα δύο γγελικ ντα τάχθηκαν ν φυλάγουν μ πύρινες ομφαες τν πύλη του, γι ν μν μπορον ν τν παραβιάσουν ατοί. Τ τέλειωτο δράμα το νθρωπίνου γένους ρχισε!

δμ κα Εα τότε κάθισαν πέναντι π τν κπο τς τρυφς κα θρηνοσαν γι τ κακ πο τος βρκε. ναλογίζονταν τν πρότερη εδαιμονία τους, τν σύγκριναν μ τν τωριν δυστυχία τους, προέβλεπαν τ μέλλον ζοφερ κα γι’ ατ κλαιγαν γοερά. Τ καυτά τους δάκρυα πότιζαν τν νυδρη γ κα ο σπαρακτικς κραυγές τους σπαζαν τν ρεμία τς ξω το παραδείσου ρήμου.

μως δυστυχς θρνος τν πρωτοπλάστων δν ταν ποτέλεσμα μεταμελείας γι τν νυπακο κα τν νταρσία τους κατ το Θεο. Δν ταν πράξη μετανοίας κα ατημα συγγνώμης πρς τ Θεό, λλ φελιμιστικς σπαραγμός. Δ θρηνοσαν γι τν χαμένη θωότητα κα γιότητα, λλ γι τ χαμένη λικ εμάρεια το παραδείσου. Οτε νας λόγος μετανοίας δν κούστηκε π τ χείλη τους!

Ο Πατέρες τς κκλησίας μας λένε π ν κείνη τ στιγμ μετανοοσαν ελικριν κα ζητοσαν ταπειν συγγνώμη π τν πόλυτα φιλάνθρωπο Θεό, θ εχαν ποκατασταθε στν πρότερη τς πτώσεως κατάστασή τους. νθύμηση το δαμιαίου θρήνου ατ τν μέρα πρξε πιβεβλημένη π τν κκλησία μας. π τν πομένη μέρα ρχίζει αστηρ νηστεία τς Μεγάλης Τεσσαρακοστς κα σκληρς γώνας κατ τν ψυχοκτόνων παθν μας.

Ο προπάτορές μας ποτελον πολ καλ παράδειγμα συνετισμο μας. λαιμαργία τους, ν φνε π τν καρπ το παγορευμένου δένδρου τς δέμ, τος δήγησε στν πώλεια. πολύμορφη νηστεία δική μας κα σκηση τν ρετν, μς φέρνει στν ορανοδρόμο πορεία γι ν συναντήσουμε ξαν τν Θεό. θρνος δικός μας δν εναι (δν θ πρέπει ν εναι!) φελιμιστικός, πως τν πρωτοπλάστων, λλ ντολογικ συντριβ κα μετάνοια γι τν μαρτωλότητά μας.

Εναι τ μόνο ντίδοτο γι τν βρη μας πέναντι στ Θε κα μόνος τρόπος τς σωτηρίας μας. δμ βρίσκεται δίπλα μας κλεισμένη. φιλάνθρωπος Θες μς δωσε τ κλειδ ν νοίξουμε τ θύρα κα ν εσέλθουμε, τ ποο εναι ελικρινς μετάνοιά μας. ς εναι ζωνταν παράδειγμά μας μετανον συσταυρούμενος μ τν Κύριο λστής, ποος σύμφωνα μ τ θαυμάσιο πίγραμμα τς μνολογίας τς Μ.Παρασκευς, νοιξε τν Παράδεισο «βαλν κλεδα τ μνήσθητί μου».
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !